Σε αυτή την ανάρτηση, προσπερνούμε την όλη κουβέντα για την 28η Οκτωβρίου, και θα ασχοληθούμε με κάτι άλλο:
Στην Ελλάδα του σήμερα, πολλοί νέοι άνθρωποι, ή και μεσήλικες, αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς ή τους παππούδες τους, ή έστω να λαμβάνουν οικονομική βοήθεια από αυτούς, αλλιώς δε μπορούν να τα φέρουν βόλτα.
Με λίγα λόγια, οι σημερινές συντάξεις του παππού και της γιαγιάς επαρκούν σε πολλές περιπτώσεις για να στηρίξουν τα παιδιά και τα εγγόνια (παρά τις μειώσεις που έχουν γίνει).
Τι θα γινόταν άραγε
Μια καλή εικόνα από το μέλλον μας έρχεται από το μακρινό, αλλά επίσης χρεωκοπημένο, Ντιτρόιτ, όπου οι συνταξιούχοι της πόλης θα παίρνουν τελικά μόλις το 16% των συντάξεων που έπαιρναν.
Μιλάμε για μία μείωση της τάξης του 84%, που απλά θα εξοντώσει πολλούς συνταξιούχους, αλλά και τα άνεργα/κακοπληρωμένα παιδιά τους, που βασίζονταν σε αυτές τις συντάξεις.
Αυτό ίσως να φαίνεται μακρινό, αλλά θα συμβεί και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ, θα συμβεί και σε άλλες χώρες, και μία από αυτές τις χώρες θα είναι η Ελλάδα (έχουμε εξηγήσει ήδη το γιατί σε παλιότερες αναρτήσεις μας, πχ εδώ, και δεν τα ξαναλέμε).
Detroit Pensioners Face Miserable 16 Cent On The Dollar Recovery
Buckfire, a Detroit native and investment banker with restructuring experience, later told the court the city plans to pay unsecured creditors, including the city's pensioners, 16 cents on the dollar. There are about 23,500 city retirees.
ΥΓ: Να θυμίσουμε επίσης ότι οι τράπεζες-πιστωτές του Ντιτρόιτ έκαναν μια διαφορετική συμφωνία, και έχασαν "μόνο" το 25% των επενδύσεων τους. Αντίθετα, οι συνταξιούχοι κουρεύτηκαν κατά...84%. Τα σχόλια νομίζω περιττεύουν.
Φίλε γειά σου και συγχαρητήρια για το ιστολόγιό σου. Δυο παρατηρήσεις, για το άρθρο σου.
ReplyDelete1. Είναι απάτη να λέμε "χρεοκοπημένα ταμεία". Η πραγματικότητα είναι : "Λεηλατημένα ταμεία". Το πώς και το γιατί μόνο οι ηλίθιοι δεν το καταλαβαίνουν.
2. Η φυγή της παραγωγής στην Κίνα κλπ, είναι η εφαρμογή του νόμου των συγκοινωνούντων δοχείων. Έχεις μια δεξαμενή με τσάμπα εργασία. Έχεις κι’ άλλο ένα με ακριβή εργασία. Σαν καλός καπιταλιστής, τα βάζεις πλάι-πλάι, τραβάς μια τρυπούλα σε κάθε δοχείο (τα ταρακουνάς και όσο χρειάζεται παίρνοντας δουλειές από δω και ρίχνοντάς τες από κει) και αφήνεις την εργασία να κινείται από δοχείο σε δοχείο. Κάπως έτσι και με λίγη σκέψη καταλαβαίνεις το σύνολο της παγκοσμιοποίησης. Απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν προφανές σε κάθε σκεπτόμενο νου (δηλαδή στο 0,000000001%). (Οι σημιτικές παπαριές περί west homo καταναλωτή, αποκοίμιζαν τους δυτικούς ηλίθιους, που έτσι κι’ αλλιώς κοιμόντουσαν, κοιμούνται και θα πεθάνουν κοιμισμένοι – Αμήν και πότε…).