Καταρχήν λοιπόν, να πο;yμε ότι κάθε κράτος εκδίδει αυτή τη στιγμή τα
δικά του ομόλογα, με διαφορετικά προφανώς επιτόκια. Οι κεφαλαιοκράτες
που θα αγοράσουν αυτά τα ομόλογα, ουσιαστικά δίνουν λεφτά στο κράτος
αυτό, και όταν η διάρκεια του ομολόγου τελειώσει (πχ μετά από 6 μήνες ή 1
έτος, κτλ), οι κεφαλαιοκράτες αυτοί πρέπει να πάρουν πίσω τα λεφτά
τους + τον τόκο.
Ανάλογα με το πόσο αξιόπιστο θεωρείται ένα κράτος, έχει και διαφορετικό τόκο.
Για παράδειγμα, η Γερμανία θεωρείται σχετικά αξιόπιστο κράτος, και έτσι
δεν υπάρχει μεγάλος τόκος, μιας και όσοι επενδύουν σε γερμανικά ομόλογα
ουσιαστικά παίρνουν μικρό "επενδυτικό ρίσκο", και άρα έχουν και μικρές
αποδόσεις.
Αντίθετα, κράτη όπως η Ελλάδα δε θεωρούνται και τόσο αξιόπιστα, οπότε το
να επενδύσει κανείς σε αυτά τα ομόλογα θεωρείται πιο ρισκαδόρικο (αν
και όπως φάνηκε η ΕΚΤ, η FED, κτλ καλύπτουν τους επενδυτές πλήρως, μην
αφήνοντας τους να χρεωκοπήσουν, παρότι τα ρίσκα που πήραν δεν τους
βγαίνουν) - εξ ου και τα μεγαλύτερα επιτόκια.
Τα "μικρότερα" κράτη της ευρωζώνης χρεωκοπούν το ένα μετά το άλλο, και ο
μόνος λόγος που αυτό δεν ανακοινώνεται επίσημα είναι διότι οι τράπεζες
θέλουν να το καθυστερήσουν, έως ότου καταφέρουν να αρπάξουν αρκετά
"πακέτα σωτηρίας" ώστε να αντέξουν τις απώλειες που θα έχουν από τα
ομόλογα που έχουν αγοράσει και δε μπορούν να αποπληρωθούν πλήρως (για
την ακρίβεια βέβαια, το αρχικό κεφάλαιο έχει αποπληρωθεί στο
πολλαπλάσιο, απλά έχουν συσσωρευτεί τόκοι επί τόκων). Όταν οι τράπεζες
είναι έτοιμες, θα αρχίσουν σιγά-σιγά να δέχονται κουρέματα,
αναδιαρθρώσεις στην αποπληρωμή, και τελικά και τη χρεωκοπία. Αυτό
τουλάχιστον είναι το σχέδιο τους.
Από τη στιγμή που τα μικρότερα κράτη θεωρούνται χρεωκοπημένα, τους
επιβάλλονται τεράστια επιτόκια, κάτι που τα επιβαρύνει ακόμα πιο πολύ
(εξ ου και η άνοδος των spreads - το spread είναι η διαφορά επιτοκίων
ανάμεσα στο επιτόκιο της Γερμανίας, που θεωρείται η "βάση μέτρησης", και
το επιτόκιο της κάθε χώρας). Πλέον, ακόμα και η Γαλλία έχει μεγάλη
άνοδο στα spreads της.
Έτσι, τα μικρότερα κράτη βλέπουν με "καλό μάτι" το ευρωομόλογο, δηλαδή
την έκδοση ενός κοινού ομολόγου όλων των κρατών-μελών της ευρωζώνης. Αν
συμβεί αυτό, τότε το επιτόκιο αυτού του ευρωομολόγου θα είναι ο "μέσος
όρος" των επιτοκίων των κρατών. Θα μειώνει δηλαδή τα επιτόκια για τα
χρεωκοπημένα κράτη, αλλά θα τα ανεβάζει για τη Γερμανία.
Γι' αυτό και δεν τα θέλουν οι Γερμανοί. Μάλιστα, εδώ δε μιλάμε για
"πακέτα σωτηρίας" που υποτίθεται ότι είναι για τα κράτη, αλλά στην
πραγματικότητα είναι για τους πιστωτές τους (δηλαδή τις τράπεζες, με τις
γερμανικές τράπεζες να κατέχουν προφανώς περίοπτη θέση).
Η Γερμανία ως τώρα δέχεται τα "πακέτα σωτηρίας", διότι τα λεφτά αυτά
σώζουν [και] τις δικές της τράπεζες. Και βέβαια, με την εκβιαστική στάση
της, έχει καταφέρει να θέσει τα υπόλοιπα κράτη στο έλεος της, και να
τα "προτεκτορατοποιεί".
Το οικονομικό κόστος είναι πάντως τεράστιο, και διαρκώς μεγαλώνει
(ειδικά μετά και την Ιταλία γιγαντώθηκε - και φανταστείτε για τι ποσά θα
μιλάμε αν συμπεριλάβουμε και τη Γαλλία). Δεν είναι τυχαίο που πλέον τα
επιτόκια δανεισμού της Γερμανίας έχουν αυξηθεί, και για πρώτη φορά
είναι πιο μεγάλα από αυτά της Αγγλίας, διότι οι επενδυτές αμφισβητούν την ικανότητα της Γερμανίας να καλύψει όλα αυτά τα έξοδα.
Με το ευρωομόλογο, η Γερμανία ουσιαστικά θα επιδοτεί τα χρεωκοπημένα
κράτη, και έτσι έχει ακόμα περισσότερες αντιρρήσεις από τα "πακέτα
σωτηρίας". Τουλάχιστον τα "πακέτα σωτηρίας" σώζουν και τις δικές της
τράπεζες, ενώ τα ευρωομόλογα βοηθούν τα μικρότερα κράτη, εις βάρος της
Γερμανίας (που θα δεχτεί έτσι εμμέσως πλην σαφώς μία ακόμα αύξηση στα
επιτόκια δανεισμού της). Γι' αυτό και στη Γερμανία 'παίζουν" πολύ
σενάρια αποβολής χωρών όπως η Ελλάδα, ή εισαγωγή "δύο ευρώ" (ένα δυνατό
και ένα ανίσχυρο), κτλ:
Herald Tribune: «Η Ελλάδα νιώθει να σπρώχνεται προς την έξοδο της ευρωζώνης»
Δημοσίευμα
με τίτλο «Η Ελλάδα υπό πολιορκία, νιώθει να σπρώχνεται προς την έξοδο
της ευρωζώνης», στο οποίο περιέχονται σχόλια και εκτιμήσεις επιφανών
Γερμανών οικονομικών αναλυτών που υποστηρίζουν ότι «η έξοδος της
Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν προς όφελος όλων», φιλοξενεί η εφημερίδα
International Herald Tribune
...
«Θα ήταν καλύτερο για όλους τους ενδιαφερομένους, και ειδικότερα για την
Ελλάδα, εάν η χώρα εγκατέλειπε προσωρινά την ευρωζώνη», σημειώνει ο
Sinn και προσθέτει ότι «η συνεχής χορήγηση χρημάτων στην Ελλάδα,
περιορίζει τα κίνητρα της χώρας για να αναδιοργανώσει την οικονομία της,
ενώ την ίδια στιγμή το γεγονός αυτό ωθεί την Ευρώπη στο να
λειτουργεί ως ένα είδος ένωσης μεταφοράς χρημάτων, όπου οι ισχυρότερες
χώρες βοηθούν τις ασθενέστερες» (σ.σ. κάτι το οποίο προφανώς η
Γερμανία δεν το πολυθέλει - τουλάχιστον όχι μέχρι να πάρει τα αντίστοιχα
ανταλλάγματα στο πολλαπλάσιο)
Για να δεχτεί λοιπόν η Γερμανία,
ΑΝ δεχτεί, τα ευρωομόλογα, θα πρέπει τα υπόλοιπα κράτη να τις δώσουν
τεράστια ανταλλάγματα. Κυριολεκτικά θα ζητήσουν "γη και ύδωρ", και έως ότου το πάρουν, θα συνεχίσουν να αρνούνται.
Εκτός και αν νομίζετε ότι η Γερμανία θα επιδοτήσει τα μικρότερα κράτη
επειδή είναι αλληλέγγυα, ή ότι στην ευρωζώνη είναι όλοι "εταίροι" που
"αγαπούν" ο ένας τον άλλο.
Αυτά είναι παραμύθια - τα κράτη βρίσκονται πάντα σε ανταγωνισμό μεταξύ
τους, και γι' αυτό και η ΕΕ-ευρωζώνη δεν μεταρυθμίζονται προς μια πιο
προοδευτιή κατεύθυνση, αλλά αντίθετα διαρκώς πηγαίνουν "από το κακό στο
χειρότερο".
Η ΕΕ-ευρωζώνη ήταν δημιούργημα της Γερμανίας και της Γαλλίας κυρίως, με
βασικό σκοπό να θέσουν υπό τον έλεγχο τους να μικρότερα κράτη, και να
αντιμετωπίσουν καλύτερα την επιρροή των ΗΠΑ.
Η ΕΕ-ευρωζώνη λοιπόν είτε θα πρέπει να διαλυθεί, είτε θα πρέπει να
κάνει το "επόμενο λογικό βήμα", δηλαδή την πλήρη προτεκτορατοποίηση των
μικρότερων κρατών, σε συνδυασμό πάντα με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη
"κινεζοποίηση" των εργατών τους, "ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα
τους".
No comments:
Post a Comment