Thursday, October 10, 2013

Οι ΗΠΑ δε θα χρεωκοπήσουν - το δολάριο όμως θα υπερπληθωριστεί

Η Telegraph μας εξηγεί ότι η FED, υπό την ηγεσία της Yellen που αντικαθιστά τον Μπέρνακι, "θα τυπώνει δολάρια για πάντα", με σκοπό να "δημιουργήσει θέσεις εργασίας" (καλά, γι αυτό το τελευταίο μην παίρνετε και όρκο, άλλωστε νομίζω πλέον ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι τα δολάρια που τυπώνονται καταλήγουν κυρίως στις χρεωκοπημένες τράπεζες για να κλείσουν τις τρύπες των ισολογισμών τους, την ίδια ώρα που η ανεργία φουντώνει. "Άσε τους εργάτες να πεινάσουν, και μετά βλέπουμε αν θα ξαναεπενδύσουμε, δίνοντας μισθούς-χώμα"...)


Πριν από μερικούς μήνες μας έλεγαν ότι τάχα η Αμερική θα σταματήσει να τυπώνει δολάρια.

Πριν από μερικούς μήνες μας έλεγαν ότι η Αμερική θα χτυπήσει τη Συρία.

Σήμερα, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι αναρωτιούνται...αν η Αμερική θα χρεωκοπήσει! (LOL)

Όλη αυτή η σύγχυση φανερώνει την παντελή έλλειψη κατανόησης της κατάστασης.

Η Αμερική, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Δύσης, έχει πράγματι χρεωκοπήσει, διότι δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της (η Αμερική μάλιστα δεν προσπαθεί καν (!), μιας και αντί να επιβάλλει λιτότητα ώστε να αρχίσει να έχει πλεονάσματα, η Αμερική συνεχίζει να έχει ελλείμματα, αυξάνοντας διαρκώς τα χρέη της).

Τα μεγάλα χρέη δεν είναι απαραιτήτως κάτι "κακό", αρκεί να μπορείς μετά να τα αποπληρώσεις. Πχ κανένας δε θα είχε πρόβλημα να δανείσει πολλά λεφτά στην Google, διότι όσο μεγάλο και να ήταν το χρέος, η Google θα έβγαζε αρκετά κέρδη ώστε να το ξεπληρώσει.

Αντίθετα, η Αμερική (Δύση) έχει χάσει ένα τεράστιο κομμάτι της παραγωγικής της βάσης, που έχει μεταφερθεί στην Κίνα (για τους λόγους που όλοι νομίζω ξέρουμε). Άρα, η Δύση δεν έχει πλέον την ικανότητα να αποπληρώσει όλα τα χρέη του παρελθόντος. Άρα, είναι χρεωκοπημένη. Απλό είναι, απλά οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους μια εικόνα του κόσμου όπως ήταν πριν μερικές δεκαετίες, και δεν μπορούν εύκολα να φανταστούν (πόσο μάλλον να χωνέψουν) ότι η Αμερική έχει χρεωκοπήσει.

Βέβαια, η Αμερική όντως ΔΕΝ θα χρεωκοπήσει. Όλο αυτό το παιχνίδι που παίζεται τις τελευταίες μέρες είναι περισσότερο θέατρο και λιγότερο ουσία. Στην πραγματικότητα, ακόμα και αν οι ΗΠΑ κηρύξουν πτώχευση, θα είναι για λίγες μέρες, ίσα-ίσα για να τρομάξουν τους επενδυτές, να τεστάρουν αντιδράσεις, κτλ.

Στο τέλος όμως, οι ΗΠΑ θα καταφέρουν να αποπληρώσουν όλα τους τα χρέη. Μόνο που θα το κάνουν τυπώνοντας δολάρια με τη σέσουλα. Αυτό θα οδηγήσει σε μια απόρριψη του δολαρίου από τον υπόλοιπο κόσμο, και το νόμισμα θα υπερπληθωριστεί, μιας και χάνει διαρκώς την αξία του και δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο αποθήκευσης του πλούτου.


Έχουμε εξηγήσει παλιότερα τη σχέση νομίσματος-πλούτου-χρυσού, και δεν έχω χρόνο να τα ξαναγράψω αναλυτικά (άλλωστε, και αυτή η ανάρτηση είναι χαοτική, λόγω ακριβώς της έλλειψης χρόνου).

Από τη στιγμή που ο κανόνας του χρυσού δεν ισχύει, δεν υπάρχει κανένα όριο στο πόσα δολάρια μπορεί να τυπώσει η Αμερική. Τα δολάρια θα τυπωθούν, ώστε η Αμερική να αποπληρώσει όλα της τα χρέη, αλλά προφανώς αυτή η αύξηση στον αριθμό των δολαρίων δεν αντιστοιχεί ούτε σε αύξηση των αποθεμάτων χρυσού, ούτε σε αύξηση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της Αμερικής. Αντιστοιχούν σε υποσχέσεις μελλοντικής παραγωγής πλούτου.

Η Αμερική δηλαδή λέει στους πιστωτές της "δώστε μου πίστωση, και εγώ θα σας ξεπληρώσω στο μέλλον, όταν παράγω αρκετά κέρδη". Όμως, κανένας δεν την πιστεύει πλέον, γιατί βλέπουν το ένα έλλειμμα να διαδέχεται το άλλο, και είναι προφανές ότι τα χρέη δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρωθούν, και άρα αυτά τα δολάρια που τυπώνονται δεν θα αντιστοιχιστούν σε πραγματικό πλούτο, αλλά...σε αέρα κοπανιστό.

Εξ ου και η (επι)στροφή στο χρυσό, που δεν αποτελεί πίστωση (με την εξαίρεση του paper gold, που όπως έχουμε ξαναπεί, καταρρέει).

Τέλος πάντων, όλα αυτά τα θεωρώ γνωστά, αλλά επειδή έλαβα πολλά mail που με ρωτάνε τι θα γίνει με την Αμερική, είπα να τα επαναλάβω. Επίσης, είδα κάποια mail, αλά και comments στις αναρτήσεις του blog, που με ρωτάνε ένα σωρό διαφορετικά πράγματα,πολλά εκ των οποίων είναι μάλιστα εξειδικευμένες ερωτήσεις. Αυτά όλα δεν μπορώ να τα απαντήσω, αν και πολύ θα το ήθελα, διότι δεν έχω χρόνο. Δουλεύω πάμπολλες ώρες την ημέρα για να τα φέρω βόλτα, και το Blog δεν μου αποφέρει σχεδόν τίποτα ως έσοδα. Δεν έχουν λοιπόν το χρήμα/χρόνο για να γράψω όπως παλιά. Αν θέλετε περισσότερα από εμένα, θα πρέπει να στηρίξετε το Blog, αλλιώς δεν γίνεται. Για την ακρίβεια, μετά το καλοκαίρι του 2014, πολύ αμφιβάλλω αν θα συνεχίσω να γράφω, και έως τότε οι αναρτήσεις θα είναι λίγες.

Σας αφήνω με μερικά άρθρα των τελευταίων ημερών, αλλά και ένα σύντομο αλλά πετυχημένο βιντεάκι, ξεκινώντας από ένα άρθρο του BusinessInsider, που μας λέει ότι σιγά-σιγά ξεχνάμε το σενάριο ότι τάχα η Αμερική θα σταματήσει να τυπώνει δολάρια, και -τι έκπληξη- προετοιμαζόμαστε για ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο η Αμερική θα συνεχίσει να τυπώνει δολάρια και το επόμενο έτος (και μετά έχει ο Θεός):

Now It Looks Like The Fed Won't Be Slowing Its Bond Purchases Until 2014
The Federal Reserve's decision last month to maintain the size of its economic stimulus was a shocker. Just about everyone expected a pullback in its bond purchases, which have helped keep loan rates low.

And now?

Thanks to the government's partial shutdown, many analysts don't think the Fed will reduce its stimulus before next year. And with the White House's choice of the like-minded Janet Yellen to succeed Ben Bernanke as chairman next year, the Fed will likely be cautious about any pullback in early 2014.
Το ότι η Κίνα αγοράζει χρυσό σαν τρελή το ξέρουμε (εδώ και εδώ και η τελευταία ενημέρωση επί του θέματος). Ας δούμε όμως και μια καλή ερώτηση που θέτει το αμερικάνικο marketwatch, που αναρωτιέται "αν ο χρυσός είναι άχρηστος, τότε γιατί η Αμερική δεν τον πουλάει; Γιατί δηλαδή οι τραπεζίτες τον κρατάνε με νύχια και με δόντια, ακόμα και σε κράτη όπως η Αμερική που έχουν οικονομικά προβλήματα; Καλή η ερώτηση, ας τη σκεφτούν όσοι ακόμα επιμένουν να να νομίζουν ότι το δολάριο αξίζει και ο χρυσός είναι φούσκα"

Why Uncle Sam is hoarding gold 
Grab any Wall Street trader in a bar, or any portfolio manager in his office, and he’s likely to tell you gold is finished. 

It’s silly, nothing more than a shiny metal, a substance with little use and little real value, a “barbarous relic,” and the stuff of nothing more than superstition. Only a fool would own any gold in his portfolio. 

Right? 

After all, its value has plunged by $500 an ounce in the past year, and $100 just in the past month. Gold hasn’t even rallied during the budget crisis: So much for its “safe haven” status. 

There is just one nagging problem with this story line. One group of people disagrees. And I am not talking about wacko gold bugs in Arizona (“the ex-husband state”) with tinfoil on their heads. 

I am talking about the people running the United States Treasury. 

They remain firm believers in gold. Big-time. 

This week I asked them if they would consider selling some of the country’s gold reserves to pay the bills if the budget crisis escalates later this month. 

Their response? Not a chance. 

The Treasury has considered that option, among the many others, and rejected it. “Selling gold would undercut confidence in the U.S. both here and abroad,” a spokeswoman said, “and would be destabilizing to the world financial system.” She was quoting an official position laid out last year in a letter to Senator Orrin Hatch, but so far apparently little noticed on Wall Street. 

The Treasury’s position is, in a word, extraordinary. We hear all this skepticism these days about gold. Yet the Treasury itself considers U.S. gold holdings to be a key element in maintaining confidence in the country’s soundness—and the stability of the international financial system.
I thought gold was a joke. Totally over. I thought no one cared about gold. But if that were really the case, why wouldn’t the government just dump the holdings for whatever it could get?
Την ίδια ώρα, ο paper gold καταποντίζεται, με τα αποθέματα χρυσού να πέφτουν συνεχώς, διότι οι επενδυτές πηγαίνουν να εξαργυρώσουν τον paper gold τους για πραγματικό χρυσό, όπως έχουμε εξηγήσει και παλιότερα. Αυτό κρατά την ισοτιμία του χρυσού χαμηλά, διότι το σύστημα δεν ξεχωρίζει τον paper gold από τον πραγματικό, και από τη στιγμή που κάποιος ξεφορτώνεται τον paper gold του, το σύστημα καταγράφει αυτό το ξεφόρτωμα ως "πώληση χρυσού", παρότι στην πραγματικότητα ο επενδυτής αυτός θέλει να πάρει πραγματικό χρυσό αντί για χάρτινο!

Στην παρακάτω εικόνα, βλέπουμε ότι τα αποθέματα πραγματικού χρυσού που έχουν απομείνει στις αποθήκες του paper gold έχουν φτάσει σε αρνητικό ρεκόρ, κάτω και από το φράγμα των 900 τόνων, και συνεχώς πέφτουν, αφού όλοι εξαργυρώνουν τα χαρτιά τους. Θα δούμε πως θα εξελιχθεί, αν και μακροπρόθεσμα έχουμε ξαναπεί την ανάλυση μας: Αρχικά, θα έχουμε μια μεγάλη και απότομη πτώση της ισοτιμίας του χρυσού, λόγω τη κατάρρευσης του paper gold. Στη συνέχεια, ο πραγματικός χρυσός θα εκτοξευτεί τελικά στα ύψη, ή, για να το πούμε και πιο σωστά, το δολάριο θα υπερπληθωριστεί.


Την ίδια ώρα, η Κίνα υπέγραψε συμφωνία με την ευρωζώνη, για να συναλλάσσονται στα νομίσματα τους. Αυτή είναι μια μεγάλη συμφωνία και για το γουάν, αλλά και για το ευρώ, που αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο διεθνές κύρος. Πέρα από αυτό όμως, επιβεβαιώνει όλα αυτά που έχουμε πει παλιότερα ότι η Γερμανία με την Κίνα (και τη Ρωσία) είναι σύμμαχοι, με κοινά οικονομικά οφέλη. Η Ρωσία εξάγει ενέργεια, η Κίνα με τη Γερμανία εξάγουν εμπορεύματα (αλλά και τεχνογνωσία, ειδικά η Γερμανία). Αυτές οι χώρες είναι πλεονασματικές, και άρα ενδιαφέρονται για ένα νέο νομισματικό σύστημα, που θα προστατεύει τις αποταμιεύσεις τους, στη θέση του σημερινού, που τους αναγκάζει να αποταμιεύουν σε δολάριο, δηλαδή σε ένα νόμισμα που διαρκώς πληθωρίζεται.

Η Γερμανία έχει καταφέρει να συνδυάσει, μέσω της ευρωζώνης, τα αποθέματα χρυσού όλων των κρατών-μελών. Η Κίνα με τη Ρωσία συνεχώς αγοράζουν χρυσό. Αυτή θα είναι η βάση του νέου νομισματικού συστήματος, ώστε να αντικατοπτριστούν και οι νέοι συσχετισμοί δύναμης σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η ΕΚΤ θα μπορεί να αγοράζει από την κινεζική κεντρική τράπεζα έως 350 δισ. γουάν, ενώ η δεύτερη θα μπορεί να αντλεί χρηματοδότηση έως 45 δισ. ευρώ από την ΕΚΤ.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε συμφωνία με την κεντρική τράπεζα της Κίνας για τη δυνατότητα ανταλλαγής των νομισμάτων τους (currency swap line) αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal, τονίζοντας ότι αυτή καταδεικνύει την αυξανόμενη σημασία της Κίνας στις εμπορικές και χρηματοπιστωτικές συναλλαγές της Ευρώπης.
Σας αφήνω με ένα σύντομο αλλά κατατοπιστικό βίντεο του επενδυτικού site "daily reckoning" για το χρυσό. Αξίζει το χρόνο σας:


6 comments:

  1. Οι ΗΠΑ με την νομισματική πολιτικη που ακολουθούν ναι μεν θυσιάζουν το νόμισμα τους αλλά α) διατηρούν σχετικά ανέπαφη την παραγωγικη τους βάση διότι τυπώνοντας χρήμα υποστηρίζουν το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα άρα και την παραγωγή τους και β). Γίνονται πόλος έλξης νέων επενδύσεων λόγω έμμεσης μείωσης της τιμής της εργατοώρας.Η ΕΕ. που κάνει το αντίθετο, δηλαδή θυσιάζει την παραγωγικη της βάση για να διατηρήσει το νόμισμα στο τέλος της κρίσης η παραγωγή της θα έχει υποστεί μεγαλύτερο πλήγμα άρα και η αξιοπιστία της γιατί να βγει κερδισμένη ; Μήπως τελικά οι ΗΠΑ θα ξανα βγουν κερδισμένοι απο αυτη την κρίση ;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η παραγωγική βάση των ΗΠΑ έχει μειωθεί σε τεράστιο βαθμό (ειδικά μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και την είσοδο της Κίνας στην παγκόσμια αγορά ("παγκοσμιοποίηση").

      Επίσης, το να κρατάς ανέπαφη μια παραγωγική βάση δεν αρκεί. Πρέπει η παραγωγική βάση να είναι ανταγωνιστική, αλλιώς, ο ανταγωνισμός θα την νικήσει (όπως πχ κάνει η Κίνα και η Γερμανία, που σαρώνουν τους ανταγωνιστές τους). Ο καπιταλισμός είναι ένα δυναμικό σύστημα, που βασίζεται στη λεγόμενη "δημιουργική καταστροφή". Πρέπει να ξεφορτώνεται όποια κομμάτια του δεν είναι παραγωγικά, και να τα αντικαθιστά με νέα. Πχ η κρίση του 1929 αντιμετωπίστηκε -τελικά- με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που διέλυσε την παραγωγική βάση πολλών χωρών. Μετά όμως ακολούθησε μια μεγάλη περίοδος ανάπτυξης. Η ευρωζώνη αφήνει όσες επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές να βάλουν λουκέτο (προφανώς βέβαια μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωμά). Η Αμερική αρνείται να αφήσει τα μη παραγωγικά/ανταγωνιστικά κομμάτια της να πεθάνουν, και τυπώνει δολάρια για να τα σώσει. Έτσι όμως θα θυσιάσει τελικά το δολάριο.

      Η πτώση της ισοτιμίας του δολαρίου είναι όντως ένας τρόπος προσέλκυσης επενδύσεων (μακροπρόθεσμα, γιατί τώρα δεν επενδύει κανένας σχεδόν). Αλλά η ευρωζώνη φροντίζει να μειώσει τους μισθούς, πράγμα που ισοφαρίζει -και με το παραπάνω- αυτό που λες για την πτώση του δολαρίου. Γενικά, η ευρωζώνη κάνει την "σωστή" κίνηση στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, εφαρμόζοντας μια "δημιουργική καταστρφή". Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους (Ιαπωνία, κτλ) αρνούνται να αποδεχτούν ότι θα πρέπει να κάνουν και αυτές τα ίδια, και το τίμημα θα είναι ο υπερπληθωρισμός

      Delete
  2. Εμενα αυτο που με φοβιζει στην ολη κατασταση ειναι πως η Αμερικη δε νομιζω να αποδεχτει τους νεους αυτους συσχετισμους δυναμης ευκολα, και αυτη τη στιγμη η νοτια ευρωπη και ειδικα η ελλαδα ειναι πεδιο που ειναι πολυ πιθανο ευρω-αμερικανικοι ανταγωνισμοι να εκτιλιχθουν... Ηδη το ΔΝΤ, που ελεγχεται απο τις ΗΠΑ, βγαζει συχνα πυκνα ανακοινωσεις εναντια στα μετρα λιτοτητας κλπ και δε νομιζω να το κανει επειδη ξαφνικα εγινε "καλο".

    δ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δε νομίζω ότι η Αμερική μπορεί να κάνει και τόοοοσα πολλά. Θα δούμε

      Delete
  3. Τα κέντρα αποφάσεων της Αμερικής γνωρίζουν ότι η οικονομία τους βρίσκεται σε αντιαναπτυξιακή τροχιά... Η Αμερική είναι μια μηχανή που "τρώει" χρήματα. Πληθωρίζει λοιπόν το νόμισμα της για να κλείσει τις τρύπες της αλλά στην ουσία δεν δημιουργεί ανάπτυξη διότι έχουν αλλάξει οι συσχετισμοί σε όλο τον πλανήτη και χώρες οι οποίες έχουν πολύ χαμηλότερο κόστος παραγωγής έχουν πάρει από την Αμερική τα ηνία της ανάπτυξης αυτής.

    Εδώ ακριβώς είναι η μεγάλη παγίδα... Μπορεί η Αμερική να συνεχίσει έτσι γνωρίζοντας ότι η πολιτική αυτή μόνο φθορά θα της φέρει? Σίγουρα όχι!

    Επειδή όμως δεν μπορέι να σταματήσει την εκτυπωτική μηχανή, διότι θα σκάσει σαν μπαλόνι και επειδή γνωρίζει ότι συνεχίζοντας την εκτύπωση θα επιταχύνει την πτώση της (ατέρμονο σπιράλ) μπορεί να επιδιώξει να επιβιώσει μέσω της πρόκλησης κατάρευσης των "ανταγωνιστών της". Στην ουσία, όταν δεν μπορεί να βελτιωθεί - γνωρίζοντας ότι βελτίωση σημαίνει επιβίωση - μπορεί να προσπαθήσει να οδηγήσει και άλλους σε κατάρευση από όπου ο πιο έτοιμος θα επιβιώσει...

    Η Αμερική προσπάθησε να κάνει κάτι τέτοιο πριν από λίγα χρόνια μέσω της Ελλάδος. Μάλιστα προσπάθησε να αναδείξει το ελληνικό πρόβλημα αμέσως μετά από την κρίση των subprimes ώστε να δώσει το βάρος αλλού και να κερδίσει χρόνο στο επίπεδο της ανάκαμψης. Με Δούρειο Ίππο την Ελλάδα προσπάθησε να ταράξει τις ισορροπίες εντός Ευρώπης και να οδηγήσει σε διάλυση την Ευρωζώνη. Στην περίπτωση που θα τα είχε καταφέρει θα ήταν ο μοναδικός παίχτης στην παγκόσμια γεωπολιτική, οικονομική, ενεργειακή σκακιέρα.

    Η ενέργειες που έγιναν στην Ευρώπη για τη "διάσωση" της Ελλάδος χάλασαν τα σχέδια στους Αμερικάνους. Η Γερμανία δεν της επέτρεψε να επιτύχει...

    Η εξέλιξη μετά από αυτό ήταν να προσπαθήσει, με αφορμή τη Συρία να δικαιολογήσει την εκτύπωση $. Το είχε καταφέρει λίγο νωρίτερα με τις εξελίξεις στην Αίγυπτο αλλά και στη Λιβύη.

    Η Ρωσία όμως της χάλασε πάλι τα σχέδια...

    Τώρα, με το ζήτημα χρέους παρουσιάζεται μία μοναδική και ίσως τελευταία ευκαιρία στην Αμερική να γίνει πάλι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Έαν τελικά οι Αμερικάνοι δεν βρουν λύση στο ζήτημα χρέους θα οδηγηθεί ο πλανήτης σε μία κρίση άνευ προηγουμένου... Αν μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την κρίση αυτή με αυτήν του 2008, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως Bear Sterns (σώθηκε) και η Αμερική ως Leaman Brothers (κατέρευσε).

    Η πιθανή κατάρευση της Αμερικής θα οδηγήσει το Σύστημα εκ νέου σε αλλαγή συσχετισμών καθώς θα προκαλέσει κατάρευση σε αναδυόμενες αγορές, σε Ευρώπη και Κίνα. Τελικά μπορεί να δούμε μία άνευ προηγουμένου ύφεση ποιος όμως θα είναι ο λόγος για κάτι τέτοιο?

    Ο λόγος θα μπορούσε να είναι ο συγκριτικός ρυθμός ανάκαμψης μετά από μία νέα ύφεση για όσους βρεθούν εντός αυτής... Η Ευρώπη έχει έναν κατεστραμένο νότο, με ανεργία στα ύψη, κατοικείται από πολύ γερασμένο πληθυσμό, και δεν είναι ακόμα ενωμένη όπως οι ΗΠΑ. Αντιθέτως, οι ΗΠΑ εκτός του ότι έχουν νεότερο πληθυσμό, άρα έτοιμο να εργαστεί, να παράξει και να καταναλώσει, θα είναι άμεσα και ενεργειακά αυτόνομες.

    Σε περίπτωση που θα δούμε μία παγκόσμια οικονομική καθίζηση η ΗΠΑ θα ανακάμψουνν λογικά γρηγορότερα από την Ευρώπη, η οποία ίσως διαλυθεί, ενώ παίκτες όπως η Κίνα, η Βραζιλία, η Ινδία θα αναγκαστούν να συνεχίσουν να συνεργάζονται με τους αμερικάνους για ένα νέο 30ετή κύκλο ανόδου της παγκόσμιας οικονομίας - από όποιο επίπεδο ξεκινήσει ο κύκλος αυτός.

    Δεν πρέπει να αποκλείσουμε τελικά ότι η ΗΠΑ ίσως και να θυσιαστούν για να ξαναγεννηθούν μέσα από τις στάχτες τους αφήνοντας όμως μέσα στις στάχτες τον υπόλοιπο πλανήτη ο οποιος μάλιστα σήμερα δεν είναι και τόσο υγιής όσο κάποιοι θα ήθελαν να μας κάνουν να πιστεύουμε.

    Υπάρχουν στιγμές σε μία καλή παρτίδα σκακιού, όπου πρέπει να θυσιάσεις τη βασίλισσα για να κερδίσεις το παιχνίδι!

    PS. Η Ελλάδα σε μία τέτοια εξέλιξη έχει ήδη κάτσει στο τραπέζι με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ οπότε δεν θα είναι παρατηρητής των εξελίξεων...

    ReplyDelete