Πριν λίγες μέρες, ένας αναγνώστης ρώτησε για την "παρέμβαση" (=εκτύπωση δολαρίων) της FED στην αγορά repos, που ξεκίνησε πριν λίγους μήνες, και συνεχίζεται , με αυξανόμενους ρυθμούς, χωρίς κάποιο τέλος στον ορίζοντα.
Ας δούμε καταρχήν την πιο πρόσφατη είδηση επί του θέματος, καθώς η FED ξανάρχισε να τυπώνει δολάρια πριν μερικούς μήνες, και τώρα ανακοίνωσε ότι...αυξάνει το ρυθμό εκτύπωσης:
The US Federal Reserve will pump almost half a trillion dollars into the financial system over the end of the year, dramatically increasing intervention in the market in an attempt to avoid a repeat of September’s alarming rise in short-term borrowing costs.
The new plan includes overnight lending across New Year totalling $225bn and $190bn in longer-term repo loans, starting next week, that will provide cash to borrowers into 2020. Together with $75bn of cash already provided to the market to cover year-end, the Fed will have $490bn in lending outstanding over December 31 — close to double the scale of its recent repo interventions.
“The Federal Reserve is just flooding the market with liquidity,” said Guy LeBas, chief fixed-income strategist at Janney Montgomery Scott. “That is their policy over year-end. There is no such thing as too much.”
The Fed has also been expanding its balance sheet to ease repo concerns, purchasing Treasury bills, which have a maturity of one year or less, at a pace of $60bn per month since mid-October to add more cash to markets.
Στην πραγματικότητα, ο λόγος που δεν έχουμε ασχοληθεί πολύ με το θέμα, είναι διότι το έχουμε αναλύσει εδώ και χρόνια - και το θεωρούμε αναπόφευκτο.
Η Αμερική έχει χρέη που δεν καλύπτονται - τουλάχιστον όχι από ένα κράτος με τεράστια ετήσια ελλείμματα εδώ και δεκαετίες - που σημαίνει ότι το μόνο πράγμα που κάνει η Αμερική για το χρέος της είναι...να το μεγαλώνει.
Αυτή τη φορά βέβαια, και σε αντίθεση με την κρίση του 2008, που είχε ως "επίσημο" σημείο εκκίνησης την κατάρρευση του τραπεζικού κολοσσού της Λέμαν Μπρόδερς, η FED ακολουθεί μια διαφορετική στρατηγική:
Πλέον, επειδή ακριβώς έχουν δει με τα μάτια τους την κατάρρευση της Λέμαν, η FED προσπαθεί "εκ των προτέρων" να προλάβει τέτοιου είδους καταρρεύσεις.
Γι΄αυτό και η εκτύπωση δολαρίων γίνεται τώρα τα πλαίσια της αγοράς repos.
Τα repos σχεδιάστηκαν ως ένα "αμορτισέρ" που απορροφά τέτοιου είδους κραδασμούς - η αγορά repos είναι ουσιαστικά μια αγορά όπου μια [μεγάλη] τράπεζα που έχει μια "προσωρινή ανάγκη ρευστού" (πχ διότι έκανε μια επένδυση στην τάδε μετοχή που δεν πήγε καλά και τώρα η τράπεζα έχασε λεφτά) μπορεί να ζητήσει ένα προσωρινό δάνειο από μία άλλη [μεγάλη] τράπεζα. Αυτό επιτρέπει στην τράπεζα να ισοσκελίσει τον ισολογισμό της, και να κλείσει την τρύπα που υπήρχε.
Στη συνέχεια, την επόμενη κιόλας μέρα, η τράπεζα μπορεί να ξεπληρώσει το δάνειο, και να "επιστρέψει στην καθημερινότητα".
Μόνο που οι τράπεζες προφανώς βλέπουν ότι έχουν δώσει δάνεια (και derivatives αυτών των δανείων) που δεν μπορούν ποτέ να αποπληρωθούν - και τώρα που τα λεφτά που πήραν από τη FED στην πρώτη φάση της κρίσης τελείωσαν, ξέρουν ότι όλες είναι χρεωκοπημένες.
Οπότε...δεν είναι και τόσο πρόθυμες να δανείσουν η μία λεφτά στην άλλη - Και άρα η αγορά repos καταρρέει.
Οπότε η FED τυπώνει δολάρια, που τα δίνει στις τράπεζες μέσω της αγοράς repos, κάτι που βοηθάει όχι απλά στο να τις γλιτώσει από τη χρεωκοπία, αλλά βοηθάει και στην διάσωση των τραπεζών πριν η κρίση γίνει ευρέως φανερή.
Η FED δηλαδή έχει καταφέρει να τυπώνει δολάρια, χωρίς οι περισσότεροι να έχουν πάρει χαμπάρι ότι κάτι πάρει στραβά. Το μέχρι πότε θα ισχύει αυτό, μένει να φανεί.
Αντί επιλόγου, δύο "φρέσκες" ειδήσεις από τη Γερμανία, που με αργά-αλλά-σταθερά βήματα απομακρύνεται από τις ΗΠΑ:
Σε συνέχιση των όσων λέγαμε πρόσφατα εδώ, διαβάζουμε μια νέα εξέλιξη, με ένα ακόμα βήμα για την επίλυση του "Ουκρανικού" - δηλαδή του θέματος με την Ουκρανία που οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν για να οδηγήσουν την Ευρώπη σε κυρώσεις επί της Ρωσίας, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τη συμμαχία ΕΕ-Ρωσίας.
Παρατηρήστε τη φωτογραφία από το άρθρο του capital.gr που παραθέτουμε στη συνέχεια - εκτός από τη Ρωσία και την Ουκρανία, στο τραπέζι κάθονται ακόμα η Μέρκελ και ο Μακρόν. Αλλά οι Αμερικάνοι δεν είναι πουθενά...
Οι πρόεδροι της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και της Ουκρανίας Βολοντίμιρ
Ζελένσκι συμφώνησαν χθες Δευτέρα να εργαστούν για να υπάρξει αποχώρηση
στρατευμάτων από τρεις διεκδικούμενες περιοχές ως τα τέλη του Μαρτίου,
καθώς και να εφαρμοστεί πλήρως η κατάπαυση του πυρός στην ανατολική
Ουκρανία ως το τέλος της χρονιάς, αναφέρει επίσημη ανακοίνωση που
δημοσιοποιήθηκε από τη γαλλική προεδρία μετά το πέρας της τετραμερούς
συνόδου κορυφής του λεγόμενου σχήματος της Νορμανδίας στο Παρίσι.
Η σύνοδος κορυφής στην οποία οικοδεσπότης ήταν ο γάλλος πρόεδρος
Εμανουέλ Μακρόν και στην οποία συμμετείχε η γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα
Μέρκελ έδωσε την ευκαιρία στους Πούτιν και Ζελένσκι να συναντηθούν για
πρώτη φορά. Ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας έχει δηλώσει ότι ο τερματισμός
του πολέμου στην ανατολική Ουκρανία είναι κορυφαία προτεραιότητά του.
Στην κοινή ανακοίνωση, γίνεται ακόμη
αναφορά στην ανταλλαγή "όλων" των αιχμαλώτων ως το τέλος της χρονιάς, με
τη διευκρίνιση ότι πρόκειται για τους κρατουμένους τα στοιχεία των
οποίων είναι εξακριβωμένα. Στο κείμενο γίνεται επίσης λόγος περί
δημιουργίας νέων σημείων διέλευσης στις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των
εδαφών που ελέγχουν οι κυβερνητικές δυνάμεις και οι φιλορώσοι
αυτονομιστές στο Ντονμπάς.
Ακόμη, ο Ζελένσκι έκρινε ότι η σύνοδος επέτρεψε να "ξεμπλοκαριστεί" το
ζήτημα της διέλευσης ρωσικού φυσικού αερίου από την ουκρανική επικράτεια
και ότι η δουλειά για την επίτευξη διμερούς συμφωνίας θα συνεχιστεί με
συνομιλίες ανάμεσα στις κυβερνήσεις του ιδίου και του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Κίεβο και Μόσχα διεξάγουν διαπραγματεύσεις προς αντικατάσταση της
συμφωνίας για τα ενεργειακά που συνήφθη προ δεκαετίας, η ισχύς της
οποίας εκπνέει στα τέλη της χρονιάς.
Υπάρχουν 2 σημαντικές τάσεις στο "χώρο του ίντερνετ", που βέβαια "πάνε πακέτο" με τις γενικότερες τάσεις στη σημερινή συγκυρία:
1) Ο χώρος του ίντερνετ ξεκίνησε μεν ως ένα πρότζεκτ του αμερικανικού στρατού, αλλά εξελίχθηκε σε κάτι το (σχετικά) ανοιχτό και "παγκοσμοιοποιημένο". Σήμερα όμως ελέγχεται ολοένα και περισσότερο από μονοπώλια-ολογοπώλια (δες google, microsoft, facebook, amazon, κτλ), και γι΄αυτό και υπάρχει κινητικότητα από πλευράς κυβερνήσεων στο να "μπουν κάποιοι κανόνες", να γίνουν διασπάσεις αυτών των εταιρειών μπας και περιοριστούν κάπως, κτλ (ενδεικτικά δείτε εδώ, αλλά και εδώ για μια δική μας, παλιότερη μετάφραση σχετικού άρθρου)
2) Παράλληλα με την προσπάθειες των κρατών να περιορίσουν τα ιδιωτικά ολιγοπώλια, έχουμε και την προσπάθεια των κρατών να ελέγξουν το ίντερνετ, και με τη γνωστή έννοια του να παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, αλλά και με την έννοια του να αντιστρέψουν την "παγκοσμιοποιημένη" φύση του: Ολοένα και περισσότερο, βλέπουμε τις κυβερνήσεις σε διάφορα κράτη να περιορίζουν την πρόσβαση των λαών σε ΜΜΕ "την άλλης πλευράς", στα πλαίσια του γενικότερου πολέμου ανάμεσα στο Αμερικάνικο και το Ρωσοκινέζικο μπλοκ.
Στα πλαίσια αυτού του φαινομένου, οι Ρωσοκινέζοι έχουν κάνει προφανώς πολύ περισσότερα (και πολύ χειρότερα) πράγματα, καθώς υπάρχουν πολύ λιγότερες αντιστάσεις στην κοινωνία.
Διαβάζουμε σήμερα όμως μια άλλη εξέλιξη, που περνάει τα πράγματα σε ένα επόμενο στάδιο του πολέμου, μιας και η Κίνα ανακοίνωσε ότι θέλει να σπάσει την τεχνολογική εξάρτηση της από τις ΗΠΑ. Άλλωστε, πώς να αναδυθείς ως αντίπαλο δέος των ΗΠΑ, όταν επιτρέπεις στις ΗΠΑ να σε παρακολουθούν μέσω του software/hardware των αμερικανικών εταιρειών; (ναι, και οι κινεζικές εταιρείες συλλέγουν data, και μάλλον είναι χειρότερες λόγω του χαρακτήρα του κινεζικού καθεστώτος, αλλά και οι αμερικάνικες εταιρείες συλλέγουν δεδομένα, όπως αποκάλυψε και ο Σνόουντεν με στοιχεία, και όπως έχει αποδειχθεί σε πολλά άλλα σκάνδαλα, πχ εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, κτλ).
Το να σπάσεις βέβαια την εξάρτηση (και άρα υποτέλεια) προς τις ΗΠΑ σε ότι αφορά το hardware και το software που χρησιμοποιούμε στους υπολογιστές δεν είναι τόσο απλό. Οι Κινέζοι ναι μεν έχουν τις δικές τους εκδοχές του facebook, google, κτλ, και έχουν και δικές τους εταιρίες κατασκευής υπολογιστών (πχ lenovo), αλλά και κινητών, router, κτλ (πχ Huawai). Αλλά το θέμα είναι ότι δεν είναι τόσο απλό να γυρίσεις "εν μία νυκτί" από windows σε κάτι άλλο. Ακόμα και αν το κάνεις, δεν είναι τόσο απλό να μπορέσουν οι χρήστες αυτών των υπολογιστών να χρησιμοποιήσουν το νέο λογισμικό (πχ κάτι βασισμένο σε linux).
Ομοίως, δεν είναι τόσο απλό για μια εταιρεία όπως η lenovo να αντικαταστήσει τους Intel/AMD επεξεργαστές - αν και οι Κινέζοι κατάφεραν εδώ και λίγα χρόνια να αρπάξουν νόμιμα και με τη βούλα τα σχέδια να παράγουν x86 επεξεργαστές (δηλαδή συμβατούς με Intel/AMD), εκμεταλλευόμενοι τα οικονομικά προβλήματα της AMD:
Chinese-designed "Dhyana" x86 processors based on AMD's Zen
microarchitecture are beginning to surface from Chinese chip producer
Hygon. The processors come as the fruit of AMD's x86 IP licensing
agreements with its China-based partners and break the decades-long
stranglehold on x86 held by the triumvirate of Intel, AMD and VIA
Technologies. Details are also emerging that outline how AMD has managed
to stay within the boundaries of the x86 licensing agreements but still
allow Chinese-controlled interests to design and sell processors based
on the Zen design.
AMD's official statements indicate the company
does not sell its final chip designs to its China-based partners.
Instead, AMD allows them to design their own processors tailored for the
Chinese server market. But the China-produced Hygon "Dhyana" processors
are so similar to AMD's EPYC processors
that Linux kernel developers have listed vendor IDs and family series
numbers as the only difference. In fact, Linux maintainers have simply ported over the EPYC support codes to the Dhyana processor and note that they have successfully run the same patches on AMD's EPYC processors, implying there is little to no differentiation between the chips.
The new chips are surfacing against the backdrop of the trade war between the US and China
that could escalate quickly, likely reinforcing China's long-held
opinion that a lack of native processor production could be a strategic
liability. Today's wars are won with chips, and their strategic
importance certainly isn't lost on those in the halls of power. In fact,
the Obama administration blocked Intel from selling Xeon processors to China in 2015
over concerns the chips were fueling the country's nuclear programs,
and subsequent actions by the US have largely prevented China from
achieving the technical know-how and equipment to develop its own chips
through acquisitions and mergers.
AMD's announcement in 2016
that it had established a joint venture in China to develop processors
was surprising, but it yielded a much needed $293 million cash infusion
(in payments based on delivery dates) for the then-struggling company,
which had operated at a loss for the prior six quarters. AMD is also set
to reap royalties, based on unit sales, once the processors begin to
ship in volume.
Η Κίνα έδωσε εντολή να
αντικατασταθούν με κινεζικά προϊόντα όλοι οι ξένοι υπολογιστές και το
ξένο λογισμικό στα κυβερνητικά γραφεία και στους δημόσιους οργανισμούς
της χώρας μέσα στην επόμενη τριετία.
Πρόκειται για την πρώτη γνωστή δημοσίως κυβερνητική εντολή με
συγκεκριμένη στόχευση, που δίνεται σχετικά με τις κρατικές προμήθειες,
προκειμένου αυτές να στραφούν σε εγχώριους προμηθευτές. Η νέα πολιτική
εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής απεξάρτησης της Κίνας
ολοένα περισσότερο από τις ξένες τεχνολογίες.
Η απόφαση, σύμφωνα με τους Financial Times,
πιθανώς θα πλήξει τις αμερικανικές πολυεθνικές εταιρείες τεχνολογίας
όπως οι HP, Dell και Microsoft, που έχουν κάνει μεγάλες εξαγωγές στην
Κίνα. Έρχεται ως απάντηση στην προσπάθεια των ΗΠΑ να περιορίσουν τη
χρήση κινεζικής τεχνολογίας, καθώς ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των δύο μεγάλων χωρών έχει σταδιακά αποκτήσει και χαρακτηριστικά «ψυχρού πολέμου» στο πεδίο της τεχνολογίας και της τεχνογνωσίας.
Η κυβέρνηση Τραμπ απαγόρευσε νωρίτερα φέτος -προτάσσοντας λόγους εθνικής ασφαλείας- στις εταιρείες των ΗΠΑ να συναλλάσσονται με την κινεζική εταιρεία Huawei (πρωτοπόρο στα δίκτυα πέμπτης γενιάς 5G) και ήδη οι αμερικανικές Google, Intel και Qualcomm έχουν ανακοινώσει ότι παγώνουν τη συνεργασία τους με τη Huawei. Η αμερικανική κυβέρνηση πιέζει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αποκλείσουν και αυτές την κινεζική εταιρεία από τα νέα ή μελλοντικά έργα εγκατάστασης δικτύων 5G.
The trade war between the US and China has morphed
into a tech war where both countries are rapidly decoupling their
economies from one another, but at the same time, advancing technologies
as the artificial intelligence (AI) arms race will heat up by the
mid-2020s.
China, which we reported last
night has ordered all government offices and public companies to
replace foreign PCs and software with domestic made alternatives within
three years, wants to dominate the world through its military power and
AI, along with advanced weaponry like hypersonic missiles,
fifth-generation fighters, and laser weapons. To do this, President Xi
Jinping has already launched huge initiatives, such as state-funded
programs to spur innovation in AI.
One such development in the tech war turned AI arms race between the
US, is that China is now attracting semiconductor engineers from Taiwan
to further 'Made in China 2025' initiative, reported Nikkei Asian Review.
More than 3,000 semiconductor engineers have left Taiwan for new jobs
on the mainland. The recent departure was so significant that it's
equivalent to 10% of all chip engineers on the island.
The Nikkei notes that cash-strapped mainland companies are offering engineers in Taiwan, double the pay and extra benefits.
Την ίδια ώρα, διαβάζουμε ένα άρθρο στην Καθημερινή για τις κινήσεις των Αμερικάνων, καθώς έχουν μείνει πίσω στον τομέα του 5G, και πιέζουν την Ευρώπη να μην αγοράσει εξοπλισμό από την Κίνα:
Στη χώρα μας, παρά την υποβάθμιση της σημασίας του θέματος από την
κυβέρνηση και τη βιομηχανία των τηλεπικοινωνιών, οι πιέσεις των
Αμερικανών ήδη έχουν αποδώσει, καθώς οι εταιρείες ετοιμάζονται να
προμηθευτούν εξοπλισμό αξίας πάνω από 500 εκατ. ευρώ στα επόμενα
δύο-τρία χρόνια. Η Cosmote, η οποία τώρα διενεργεί διαγωνισμό προμήθειας
ραδιοεξοπλισμού κινητής τηλεφωνίας 4ης και 5ης γενιάς (4G&5G),
απέκλεισε οριστικά τη Huawei από τη λίστα των προμηθευτών του
διαγωνισμού. Αν και η κινεζική εταιρεία είχε λίγες πιθανότητες να
εμβολίσει τους παραδοσιακούς προμηθευτές της Cosmote, Ericsson και
Nokia, εν τούτοις η διοίκηση του ελληνικού ομίλου άφηνε κάποιες
χαραμάδες για συζητήσεις με τον κινεζικό παράγοντα.
Προς την κατεύθυνση αυτή συνέτειναν δύο παράγοντες: πρώτον, η μέχρι
πρόσφατα η συνεργασία της μητρικής Deutsche Telekom με την Huawei και
δεύτερον, το ανυπέρβλητα χαμηλότερο κόστος των Κινέζων κατασκευαστών.
«Αν οι Κινέζοι μείνουν εκτός της Cosmote, τότε ο όμιλος θα έχει ένα
οικονομικό μειονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού», παρατηρούσε πριν από
λίγες εβδομάδες υψηλόβαθμο στέλεχος του ομίλου. Σημειώνεται ότι τόσο η
Vodafone όσο και η Wind βασίζονται αποκλειστικά για την ανάπτυξη του
ραδιοδικτύου τους (κεραίες, σταθμοί βάσης κ.λπ.) σε εξοπλισμό Huawei.
Η κατάσταση άλλαξε άρδην το τελευταίο διάστημα –κυρίως μετά τον
Νοέμβριο. Ο όμιλος Vodafone πριν από λίγες εβδομάδες προκήρυξε
διαγωνισμό προμήθειας σταθμών βάσης για 14 χώρες μεταξύ των οποίων
Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Τουρκία, Ισπανία κ.ά. Στις χώρες αυτές
περιλαμβάνεται και η Ελλάδα. Είναι ο μεγαλύτερος διαγωνισμός προμήθειας
εξοπλισμού κινητής τηλεφωνίας στον κόσμο αυτή την περίοδο, με τις
προμήθειες να αφορούν 100.000 σημεία που θα καλύπτουν τις επικοινωνιακές
ανάγκες 400 εκατ. ανθρώπων.
Η εταιρεία, σύμφωνα με όσα έχουν ανακοινωθεί, δεν θα απευθυνθεί
αποκλειστικά στους παραδοσιακούς κατασκευαστές τηλεπικοινωνιακού
εξοπλισμού. Αντίθετα, ενδιαφέρεται να αποκτήσει ραδιοεξοπλισμό ανοικτής
αρχιτεκτονικής (Οpen Radio Access Network ή ORAN) που τώρα προωθεί
κυρίως η αμερικανική βιομηχανία, ως αντίβαρο στη σινοευρωπαϊκή κυριαρχία
(Ericsson, Nokia, Huawei, ZTE) στην αγορά του ραδιοεξοπλισμού. Φαίνεται
δηλαδή ότι τουλάχιστον στη Βρετανία οι αμερικανικές πιέσεις απέδωσαν.
NATO leaders are preparing to meet in the UK on Tuesday for a special
70th-anniversary summit — which could end up being more awkward than
celebratory.
The military alliance has come a long way since it
was first set up to protect Western countries from the Soviet Union in
1949. Now it looks as if it could be fraying on the edges.
The
group will meet in London on Tuesday, with an event planned at
Buckingham Palace, before heading to the luxury Grove hotel in Watford, a
town northwest of London, for meetings on Wednesday, according to an official schedule.
It
comes with some of its most powerful members openly fighting with one
another and undermining the strength of the organization and with Russia
edging closer to the West.
«Βλέπω τη Γαλλία να αποχωρεί», επεσήμανε ο Τραμπ στη διάρκεια
συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε μαζί με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ
Γενς Στόλτενμπεργκ από το Λονδίνο.
«Τον κοιτώ (τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν) και λέω ότι χρειάζεται
προστασία περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο και τον βλέπω να αποχωρεί.
Οπότε αυτό με εκπλήσσει λίγο», επεσήμανε ο Αμερικανός πρόεδρος.
Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς
Στόλτενμπεργκ έχει διαβεβαιώσει ότι την επόμενη χρονιά οι χώρες μέλη της
Συμμαχίας, εκτός των ΗΠΑ, θα έχουν αυξήσει τις δαπάνες τους για την
άμυνα κατά 130 δισεκατομμύρια από το 2016.
Ωστόσο πολλοί εκτιμούν ότι αυτό δεν θα
αρκέσει στον Τραμπ και φοβούνται για ένα νέο πλήγμα από τον Αμερικανό
πρόεδρο. Πέρυσι στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ είχε επιτεθεί στη Μέρκελ
κατηγορώντας την ότι η Γερμανία δεν συμμετέχει επαρκώς στις δαπάνες της
Συμμαχίας και ότι σαμποτάρει τις προσπάθειες περιορισμού της επιρροής
της Ρωσίας αγοράζοντας μεγάλες ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου.
Ο Τραμπ θα έχει μία συζήτηση με τον
Στόλτενμπεργκ σήμερα το πρωί στη διάρκεια προγεύματος εργασίας στο
Λονδίνο και στη συνέχεια θα συναντηθεί με τον Μακρόν, ο οποίος πριν λίγο
καιρό προκάλεσε αντιδράσεις καταγγέλλοντας ότι το ΝΑΤΟ είναι
"εγκεφαλικά νεκρό".
Κόντρα μπροστά στις κάμερες σημειώθηκε ανάμεσα σε Ντόναλντ Τραμ και Εμανουέλ Μακρόν κατά τη σημερινή τους συνάντηση.
Συγκεκριμένα, η ένταση παρατηρήθηκε όταν, προτού ξεκινήσει η διμερής
συνάντηση, κατά το τετ α τετ του Πρόεδρου των ΗΠΑ με τον Πρόεδρο της
Γαλλίας στο Λονδίνο στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, "έπεσε" σαν θέμα συζήτησης το ζήτημα των φυλακισμένων τζιχαντιστών του ISIS και την επιστροφή του στις χώρες καταγωγής τους.
Ο Τραμπ, σε μία προσπάθεια πιθανώς να αιφνιδιάσει τον Γάλλο ομόλογό
του, τον ρώτησε ευθέως για το θέμα, ο οποίος με τη σειρά του του
απάντησε ότι το Ισλαμικό Κράτος παραμένει μία απειλή, παρότι ο Τραμπ
επιμένει ότι το εξολόθρευσε.
Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της κοινής τους συνέντευξης Τύπου, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, αναφερόμενος
στη Ρωσία, ζήτησε να υπάρξει στρατηγικός διάλογος «χωρίς αφέλεια» ώστε,
όπως είπε, να περιοριστούν οι προστριβές με τη χώρα αυτή. Έθεσε όμως ως
«προϋπόθεση» να επιτευχθεί πρόοδος στην επίλυση της κρίσης μεταξύ
Ρωσίας και Ουκρανίας.
Μετά και τα σημερινά γεγονότα, θα περιορίσουμε τις αναφορές μας στο θέμα αυτό μέσα από το blog - όχι γιατί το θέμα δεν είναι σημαντικό (κάθε άλλο), αλλά γιατί πλέον το θέμα πήρε διαστάσεις, και θα ακούμε αρκετά πράγματα στο διεθνή τύπο τα επόμενα χρόνια. Οπότε θα αρκεστούμε σε αναφορές όταν συμβαίνει κάτι μεγάλο.
Μια τελευταία σημείωση:
Σε προηγούμενη ανάρτηση, χρησιμοποιήσαμε ένα γράφημα του CNN από το 2014, που απεικονίζει το εμπορικό ισοζύγιο ΕΕ-Ρωσίας:
Επειδή ρωτήθηκα σχετικά από έναν αναγνώστη, αξίζει να ειπωθεί ότι, αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το γράφημα, θα δει ότι οι εξαγωγές της ΕΕ προς την Ρωσία είναι λιγότερες από τις εξαγωγές της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Δηλαδή η ΕΕ είναι ελλειμματική απέναντι στη Ρωσία. Και το όλο πράγμα γίνεται πιο ενδιαφέρον αν λάβουμε υπόψη μας το ότι το βασικό προϊόν που εξάγει η Ρωσία δεν είναι ότι κι ότι, είναι ενέργεια. Δηλαδή είναι το #1 εμπόρευμα του κόσμου στη σύγχρονη εποχή.
Έχοντας αυτό υπόψη μας, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί η Ευρώπη έχει αυτές τις "αποσχιστικές" τάσεις, λοξοκοιτώντας προς τη Ρωσία.
Παραθέτω εδώ και το άρθρο του CNN από το 2014, που σωστά είχε καταλήξει στο συμπέρασμα τότε ότι δύσκολα η Ευρώπη θα πειστεί να ακολουθήσει τις ΗΠΑ στο δρόμο των κυρώσεων και της σύγκρουσης με τη Ρωσία, λόγω των εμπορικών δεσμών που έχουν αναπτυχθεί και αναπτύσσονται ανάμεσα τους.
Η Ευρώπη βέβαια ακολούθησε σε ένα βαθμό τις κυρώσεις των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας - αλλά πλέον, με τον αγωγό Nord Stream 2 σχεδόν έτοιμο για λειτουργία, οι συμμαχίες αλλάζουν (διότι τελικά "δεν υπάρχουν συμμαχίες, μόνο συμφέροντα", για να θυμηθούμε και μια φράση από τα παλιά)
China will not resort to quantitative easing even as the monetary
policies of the world’s major economies are approaching zero interest
rates, People’s Bank of China Governor Yi Gang wrote in an article
published by the leading Communist Party theoretical journal Qiushi.
“We
should not let the money held by the Chinese people become worthless...
Maintaining positive interest rates and upward-inclined yield curve is
generally conducive to the economic entities, and in line with the
Chinese people’s saving culture, thus beneficial to the sustainable
development of the economy,” said Yi.
China’s economic growth slowed to near 30-year lows in the third quarter
and industrial profits continued to shrink, and speculation is mounting
that Beijing needs to roll out stimulus more quickly and more
aggressively, even if it risks adding to a pile of debt.
Όπως έχουμε αναφέρει αναλυτικά και σε παλιότερα ποστς εδώ και χρόνια, η θέση μας σε αυτό το blog είναι ότι και η Κίνα θα περάσει από μια μεγάλη κρίση - η διαφορά είναι ότι η κρίση αυτή είναι σαν την κρίση που πέρασε η Αμερική το 1929 - όχι απλά δεν τελείωσε η Αμερική μετά από αυτή την κρίση, αλλά βγήκε δυνατότερη (με τις απαραίτητες ανθρωποθυσίες των όσων "περίσσευαν").
Το ίδιο εκτιμούμε ότι θα συμβεί και με την Κίνα του σήμερα - διότι, όπως και η Αμερική του 1929, έτσι και η σημερινή Κίνα έχει βιομηχανική παραγωγή, και έχει βέβαια και αποθέματα (σε νόμισμα, σε χρυσό, και σε επενδύσεις παγκοσμίως).
Αυτή είναι η διαφορά που οδηγεί τον Κινέζο κεντρικό τραπεζίτη να λέει ότι δε θέλει να τυπώσει τρις, όπως κάνουν οι Αμερικάνοι, που δεν έχουν άλλη λύση σήμερα από το να καταστρέψουν το νόμισμα τους, τυπώνοντας χωρίς όριο, για να καλύψουν τα χρέη τους, που διαρκώς διογκώνονται.
Και παρατηρήστε και τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Κινέζος τραπεζίτης - στην πραγματικότητα το λέει "έξω από τα δόντια" ότι αυτό που κάνουν οι Αμερικάνοι θα οδηγεί στην καταστροφή της αξίας του δολαρίου, και γι΄αυτό και δεν το θέλει για το γουάν.
Συμπληρωματικά με τα παραπάνω, μερικές σκόρπιες, αλλά σχετικά πρόσφατες ειδήσεις για την Κίνα, και τα δάνεια που έχουν δοθεί "για να ανέβει η οικονομία της" - αλλά βέβαια δε μπορούν όλα αυτά τα δάνεια να οδηγήσουν σε επιτυχημένες επενδύσεις και επιχειρήσεις, μερικές θα αποτύχουν, είναι "αναγκαίο κακό" στον καπιταλισμό να πάρουν και τέτοιες καταστάσεις, όπου γίνεται ένα "ξεσκαρτάρισμα", και όλοι δεν είναι αρκετά ανταγωνιστικοί χάνονται:
Την ίδια ώρα, η Κίνα συνεχίζει να αγοράζει χρυσό, η Ευρώπη συνεχίζει να πιέζει να δοθεί μεγαλύτερος λόγος στην Κίνα στο διεθνές οικονομικό σύστημα, η Κίνα κοιτάζει προς το ευρώ ως εναλλακτική του δολαρίου, και βέβαια αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη εμπορική επιρροή παγκοσμίως (και όλα τα άλλα έπονται ως "φυσικό επακόλουθο...) πχ εδώ, εδώ,εδώ και εδώ
Σας μοιάζει αυτό για εχθρική σχέση; Αν οι καπιταλιστές "θα πουλήσουν το σχοινί που θα τους κρεμάσει", τότε γιατί οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές να μην πουλήσουν τους Αμερικάνους για χατήρι κάποιων νέων, καλύτερων συμμάχων;
Λίγο μετά τις δηλώσεις Μακρόν για το ΝΑΤΟ, πολλά γράφτηκαν στα δυτικά ΜΜΕ, και γενικώς έγινε ντόρος διότι πολλοί "έπεσαν από τα σύννεφα".
Ο Μακρόν όμως συνεχίζει να βγαίνει και να μιλά με την ίδια γραμμή σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται - απλά παρατηρούμε ότι τα δυτικά ΜΜΕ προτιμούν να τηρούν "σιγή ιχθύος":
Το παρακάτω απόσπασμα ήταν από μια συνάντηση του Μακρόν με τον Στόλτενμπεργκ (γ.γ. του ΝΑΤΟ), που είχε έρθει να τον βρει στο Παρίσι, Η συνάντηση αυτή δεν καλύφθηκε ιδιαίτερα, και πρέπει να το ψάξει κανείς λίγο για να βρει τι είπε ο Μακρόν:
French President Emmanuel Macron has said that he stands by comments he
made three weeks ago when he described NATO as "brain-dead," and he
defended his push for dialogue with Russia.
"Is our enemy today Russia, as I sometimes hear? Is it China? Is it the
goal of NATO to designate them as enemies?I don't believe so. Our
common enemy today is terrorism, which has hit each of our countries,"
he added.
Macron angered Ankara last month by hosting an official from the Kurdish-led Syrian Democratic Forces (SDF).
Acknowledging concerns among NATO allies about his overtures to Moscow,
Macron said that "the absence of dialogue with Russia" hadn't made
Europe "any safer."
Ο Μακρόν φυσικά και θέλει να συνεχιστούν οι ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, που γεννούν πόλεμο (και τις νέες γενιές τζιχαντιστών που και καλά θέλουν να πολεμήσουν οι ιμπεριαλιστές). Άλλωστε η Γαλλία έχει συμμετέχει ενεργότατα σε πολλές από αυτές. Και μην ξεχνάμε ότι ο Μακρόν βγάζει και στρατό στους δρόμους της Γαλλίας για να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα των "κίτρινων γιλέκων".
Η επιμονή μας να προβάλουμε τις δηλώσεις του για το θέμα του ΝΑΤΟ πηγάζει από το ότι ο Μακρόν χαράζει μια νέα γραμμή για τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό (με όλες τις αντιφάσεις και τους ενδο-ευρωπαικούς ανταγωνισμούς και αντικρουόμενα συμφέροντα ανάμεσα στην κάθε ευρωπαϊκή χώρα):
Με την επιρροή των ΗΠΑ να πέφτει, την ισχύ της Κίνας-Ρωσίας να ανεβαίνει, και τη φυσική -λόγω γεωγραφίας- σχέση ανάμεσα στη Ρωσία (με τα ενεργειακά της αποθέματα) και την Ευρώπη (με τη βιομηχανία της), είναι "λογικό επακόλουθο" η Ευρώπη να κοιτάζει ολοένα και πιο πολύ προς την Κίνα-Ρωσία...
Για να μην υπάρξει παρανόηση, η Κίνα-Ρωσία εκφράζουν μια ακόμα χειρότερη έκδοση καπιταλισμού στην πραγματικότητα - και το ότι στη Δύση ανεβαίνει μια πιο "κινεζοποιημένη" εκδοχή των σχέσεων και συνθηκών εργασίας για τον εργάτη, παράλληλα με την αύξηση της καταστολής, της λογοκρισίας, των αντιφρονούντων, κτλ, θυμίζει ολοένα και πιο πολύ αυτά που κάποτε τα βλέπαμε μακρινά σε κράτη όπως η Ρωσία και η Κίνα.
Έλα όμως που τα ίδια έβλεπαν και οι καπιταλιστές - μόνο που σε αυτούς τους άρεσαν αυτά που έβλεπαν , και τα ακολουθούν, έστω και για λόγους "ανταγωνιστικότητας" - πώς να ανταγωνιστούν άλλωστε την Κίνα χωρίς "κινεζοποίηση";
Απαντώντας στις πιο πρόσφατες δηλώσεις του Μακρόν για το ΝΑΤΟ, που προφανώς δεν άρεσαν καθόλου στις ΗΠΑ, η Μέρκελ, σε συνάντηση που είχε με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Stoltenberg, είπε εν ολίγοις ότι "όχι ρε παιδιά, εμείς ως Γερμανία είμαστε μαζί σας", παίρνοντας μάλιστα και συγχαρητήρια από τον Stoltenberg, που αποκάλεσε τη Γερμανία ως "την καρδιά του ΝΑΤΟ" (φαντάσου να μην έγραφε στα παλιά της τα παπούτσια τους Αμερρικάνους και τις πιέσεις του για το αγωγό από τη Ρωσία...):
The general secretary praised Germany as “the heart of NATO”
and lauded Merkel’s government for boosting its military spending. With
most of NATO’s member countries failing to chip in their promised 2
percent of GDP, Germany announced on Thursday it hopes to hit that
target for the first time by 2031 - seven years later than the date
agreed upon by the alliance’s members in 2014.
Σήμερα, έχουμε μια νέα εξέλιξη, με τη Μέρκελ να τα βρίσκει με τον Πούτιν σε ένα μεγάλο θέμα στην Ουκρανία. Υπενθυμίζουμε ότι, κάτω από τις πιέσεις των Αμερικάνων, η Ευρώπη έχει εδώ και λίγα χρόνια επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, για το θέμα της Ουκρανίας, και ως εκ τούτου, η κίνηση αυτή ερμηνεύεται ως ένα σοβαρό πρώτο βήμα για να αρθούν και αυτές οι κυρώσεις (τώρα που σιγά-σιγά περνάει και ο αγωγός...):
MOSCOW/BERLIN (Reuters) - Russian President Vladimir Putin and German Chancellor Angela Merkel agreed on Monday that Ukraine should give its separatist-led Donbass region a special status set out in Ukrainian law, the Kremlin said.
Ukrainian President Volodymr Zelenskiy said last month that Kiev had
agreed to grant Donbass special status and let local elections go ahead
there. The breakthrough raised hopes that a date would be set for the
summit involving Kiev, Moscow, Berlin and Paris.
But,
facing street protests by Ukrainians who accused him of yielding to
pressure from Moscow, Zelenskiy later said the elections should not be
held at gunpoint and must be in accordance with Ukrainian law.
A German government spokeswoman said preparations for the summit were
the focus of the conversation and that Putin and Merkel also discussed
negotiations on the transit of gas through Ukraine and the situation in
Libya and Syria.
"Δεν υπάρχει κανείς συντονισμός με τους εταίρους του ΝΑΤΟ στην
στρατηγική απόφαση των ΗΠΑ και είμαστε μάρτυρες μίας επίθεσης από έναν
άλλο εταίρο του ΝΑΤΟ, την Τουρκία, σε μία ζώνη όπου διακυβεύονται τα
συμφέροντά μας, χωρίς συντονισμό. Αυτό που συνέβη αποτελεί τεράστιο
πρόβλημα για το ΝΑΤΟ".
Υπό τις συνθήκες αυτές, ο Εμανουέλ Μακρόν αναρωτιέται ιδιαιτέρως για το
μέλλον του Άρθρου 5 της Ατλαντικής Συνθήκης, το οποίο προβλέπει
στρατιωτική συνδρομή μεταξύ των χωρών μελών της Συμμαχίας, εάν ένας από
τους συμμάχους δεχθεί επίθεση.
Για τον Μακρόν, όλες αυτές οι εξελίξεις
καθιστούν ακόμη περισσότερο "ουσιαστική, από την μία πλευρά, την Ευρώπη
της Άμυνας --μία Ευρώπη που πρέπει να αποκτήσει μία στρατηγική και
λειτουργική αυτονομία σε στρατιωτικό επίπεδο. Και από την άλλη,
επανέναρξη ενός στρατηγικού διαλόγου, χωρίς καθόλου αφέλειες, και που θα
πάρει χρόνο, με την Ρωσία".
"Ο πρόεδρος Τραμπ, τρέφω μεγάλο σεβασμό
σε αυτό, θέτει το θέμα του ΝΑΤΟ ως εμπορικού σχεδίου. Κατά την γνώμη
του, πρόκειται για ένα σχέδιο όπου οι ΗΠΑ διασφαλίζουν ένα είδος
γεωπολιτικής ομπρέλας, αλλά, σε αντάλλαγμα, θα πρέπει να έχουν εμπορική
αποκλειστικότητα, να υπάρχει ένα κίνητρο για να αγοράσουμε από τις ΗΠΑ. Η
Γαλλία δεν έχει υπογράψει γι΄αυτό", προειδοποιεί ο Εμανουέλ Μακρόν.
"The world order is being shaken like never before..."
“It’s being shaken because of errors made by the West in certain crises, but also by the choices made by the United States in the past few years – and not just by the current administration.”
Pushing Russia away from Europe is a profound strategic mistake."
“We’re either pushing Russia into isolation, which increases tensions, or to ally itself with other major powers like China, which would not be in our interest,” Macron said, calling for the “rethinking” of relations with Moscow.
Macron hosted Putin in France on Monday, where the French leader played up efforts “to tie Russia and Europe back together” and underscored his belief that “Europe stretches from Lisbon to Vladivostok.”
“I’m convinced that, in this multilateral restructuring, we must
develop a security and trust architecture between the European Union and
Russia,” Macron wrote.
"The objective we all share is to provide the lifting of sanctions by the summer, as far as the peace process in south-eastern Ukraine is respected," Macron said, referring to the conflict in the Ukrainian provinces closest to Russia, which saw the US and a number of European countries, including France, impose economic restrictions on Russia.
«Δεν θέλω να δώ τις ευρωπαϊκές χώρες να αυξάνουν τον προϋπολογισμό της
άμυνας για να αγοράσουν αμερικανικά ή άλλα όπλα ή υλικά προερχόμενα από
τη βιομηχανία σας», λέει στα αγγλικά ο γάλλος πρόεδρος σε απόσπασμα
αυτής της συνέντευξης που δόθηκε χθες Σάββατο: «Αν αυξάνουμε τον
προϋπολογισμό μας, είναι για να οικοδομήσουμε την αυτονομία μας».
Ο Εμανουέλ Μακρόν πιστεύει, όπως και η γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα
Μέρκελ, πως η Ευρώπη οφείλει να αναπτύξει την αυτονομία της άμυνάς της
καθώς φαίνεται όλο και περισσότερο πως οι ΗΠΑ αποσύρονται.
Δεν υπάρχει ομοφωνία στην Ευρώπη για τη θέση αυτή. Το Βέλγιο
αποφάσισε πρόσφατα να αγοράσει αμερικανικά μαχητικά αεροπλάνα F-35 αντί
για ευρωπαϊκά, πηγαίνοντας «στρατηγικά κόντρα στα συμφέροντα» της
Γηραιάς Ηπείρου, τόνισε εκφράζοντας τη λύπη του ο γάλλος πρόεδρος.
«Η Ευρώπη δεν μπορεί να εναποθέτει πλέον την ασφάλειά της
αποκλειστικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εναπόκειται σε εμάς σήμερα να
αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να εγγυηθούμε την ασφάλεια και κατά
συνέπεια την ευρωπαϊκή κυριαρχία», είπε ο πρόεδρος της Γαλλίας.
«Οφείλουμε να αντλήσουμε τα διδάγματα του τέλους του ψυχρού πολέμου»,
πρόσθεσε εξηγώντας ότι επιθυμεί μία εξαντλητική εξέταση των θεμάτων
αυτών με το σύνολο των ευρωπαίων εταίρων και με την Ρωσία.
Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η Γαλλία δεν είναι τόσο μεγάλη βιομηχανική δύναμη σε σχέση με τη Γερμανία - ωστόσο έχει πυρηνικά, και μια σχετικά μεγάλη (για τα δεδομένα της Ευρώπης) πολεμική βιομηχανία. Αυτό σημαίνει ότι θέλουν να πουλήσουν τα όπλα που παράγουν αυτοί, και άρα έχουν ένα λόγο παραπάνω να μη θέλουν αμερικανικά όπλα, και να προωθούν "ευρωπαϊκούς στρατούς" κτλ.
Αλλά η συζήτηση περί Ρωσίας, παρότι η Γαλλία έχει μικρότερη εξάρτηση από την ενέργεια της Ρωσίας (διότι βασίζεται πολύ στα πυρηνικά εργοστάσια ενέργειας που διαθέτει), δείχνει μια κατεύθυνση πολύ διαφορετικά από αυτή που ξέραμε μέχρι τώρα.
FRANKFURT (Bloomberg) -- The U.S. stepped
up its opposition to the Nord Stream 2 natural gas pipeline linking
Russia and Germany, saying the project raises security concerns and that
it could draw U.S. sanctions.
The U.S. opposes the project because it will increase Europe’s
reliance on Russia for gas supplies. It’s also worried the pipeline
could open ways for Russia to install undersea surveillance equipment in
the Baltic Sea, said Sandra Oudkirk, U.S. Deputy Assistant Secretary of
State for Energy diplomacy.
Παρά τις απειλές των ΗΠΑ, ο αγωγός φυσικού αερίου προχωρούσε κανονικά - έμενε στην πραγματικότητα, και για όσους τυχόν δεν το είχαν παρακολουθήσει, μόνο μία χώρα που δεν έδινε την έγκριση της για να περάσει από εκεί ο Nordstream - η Δανία.
The Danish Energy Agency has granted a permit to Nord Stream 2 AG to
construct a section of the Nord Stream 2 natural gas pipelines on the
Danish continental shelf southeast of Bornholm in the Baltic Sea.
The pipeline project on the Danish continental shelf is part of a larger
pipeline project, consisting of two parallel pipelines of 1230 km for
the transport of gas from Russia to Germany, cf. figure 2. The natural
gas pipelines starts in Russia and passes through Finnish, Swedish,
Danish and German marine areas and goes ashore at the German coast. The
pipelines can transport 55 billion m3 of natural gas per year. The authorities in Russia, Finland, Sweden and Germany have granted permits for the project.
Ενα αμφιλεγόμενο έργο που έχει διχάσει την Ε.Ε. και έχει οξύνει την
ένταση ανάμεσα στη Μόσχα και στην Ουάσιγκτον, ο αγωγός φυσικού αερίου
Nord Stream 2, οδεύει προς την πλήρη ολοκλήρωσή του και αναμένεται να
είναι σύντομα ενεργός, καθώς έχει εκλείψει το τελευταίο ουσιαστικό
εμπόδιο. Για το έργο, που είναι κατά περίπου 90% έτοιμο, εκκρεμούσε πάνω
από δύο χρόνια η έγκριση της Δανίας, η οποία τελικά συναίνεσε
συντασσόμενη με τη Φινλανδία, τη Σουηδία και τη Γερμανία. Σύμφωνα με τον
πρόεδρο της επιτροπής Εξωτερικών της Ρωσίας Κονσταντίν Κοσάτσεφ, ο
επίμαχος αγωγός μήκους 1.230 χιλιομέτρων μπορεί να είναι έτοιμος μέσα
στους επόμενους μήνες.
Οπως σχολιάζει σχετικό δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας Il sole 24
Ore, η συναίνεση της Κοπεγχάγης αποτελεί κατά κάποιον τρόπο την
«εκδίκησή» της για την προσβλητική πρόταση που της έκανε το καλοκαίρι ο
Ντόναλντ Τραμπ να του πουλήσει τη Γροιλανδία. Με την ολοκλήρωσή του, ο
αγωγός θα μεταφέρει φυσικό αέριο της ρωσικής Gazprom κατευθείαν στη
Γερμανία περνώντας κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα. Θα παρακάμπτει, εν
ολίγοις, την Ουκρανία μέσω της οποίας διέρχεται τώρα το ρωσικό φυσικό
αέριο που προορίζεται για την Ευρώπη.
Αυτό σημαίνει ότι, όταν τεθεί σε λειτουργία ο Nord Stream 2, το Κίεβο
θα χάσει τα έσοδα που εισπράττει για τη μεταφορά του φυσικού αερίου
μέσω του εδάφους της Ουκρανίας. Αυτός είναι και ο λόγος που ο επίμαχος
αγωγός έχει προκαλέσει την αντίδραση τόσο της Ουκρανίας όσο και των
χωρών της Βαλτικής που συντάσσονται με το Κίεβο. Μόλις έγινε γνωστή η
συναίνεση της Κοπεγχάγης, ο Αντρέι Κομπόλιεφ, διευθύνων σύμβουλος της
Naftogaz, κρατικής εταιρείας φυσικού αερίου της Ουκρανίας, ζήτησε από
«τις ισχυρότερες χώρες της Δύσης να επιβάλουν κυρώσεις» στο σχέδιο,
προκειμένου να εμποδίσουν την ολοκλήρωσή του. Πολλές χώρες-μέλη της Ε.Ε.
έχουν εναντιωθεί στον νέο αγωγό με το επιχείρημα ότι αυξάνει υπερβολικά
την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία.
Σε ό,τι αφορά την Ουάσιγκτον, έχει απειλήσει να επιβάλει κυρώσεις
κατά του αγωγού και όσων εταιρειών συμμετέχουν στην κοινοπραξία
κατασκευής του. Ανάμεσά τους, οι γερμανικές εταιρείες Wintershall και
Uniper, η γαλλική Engie, η αυστριακή Omv και η βρετανοολλανδική Royal
Dutch Shell.
Germany welcomes the decision of Denmark to allow the construction of Nord Stream 2 pipeline via Danish waters as it will diversify energy supplies to Europe, Dr. Stefan Kordasch, the deputy head of political affairs with the German Embassy to Russia, said in an interview.
Σε άλλα νέα, η Γερμανία δεν ακολούθησε τη Αμερική ούτε στο θέμα του 5G (τηλεπικοινωνίες). Η Κίνα είναι ουσιαστικά η μόνη που αυτή τη στιγμή τρέχει 5G, διότι οι κινεζικές εταιρείες, και ειδικά η Huawei, είναι πολύ ποιο μπροστά στον τομέα αυτό σε σχέση με τις αμερικάνικές (εξ ου και οι κυρώσεις). Όταν η παραγωγή (εργοστάσια) μεταφέρεται εκεί που είναι τα φτηνά εργατικά χέρια, τότε και η τεχνολογική εξέλιξη θα προέλθει σιγά-σιγά από εκεί.
Τα εργοστάσια είναι στην Κίνα, γιατί έτσι βγάζουν περισσότερα λεφτά οι καπιταλιστές, αλλά το κακό για τους αμερικάνους καπιταλιστές, είναι πως δεν είναι εύκολο να διατηρηθείς μόνος πρώτος στο τεχνολογικό πεδίο, όταν η παραγωγή γίνεται αλλού. Είναι απλά θέμα χρόνου, αυτοί που παράγουν την τεχνολογία, να μάθουν και πως να την σχεδιάσουν - εξελίξουν.
Germany is resisting US pressure to shut out Chinese tech giant Huawei from its 5G networks — saying it will not ban any supplier for the next-gen mobile networks on an up front basis, per Reuters.
German business newspaper Handelsblatt, which says it has reviewed a draft of the incoming 5G security requirements, reports that chancellor Angela Merkel stepped in to intervene to exclude a clause which would have blocked Huawei’s market access — fearing a rift with China if the tech giant is shut out.
For network operators outside China the problem is Huawei has the lead as a global 5G supplier — meaning any ban on it as a supplier would translate into delays to network rollouts.
Την ίδια ώρα, επεκτείνεται και μία άλλη νέα συμμαχία συμφερόντων, για την οποία επίσης μιλάγαμε και κάποια χρόνια τώρα - αυτή της Ρωσίας με τη Σαουδική Αραβία. Ως πετρελαιάδες, τα συμφέροντα ευθυγραμμίζονται, μιας και κανένας δε θέλει να πουλάει το #1 εμπορικό αγαθό της σημερινής εποχής (πετρέλαιο) και να πληρώνεται σε ένα νόμισμα που διαρκώς πληθωρίζεται (δολάριο):
Ενδιαφέρον είχε και η δήλωση του Τραμπ, που αν μη τι άλλο είναι ωμός, και χωρίς περιστροφές είπε ότι στη Συρία απλά θέλει να αρπάξει το πετρέλαιο, προκαλώντας με τις τακτικές του την αντίδραση ακόμα και μέρους του στρατού των ΗΠΑ:
Εδώ και λίγο καιρό επέστρεψα Ελλάδα, για προσωπικούς λόγους, και, τι σύμπτωση, η επιστροφή αυτή συνέπεσε με "ερωτήματα και βουβή ανησυχία" που "άφησε πίσω της η παρέμβαση της Fed", όπως το έθεσε στις 24/09 το capital.gr:
Η "ρευστότητα" που παρείχε η Fed
τέσσερις φορές μέσα σε πέντε ημέρες στην διατραπεζική αγορά, παρά το
γεγονός ότι στην ίδια αγορά υπάρχει βεβαιωμένη πλεονάζουσα ρευστότητα
της τάξης του 1,3 τρισ. δολ, έχει προκαλέσει μία "βουβή" ανησυχία καθώς
το μοναδικό γεγονός – ανεξαρτήτως αιτίας – που μπορεί να την έχει
καταστήσει αναγκαία είναι ότι η διατραπεζική "δεν εμπιστεύεται" πλέον
κάποιους εταίρους της...
Με άλλα λόγια κάποια χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα στις ΗΠΑ χρειάσθηκαν κεφάλαια για να κλείσουν τους ημερήσιους
λογαριασμούς τους και οι άλλες τράπεζες δεν τους εμπιστευόταν να τους τα
δώσουν παρά μόνο με απαγορευτικά υψηλά overnight επιτόκια της τάξης του
10%.
Ο κ. Πάουελ σκέπασε αυτό το ξαφνικό
πρόβλημα με ένα μανδύα προσφοράς κεφαλαίων που ξεπέρασε τα 200 δισ. δολ
μέσα σε λίγα 24ωρα. Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο αμφιβολίας
για το πως θα αντιδράσει σε περίπτωση επανάληψης του προβλήματος,
ανακοίνωσε δημοπρασίες repos με διάρκεια 14 ημερών και "ανοικτή"
καθημερινή παρέμβαση για όσο χρειασθεί μέχρι τις 10 Οκτώβρη.
[..]
Το πρόβλημα όμως όπως επισημαίνεται από
ορισμένους αναλυτές στα πρώτα διστακτικά σημειώματα που βλέπουν το φως
της δημοσιότητας μετά τις παρεμβάσεις, είναι το κατά πόσο αυτή η
"συγκυριακή" ανάγκη που εμφανίσθηκε την περασμένη εβδομάδα στην
μεγαλύτερη από πλευράς έκτασης και βάθους διατραπεζική αγορά κεφαλαίων
του πλανήτη, ήταν πράγματι "συγκυριακή".
Ή ήταν ένα από τα πρώτα συμπτώματα μία
"καταιγίδας" που αρχίζει να εμφανίζεται στον ορίζοντα σαν αποτέλεσμα της
επιδείνωσης στην διεθνή οικονομία με τις εμπορικές και γεωπολιτικές
συγκρούσεις να αλληλοσυμπλέκονται με επεισόδια ενός επίσης "βωβού"
συναλλαγματικού ανταρτοπόλεμου...
Δεν έχω σκοπό (ούτε τη δυνατότητα) να γράφω όπως πριν - και πλέον είναι φανερό ότι η αριστερά, στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως- δεν έχει καμία απάντηση , και θα περάσουν χρόνια μέχρι (ίσως) να υπάρξει κάτι σοβαρό.
Παρόλα αυτά, θα γράφω περιστασιακά, παραθέτοντας περισσότερο άρθρα και ειδήσεις που τα θεωρώ ενδιαφέροντα, με ελάχιστη όμως ανάλυση, και αυτό αν έχω χρόνο και αν χρειάζεται. Δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα παραπάνω.
Οι βασικές θέσεις που έχουν καταγραφεί εδώ και χρόνια στο blog δεν έχουν αλλάξει - αν και πλέον δεν κάνω καμία χρονική πρόβλεψη, διότι...πάντα έξω πέφτω σε αυτές.
Τι έχει αρχίσει λοιπόν να συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό;
Είναι απλό: Τα λεφτά που τυπώθηκαν πριν μερικά χρόνια, για να καλύψουν τα χρέη έχουν πλέον εξαντληθεί. Και όχι μόνο έχουν εξαντληθεί, αλλά έχουν δημιουργήσει ένα ακόμα μεγαλύτερο χρέος που δεν μπορεί να καλυφθεί για τις ΗΠΑ:
Ενδεικτικό της ένδειας που επικρατεί είναι ότι πολλά άρθρα που ξεκινούν σιγά-σιγά να ασχολούνται με το θέμα, είναι ότι οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν την κρίση που έρχεται ως μια "νέα κρίση". Δεν υπάρχει δηλαδή καμία σύνδεση με το παρελθόν, αν και στην πραγματικότητα το πρόβλημα του χρέους που δεν μπορεί να αποπληρωθεί δεν λύθηκε ποτέ. Όταν μπορείς να εκτυπώνεις δολάρια χωρίς όριο, μπορείς βέβαια να καλύψεις οποιοδήποτε χρέος, και να συνεχίσεις να έχεις ολοένα και περισσότερα ελλείμματα, τα οποία μετά καλύπτεις με νέα εκτύπωση δολαρίων, κοκ (φαύλος κύκλος).
Οι ΗΠΑ είναι φανερό ότι ακολουθούν αυτή τη στρατηγική, και θα συνεχίσουν να την ακολουθούν, μέχρι απλά οι υπόλοιποι να σταματήσουν να αποδέχονται το δολάριο ως αποθεματικό νόμισμα, μιας και δεν έχει νόημα να αποταμιεύουν τα αποθεματικά τους σε ένα νόμισμα που διαρκώς πληθωρίζεται, χωρίς κανένα ορατό τέλος.
Τα τρις που τυπώθηκαν πριν κάποια χρόνια τελείωσαν, και τα χρέη ακόμα τρέχουν - οπότε πάμε για ένα νέο γύρο εκτύπωσης:
Κάτι άλλο, που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι ότι οι κρίσεις δεν είναι γραμμικές - πολλοί φαντάζονται ότι "για κάποιο λόγο" ξεσπάει μια κρίση, τα πράγματα χειροτερεύουν και μετά όσοι επιβιώσουν μπορούν τελικά να ελπίζουν στην "ανάκαμψη". Πχ πολλοί νομίζουν ότι στο Κραχ του 1929, τα πράγματα διαρκώς χειροτέρευαν, μέχρι και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και μετά ήρθε η ανάπτυξη για όσους επιβίωσαν.
Οπως αναφέρεται στο άρθρο του
αμερικανικού πρακτορείου, «πολλοί οικονομολόγοι όταν αναφέρονται στη
Μεγάλη Υφεση εννοούν την περίοδο μεταξύ 1929 και 1941. Από την άλλη, η
Υφεση ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1929 και διήρκησε έως τον Μάρτιο του
1933. Σύμφωνα με το NBER, το οποίο χρησιμοποιεί τον όρο recession
(ύφεση) αντί για depression (τεράστια ύφεση, κραχ), χρονολογεί για την
αμερικανική οικονομία, δύο περιόδους ύφεσης (recession) κατά το
προαναφερθέν χρονικό διάστημα. Η πρώτη μεταξύ του Αυγούστου 1929 και του
Μαρτίου 1933 και η δεύτερη από τον Μάιο του 1937 έως και τον Ιούνιο του
1938».
Από ένα τυχαίο site που βρήκα μετά από ένα πρόχειρο search:
The free fall of the GNP is significantly slowed; it dips only 2.1
percent this year. Unemployment rises slightly, to 24.9 percent.
1934
The economy turns around: GNP rises 7.7 percent, and unemployment falls to 21.7 percent. A long road to recovery begins.
1935
Economic recovery continues: the GNP grows another 8.1 percent, and unemployment falls to 20.1 percent.
1936
Economic recovery continues: GNP grows a record 14.1 percent; unemployment falls to 16.9 percent.
1937
Roosevelt seeks to enlarge and therefore liberalize the Supreme Court. This attempt not only fails, but outrages the public.
Economists attribute economic growth so far to heavy government spending
that is somewhat deficit. Roosevelt, however, fears an unbalanced budget
and cuts spending for 1937. That summer, the nation plunges into another
recession. Despite this, the yearly GNP rises 5.0 percent, and unemployment
falls to 14.3 percent.
1938
No major New Deal legislation is passed after this date, due to Roosevelt's weakened political power.
The year-long recession makes itself felt: the GNP falls 4.5 percent, and unemployment rises to 19.0 percent.
1939
The United States will begin emerging from the Depression as it
borrows and spends $1 billion to build its armed forces. From 1939 to
1941, when the Japanese attack Pearl Harbor, U.S. manufacturing will
have shot up a phenomenal 50 percent!
The Depression is ending worldwide as nations prepare for the coming hostilities.
Roosevelt began relatively modest deficit spending that arrested the slide of the economy
and resulted in some astonishing growth numbers. (Roosevelt's average growth of 5.2 percent
during the Great Depression is even higher than Reagan's 3.7 percent growth during his
so-called 'Seven Fat Years!') When 1936 saw a phenomenal record of 14 percent growth,
Roosevelt eased back on the deficit spending, worried about balancing the budget.
But this only caused the economy to slip back into a recession in 1938.
World War II starts with Hitler's invasion of Poland.
Όσο υπεραπλουστευμένα και αν είναι όλα αυτά, δείχνουν τουλάχιστον ότι η κρίση δεν είναι εντελώς γραμμική, αλλά έχει στάδια. Στην εποχή, που τα κράτη έχουν τη δυνατότητα να τυπώνουν νόμισμα χωρίς όριο, οποιαδήποτε κρίση μπορεί αν αντιμετωπιστεί με αυτή τη μέθοδο, μέχρι να τελειώσουν και τα φρέσκα δολάρια που τυπώθηκαν, και μετά να ξαναρχίσουν να τυπώνουν κι άλλα - μέχρι όπως είπαμε αυτό να σταματήσει, διότι ο κόσμος δε θα θέλει πλέον να πληρώνεται ή/και να αποταμιεύει τον πλούτο του σε ένα τέτοιο νόμισμα.
"'Shares, bonds and other securities: there is a risk to everything [..] If the whole system collapses, the gold stock provides a collateral to start over. Gold gives confidence in the power of the central bank's balance sheet'." - Dutch National Bank
“THERE IS NO longer any need for the United States to compete with one hand tied behind her back,” Richard Nixon, then America’s president, told his countrymen in August 1971. With that speech, he heralded the end of the post-war economic order, suspending the convertibility of the dollar into gold and putting up tariffs on imports. The survival of today’s order, which emerged from the chaos that followed, now also looks in doubt. In other circumstances, its demise might not have been mourned. But with each passing August day, the prospects for a happy shift from one global monetary regime to another look ever grimmer.
[…]
Such things happen. The first great age of globalisation, which began in the late 19th century, was built atop the gold standard. Governments fixed the value of their currencies to gold, sacrificing some control over the domestic economy. This trade-off became untenable during the Great Depression, when governments reneged on their monetary commitments. As one after another devalued, angry trading partners put up tariffs, and the world retreated into rival currency blocs. In 1944 Allied nations had another go at crafting a monetary order at a conference in Bretton Woods, New Hampshire. Participating countries fixed their currencies to the dollar (with some room for adjustment). The buck, in turn, was pegged to gold. The truce survived a mere quarter-century. As America’s trade balance sagged and inflation rose in the 1960s and 1970s, faith in the dollar’s peg to gold waned. Drastic fiscal and monetary belt-tightening might have restored its credibility abroad, but at great cost at home. Forced to choose between the domestic interest and the survival of the global monetary system, Nixon abandoned America’s Bretton Woods commitments.
[…]
The regime never looked particularly sustainable. America could not borrow from abroad for ever, and persistent current-account deficits ate away at its export industries. In the 2000s some economists worried that investors might lose faith in the greenback, precipitating a collapse in the dollar and a global crisis. Fewer observers predicted that America might tire of its role in the system, or that damage done to American communities by deindustrialisation might make politicians across the spectrum sceptical of the gains from globalisation.
[…]
But the experience of the 1930s may prove a more apt guide. In the absence of a co-ordinated adjustment to exchange rates and a peaceful end to trade hostilities, the world could stumble into a cycle of competitive devaluations and tariff rises. As trading relationships unravel, countries may organise themselves into rival economic blocs. It is hard to imagine the world repeating such an ugly era of history. But not as hard as it used to be.
Ένα άλλο ζήτημα που εμφανίζεται, και διαπιστώνω έκπληξη στα μάτια πολλών ανθρώπων όταν τους το λέω αυτό, είναι η πολιτική του "μη-πολέμου" του Τράμπ.
Ο Τράμπ προεκλογικά είχε υποσχεθεί να σταματήσει τους "ατελείωτους πολέμους" - και πολλοί στην Αμερική συμφωνούν με αυτό. Ο Τράμπ είναι ένας "business man"που προτιμά να ρημάζει με εμπορικές συμφωνίες, και όχι με βομβαρδισμούς. Επίσης, το σύνθημα του "let's make America great again" χρήζει κανονικά ένα ξεχωριστό ποστ, αλλά ας επικεντρωθούμε στο ότι ο Τραμπ πιέζει για εργαστάσια στην Αμερική, εξ ου και οι εμπορικός πόλεμος με τους ανταγωνιστές της Αμερικής.
Στις ΗΠΑ πάντα υπήρχε το ρεύμα του λεγόμενου "isolationism", που θέλει τους Αμερικάνους να μην ασχολούνται με τις υποθέσεις των άλλων κρατών.
Στην εποχή βέβαια της Rax Americana, με τους Αμερικάνους να έχουν γίνει μια "παγκόσμια αυτοκρατορία", το ρεύμα του απομονωτισμού είχε ατονήσει.
Αλλά τώρα, με την ισχύ τους να έχει εξασθενήσει σε όλα τα επίπεδα εκτός του στρατιωτικού (αν και οι αντίπαλοι ανεβαίνουν και εκεί - άσε που χωρίς λεφτά, δε θα μπορούν για πολύ ακόμα να συντηρούν όλο αυτό το στρατό), o απομονωτισμός επανέρχεται.
Μια τελευταία είδηση, από την Ευρώπη, σε ένα ενεργειακό ζήτημα, τον αγωγό Nord Stream 2 που συνδέει Ρωσία με Γερμανία. Η είδηση είναι φρέσκια (χθεσίνη), και έρχεται σε απάντηση έντονων πιέσεων από την Αμερική να μην περάσει αυτός ο αγωγός, που όμως προχωράει κανονικά, δείχνοντας τη γενικότερη κατεύθυνση που έχει πάρει η Γερμανία: It is unrealistic to stop Nord Stream 2, German minister says
Θα δούμε περισσότερα και για αυτό το ζήτημα στο μέλλον, όταν βρω χρόνο.
