Πες τα ρε Ambrose! (γιατί η αριστερά -δυστυχώς- κοιμάται)

Σήμερα είχαμε την προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου του Bernanke (του προέδρου της FED δηλαδή), την οποία περίμεναν πως και πως οι επενδυτές, προκειμένου να μάθουν αν η Αμερική θα συνεχίσει να τυπώνει δολάρια για χατήρι τους ή όχι.

Αν είχα χρόνο, θα είχα γράψει και κάτι νωρίτερα, αλλά τέλος πάντων είπα πριν πάω για ύπνο να γράψω κάτι για το θέμα, μιας και ξέρω ότι για ακόμα μια φορά η αριστερά δε θα ασχοληθεί καν, διότι όχι μόνο δεν ξέρει, αλλά και δε θέλει να μάθει. Κι όμως, το θέμα είναι σημαντικό και αφορά τους πάντες, άλλο αν δεν το καταλαβαίνουν (και δεν έχουν και κανέναν να τους βοηθήσει να το καταλάβουν - έχουμε φτάσει στο σημείο ακόμα και ο Ambrose Evans-Pritchard της συντηρητικής Telegrpah να μιλάει για μονοπώλια, για το "τέλος της ελεύθερης αγοράς", για τον έλεγχο του 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ από 4-5 κεντρικές τράπεζες των μεγάλων κρατών, και την ίδια ώρα η αριστερά να μην νοιώθει καν την στοιχειώδη περιέργεια να ψάξει το θέμα και να γράψει 2 αράδες κείμενο. Τέλος πάντων, όλα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας, όπως πχ βρήκαμε μπροστά μας τα στεγαστικά δάνεια των ΗΠΑ το 2008, αλλά προφανώς όπως τότε, έτσι και τώρα οι περισσότεροι θα πιαστούν εντελώς "αδιάβαστοι" και απροετοίμαστοι και θα σαρωθούν εύκολα από τον υπερπληθωρισμό του δολαρίου).

Τέλος πάντων, λύση για το θέμα δεν έχω, οπότε τουλάχιστον ας μη γκρινιάξω άλλο, και ας περάσω στο "κυρίως πιάτο":

Όπως λοιπόν αναμενόταν, και έχουμε εξηγήσει και σε παλιότερα άρθρα μας εδώ και χρόνια, ο Bernanke ανακοίνωσε ότι η Αμερική θα συνεχίσει να τυπώνει δολάρια (εδώ και κάμποσο καιρό έχει "σταθεροποιήσει" το ποσό εκτύπωσης σε 85 δις φρέσκα $/μήνα κάθε μήνα). Επίσης, ο Bernanke ανακοίνωσε ότι "ίσως" η FED να σταματήσει να τυπώνει σε λίγους μήνες.

Αυτό βέβαια είναι κάτι που συνεχώς το λέει, αλλά σπάνια το κάνει, και μετά από λίγο ξαναρχίζει πάντως ακάθεκτος να ξανατυπώνει. Δεν έχει άλλη επιλογή, και έχουμε εδώ και χρόνια εξηγήσει το γιατί:

Η Δύση -με την εξαίρεση της Γερμανίας- έχει σκοπό να τυπώσει χρήμα με τη σέσουλα, υποτιμώντας τα νομίσματα της. Πχ οι Αμερικάνοι θα τυπώσουν δολάρια, οι Άγγλοι στερλίνες, οι Ιάπωνες γιεν, κτλ. Αυτό θα το κάνουν ώστε:

• Να βρουν χρήματα για να καλύψουν τις ζημιές των τραπεζών που είχαν δώσει ένα σωρό "τοξικά" δάνεια για να "κινηθεί η αγορά" και τώρα δε μπορούν να αποπληρωθούν.
• Να καλύψουν τα κρατικά χρέη, που διαρκώς μάλιστα μεγαλώνουν, λόγω των ελλειμμάτων που έχουν όλες οι δυτικές χώρες, λόγω της μεταφοράς της παραγωγής προς Ασία, όπου οι συνθήκες είναι πιο ανταγωνιστικές (μικρότεροι μισθοί, μικρότεροι εταιρικοί φόροι, κτλ).
• Να μειώσουν το μισθό του εργάτη στις χώρες της Δύσης, μιας και θα πληρώνεται σε ένα νόμισμα που διαρκώς πληθωρίζεται και άρα χάνει την αξία του. Αυτό θα κάνει τον εργάτη πιο φτωχό, άρα και πιο ανταγωνιστικό, ώστε να πειστούν οι καπιταλιστές να ξαναεπενδύσουν τα κεφάλαια τους στη Δύση αντί για την Ασία. Προς το παρόν βέβαια, οι εργάτες στη Δύση έχουν αφεθεί να πεινάσουν, ώστε μετά να δεχτούν -λόγω απελπισίας- την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη "κινεζοποίηση" τους.

Έχουμε επίσης εξηγήσει ότι τα υπόλοιπα κράτη σιγά-σιγά ξεφορτώνονται τα δολάρια που κατέχουν σε μορφή αμερικανικών ομολόγων (πχ η Κίνα, οι πετρελαιάδες, κτλ που στέλνουν εμπορεύματα και ενέργεια στις ΗΠΑ, πληρώνονται σε ομόλογα, τα οποία βέβαια όταν λήξουν θα πληρωθούν σε δολάρια. Πχ αν κατέχεις ένα δεκαετές αμερικάνικο ομόλογο, τότε θα πληρωθείς μετά από 10 χρόνια  σε δολάρια. Πόσο όμως θα αξίζουν σε 10 χρόνια τα δολάρια που θα πάρεις; Προφανώς λιγότερο, μιας και η Αμερική πληθωρίζει διαρκώς το νόμισμα της, και γι' αυτό σιγά-σιγά όλοι τα ξεφορτώνονται και θέλουν να αποταμιεύουν σε χρυσό).

Ιδού και οι τελευταίες εξελίξεις από αυτό το θέμα:

Foreigners flee from U.S government bonds in April

Foreign investors dumped U.S. government debt in April and were net sellers of all long-dated U.S. securities for the third consecutive month, the U.S. Treasury said on Friday.

Selling was heavily concentrated in Treasury bonds and notes, with overseas investors unloading $54.5 billion, the first net outflow in seven months. Private investors alone sold $30.8 billion - the largest one-month outflow on record.

Στην Ιαπωνία, οι επενδυτές ζητούν μεγαλύτερα επιτόκια για να επενδύσουν στα κρατικά ομόλογα της χώρας (κάπως σαν τα spreads της Ελλάδας που είχαν εκτοξευτεί):

Japan PM Abe's true test; rising government bond yields

Abenomics' massive monetary stimulus was supposed to depress long-term interest rates to spur economic activity, but the Japanese government bond market has other ideas [...]

Η Γερμανία εννοείται ότι είναι αντίθετη με την εκτύπωση νομίσματος χωρίς όρια:

Merkel Critical Of Japan's Credit Policy In Meeting With Abe

German Chancellor Angela Merkel apparently criticized Japan for its credit-easing policy that led to the yen's sharp depreciation against major currencies earlier this year, when she met with Japanese Prime Minister Shinzo Abe on Monday.

Τέλος πάντων όμως, αυτά τα έχουμε λίγο-πολύ ξαναδεί σε αυτό το Blog.

Αυτό που ΔΕΝ έχουμε ξαναδεί, είναι το παρακάτω απόσπασμα από ένα άρθρο του οικονομικού αρχισυντάκτη της Telegraph, του Ambrose Evans-Pritchard, που είναι ξύπνιος υπηρέτης του συστήματος, δηλαδή βρίσκεται στην απέναντι όχθη, αλλά πάντως έχει μυαλό και συχνά-πυκνά γράφει πολύ ενδιαφέροντα άρθρα.

Στο συγκεκριμένο άρθρο του, που γράφτηκε χθες, ο Ambrose Evans-Pritchard ουσιαστικά ζητούσε από τη FED να τυπώσει κι άλλα δολάρια, γιατί "αλλιώς θα την πληρώσουμε όλοι [οι καπιταλιστέ]", όπως ούτε λίγο-ούτε πολύ μας λέει:

Δεν έχει άδικο - αν η Αμερική σταματήσει να τυπώνει δολάρια, τότε πώς θα χρηματοδοτήσει τα τεράστια ελλείμματα του προϋπολογισμού της; Πώς θα διασώσει τις τράπεζες της, που ακόμα έχουν ένα σωρό "τοξικά" δάνεια, δηλαδή δάνεια που δεν εξυπηρετούνται; Και βέβαια, αν η Αμερική σταματήσει να τυπώνει δολάρια, τότε πώς θα πέσει η αξία του μισθού του εργάτη, ώστε να γίνει πιο φτηνός (ανταγωνιστικός);

Το πιο εντυπωσιακό όμως στο άρθρο του Ambrose Evans-Pritchard είναι η μεγάλη ειλικρίνεια του, καθώς μας λέει ορθά-κοφτά ότι όλες οι παγκόσμιες αγορές εξαρτώνται πλέον από το τι θα κάνουν 4-5 μεγάλες κεντρικές τράπεζες (της Αμερικής, της ευρωζώνης, της Ιαπωνίας, της Κίνας, κτλ).

Δηλαδή πλέον ακόμα και ένας απολογητής του συστήματος παραδέχεται ότι δεν υπάρχουν ελεύθερες αγορές, καθώς όλες ελέγχονται ολιγοπωλιακά-μονοπωλιακά από 4-5 κρατικές οντότητες (την ίδια ώρα πάντως που αυτός κάνει τέτοιες αναλύσεις, η αριστερά απλά δεν ασχολείται με τη διεθνή οικονομία, και μετά απορεί όταν ξεσπούν κρίσεις τεραστίων διαστάσεων και αυτή πιάνεται συνεχώς απροετοίμαστη):

If Bernanke really shakes the tree, half the world may fall out

We no longer have a free market. The world’s financial asset prices have become a plaything of central banks and the sovereign wealth funds of a few emerging powers.

Julian Callow from Barclays says they are buying $1.8 trillion worth of AAA or safe-haven bonds each year from an available pool of $2 trillion. Nothing like this has been seen before in modern times, if ever.

The Fed, the ECB, the Bank of England, the Bank of Japan, et al, own $10 trillion in bonds. China, the petro-powers, et al, own another $10 trillion. Between them they have locked up $20 trillion, equal to roughly 25pc of global GDP. They are the market. That is why Fed taper talk has become so neuralgic, and why we all watch Chinese regulators for every clue on policy.
[...]
we had a paper co-written by Frederic Mishkin – Bernanke’s close friend and a former board member – warning that is becoming ever harder for the Fed to extricate itself safely from QE, and the door my shut altogether from 2014. (σ.σ. έχει δίκιο, πλέον είναι ολοένα πιο δύσκολο για την Αμερική να σταμτήσει να τυπώνει δολάρια. Για την ακρίβεια, είναι ΑΔΥΝΑΤΟ, διότι η χώρα αυτή είναι εξαρημένη από αυτό το πράγμα, χωρίς εκτύπωση δολαρίων σε μαζική κλίμακα, δε μπορεί να χρηματοδοτήσει τις χρεωκοπημένες τράπεζες και τα κρατικά ελλείμματα της)

“Crunch Time: Fiscal Crises and the Role of Monetary Policy” said the Fed’s own capital base could be wiped out “several times” once borrowing costs spike. It said trouble could compound at an alarming pace, with yields spiking up to double-digit rates by the late 2020s. By then Fed will be forced to finance spending to avert the greater evil of default.

Then we had the minutes of the Federal Advisor Council arguing that it is “not clear” whether QE is really boosting the economy, while the toxic side-effects are all too clear. It warned of “unsustainable bubbles” in asset prices. It said zero rates are pushing pension funds underwater on their liabilities, and even claimed that QE may be causing firms to defer investment.

Since then the Bank for International Settlements has issued a full frontal attack on the credibility of QE, saying it “doesn’t work” and is doing more harm than good. Even the Boston Fed’s ultra-dove Eric Rosengren has talked of early tapering, a clear sign that the Fed’s centre of gravity has shifted.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στη σημερινή μορφή του νομισματικού συστήματος, οι τραπεζίτες έχουν αποκτήσει τη δυνατότητα να τυπώνουν νόμισμα "κατά βούληση", χωρίς να έχουν κάποιον περιορισμό λόγω του κανόνα του χρυσού ή οτιδήποτε τέτοιο. Άρα, σήμερα μπορούν να τυπώνουν ότι θέλουν.

Αυτή η δυνατότητα οφείλεται στο ότι τα κράτη αυτά θεωρούνταν "ανεπτυγμένα", δηλαδή θεωρούνταν κράτη που μπορούσαν να παράγουν πάρα πολύ πλούτο λόγω της ανεπτυγμένης βιομηχανίας τους. Από τη στιγμή που είχαν -υποτίθεται- πολύ μεγάλη δυνατότητα παραγωγής πλούτου, όλοι τους δάνειζαν τεράστια ποσά, πιστεύοντας ότι τα κράτη αυτά ήταν φερέγγυα και ότι θα τους ξεπλήρωναν. Γιατί λοιπόν να μη δεχτούν τα ομόλογα/νομίσματα τους;

Όμως πλέον αποδεικνύεται ότι αυτό ΔΕΝ ισχύει - η Αμερική, η Ιαπωνία, αλλά και πολλά ακόμα κράτη ΔΕΝ μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, και απλά έχουν επιλέξει να τυπώσουν όσα χρήματα τους λείπουν για να τα ξεπληρώσουν με πληθωρισμένο χρήμα. Δηλαδή έχουν επιλέξει να θυσιάσουν το νόμισμα τους, προκειμένου να μη χρεωκοπήσουν (εξηγήσαμε και πιο πάνω γιατί η λύση αυτή τους συμφέρει και γι' αυτό και την προωθούν).

ΥΓ: Ελαφρώς άσχετο με το κεντρικό θέμα αυτής της ανάρτησης, αλλά σήμερα είχαμε ένα "ρεκόρ" για το paper gold, καθώς έσπασε το φράγμα των 1000 τόνων πραγματικού χρυσού (είχε πολλούς  παραπάνω τόνους εδώ και χρόνια στις αποθήκες του, αλλά επειδή όλοι τρέχουν να εξαργυρώσουν το paper gold τους για να πάρουν πραγματικό χρυσό, πλέον οι τόνοι πραγματικού χρυσού  έπεσαν για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια κάτω από 1000 τόνους. Αυτό έστειλε βέβαια και την ισοτιμία του χρυσού πολύ κάτω, αλλά όπως έχουμε ξαναπεί αυτά τα σκαμπανεβάσματα όχι απλά δεν αποτελούν πρόβλημα για το χρυσό, αλλά αντίθετα τον φέρνουν πιο κοντά στην καταστροφή του paper gold (πίστωση), και σε μια νέα, πολύ υψηλότερη τιμή για τον πραγματικό χρυσό, που θα μείνει πλέον μόνος του)