Κι όμως, η Κύπρος γίνεται "η Κούβα της Μεσογείου"!

Οι πιο παλιοί θα θυμούνται σίγουρα ότι επί Ψυχρού πολέμου, υπήρχαν σενάρια ότι η Κύπρος θα μπορούσε να γίνει "η Κούβα της Μεσογείου", ότι δηλαδή η Κύπρος θα χανόταν από τον έλεγχο της Δύσης, και θα κατέληγε στο Ανατολικό μπλοκ, ή έστω θα κατέληγε στο μπλοκ των "αδέσμευτων κρατών". Δυτικοί αξιωματούχοι είχαν αρχίσει να χαρακτηρίζουν τον Μακάριο ως τον "Κάστρο της Μεσογείου".

Πλέον βέβαια γνωρίζουμε ότι η Κύπρος πήρε άλλο δρόμο, και όλα αυτά ακούγονται πλέον και λίγο γραφικά, με την Κύπρο διχοτομημένη, υπό τον έλεγχο της Δύσης, σε σκληρά μνημόνια για τους εργάτες, και υποθήκευση του πιθανού ορυκτού πλούτου στο υπέδαφος της.

Κι όμως, η Κύπρος θα μπορούσε όντως να γίνει η "Κούβα της Μεσογείου"! Μόνο που δε θα γίνει η Κούβα επί Φιντέλ, αλλά...η Κούβα επί Μπατίστα.

Ο Μπατίστα, για όσους δεν τον γνωρίζουν, ήταν ο δικτάτορας που κυβερνούσε την Κούβα πριν τον ανατρέψουν οι δυνάμεις του Φιντέλ Κάστρο, Τσε Γκεβάρα, κτλ.

Όσο κυβερνούσε η Μπατίστα, οι αμερικανικές πολυεθνικές έκαναν κουμάντο στην Κούβα, που ουσιαστικά ήταν ένα ημι-προτεκτοράτο, όπου οι πλούσιοι Αμερικάνοι έκαναν διακοπές, και η αμερικανική μαφία έβγαζε τρελά κέρδη, επενδύοντας στη δημιουργία πολλών καζίνο, χωρίς να υπάρχει κανένας τυπίκός έστω έλεγχος και νομοθεσία όπως υπήρχε στην Αμερική.

Έτσι, ο τζόγος, το μαύρο χρήμα, το ξέπλυμα χρήματος, κτλ ήταν βασικά συστατικά του "οικονομικού μοντέλου" της Κούβας πριν τον Φιντέλ Κάστρο, σε συνδυασμό βέβαια με την ημι-προτεκτορατοποίηση της χώρας από την Αμερική.

Σήμερα, η Κύπρος βαδίζει και αυτή σε παρόμοιο δρόμο με την Κούβα του μακρινού αυτού παρελθόντος: Η χώρα σίγουρα ελέγχεται σε τεράστιο βαθμό από την ευρωζώνη, οι πλουτοπαραγωγικοι της πόροι είναι υποθηκευμένοι, ο λαός υποφέρει (και θα υποφέρει πολύ περισσότερο στο μέλλον, αυτό είναι νομίζω προφανές), και σιγά-σιγά...αποκτά και αυτή τα πρώτα της καζίνο.

Η είδηση είναι περισσότερο συμβολική προς το παρόν, αλλά κατά την άποψη μου είναι προάγγελος του "οικονομικού μοντέλου" που θα προωθηθεί στην Κύπρο, και, τηρουμένων των αναλογιών, θα την μετατρέψει όντως σε μια "Κούβα της Μεσογείου" (αλλά σε μια Κούβα τύπου Μπατίστα, όχι τύπου Φιντέλ Κάστρο):

Η Κύπρος αποκτά το πρώτο της καζίνο

Για πρώτη φορά θα λειτουργήσει στην Κυπριακή Δημοκρατία καζίνο, έπειτα από απόφαση που πήρε σήμερα το Υπουργικό Συμβούλιο.

 Για το τέλος, μερικές παραπάνω λεπτομέρειες για τα καζίνο στην Κούβα:

Καζίνο στην Κούβα, μια μικρή ιστορία

Καζίνο στην Κούβα δεν υπάρχουν και η κυβέρνηση της Κούβας έχει αρνηθεί πάρα πολλές φορές προτάσεις που έχουν γίνει από μεγάλες εταιρείες του χώρου που επιθυμούν να επενδύσουν στο τουριστικό προϊόν της Κούβας με την κατασκευή ενός ξενοδοχείου – καζίνο, στα πρότυπα του Λας Βέγκας ή του Μακάο. Οι κουβανοί αξιωματούχοι έχουν αναφέρει πολλές φορές ότι η Κούβα δεν πρόκειται να γίνει το πορνείο και το καζίνο της Αμερικής. Το τι επιφυλάσσει το μέλλον δεν το ξέρουμε, η αλήθεια είναι ότι η Κούβα υπήρξε για 4 χρόνια κυριολεκτικά το πορνείο-καζίνο της Αμερικάνικης μαφίας.

Όλα ξεκίνησαν το 1955. Οι αμερικάνικη μαφία είχε από καιρό επεκτείνει τις δραστηριότητες της στην Κούβα μιας και όλα ήταν βολικά. Το περιβάλλον ήταν υπέροχο, η απόσταση από τις αμερικάνικες ακτές μικρή και η δικτατορία του Μπατίστα ήταν ένα από τα πιο διεφθαρμένα καθεστώτα παγκοσμίως. Έτσι η μαφία είδε την εξάπλωση της στην Κούβα ως μια χρυσή επενδυτική ευκαιρία. Το 1955 ο Μπατίστα περνάει ένα νόμο σύμφωνο με τις επιθυμίες της Μαφίας. Σε οποιοδήποτε από τα μεγάλα ξενοδοχεία της Κούβας που ήδη είχαν περάσει στα χέρια της Μαφίας, μπορεί να εγκατασταθεί καζίνο. Έτσι στην Κούβα δημιουργούνται  καζίνο σε μια νύχτα και μέσα στα μόλις 4 χρόνια που λειτούργησαν υπήρξαν από τις πιο επικερδείς επιχειρήσεις της μαφίας. Τα καζίνο στην Κούβα δεν υπόκειντο σε κανέναν απολύτως έλεγχο, δεν υπήρχε καμία προστασία για τους παίκτες, στα στοιχήματα δεν υπήρχαν όρια και τα περισσότερα παιχνίδια είχαν ειδικούς κανόνες που μεγάλωναν το πλεονέκτημα των καζίνο. Όλα αυτά τα σταμάτησε η επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο και του Τσε.

Καζίνο στην Κούβα

Η Κούβα υπό την διεφθαρμένη διακυβέρνηση του δικτάτορα Μπατίστα προσέφερε μια μοναδική ευκαιρία στην αμερικάνικη μαφία για επέκταση στην ηλιόλουστη Καραιβική. Η Κούβα βρίσκονταν σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι της ιστορίας της. Από την μία η δικτατορική διακυβέρνηση είχε φτάσει τον λαό στην έσχατη εξαθλίωση με αποτέλεσμα να φουσκώνει η αγανάκτηση και να γεννά έντονες διαμαρτυρίες και από την άλλη ο οποιοσδήποτε διέθετε χρήματα μπορούσε να περάσει οποιονδήποτε νόμο ήθελε. Έτσι η μαφία κατάφερε να περάσει ένα νόμο για τα τυχερά παιχνίδια στην Κούβα που επέτρεπε την δημιουργία καζίνο σε οποιαδήποτε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα. Η μαφία είχε φροντίσει από πριν να ελέγχει με την βία ή με εξαγορές τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία στην Κούβα που έτσι κι αλλιώς είχαν ως πελάτες τους κυρίως αμερικάνους.

Μια επίσης σημαντική παράμετρος ήταν ότι στα παιχνίδια στα καζίνο της Κούβας δεν υπήρχε κανενός είδους έλεγχος, όπως επίσης και κανένα όριο στα στοιχήματα, Δεν θέλει ρώτημα ότι δεν υπήρχε και κανενός είδους ασφάλεια για τους παίκτες. Τα περισσότερα παιχνίδια στα καζίνο της Κούβας παρείχαν από την κατασκευή τους τεράστιο μαθηματικό πλεονέκτημα στο καζίνο με συνέπεια οι παίκτες να χάνουν τεράστια ποσά. Από την άλλη βέβαια με τόσο μαύρο χρήμα να κυκλοφορεί χωρίς κανένα έλεγχο υπήρχε στην Κούβα μια ατμόσφαιρα χλιδής και κοσμοπολιτισμού που σε όσους είχαν την οικονομική δυνατότητα να συμμετέχουν σε αυτό το πανηγύρι που είχε μετατράψει την Αβάνα στην πρωτεύουσα της Καραιβικής, άφηνε τις καλύτερες εντυπώσεις. Σταρ του κινηματογράφου, επιχειρηματίες, μουσικοί, συγγραφείς βρήκαν στην Κούβα το ιδανικό καταφύγιο για μικρές η μεγάλες αποδράσεις. Τα ξενοδοχεία και τα καζίνο της Κούβας για αυτούς που είχαν την οικονομική δυνατότητα να τα απολαύσουν φάνταζαν ο ιδανικότερος προορισμός. Για 4 χρόνια από το 1955-1959 τα καζίνο στην Κούβα πέρασαν στο χώρο του μύθου για τους θαμώνες τους. Όλα αυτά τελείωσαν σε μια νύχτα με την επίκρατηση της Κουβανέζικης επανάστασης. Τα καζίνο που εξέφραζαν για τον λαό την βιτρίνα της διαφθοράς φυσικά έκλεισαν και καταστράφηκαν και από λεηλασίες.