Γενικότερες σκέψεις με αφορμή την απόλυση Μπογιόπουλου από το Ριζοσπάστη

Χθες που έλειπα, όπως και σήμερα το πρωί, δέχτηκα πολλά emails για το θέμα που απασχολεί τους πάντες (όχι δεν είναι η ανεργία, οι πλειστηριασμοί, ούτε βέβαια οι διεθνείς εξελίξεις, αλλά είναι...τα εσωτερικά του ΚΚΕ, για τα οποία όλοι στην Ελλάδα λατρεύουν να έχουν άποψη (παραδεχτείτε το, σας αρέσει, ειδικά στους μη-κομμουνιστές, γιατί ψάχνετε να βρείτε μικρά ή μεγάλα ψεγάδια για να δικαιολογήσετε τη δική σας άρνηση του κομμουνισμού και άρα τη στήριξη σας -τελικά- στον καπιταλισμό).

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το ΚΚΕ δίνει αφορμές και αιτίες σε όλους τους "καλοθελητές "και μη:

Δεν σχολιάζουν όλοι με κακή πρόθεση - αλλά οι ΚΚΕδες αυτό δεν το καταλαβαίνουν, και αυτό είναι από τα μεγαλύτερη λάθη τους, που δίνει ακόμα περισσότερη τροφή για σχόλια στους "καλοθελητές", και απογοητεύει και τους υπόλοιπους.

Βλέπετε, στη ζωή ισχύει η γνωστή λαϊκή ρήση "τα ράσα δεν κάνουν τον παπά".

Ε λοιπόν στο μυαλό πολλών κουκουέδων (όχι όλων) η ρήση αυτή έχει...αντιστραφεί, και στην περίπτωση του Ριζοσπάστη (και όχι μόνο) "τα ράσα κάνουν τον παπά".

Δηλαδή στο μυαλό πολλών κοκουέδων "ο Ριζοσπάστης είναι το όργανο του κόμματος, το κόμμα είναι κομμουνιστικό, άρα ο ριζοσπάστης είναι η καλύτερη εφημερίδα, τα ρεπορτάζ του είναι τέλεια, δεν επιδέχονται κριτική/βελτίωση, κτλ".

Το πρόβλημα είναι ότι το περιεχόμενο του Ριζοσπάστη δεν είναι καθόλου "τέλειο".

Υπάρχουν βέβαια ρεπορτάζ και άρθρα που δε θα βρεις αλλού, ειδικά από τον εργατικό χώρο, υπάρχουν και σωστές αναλύσεις (πολύ σωστότερες από κάτι άλλες αναλύσεις άλλων εφημερίδων που ανήκουν σε άλλους χώρους  - άλλο αν αυτό δε θα το αναγνωρίσουν ποτέ οι "καλοθελητές").

Παρόλα αυτά, εγώ λέω (μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια) ότι το περιεχόμενο αυτής της εφημερίδας δεν πολυαξίζει. Τώρα βλέπω ότι έδιωξε και το Μπογιόπουλο, ο οποίος έχει αποδείξει, τουλάχιστον σε εμένα, ότι αξίζει, με αποτέλεσμα να πέφτει κι άλλο η αξία της (για εμένα τουλάχιστον).

Ίσως βέβαια ο Μπογιόπουλος να μην άξιζε να γράφει στο Ριζοσπάστη, ή ίσως οι απόψεις του να μην ταιριάζουν με τις απόψεις του ΚΚΕ (που εκδίδει το Ριζοσπάστη) - δε θα κάτσω εγώ να εμπλακώ στα εσωτερικά του ΚΚΕ, μιας και εγώ δεν βρίσκομαι στο χώρο αυτό, και "όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει".

Το θέμα είναι όμως μεγαλύτερο από το Μπογιόπουλο: Είναι ότι το περιεχόμενο του Ριζοσπάστη δεν αξίζει και τόσο. Και η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη από τη άρνηση του ΚΚΕ να το δει αυτό το πράγμα, ή έστω να αναλογιστεί αν ισχύει, και τι μπορεί να βελτιώσει.

Βγαίνουν τώρα πάλι και ζητούν λεφτά για οικονομική ενίσχυση. Καλά κάνουν, και εγώ άλλωστε ζητάω οικονομική ενίσχυση για να γράψω, και όλοι χρειαζόμαστε λεφτά για να ζήσουμε. Θεμιτό λοιπόν και απαραίτητο να βρεθούν τα "προς το ζην".

ΟΚ λοιπόν, να ενισχύσω. Αλλά ΤΙ να ενισχύσω; Τι ακριβώς θα μου δώσει ο Ριζοσπάστης αν τον ενισχύσω; Ας δεχτώ ότι ο Μπογιόπουλος δεν πρέπει να γράψει στο Ριζοσπάστη. Ποιος θα γράψει, και -κυρίως- τι θα γράψει;

Ξαναλέω: Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.

Το ότι ο Ριζοσπάστης έχει ένδοξη ιστορία, είναι επίσημο όργανο του ΚΚΕ, κτλ, δεν αποτελούν από μόνα τους απόδειξη ότι το περιεχόμενο της εφημερίδας είναι άξιο (ειδικά αν σκεφτεί κανείς και τις υψηλές απαιτήσεις που υπάρχουν, και λόγω της ιστορικής συγκυρίας, και λόγω της πράγματι ένδοξης ιστορίας).

Δυστυχώς, στο μυαλό πολλών κουκουέδων, αρκεί το όνομα "Ριζοσπάστης" για να θεωρήσουν ότι η εφημερίδα είναι "αυταποδείκτως" άξια. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα, διότι τίποτα δεν είναι αυταπόδεικτο, και όλα κατακτιόνται. Με το να θεωρείς κάτι "αυταπόδεικτο", μένεις στάσιμος, δεν παλεύεις για αυτό, και τελικά χάνεις τη μάχη.

Δυστυχώς, ο Ριζοσπάστης χάνει τη μάχη. Και ένας από τους μεγαλύτερους λόγους που τη χάνει είναι επειδή δε θέλει καν να το παραδεχτεί ότι χάνει τη μάχη, και συνεχίζει να βαδίζει "αγέρωχος", καμαρώνοντας ότι τάχα "είμαι η καλύτερη εφημερίδα", ενώ δεν είναι. Δεν είναι τόσο άσχημο να έχεις ελλείψεις και ελαττώματα, λάθη, κτλ. Όλοι έχουν άλλωστε. Αυτό που είναι ΠΟΛΥ άσχημο είναι να μην θέλεις με τίποτα να το παραδεχτείς.

(να σημειωθεί ότι όλα αυτά που γράφω για το Ριζοσπάστη παρατηρούνται λίγο-πολύ και σε όλους τους υπόλοιπους χώρους της "ριζοσπαστικής αριστεράς", που βγάζει επίσης τις δικές της εφημερίδες, τις οποίες αγοράζουν τα δικά της μέλη. Θα τις αγόραζαν και άλλοι, αλλά το περιεχόμενο δεν πολυαξίζει, οπότε η κατάσταση είναι ίδια και χειρότερη. Εκτός και αν νομίζετε ότι τάχα το ΠΡΙΝ, η Εργατική Αλληλεγγύη, κτλ είναι "καλύτερες" από το Ριζοσπάστη, οπότε μάλλον είστε ακόμα πιο πλανεμένοι από τους κουκουέδες που αγοράζουν το Ριζοσπάστη όσο υποβαθμισμένο και να είναι το περιεχόμενο του, μιας και κάνετε ακριβώς το ίδιο πράγμα το οποίο κοροϊδεύετε)