Η τρικομματική κυβέρνηση άντεξε, αλλά με βαθιές πληγές:
Δεν ήταν καθόλου εύκολο για κανέναν από αυτούς να πάνε σε εκλογές τώρα (ποιος ξέρει τι αποτελέσματα θα έβγαζε η κάλπη). Όλοι λοιπόν συντάχθηκαν πίσω από τη βολική -για αυτούς- απόφαση του ΣτΕ, και ενώθηκαν "για το καλό της πατρίδας".
Σημαντική η παρέμβαση Μέρκελ και Κομισιόν, που στήριξαν την κυβέρνηση και ζήτησαν/απαίτησαν να βρουν μια λύση "από κοινού" και να προχωρήσουν χωρίς εκλογές και άλλα τέτοια.
Στόχος για τους διεθνείς πιστωτές είναι να έχουν μια σχετικά σταθερή κυβέρνηση που να περνά το ένα "μνημόνιο" μετά το άλλο, ώστε να πληρώνει όλα της τα δάνεια και τους τόκους, να δίνει πακέτα σωτηρίας προς τις χρεωκοπημένες τράπεζες, να ξεπουλά τα "ασημικά του κράτους", να ρημάζει τους εργάτες ώστε να γίνουν πιο φτηνοί (ανταγωνιστικοί), κτλ. Όλα αυτά τα κάνει η σημερινή κυβέρνηση, και δεν υπάρχει και κανένας καλύτερος σε αυτό το ρόλο, οπότε οι πιστωτές στηρίζουν "αυτούς που ξέρουν και εμπιστεύονται".
Στο ίδιο μήκος κύματος με Μερκελ και Κομισιόν ήταν άλλωστε και οι κινήσεις διάφορων "παικτών" των διεθνών αγορών, με τη Moodys να δηλώνει ότι:
η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ αποτελεί απειλή για την κοινωνική συναίνεση και ενδέχεται να οδηγήσει σε «αρνητική αξιολόγηση» της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας
η κοινωνική συναίνεση συνιστά την αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να ολοκληρωθεί η δημοσιονομική προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας και συνακόλουθα αν δεν εξευρεθεί από τους κυβερνητικούς εταίρους συμβιβαστική λύση στο πρόβλημα της ΕΡΤ, αυξάνεται ο κίνδυνος προσφυγής της χώρας σε πρόωρες εκλογές, γεγονός που θα ήταν αρνητικό για την πιστοληπτική αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας.Η JP Morgan έκανε και αυτή μια παρέμβαση, λέγοντας ότι:
Η Μοοdy's επισημαίνει ότι το "εξαιρετικά συγκρουσιακό πολιτικό περιβάλλον" που έχει διαμορφωθεί αποτελεί απειλή για την ολοκλήρωση των διαρθρωτικών αλλαγών στην Ελλάδα και την ανάκαμψη της οικονομίας.
«(Η κυβέρνηση) πετυχαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, επιδεικνύει προθυμία να θιγούν κάποιες από τις "ιερές αγελάδες" του δημοσίου... ενώ θα μπορούσε να βοηθήσει το βασικό κυβερνητικό κόμμα, τη Νέα Δημοκρατία, να παγιώσει την πολιτική του εξουσία με τρόπο που να επιτρέπει περαιτέρω μεταρρυθμίσεις», υπογραμμίζει η επενδυτική τράπεζα σε έκθεσή της. Σύμφωνα με την JP Morgan, εάν η κυβέρνηση καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση αυτή, τότε πιθανόν η Νέα Δημοκρατία να βγει ενισχυμένη καθώς θα έχει δείξει την αποφασιστικότητά της να προχωρήσει με την αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα.Αλλά και στο ντόπιο χρηματιστήριο της Σοφοκλέους, η κατάσταση ήταν παρόμοια, με τους επενδυτές, ντόπιους και ξένους, να περιμένουν εναγωνίως την έκβαση αυτής της μάχης για την ΕΡΤ:
Το επικίνδυνο ρήγμα που άνοιξε στην τρικομματική κυβέρνηση προκαλεί τριγμούς και στο Χρηματιστήριο.Με λίγα λόγια, η άρχουσα τάξη, τόσο σε Ελλάδα, όσο και διεθνώς, αντιμετώπισε αυτή τη μάχη πολύ σοβαρά, και κατάλαβε ότι είχε ευρύτερες συνέπειες:
Η σκιά των εκλογών είναι εμφανής σε όλο το ταμπλό. Ο Γενικός Δείκτης άνοιξε με απώλειες και βρέθηκε να χάνει πάνω από 3%. Αν και περιόρισε στη συνέχεια τις απώλειες συνεχίζει να κινείται σε αρνητικό έδαφος, ελαφρά κάτω από 2%
Ενδεικτικό του κλίματος αβεβαιότητας είναι ότι καμία μετοχή του δείκτη Μεγάλης Κεφαλαιοποίησης δεν βρίσκεται σε θετικό έδαφος.
Ειδικά η JP Morgan το είπε ορθά-κοφτά ότι αν ο Σαμαράς πετύχει με τη μέθοδο του "αποφασίζουμε και διατάζουμε" στο θέμα της ΕΡΤ, μετά θα μπορούσε πιο εύκολα να πετύχει με τον ίδιο τρόπο και στις επόμενες μάχες που τον περιμένουν (πχ απολύσεις σε υγεία, εκπαίδευση, κατασχέσεις σπιτιών, κτλ).
Η ΕΡΤ δηλαδή πήρε -έστω και απροσδόκητα- το χαρακτήρα μιας καθοριστικής μάχης - αν η κυβέρνηση την κέρδιζε, μετά θα είχε τσακίσει τις δυνάμεις (αλλά και το ηθικό) της άλλης πλευράς και θα την έπαιρνε παραμάζωμα. Αντίθετα, αν η κυβένρηση έκανε πίσω, μετά η άλλη πλευρά θα είχε καταγράψει μια νίκη, και θα μπορούσε να μπει στις επόμενες μάχες με αναπτερωμένο ηθικό και να κερδίσει
Γι' αυτό και όλοι οι παράγοντες της "αγοράς" και η ΕΕ στήριξαν την κυβέρνηση, και γι' αυτό και ο Κουβέλης με το Βενιζέλο στήριξαν το Σαμαρά (άλλωστε, αυτοί οι δύο είναι μάλλον "καμμένα χαρτιά"- ακόμα και να οδηγήσουν τη χώρα στις εκλογές διαφωνώντας, μετά πάλι τίποτα δε θα πάρουν στις εκλογές. Αλλά αυτό θα το αναλύσουμε στη συνέχεια).
Τελικά η κυβέρνηση νίκησε- έστω και αν η νίκη της ήταν δύσκολη και με απώλειες.
Υπάρχουν μερικοί στην αριστερά που...πανηγυρίζουν και δηλώνουν ότι η απόφαση του ΣτΕ είναι "νίκη" για εμάς, αλλά αυτά μάλλον είναι οι γνωστές δηλώσεις της σημερινής ροζ αριστεράς, που κάθε φορά που ηττάται, μετά βγαίνει και δηλώνει ότι "οι αγώνες μας ήταν νικηφόροι" για να δώσει κουράγιο στους οπαδούς της, έστω και αν οι δηλώσεις αυτές δεν αντιστοιχούν και πολύ στην πραγματικότητα (σημείωση: αυτά που λέω δεν αφορούν μόνο το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μεγάλα κομμάτια της "ριζοσπαστικής" αριστεράς)
Για το ΣτΕ, αξίζει να πούμε ότι συχνά-πυκνά λειτουργεί ως "υπερασπιστής της αστικής νομιμότητας", και έχει ακυρώσει αρκετές κυβερνητικές νομοθεσίες που παραβιάζουν τους νόμους, το Σύνταγμα, κτλ. Έχει δηλαδή ένα σχετικά πιο "κεντρώο" προφίλ σε σχέση με τη "κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης" που προκειμένου να εκφράσει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία, δε διστάζει ποτέ και πουθενά, και παραβιάζει σωρηδόν ακόμα και τους δικούς της νόμους (αποδεικνύοντας ότι η άρχουσα τάξη είναι πιο "ξύπνια" και ξέρει ότι αν θέλεις όντως να προασπίσεις τα συμφέροντα σου, πρέπει να παραβαίνεις συχνά και το νόμο όταν αυτό χρειάζεται).
Επειδή όμως η μάχη της ΕΡΤ είχε μεταβληθεί σε μια κεντρική μάχη, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση το ΣτΕ να πάει κόντρα στην κυβέρνηση, και να την οδηγήσει σε μια ήττα (με τις συνέπειες που αυτή θα είχε για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας).
Πράγματι λοιπόν, το ΣτΕ κάλυψε πλήρως την κυβέρνηση, και απλά έδωσε μια διαταγή στην κυβέρνηση να κάνει ότι θέλει, αλλά να το κάνει λίγο πιο "πολιτισμένα", με ένα μεταβατικό σχήμα και διάφορα άλλα τέτοια ώστε να "χρυσώσει το χάπι".
Η μοναδική νίκη για τον κόσμο που πάλεψε ήταν ότι έδειξε μεγάλη αλληλεγγύη (ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ ΔΕΝ την άξιζαν με τις μέχρι τώρα πράξεις τους), ενώ επίσης οι κινητοποιήσεις αυτές απέδειξαν ότι η κυβέρνηση μπορεί να πιεστεί από το λαϊκό κίνημα (αν και προφανώς βέβαια θα πρέπει να πιεστεί πολύ περισσότερο για να ηττηθεί κιόλας).
Σε ότι αφορά τη συνοχή της κυβέρνησης πάντως,θεωρώ ότι αυτή έχει πλέον ραγίσει: Εντάξει, το ξέρω ότι τελικά όλοι έμειναν ενωμένοι σ αυτή τη δύσκολη ώρα, και επίσης ξέρω ότι δύσκολα θα αποσχιστεί κάποιος, διότι μετά κανείς δε ξέρει "τι θα φέρει η επόμενη μέρα" ως κυβέρνηση.
Παρόλα αυτά, μου φαίνεται ότι η πλευρά του Σαμαρά, δηλαδή η "παλιά καλή Δεξιά" δε γουστάρει καθόλου να είναι αναγκασμένη να ακούει τα "αριστερά" καπρίτσια του Κουβέλη, ή τους πολιτικαντισμούς του Βενιζέλου.
Αυτή η Δεξιά ποτέ δε γούσταρε βέβαια τον ανθρωπισμό, πόσο μάλλον τον υποκριτικό ανθρωπισμό του Κουβέλη που αηδιάζει...τους πάντες, διότι σε κανέναν δεν αρέσει η υποκρισία (εκτός ίσως από τους υποκριτές, αυτούς δηλαδή που, όπως ο Κουβέλης, είναι σάπιοι, αλλά παρόλα θέλουν να το παίζουν και αριστεροί).Και εννοείται βέβαια ότι αυτή η Δεξιά ποτέ δεν είναι με καλό μάτι ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε τον Βενιζέλο προσωπικά.
Μέχρι τώρα όμως, οι δύσκολες συγκυρίες ανάγκαζαν τους πάντες να συνεργάζονται, έστω και αν δε χωνεύονταν και τόσο πολύ. Και, μη νομίζετε, θα συνεχίζουν να συνεργάζονται και στο άμεσο μάλλον.
Όμως, η "παραδοσιακή" Δεξιά το ξέρει ότι τις δύσκολες αυτές ώρες δεν υπάρχουν πλέον και πολλά περιθώρια για ανθρωπισμούς τύπου Κουβέλη (που υπογράφει μεν τα πάντα, αλλά μετά γκρινιάζει για δημοκρατικές ευαισθησίες" - έλεος), ούτε για ραδιουργίες τύπου Βενιζέλου (που στην περίπτωση της ΕΡΤ κυρίως γκρίνιαξε επειδή ο Σαμαράς κινήθηκε μόνος του, χωρίς να τον βάλει και αυτόν μέσα στο παιχνίδι).
Γι' αυτό λοιπόν και το μέλλον η Δεξιά θα αναζητήσει αλλού (ΑΝ μπορεί βέβαια) συμμάχους. Δε γνωρίζω πότε θα ξαναγίνουν εκλογές, ούτε γνωρίζω ακριβώς τις συνθήκες που θα επικρατούν τότε.
Αλλά ειδικά αν τα πράγματα σκουρύνουν, και αν τα εκλογικά νούμερα δεν βγαίνουν αλλιώς, τότε η Δεξιά θα αναζητήσει συμμάχους...στα δεξιότερα της (ακροδεξιά), και ΟΧΙ στα "αριστερά" της (όχι βέβαια ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ είναι αριστερά, απλά δεν είναι η "παραδοσιακή δεξιά").
Πώς να το κάνουμε τώρα ρε παιδιά, καλές είναι και οι υπογραφές του Κουβέλη, αλλά εντάξει, ο παραδοσιακός Δεξιός γουστάρει και λίγο χρυσαυγήτικο τσαμπουκά α λα Χίτλερ, έτσι για να θυμόμαστε και λίγο τη χούντα, τους ταγματασφαλήτες και όλες αυτές τις ιστορικές καταβολές μας (άλλωστε, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, υπάρχει μια "επιστροφή στις ρίζες" ως απάντηση, έτσι δεν είναι; Για τον παραδοσιακό Δεξιό, οι ρίζες του είναι πιο κοντά στην ακροδεξιά, παρά στον Κουβέλη).
Η αλήθεια είναι πως η Ευρώπη δε θα ήθελε ναζί στην εξουσία - αλλά όχι ότι θα έχει και μεγάλο πρόβλημα αν δει ότι "δεν γίνεται αλλιώς" να περάσει όλα αυτά τα μέτρα που θέλει να περάσει.
Η Γερμανία γενικά παρατηρώ ότι θέλει να επιβληθεί αυτή τη φορά με "ειρηνικά" μέσα. Μπορεί να φωνάζουν όλοι για "Γερμανικό φασισμό", αλλά αυτό ΔΕΝ είναι αλήθεια. Σίγουρα πρόκειται για πολύ σκληρές ιμπεριαλιστικές πολιτικές, που έχουν ως σκοπό την ηγεμονία της Γερμανάις σε ολόκληρη την Ευρώπη και το τσάκισμα των εργατών, αλλά ΔΕΝ είναι φασισμός α λα Χίτλερ, ούτε στρατιωτική κατάκτηση με τανκς.
Η Γερμανία τα έχει δοκιμάσει αυτά στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, και έχει χάσει. Πλέον μάλιστα έχει δημιουργηθεί μια αρνητική εικόνα για αυτή στην ιστορική συνείδηση των λαών, και γι' αυτό και έχει υιοθετήσει μια άλλη στρατηγική, με μια "ειρηνική" κατάκτηση, που κρύβεται επιμελώς πίσω από ένα προσωπείο "αστικής νομιμότητας/αστικής δημοκρατίας".
Γι' αυτό και η Γερμανία δε θέλει να έχει σχέση με κόμματα που έχουν ανοιχτά φασιστικό χαρακτήρα, και θα προτιμούσε σίγουρα μια "δημοκρατική" λύση. Αλλά επαναλαμβάνω ότι αν διαπιστώσει ότι η Ελλάδα δεν κυβερνιέται αλλιώς, θα το δεχτεί.
Το πιο βασικό πάντως δεν είναι προφανώς η στάση της Γερμανίας, αλλά η στάση η δική μας. Ο φασισμός εξάλλου αναπτύσσεται πάντα στο έδαφος της ήττας του λαϊκού κινήματος.
Αυτό σημαίνει ότι αν ο εργάτης δει ότι οι αγώνες δεν πετυχαίνουν τίποτα, τότε στρέφεται στο φασισμό, αλλιώς, αν δηλαδή οι αγώνες νικούν, τότε θα τους στηρίξει.
Γι' αυτό και η στάση της αριστεράς παίζει τον πιο καθοριστικό ρόλο.
Δυστυχώς, η στάση της αριστεράς [και] στο θέμα της ΕΡΤ δεν ήταν "αντάξια των περιστάσεων".
Μάλιστα, ακόμα και κάποιοι (όχι όλοι βέβαια) από τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ τους κορόιδευαν μέσα στα μούτρα τους, και αυτοί συνέχιζαν να τους δικαιολογούν, να κάνουν τα στραβά μάτια, να μην κάνουν καμία κριτική και να μη ζητούν καμία -έστω στοιχειώδη- βελτίωση:
Προσωπικά, δεν είδα πολύ ΕΡΤ αυτές τις ημέρες, διότι δεν είχα χρόνο (φαίνεται άλλωστε και από τις ελάχιστες και σποραδικές αναρτήσεις που έκανα). Ακόμα και εγώ όμως είδα ότι την ίδια ώρα που η αριστερά αποθέωνε τους "ηρωικούς" εργαζόμενους της ΕΡΤ, μερικοί εξ αυτών έβγαζαν στο "απεργιακό" δελτίο την Έλλη Στάη και ένα πάνελ με διάφορα λαμόγια. Αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα παράδειγμα του ότι η "γραμμή" πολλών από αυτούς που η αριστερά υπερασπίζεται είναι εντελώς υπέρ του κράτους, ακόμα και τώρα που το κράτος του απολύει. Και αν γκρινιάζουν, είναι για να πιέσουν το κράτος για να τους ξαναπροσλάβει, ή να διαπραγματευτούν καλύτερα την επαναπρόσληψη τους από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (την οποία προσμένουν πολλά "εναλλακτικά" μέσα, τηλεοπτικά και μη, για να τσιμπήσουν και αυτά κάποια επιδοτησούλα. Ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε).
Αυτοί λοιπόν οι "ηρωικοί' δημοσιογράφοι, που τόσο καιρό υπάκουαν πλήρως στα αφεντιά τους, τώρα εκμεταλλεύονταν ασύστολα την αριστερά, ώστε να βελτιώσουν τη θέση τους, και έφτασαν στο σημείο να κάνουν "απεργιακό δελτίο" επί μέρες χωρίς να λέμε τίποτα άλλο εκτός από το δικό τους θέμα, λες και μόνο αυτοί έχουν προβλήματα στην Ελλάδα ή διεθνώς. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά είναι και δημοσιογράφοι, δηλαδή υποτίθεται ότι βγάζουν το ψωμί τους αναφέροντας ειδήσεις και κάνοντας αναλύσεις από όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και διεθνώς (αλλά μόνο όταν πιέστηκαν άρχισαν και το κάνουν, και μάλιστα όχι όλοι και όχι και τόσο πολύ, με αποτέλεσμα ακόμα και μερικοί αριστεροί να γκρινιάξουν - πάλι καλά, αλλιώς θα άρχιζα να πιστεύω ότι είναι τυφλοί και κουφοί, και γι' αυτό δεν αντιδρούν καθόλου σε αυτό που βλέπουν και ακούνε).
Ακόμα και το pressproject, το ιντερνετικό μέσο που αναμετέδιδε το σήμα της ΕΡΤ στο δίκτυο, έφτασε τελικά στο σημείο να γκρινιάξει, διότι διαπίστωσε ότι τόσες μέρες βοηθούσε την ΕΡΤ, και στο τέλος μερικοί ήθελαν να τους πετάξουν έξω - εδώ ένα status που ανέρτησαν στο facebook:
Εδώ και κάτι ακόμα, που μάλιστα διαπίστωσα ότι άρεσε σε πολύ κόσμο ως κείμενο, και κανένας δεν έκανε κριτική: Πρόκειται για ένα άρθρο του κεντροαριστερού δημοσιογράφου Άρη Χατζηστεφάνου, ο οποίος μας λέει -ανάμεσα σε άλλα- και το εξής:
Αν όμως η ΝΕΤ γίνει ΕΤ3, αν δώσει το μικρόφωνο στην κοινωνία και κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει – σωστή δημοσιογραφία – η πτώση της κυβέρνησης και μαζί του μνημονίου είναι θέμα ημερών. Αν περιμένει έτοιμες λύσεις από τα μεγάλα συνδικάτα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης οι μέρες της είναι μετρημένες. Αυτά υπάρχουν για να διατηρούν το status quo και το απέδειξαν σε κάθε ευκαιρία μέχρι στιγμής. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα έχει προδώσει μόνο τον εαυτό της αλλά το αγαθό που της εμπιστεύτηκε όλη η Ελλάδα – τη δημόσια ενημέρωση.Ξέρω ότι το να κάνεις κριτική στην αριστερά, στο Χατζηστεφάνουν, κτλ είναι "ταμπού" (η αριστερά δεν επιδέχεται και πολύ κριτική ούτε στον εαυτό της, ούτε στις ιερές της αγελάδες).
Αλλά εντάξει, εγώ έτσι κι αλλιώς δεν περιμένω πλέον και πολλά από την αριστερά, σε οποιαδήποτε μορφή και έκφανση της, οπότε δε με νοιάζει το τι θα ακούσω. Άλλωστε, όταν ήταν να με ακούσουν για την επερχόμενη κρίση ή τώρα για τον επερχόμενο υπερπληθωρισμό του δολαρίου, κτλ, δε βλέπω κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οπότε έτσι κι αλλιώς δε περιμένω τίποτα για το άμεσο τουλάχιστον μέλλον (και γι' αυτό γράφω πλέον και περισσότερο για διεθνή, ή για πιο μακροπρόθεσμα οικονομικά θέματα, ενέργεια, χρυσό, κτλ, ώστε να μπουν τουλάχιστον κάποιες βάσεις για το μέλλον, να υπάρξει δηλαδή μια βελτιωμένη αριστερά τα επόμενα χρόνια, γιατί προς το παρόν δεν υπάρχει και τίποτα της προκοπής, πέρα από κάποιες εξαιρέσεις. Όχι ότι εγώ τα ξέρω όλα, αλλά πάντως δεν είμαι και τόσο πίσω από τις εξελίξεις όσο οι περισσότεροι, που ούτε ξέρουν και -κυρίως- ούτε θέλουν να μάθουν).
Τέλος πάντων, επανερχόμενος στο άρθρο του Χατζηστεφάνουν, προσπερνώ τις μεγαλοστομίες περί πτώσης της κυβέρνησης και του μνημονίου μέσα σε λίγες μέρες (sic), και πάω κατευθείαν στο κομμάτι με bold:
Σύμφωνα λοιπόν με το Χατζηστεφάνου, η ΝΕΤ "ξέρει πολύ καλά να κάνει σωστή δημοσιογραφία".
Δε γνωρίζω σε ποιο παράλληλο σύμπαν ζει ο Χατζηστεφάνου, αλλά στο σύμπαν που ζω εγώ η ΝΕΤ κάνει προπαγάνδα υπέρ του κράτους εδώ και χρόνια (από πάντα).
Άλλωστε, αυτός είναι ο "εργοδότης" της: Το κράτος αποφασίζει τις προσλήψεις, το κράτος πληρώνει τους μισθούς, κτλ, και προφανώς έχει φροντίσει να προωθεί τα συμφέροντα του μέσα από τις συχνότητες της ΕΡΤ.
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι το ίδιο (πχ ο Εξάντας είναι καλή εκπομπή, και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν κι άλλες, παρότι προσωπικά δε βλέπω τηλεόραση και δεν τις ξέρω).
Αλλά το να προσπαθεί κανείς να ηρωοποιήσει τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ πάει πολύ - πώς είναι δυνατόν να πάει μπροστά μια αριστερά που στην προσπάθεια της να υπερασπιστεί κάποια πράγματα...καταλήγει να κάνει το άσπρο μαύρο και να υποτιμά τη νοημοσύνη μας, προσπαθώντας να μας πείσει ότι η ΝΕΤ "ξέρει πολύ καλά να κάνει σωστή δημοσιογραφία".
Είναι να γελά κανείς (ή να κλαίει) με αυτά που διαβάζει , καθώς οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ απέδειξαν ότι ακόμα και όταν απολύθηκαν, πολλοί από αυτούς δεν βρήκαν ούτε μία κουβέντα να πουν για την υπόλοιπη κοινωνία, πόσο μάλλον για διεθνείς εξελίξεις.
Δηλαδή πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έκαναν επί χρόνια κρατική προπαγάνδα, και όταν απολύθηκαν άρχισαν να μιλάνε μόνο για τα δικά τους προβλήματα, έβγαλαν μέχρι και στη Στάη στο "απεργιακό τους δελτίο", και η αριστερά προσπαθεί να μας πείσει ότι η ΝΕΤ "ξέρει πολύ καλά να κάνει σωστή δημοσιογραφία".
Ρε σύντροφοι, εντάξει, το καταλαβαίνω ότιη μάχη της ΕΡΤ είχε ευρύτερες διαστάσεις, και έπρεπε να στηριχθεί (το ανέφερα άλλωστε και παραπάνω).
Αλλά με το να κάνουμε το μαύρο άσπρο δε βοηθάμε το πράγματα - κάθε άλλο.
Γι' αυτό και εγώ λέω για μία ακόμα φορά ότι αν θέλετε όντως "σωστή δημοσιογραφία", ενισχύστε αυτούς που όντως μπορούν και θέλουν να την κάνουν. Αλλιώς, καθίστε να βλέπετε ΝΕΤ και να μένετε χωρίς γνώση (πόσο μάλλον ανάλυση) των γεγονότων. Μην απορήσετε όμως αν έτσι τελικά καταλήξετε να μείνετε πίσω από τις εξελίξεις και μετά να τρέχετε και να μην προλαβαίνετε.
***
Για το τέλος, δείτε και μερικές ακόμα "ειδησούλες" σχετικά με το θέμα που ίσως να τις ξέρετε, ίσως και όχι, αλλά πάντως έχουν ενδιαφέρον:
- Φάκελος "Οι διορισμοί του Σαμαρά στην ΕΡΤ"
- Εργαζόμενος στην ΕΡΑ Ηρακλείου υπέστη έμφραγμα ενώ εργαζόταν στον σταθμό του Ηρακλείου, συμμετέχοντας στο «πειρατικό» πρόγραμμα παρά την απόλυσή του
- Άνθιμος: Όχι σε κλείσιμο της ΕΡΤ λόγω θείας λειτουργίας (είναι και αυτό στα πλαίσια της "καλής δημοσιογραφίας"; Τέλος πάντων, η Εκκλησία όλο και κάποιο χώρο θα βρει στο νέο σχήμα, το κράοτς δε θα την αφήσει παραπονεμένη...)
- Οι ιδιωτικοί καναλάρχες...έκαναν προσφυγή εναντίον της απεργίας της ΕΡΤ, ζητώντας να κηρυχθεί παράνομη (προφανώς βιάζονται να βάλει λουκέτο η ΕΡΤ, για να κυριαρχήσει η DIGEA που είναι δικιά τους)
Πολυ καλο κειμενο!
ReplyDelete