Το αμερικανοκίνητο think-tank Stratfor για την Συρία [Αναδημοσίευση]

Αναδημοσιεύουμε, μεταφρασμένη στα ελληνικά από το euro2day.gr, μια ανάλυση του Stratfor για τη Συρία.

Το αμερικανοκίνητο αυτό think-tank γράφει -περιληπτικά- τα εξής:

• Οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να συσπειρώνουν γύρω τους πολλούς και ισχυρούς συμμάχους όπως στο παρελθόν. Μέχρι και η Αγγλία εμφανίζει εμπόδια, μέσω του "ενοχλητικού" πλέον θεσμού του κοινοβουλίου, που απέρριψε την πρόταση του Κάμερον για εισβολή.
• Η δυσκολία των ΗΠΑ να αναπτύξουν στρατιωτική δράση δίνει τη δυνατότητα στη Ρωσία και το Ιράν να απαιτήσουν μεγάλα ανταλλάγματα για να συναινέσουν σε ένα τέτοιο χτύπημα, και μάλιστα χωρίς να χάσουν και μεγάλο μέρος από την επιρροή τους στην περιοχή.
• Αν οι ΗΠΑ δεν επέμβουν στρατιωτικά, θα πρόκειται για μια μεγάλη και εξευτελιστική ήττα, διότι θα φανούν αδύναμες και ο κόσμος δε θα τους παίρνει πλέον και τόσο σοβαρά/με φόβο όταν απειλούν. [εγώ θα συμπλήρωνα ότι αν τελικά δε μπορέσουν να παρουσιάσουν αποδείξεις για χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Ασαντ, τότε επίσης θα έχουν σοβαρό πρόβλημα, διότι πλέον ΚΑΝΕΝΑΣ δε θα τους πιστεύει, και ούτε θα μπορέσουν να ξαναχρησιμοποιήσουν αυτή τη δικαιολογία]

Εδώ ολόκληρη η ανάλυση του Stratfor:

Stratfor:Οι επιλογές των ΗΠΑ για τη Συρία μειώνονται

Με την πιθανότητα βρετανικής συμμετοχής στην επέμβαση στη Συρία να καταρρέει, ο πρόεδρος Ομπάμα προφανώς δεν έχει τον πολυεθνικό συνασπισμό, που η κυβέρνηση του περίμενε ότι θα μοιραστεί μαζί του το βάρος ενός περιορισμένου χτυπήματος στη Συρία. Οι ΗΠΑ, έχουν την επιλογή να πραγματοποιήσουν ένα μονομερές συμβολικό αλλά αναποτελεσματικό χτύπημα απλά και μόνο για να το κάνουν, να προχωρήσουν σε μια ιδιαίτερα αντιδημοφιλή πολύμηνη αεροπορική επίθεση ή να μην αναλάβουν καθόλου στρατιωτική δράση.

Χωρίς ουσιαστικούς συμμάχους, οι Αμερικάνοι έχουν λίγες επιλογές πέρα από το να εστιάσουν τις προσπάθειες τους στο να επιτύχουν μια δύσκολη αλλά φιλόδοξη διευθέτηση του ζητήματος, με τη Ρωσία και το Ιράν. Ωστόσο, οι μικρές πιθανότητες μιας τέτοιας συμφωνίας, σε συνδυασμό με την περιορισμένη χρησιμότητα ενός μονομερούς χτυπήματος, θα μπορούσαν να οδηγήσουν τις ΗΠΑ να υποχωρήσουν από τις θέσεις τους, εκτός και αν δουν μεταβολή από τις ταλαντευόμενες ακόμα Γαλλία και Τουρκία.

Ανάλυση

Οι μόνες χώρες που έχουν συνεισφέρει στρατιωτικά μέχρι τώρα, σε μια πιθανή επίθεση στη Συρία είναι οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία. Μόνο οι ΗΠΑ και η Βρετανία έχουν προσφέρει σκάφη ικανά να εκτοξεύσουν κατευθυνόμενους πυραύλους.

Οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει στην περιοχή πέντε αντιτορπιλικά και άγνωστο αριθμό υποβρυχίων, ενώ η Βρετανία ένα υποβρύχιο. Η Βρετανία έχει αναπτύξει επίσης ένα αμφίβιο πλοίο, δυο φρεγάτες και έξι αεροσκάφη τύπου Typhoon για αεράμυνα στη βάση της στην Κύπρο και η Γαλλία επίσης μια φρεγάτα που μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία αντιαεροπορικής ομπρέλας.

Η κατάσταση του συνασπισμού

Στις 29 Αυγούστου, το βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε ενάντια μιας επίθεσης στη Συρία. Η απώλεια του Λονδίνου ως ένας πιθανός εταίρος είναι κρίσιμη, καθώς η Βρετανία αποτελεί το μόνο σύμμαχο με πραγματική δυνατότητα εξ αποστάσεως χτυπημάτων από τη θάλασσα, μακριά από την άμυνα της Συρίας. Πολλά άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, έχουν τη δυνατότητα να εκτοξεύσουν επιθέσεις εξ αποστάσεως χρησιμοποιώντας κατευθυνόμενους πυραύλους όπως οι Storm Shadow, αλλά τέτοια οπλικά συστήματα έχουν μικρότερη εμβέλεια από τους πυραύλους Tomahawk και θα απαιτήσουν την ανάπτυξη αεροπορικών μονάδων σε βάσεις πιο κοντά στη Συρία. Μια τέτοια εξέλιξη, αυξάνει τον κίνδυνο.

Οι ΗΠΑ, ως τώρα δείχνουν να είναι η μόνη χώρα που θα λάβει στρατιωτική δράση έναντι συριακών στόχων, στην περίπτωση χτυπήματος. Αν το χτύπημα κλιμακωθεί, τότε οι σύμμαχοι που δεν έχουν ακόμα αρνηθεί να συμμετάσχουν, όπως η Γαλλία και η Τουρκία, θα μπορούσαν να συνεισφέρουν με μοίρες μαχητικών, πολεμικά πλοία και άλλον εξοπλισμό. Το Παρίσι έχει ακόμα την επιλογή να χρησιμοποιήσει το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle για να στηρίξει τις επιχειρήσεις. Σημειώνεται ότι ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δήλωσε ότι η χώρα του θα συμμετάσχει σε μια ενδεχόμενη επίθεση, ακόμα και μετά την αποχώρηση της Βρετανίας.

Ωστόσο, η Γαλλία έχει αποφασίσει να αγοράσει χρόνο, για να αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης στον ΟΗΕ, τις ΗΠΑ και το ίδιο της το κοινοβούλιο πριν προβεί σε επίσημες δεσμεύσεις. Μια συζήτηση στο κοινοβούλιο προβλέπεται να διεξαχθεί στις 4 Σεπτεμβρίου, για να αποφασίσει για τη στρατιωτική εμπλοκή. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν χρειάζεται την έγκριση του κοινοβουλίου, αλλά η ήδη πολύ χαμηλή δημοφιλία του θα τον δυσκολέψει να δεσμευτεί για μια επέμβαση, χωρίς την ισχυρή υποστήριξη του κοινοβουλίου.

Λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας, η Τουρκία θα μπορούσε να αποδειχθεί κρίσιμος παράγοντας, αν η επιχείρηση κλιμακωθεί. Αλλά η Τουρκία, είναι ταυτόχρονα το μέλος του ΝΑΤΟ που είναι πιο ευάλωτο σε αντίποινα και παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση της έκανε σκληρές δηλώσεις καλώντας για δράση, η ήδη αποδυναμωμένη κυβέρνηση της Άγκυρας μπορεί να υπολογίσει ότι η συμμετοχή της δεν αξίζει το ρίσκο.

Μια απόπειρα διαπραγμάτευσης

Οι αυξανόμενοι περιορισμοί των στρατιωτικών επιλογών των ΗΠΑ, θα στρέψουν την προσοχή τους σε μια διπλωματική προσπάθεια, με δύσκολους συνομιλητές. Η Ρωσία έχει την ευκαιρία να απαιτήσει την προσοχή των ΗΠΑ, σε ένα αριθμό θεμάτων που σχετίζεται με τον καθορισμό της ρωσικής σφαίρας επιρροής στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και να απαιτήσει τον αμερικάνικο σεβασμό των ορίων που θέτει.

Οι ΗΠΑ χρειάζονται μια δημιουργική διπλωματική λύση για τη Συρία και η Ρωσία ίσως μπορεί να την προσφέρει, αν λάβει κανείς υπόψιν και τις σχέσεις της με το καθεστώς του Άσαντ. Είναι πολιτικά δύσκολο να επιτευχθεί μια συμφωνία που θα χορηγούσε αμνηστία στον Άσαντ και το επιτελείο του, ειδικά από τη στιγμή που ο Σύριος πρόεδρος δεν έχει λόγους να εμπιστευτεί μια τέτοια συμφωνία αφού είναι πιθανό να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου.

Υπάρχουν πολλοί εφευρετικοί τρόποι να διευκολύνεις τη διαφυγή του Άσαντ, ώστε να ανοίξεις το δρόμο για το μετά-Άσαντ καθεστώς. Είναι πιθανό να υπάρχουν σε εξέλιξη ρωσικές προσπάθειες για να βρεθεί και να παρουσιαστεί στις ΗΠΑ, το αποτελούμενο από Αλεβίτες, διάδοχο καθεστώς. Όμως, η απομάκρυνση του Άσαντ θα μπορούσε να προκαλέσει ρωγμές στο καθεστώς, να απορριφθεί βίαια από τους Σουνίτες αντάρτες και να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο χάος στη Δαμασκό.

Επιπλέον, κάθε τέτοια συμφωνία, θα πρέπει να σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτρέψει σε Ιράν και Ρωσία να διατηρήσουν την πολιτική τους επιρροή στη Δαμασκό. Οι ΗΠΑ, θα μπορούσαν να βγουν από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται, αλλά μακροπρόθεσμα, θα έχουν να ασχοληθούν με τις ενθαρρυμμένες Ιράν και Ρωσία. Ακόμα και αν οι Αμερικάνοι αποφύγουν και τη στρατιωτική επίθεση και τις διαπραγματεύσεις, η Ρωσία και το Ιράν θα είναι σε θέση ισχύος.

Η Ρωσία έχει αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι στη Συρία και η Μόσχα σίγουρα δεν θα είχε πρόβλημα να δει τις ΗΠΑ να ξεφτιλίζονται μη λαμβάνοντας στρατιωτική δράση ή ακόμα καλύτερα, να εμπλακούν σε ένα νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Ακόμα η Μόσχα, έχει μια σπάνια δυνατότητα να ανοίξει μια ευρεία διαπραγμάτευση για θέματα πολύ πέρα από τη Συρία. Είναι απίθανο να την αφήσει να πάει χαμένη, όμως είναι και πολύ «φιλόδοξη» για την ώρα. Οι ΗΠΑ, έχουν ήδη δει την αξιοπιστία τους - ακόμα και στην περίπτωση ενός περιορισμένου χτυπήματος στη Συρία- να μειώνεται, αλλά δεν είναι πιθανό να κάνουν μια συμφωνία που θα ισχυροποιεί τη Ρωσία και το Ιράν σε μια χώρα που ο εμφύλιος πόλεμος της εξελίσσεται πέρα από τον έλεγχο οποιουδήποτε ξένου παίκτη.

Δεδομένων των περιορισμών, οι ΗΠΑ μπορεί να αρχίσουν να υποχωρούν από τη θέση τους ότι μια στρατιωτική επέμβαση είναι απαραίτητη και να πάρουν – για την ώρα- το ρίσκο να αποκτήσουν τη φήμη ότι δίνουν αμφίβολα τελεσίγραφα.

Οικονομικές ειδήσεις από όλο τον κόσμο

Μετά την Ελλάδα, τώρα και η Ισπανία καταγράφει πλέον εμπορικά πλεονάσματα στους προϋπολογισμούς της (ναι, ξέρω ότι αυτά τα πλεονάσματα επιτεύχθηκαν πατώντας επί πτωμάτων, με ψευτιές, κλεψιές και -κυρίως- με το τσάκισμα των εργατών. Αλλά πάντως επιτεύχθηκαν):

Spain Reports Current Account Surplus as Rajoy Predicts Recovery

The surplus of 2.57 billion euros ($3.4 billion) follows one of 2.4 billion euros in May, data released today by the Bank of Spain in Madrid show. The country had a deficit of 981 million euros in June 2012.

Spain’s current account registered a surplus of 1.36 billion euros over the first half of the year, compared with a deficit of 17 billion euros over the same period in 2012.

Για την ευρωζώνη και τη στρατηγική της Γερμανίας για τους "ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς" τα έχουμε ξαναγράψει (πχ εδώ και εδώ).

Την ίδια, η Ιαπωνία, σύμμαχος της Αμερικής, συνεχίζει την εκτύπωση γιεν (QE) χωρίς όριο, για να καλύψει τα χρέη και τα ελλείμματα της. Μάλιστα, έχουμε δει ότι το έλλειμμα της Ιαπωνίας όχι απλά μεγαλώνει, αλλά...πολλαπλασιάζεται, μιας και τώρα που δεν έχει τα πυρηνικά της εργοστάσια, εισάγει πετρέλαιο πληρώνοντας με τα πληθωρισμένα γιεν, και άρα χρειάζεται...ολοένα και περισσότερα γιεν.

Προκειμένου να καλύψει λοιπόν αυτό το έλλειμμα, η Ιαπωνία έχει μπει σε έναν φαύλο κύκλο, όπου τυπώνει ολοένα και περισσότερα γιεν, που αξίζουν ολοένα και λιγότερο. Μάλιστα,επειδή οι επενδυτές το έχουν ψιλοπάρει χαμπάρι αυτό, ζητούν πλέον πολύ αυξημένους τόκους για να αγοράσουν τα ομόλογα της Ιαπωνίας, όπως γίνεται με όλες τις αναξιόπιστες χώρες (η Ελλάδα είναι ένα καλό παράδειγμα, αλλά η αλήθεια είναι πως ακόμα και η Αμερική πλέον πληρώνει αυξημένα επιτόκια, και παρόλα αυτά η ζήτηση για τα ομόλογα της δεν επαρκεί, και τυπώνει και αυτή δολάρια για να καλύψει το έλλειμμα).

Τέλος πάντων, η Ιαπωνία έχει φτάσει στο σημείο να πληρώνει πλέον το 21% του προϋπολογισμού της για να εξυπηρετεί το χρέος της, και η τάση είναι [πάρα πολύ] αυξητική. Θα δούμε μέχρι πότε θα αντέξει και αυτή μέχρι το γιεν να χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, και άρα και την αξία του:

Japan’s Debt Servicing Costs to Consume 21% of Budget

Reuters has obtained a Ministry of Finance document that says that Japan will have to spend US$257 billion servicing its national debt in the next fiscal year beginning on April 1. This year Japan approved a record-high US$1.2 trillion government budget, meaning that at current levels of spending Japan will have to spend more than one-fifth (21 percent) of its entire budget just on servicing its national debt.

Η Κίνα, Ρωσία και οι σύμμαχοι τους (BRICS) δημιούργησαν και επίσημα ένα δικό τους "ΔΝΤ", ένα δικό τους ταμείο δηλαδή για να αντιμετωπίσει τυχόν κρίσεις στο εσωτερικό τους, χωρίς να χρειάζεται να εξαρτώνται από το [αμερικανοκίνητο] ΔΝΤ. Και όχι μόνο αυτό, αλά πλέον αν μία χώρα έχει πρόβλημα, θα μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε δύο διαφορετικά ΔΝΤ, ένα των Αμερικάνων (που είναι μεγαλύτερο αλλά παρακμάζει), και ένα των Ρωσοκινέζων (που είναι μικρότερο αλλά αναπτύσσεται).

BRICS Nations Closer to Creating Emergency Reserve Fund -China Vice Minister

Major emerging-markets nations, the so-called BRICS group, have moved closer to creating a $100 billion reserve fund that can be tapped by any member in case of financial need, China's vice finance minister said Tuesday.

Speaking at a news conference ahead of next week's Group of 20 leaders' summit in St. Petersburg, Russia, Vice Finance Minister Zhu Guangyao said Beijing will participate in an informal meeting of leaders of the BRICS countries--Brazil, Russia, India, China and South Africa--to "discuss the arrangement of an emergency reserve fund and the enhancement of a financial safety net to ensure stability." 

Στην Ινδία, ο κόσμος αγοράζει χρυσό σαν τρελός, και αυτό δημιουργεί πρόβλημα στην κυβέρνηση, που θέλει το χρήμα να κινείται αντί να συσσωρεύεται και να αποθηκεύεται χωρίς να επενδύεται.

Βέβαια, επειδή δεν υπάρχει ανάπτυξη, και η ανεργία θερίζει (ακόμα και για εργαζόμενους με πτυχία και εκπαίδευση στη πληροφορική και άλλα τέτοια πεδία που υποτίθεται ότι έχουν σχετική μεγαλύτερη ζήτηση), όσοι Ινδοί έχουν λεφτά, τα φυλάνε σε μορφή χρυσού, όπως παραδοσιακά κάνουν σε αυτή τη χώρα.

Τώρα η κυβέρνηση της Ινδίας ανακοίνωσε μια νέα πρωτοβουλία, καθώς θα αγοράζει το χρυσό από τους πολίτες, πληρώνοντας τους σε ρουπίες (το εθνικό νόμισμα της Ινδίας). Όμως, το νόμισμα αυτό πέφτει διαρκώς το τελευταίο διάστημα (δείτε και το γράφημα που δείχνει την πτώση του έναντι του χρυσού), οπότε να δούμε πόση ανταπόκριση θα υπάρξει...

Το πιο ενδιαφέρον όμως της όλης υπόθεσης είναι το ότι η Ινδία ανακοίνωσε ότι θα πληρώνει τους πάντες σε ρουπίες, ακόμα και τις ξένες εταιρίες, κάτι που δε θα αρέσει και πολύ σε κανέναν (διότι κανένας δε θέλει να πληρώνεται σε ένα νόμισμα που διαρκώς πέφτει). Μοναδική εξαίρεση είναι οι πετρελαϊκές εταιρίες, οι οποίες θα πληρωθούν κανονικά σε δολάρια, γιατί εκεί καμία κυβέρνηση δε μπορεί να κάνει "μαγκιές' και να πληρώσουν χρησιμοποιώντας ένα άλλο νόμισμα, πόσο μάλλον χρησιμοποιώντας το δικό τους νόμισμα, που μπορούν να το εκτυπώσουν κατά βούληση και χωρίς όριο.

Η όλη κατάσταση δημιουργεί κρίση [και] στην Ινδία, και πολλοί μιλούν για μια επανάληψη της κρίσης του 98 στην Ασία. Αυτή τη φορά όμως, οι Ασιάτες είναι πιο δυνατοί, και -κυρίως- πιο διαβασμένοι. Έχουν μάθει το μάθημά τους, και δε θα δεχτούν τόσο εύκολα να θυσιαστούν στο βωμό του δολαριοκεντρικού σημερινού συστήματος.

Θα περάσουν λοιπόν την κρίση τους, τόσο στην Ινδία, όσο και στην Κίνα, αλλά αυτή τη φορά θα υπάρξει απάντηση - οι Ασιάτες έχουν ήδη μαζέψει πολύ χρυσό, και συνεχίσουν να μαζεύουν χωρίς σταματημό, και χωρίς να νοιάζονται για τα μικρά ή μεγάλα σκαμπανεβάσματα της ισοτιμίας του. Ξέρουν ότι στο επόμενο νομισματικό σύστημα, θα έχουν μεγάλο πλεονέκτημα, και κάνουν υπομονή για τώρα, μαζεύοντας χρυσό και κάνοντας ότι άλλες ετοιμασίες χρειάζονται στο εσωτερικό τους.

Πεντάγωνο προς Κογκρέσο: Τυπώστε κανά δολάριο γιατί είμαστε άφραγκοι

Οι Αμερικάνοι θέλουν να επιτεθούν στη Συρία (και μετά θα θέλουν να επιτεθούν και στο Ιράν), αλλά...δεν έχουν λεφτά!

Ξέρω, ξέρω, "η Αμερική μπορεί να τυπώσει όσα δολάρια θέλει".

Ναι, αλλά  Αμερική πρέπει να εισάγει πετρέλαιο από τη Μέση Ανατολή, και εμπορεύματα από την Κίνα. Άρα, πρέπει αυτές οι χώρες να εξακολουθήσουν στο μέλλον να δέχονται τα δολάρια που τους δίνει η Αμερική ως πληρωμή. Και μάλιστα πρέπει να να συνεχίσουν να τα δέχονται στη σημερινή τους ισοτιμία.

Τι γίνεται όμως αν οι χώρες αυτές σταματήσουν να δέχονται δολάρια ως μέσο πληρωμής; Ή αν τα δέχονται σε μία πολύ χαμηλότερη ισοτιμία σε σχέση με τη σημερινή; Πού θα βρει την ενέργεια και τα εμπορεύματα που χρειάζεται η Αμερική τότε;

Αυτό είναι ένα σχεδιάγραμμα από τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ για το έτος 2012, που δείχνει ανάγλυφα το πόσα λεφτά ξοδεύουν οι ΗΠΑ για τους πολέμους τους. Μόνο που τα λεφτά αυτά από κάπου πρέπει να προέλθουν. Και όσο οι ΗΠΑ χάνουν τη "μάχη της ανταγωνιστικότητας" και αποδυναμώνεται η εθνική τους παραγωγική βάση, τόσο θα δυσκολεύονται να βρουν λεφτά για αν συντηρούν το στρατό τους.

Τέλος πάντων, όσο ακόμα μπορούν, θα κάνουν εκστρατείες, για να κρατούν τον έλεγχο του πετρελαίου και τη σύνδεση του με το δολάριο. Και παράλληλα θα κερδίζουν και ένα σωρό συμβόλαια για τη στρατιωτική τους βιομηχανία (που την έχουν κρατήσει ανέπαφη και ανταγωνιστική), και έτσι θα "κινείται η αγορά", με νέες θέσεις εργασίας για παραγωγή όπλων, ή για μια "στρατιωτική καριέρα μισθοφόρου" για τους φτωχούς της Αμερικής.

Αλλά αυτό έχει μια ημερομηνία λήξης. Προς το παρόν, η Αμερική θα τυπώσει μερικά δολάρια ακόμα (κι ας λέει ότι τάχα θα σταματήσει να τυπώνει) και θα χρηματοδοτήσει την εκστρατεία της. Αλλά θα δούμε για πόσο ακόμα μπορεί να χρησιμοποιεί την "πιστωτική κάρτα" της χωρίς να πληρώνει όμως ποτέ το λογαριασμό:

Pentagon Can’t Afford Syria Operation; Must Seek Additional Funds

The U.S. military, struggling after defense cuts of tens of billions of dollars, will be unable to pay for attacks on Syria from current operating funds and must seek additional money from Congress, according to congressional aides.

A future military operation would not involve troops on the ground as part of a long-term campaign, Obama said. “But we are looking at the possibility of a limited, narrow act that would help make sure that not only Syria but others around the world understands that the international community cares about maintaining this chemical weapons ban and norm,” he said.

The costs of planned Syria strikes using cruise missile ships currently deployed in the Eastern Mediterranean were not disclosed by Defense Secretary Chuck Hagel, Adm. James Winnefeld, vice chairman of the Joint Chiefs of Staff, and several other high-ranking administration officials during a telephone briefing Thursday night for congressional leaders.

However, estimates of the limited-duration strike are expected to be in the hundreds of millions of dollars.

Gen. Martin Dempsey, chairman of the Joint Chiefs of Staff, stated in a July 19 letter to the Senate Armed Services Committee, that larger-scale military operations would cost hundreds of millions or billions, depending on the number of forces and the duration of the operations.

For example, training and assisting Syrian opposition forces would cost $500 million annually and “limited” standoff missile and air strikes would cost in the “billions.” Operating a no-fly zone would cost about $1 billion per month, and the cost of using special operations forces to control chemical weapons would be “over” $1 billion monthly.

A congressional aide familiar with the congressional leaders’ briefing said Hagel and Winnefeld made clear the Pentagon would need to “work” with Congress to obtain supplemental funding for Syria attacks.

The Pentagon leaders said unlike the 2011 military operations against Libya, there are not enough operating funds to conduct the attack on Syria.

The administration during the first term cut $487 billion from defense spending and another $55 billion under congressional sequestration legislation. An additional $55 billion is slated to be cut next year.

ΥΓ: Ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το άρθρο, που αναφέρει τα 10 επαγγέλματα με την μεγαλύτερη ζήτηση/ανάπτυξη στην Αμερική. Αν δείτε τη λίστα, θα διαπιστώσετε ότι όλα σχεδόν τα επαγγέλματα αυτά αφορούν δουλειές όπως η φύλαξη ηλικιωμένων και αρρώστων, η περιποίηση προσώπου και δέρματος, η προπονητική σε σχολεία-κολέγια, κτλ. Αυτές οι δουλειές, άσχετα με το αν κάποιος δουλεύει σκληρά ή όχι, είναι "περιττές πολυτέλειες", που μπορούν να τις πληρώσουν όσοι έχουν λεφτά. Όσοι δεν έχουν, όπως πχ οι Αμερικάνοι, θα πρέπει να τις κόψουν, ή να τις συνεχίσουν και να οδηγηθούν στη χρεωκοπία. Η Αμερική δεν τις κόβει, οπότε ξεμένει από λεφτά (τα οποία βέβαια μπορεί εύκολα να τα βρει, τυπώνοντας δολάρια, καταστρέφοντας όμως έτσι την αξία του νομίσματος)

Ειδήσεις-αναλύσεις από Ρωσία-Γερμανία-Συρία

Μερικές -σύντομες- ειδήσεις και αναλύσεις:

- Πολλοί αναγνώστες με ρώτησαν μέσα σε όλα τα άλλα για κάποιες πρόσφατες δηλώσεις της Μέρκελ ότι τάχα "ήταν λάθος η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ". Για να πω την αλήθεια, το θεώρησα προφανές ότι οι δηλώσεις αυτές είχαν καθαρά προεκλογικό χαρακτήρα, και προτίμησα να μην ασχοληθώ καν με τέτοιους πολιτικαντισμούς (άλλωστε, οι εξελίξεις είναι πολλές, και ο χρόνος πολύ λίγος, οπότε καλύτερα να αποφεύγουμε τα προφανή).

Αφού όμως είδα πολλές ερωτήσεις, τα πράγματα είναι απλά: Καθώς οι εκλογές πλησιάζουν, ο Σρέντερ[*] κατηγόρησε τη Μέρκελ, με την ιδιότητα του ως πρώην ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών (των αντιπάλων της Μερκελ).

Προκειμένου η Μέρκελ να απαντήσει σε αυτές τις κατηγορίες των Σοσιαλδημοκρατών, επέλεξε να "θυμίσει" στην "κοινή γνώμη" ότι ο Σρέντερ και το κόμμα του ήταν αυτό που έβαλε στην ευρωζώνη την Ελλάδα.

Η "κοινή γνώμη" στη Γερμανία ξέρουμε όλοι ότι δεν έχει καθόλου καλή άποψη για τους "τεμπέληδες Έλληνες που μας παίρνουν τα λεφτά" (αυτό είναι το ψεύτικο στερεότυπο με το οποίο δηλητηριάζονται καθημερινά μέσω των κυρίαρχων ΜΜΕ στη χώρα τους).

Η Μέρκελ έριξε ολόκληρο το βάρος για την "προβληματική Ελλάδα" στο αντίπαλο κόμμα, και παράλληλα βέβαια βγήκε η ίδια ως "ηρωίδα", που προσπαθεί να διορθώσει τα χάλια που κληρονόμησε από το Σρέντερ.

Κατά βάθος βέβαια, η Μέρκελ, και γενικά η Γερμανία δεν έχει κανένα πρόβλημα με την παρουσία της Ελλάδας στο ευρώ (βρήκε ένα ακόμα ημί-προτεκτοράτο, με πολλά πλεονεκτήματα για λεηλασία).

Μη νομίζουμε λοιπόν ότι τάχα αυτές οι δηλώσεις της Μέρκελ υπονοούν ότι "οι Γερμανοί θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ". Αυτό δε θα γίνει.

Αν το ήθελαν αυτό, θα το είχαν ήδη κάνει, αλλά κατά την άποψη μου η Γερμανία πήρε πριν κάποια χρόνια την απόφαση να βαδίσει με την ευρωζώνη ενωμένη, χωρίς να φύγει κανένας. Γι' αυτό και κρατά την Ελλάδα -τεχνητά- στο χείλος της χρεωκοπίας.

Όταν βέβαια γλιτώσει τις τράπεζες της, και περάσει τα μέτρα που θέλει να περάσει, τότε η Γερμανία θα αφήσει την Ελλάδα να κηρύξει και επίσημα πτώχευση. Αλλά τότε θα έχει εξασφαλίσει τις τράπεζες της, και θα έχει αρπάξει και όσα "ασημικά" θέλει, κτλ


[*] Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σρέντερ ήταν αυτός που "σφράγισε" τη συμμαχία Γερμανάις-Ρωσίας, υπογράφοντας ως Καγκελάριος τις συμφωνίες με τη Ρωσία για να εισάγει από αυτή πάνω από το 50% της ενέργειας που χρειάζεται η Γερμανία. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο που ο Σρέντερ αυτή τη στιγμή δουλεύει για λογαριασμό...της Gazprom, και βρίσκεται στο διοικητικό συμβούλιο του Nordstream, του βόρειου ενεργειακού αγωγού της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Η συμμαχία Ρωσίας-Γερμανίας ξεπερνά τα στενά κομματικά όρια, ή τα πρόσωπα που υπογράφουν τις εκάστοτε συμφωνίες. Το ίδιο ισχύει και για το ευρώ, που προορίζεται για παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και είναι το μεγάλο όπλο των Γερμανών στην προσπάθεια τους να κυριαρχήσουν.

---

- Σε μία άλλη είδηση, που αφορά το μέτωπο της Συρίας, επιβεβαιώθηκε και επίσημα πλέον από τη Γερμανία ότι ΔΕΝ θα στείλει στρατό σε περίπτωση εισβολής των Αμερικάνων.

Την ίδια ώρα, ας δούμε και μία ακόμα είδηση επί του θέματος, που την παρουσιάζω χωρίς περαιτέρω σχόλια για το ποιος είναι με ποιον στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται:

Μέρκελ - Πούτιν: Ο ΟΗΕ θα αναλάβει την κατάσταση στη Συρία

Τηλεφωνική επικοινωνία είχε η γερμανίδα καγκελάριος με τον ρώσο Πρόεδρο, προκειμένου να εξετάζουν τη στάση που θα κρατήσουν σχετικά με τα γεγονότα της Συρίας.

Όπως μεταδίδουν διεθνή media, Μέρκελ και Πούτιν συμφώνησαν στο ότι ο ΟΗΕ θα είναι αυτός που θα πάρει την απόφαση για ενδεχόμενη δράση στη χώρα της Μέσης Ανατολής.

Ο "θρυμματισμός" του ΝΑΤΟ όμως δε σταματά εκεί: Ένα σωρό χώρες αρνούνται να ευθυγραμμιστούν με την Αμερική πλέον, και δεν μιλάμε μόνο για χώρες όπως πχ ο Καναδάς, αλλά και για την Αγγλία!

Τα ψέματα των Αμερικάνων και οι δικαιολογίες για "όπλα μαζικής καταστροφής" δεν πείθουν πλέον, και -κυρίως- ένα σωρό χώρες ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ. (ενδεικτικό της παρακμής τους).

Πολλοί λένε ότι οι Αμερικάνοι είναι στρατιωτικά πανίσχυροι. Εγώ λέω ότι είναι άφραγκοι.

Βέβαια, αυτοί που είναι άφραγκοι συχνά κάνουν πόλεμο, τυπώνουν λεφτά και "αναζωπυρώνουν την εθνική τους οικονομία". Ειδικά τα "πληγωμένα θηρία", όπως η Αμερική σήμερα.

Αλλά η Αμερική έχει ήδη τυπώσει δολάρια - δε μπορεί πλέον να τυπώσει άλλα χωρίς να προκαλέσει υπερπληθωρισμό. Οπότε, όσο και αν προσπαθεί να στρέψει τα βλέμματα αλλού από την αφραγκία της, είναι αδύνατη και δε μπορεί πλέον να μαζέψει πολλούς "πρόθυμους συμμάχους" εναντίον της Ρωσίας-Κίνας και των δικών τους συμμάχων (και μελλοντικών συμμάχων, όπως η Γερμανία).

Το "κερασάκι στην τούρτα" ήταν ότι ακόμα και το ΝΑΤΟ ΔΕΝ θα συμμετέχει ως οργανισμός στην εισβολή στη Συρία, μιας και προφανώς οι περισσότερες χώρες-μέλη του είναι εναντίον, με την Αμερική να χάνει τον έλεγχο:

Το ΝΑΤΟ δεν θα εμπλακεί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία

«Δεν βλέπω να έχει ρόλο το ΝΑΤΟ σε μια διεθνή αντίδραση» είπε ο Ράσμουσεν μιλώντας σε Δανούς δημοσιογράφους, σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Πολίτικεν. Παραδέχτηκε ότι η χρήση χημικών είναι "μια στυγερή και φρικτή ενέργεια" τονίζοντας ότι οι επιθέσεις με τέτοιου είδους απαγορευμένα όπλα "συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των διεθνών κανονισμών, ένα έγκλημα που δεν γίνεται να το αγνοήσουμε". Για το λόγο αυτό "απαιτείται μια διεθνής απάντηση, τέτοια που να μην επαναληφθεί" μια επίθεση αυτού του είδους, πρόσθεσε.

 Ο γενικός γραμματέας έχει δηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν ότι είναι αναγκαίο να βρεθεί μια πολιτική λύση στη συριακή κρίση.

Να σημειωθεί ότι τώρα που το ΝΑΤΟ έχει επίσημη θέση ότι ΔΕΝ θα συμμετέχει στην εκστρατεία, η Ελλάδα θα μπορούσε να αρνηθεί τη συμμετοχή της. Αλλά η Ελλάδα είναι με την Αμερική, ειδικά σε "ενεργειακά ζητήματα", όπως φαίνεται και από την πρόσφατη κίνηση για κοινή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων ενέργειας στη μεσόγειο από Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ, τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια με το Ισραήλ, κτλ.

---

- Σε μία ακόμα υποτιμημένη είδηση που βγήκε σήμερα, η Ρωσία δέχτηκε να βοηθήσει την Κύπρο, προσφέροντας παράταση χρόνου στην αποπληρωμή του δανείου που της είχε δώσει.

Αυτό σχετίζεται και με τη βάση της Κύπρου που θέλει η Ρωσία, αλλά σχετίζεται βέβαια και με το ότι η Ρωσία έχει πλέον μεγάλο έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου (και άρα σε ολόκληρη την Κύπρο):

Ρώσοι και Ουκρανοί στο τιμόνι της Τράπεζας Κύπρου

Αλλαξε χέρια η Τράπεζα Κύπρου. Η μεγαλύτερη τράπεζα της Κύπρου βρίσκεται πλέον στα χέρια Ρώσων και Ουκρανών, ενώ οι Κύπριοι κατέχουν μόλις το 29% του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας.

Μετά τις δραματικές στιγμές που έζησε η Μεγαλόνησος τον περασμένο Μάρτιο, που την έφεραν στην «αγκαλιά» της τρόικας, την έβαλαν σε καθεστώς μνημονιακής πολιτικής και την απόφαση του Eurogroup για «κούρεμα» των καταθέσεων, η μετοχική σύνθεση της Τράπεζας Κύπρου -που απορρόφησε και το «καλό» κομμάτι της Λαϊκής Τράπεζας, έχει ως εξής:

Το συνολικό μετοχικό κεφάλαιο διαμορφώνεται περί τα 5 δισ. ευρώ με τους Κύπριους, φυσικά και νομικά πρόσωπα, να κατέχουν το 29%. Οι ξένοι μέτοχοι (φυσικά και νομικά πρόσωπα) κατέχουν πλέον το 41%, και τα δικηγορικά γραφεία το 12%. Τα ποσοστά αυτά αθροιστικά φτάνουν στο 82% και το υπόλοιπο 18% το κατέχει η «κακή» Λαϊκή.

Οι ξένοι μέτοχοι είναι κατά κύριο λόγο Ρώσοι και Ουκρανοί, ενώ ακολουθούν οι Πολωνοί, μέτοχοι από άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, αλλά και Κινέζοι και Ινδοί.

Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ενδεχομένως στο 29% των Κύπριων μετόχων να συμπεριλαμβάνονται και ξένοι δικαιούχοι, των οποίων οι μετοχές κρατούνται από εμπιστευματοδόχους του νησιού.

Επίσης, τα δικηγορικά γραφεία που κατέχουν το 12% των μετοχών εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο ρωσικά και ουκρανικά συμφέροντα.

Πολλοί έλεγαν ότι οι εξελίξεις στην Κύπρο θα διέλυαν τη συμμαχία Γερμανίας-Ρωσίας (που πολλοί δεν την βλέπουν καν βέβαια ότι υπάρχει). Τελικά, όχι μόνο η συμμαχία δεν διαλύθηκε, αλλά η Ρωσία πήρε τελικά ένα μεγάλο μέρος του ελέγχου της Κύπρου, και παράλληλα διαπραγματεύεται μέχρι και βάση να αποκτήσει στο νησί. Εξ ου και η ευνοϊκή ρύθμιση του δανείου που είχε δώσει η ρωσία στην Κύπρο...

-Δεν τα πάμε κι άσχημα έτσι;
-Μια χαρά τα πάμε, και μάλιστα χωρίς οι περισσότεροι να μας έχουν καταλάβει καν ότι κατά βάθος είμαστε μαζί

Πηγή:www.reporter.gr

Μέσα σε όλα τα άλλα, οι εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών στη Γερμανία θα μειωθούν κατά 50% το 2013

Τα πράγματα είναι απλά: Ακόμα και στη Γερμανία, που παράγει μόνη της τα φωτοβολταϊκά (και μάλιστα τελευταίας τεχνολογίας), η πράσινη φούσκα σκάει χωρίς τις επιδοτήσεις.

Όσο το κράτος πλήρωνε τις επιχειρήσεις και τους "απλούς πολίτες" για να βάλουν φωτοβολταϊκά, αυτοί έβαζαν. Τώρα όμως που η Γερμανία μείωσε δραστικά τις επιδοτήσεις, "ξαφνικά" αποκαλύπτεται ότι τα φωτοβολταϊκά δε συμφέρουν, και "ξαφνικά" οι εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών πέφτουν κατά 50%:

German minister sees solar installations nearly halving in 2013

German Environment Minister Peter Altmaier expects German solar panel installations to nearly halve this year, showing that efforts to curb subsidies and get solar expansion under control have yielded results.
"I expect that about 4,000 megawatt (MW) will be installed this year," Altmaier said on Tuesday at the annual Handelsblatt Renewable Energy conference.

Germany is the world's largest solar market with roughly 35,000 MW (35 gigawatts) of capacity, equaling the output of about 20 nuclear plants, after spending billions of Euros in so-called feed-in tariffs on the technology.

In 2012, installations reached a record at 7.6 GW following 7.5 GW in both 2010 and 2011, but falling feed-in tariffs have led to a shift to other markets such as China, which is expected to supplant Germany as the world's top market for new installations this year.

Implemented by the government, feed-in tariffs are paid for by utilities, which then add the cost on to consumers' bills. Popular resistance is growing to paying for an energy source that accounted for only 4.6 percent of Germany's gross power production in 2012.

That has led to a steep drop in the tariffs, which, alongside free-falling solar panel prices and fierce Asian competition, has caused a number of German companies to file for insolvency including Q-Cells, Solon and Conergy.

Η ανάκαμψη προχωρά - χωρίς σχόλια

Παρουσιάζουμε 3 links, χωρίς σχόλια (δεν έχω χρόνο, αλλά δε νομίζω ότι χρειάζεται κιόλας):

OLYMPIC AIR: ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΟΥΛΙΑ ΝΕΡΟ!

Starbucks Fires Employee on Food Stamps for Eating a Sandwich from the Garbage

Την ίδια ώρα:

Bank CEO Admits To Using Bailout Money To Buy A Luxury Condo In Florida

Θα γίνει ο Γ' Παγκόσμιος στη Συρία; ΌΧΙ

Ο κλοιός γύρω από τη Συρία σφίγγει, αλλά όσοι περιμένουν...τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο να ξεσπάσει "από στιγμή σε στιγμή", μάλλον θα απογοητευτούν.

Έλαβα κάμποσα emails για το θέμα, με πολλούς να με ρωτάνε αν βλέπω έναν μεγάλο πόλεμο να ξεσπάει - και όχι μόνο αυτό, αλλά παρατήρησα και στο facebook πολλούς φίλους αριστερούς να ποστάρουν άρθρα σε αυτό το μήκος κύματος, δηλαδή άρθρα που αναμένουν τον τρίτο παγκόσμιο.

Κάποιος φίλος μου έστειλε μάλιστα και ένα άρθρο σύμφωνα με το οποίο η Ρωσία ετοιμάζεται να βομβαρδίσει...τη Σαουδική Αραβία (!) αν η Δύση επιτεθεί στην Συρία.

Αυτό το άρθρο αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, οπότε αποφάσισα να γράψω -στα γρήγορα- αυτό το άρθρο, ώστε να δούμε το γιατί η Σαουδική Αραβία δε θα βομβαρδιστεί από κανέναν, αλλά και γιατί δε θα ξεσπάσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ας ξεκινήσουμε από τη Σαουδική Αραβία, όπου τα πράγματα είναι απλά, και μετά πάμε και στη Συρία:

Σε ότι αφορά λοιπόν τη Σ. Αραβία, η χώρα αυτή είναι μη-βομβαρδίσιμη, διότι είναι αναντικατάστατη. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να τη βομβαρδίσει, εκτός και αν θέλει όχι απλά να ξεκινήσει τον Γ' Παγκόσμιο, αλλά και να διασφαλίσει ότι ο κόσμος ολόκληρος δε θα μπορέσει ποτέ να ανακάμψει από αυτόν τον πόλεμο (μιλάμε για τάσεις αυτοκτονίας).

Ο λόγος για τον οποίο η Σ. Αραβία δε μπορεί να βομβαρδιστεί από κανέναν, είναι διότι ελέγχει τεράστια αποθέματα πετρελαίου, τα οποία μάλιστα είναι σχετικά φτηνά να εξορυχθούν, και είναι και υψηλής ποιότητας (δεν έχουν όλες οι πετρελαιοπηγές την ίδια ποιότητα πετρελαίου). Αν η Σ. Αραβία βομβαρδιστεί από κάποιον, ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι θα τρέξουν να την προστατέψουν, διότι έτσι θα την κερδίσουν ως σύμμαχο. Και όποιος έχει σύμμαχο τη Σ. Αραβία, έχει εξασφαλισμένο πετρέλαιο. Αντίθετα, όποιος της πάει κόντρα, θα δυσκολευτεί να βρει πετρέλαιο.

Η Ρωσία βέβαια έχει και αυτή πετρέλαιο, αλλά και πάλι δε μπορεί να εισβάλλει, εκτός και αν θέλει να προκαλέσει τον Γ' Παγκόσμιο. Αλλά ακόμα και αυτό να ισχύει, και ακόμα και αν πετύχει το στόχο της και βομβαρδίσει τη Σ. Αραβία, και μετά νικήσει και στον Γ' Παγκόσμιο, τι θα έχει απομείνει;

Οι Σαουδάραβες μονάρχες το έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα και στους Αμερικάνους εδώ και χρόνια, όταν οι Αμερικάνοι μεσουρανούσαν, ότι αν τους επιτεθούν, θα ανατινάξουν τις πετρελαιοπηγές τους, και μετά ο κόσμος θα ξεμείνει από πετρέλαιο (εντάξει, θα υπάρχει κάμποσο πετρέλαιο, αλλά θα είναι λιγότερο και πολύ πιο ακριβό απ' ότι είναι τώρα, οπότε κανένας δε θα μπορεί να αγοράσει αρκετό πετρέλαιο για να αναπτυχθεί, και ΟΛΕΣ ουσιαστικά οι χώρες θα υποφέρουν).

Ας μην ασχολούμαστε λοιπόν με τις θεωρίες συνωμοσίας ότι τάχα "η Ρωσία θα βομβαρδίσει τη Σαουδική Αραβία". Εξάλλου, κατά βάθος, οι δύο αυτές χώρες έχουν κάτι που να τις ενώνει:

Δεν ξέρω πολλά για Σιίτες και Σουνίτες, ούτε ξέρω και τόσα πολλά για τα εσωτερικά της Μέσης Ανατολής. Ξέρω όμως ότι όλα αυτά μπορούν -και πρέπει- να παραμεριστούν μπροστά στο θέμα του πετρελαίου:

Οι δύο αυτές χώρες έχουν στην κατοχή τους "πραγματικό πλούτο" (ενέργεια).

Έχουν δηλαδή ένα εμπόρευμα που ολόκληρος ο υπόλοιπος πλανήτης το θέλει, ή μάλλον το χρειάζεται για να αναπτυχθεί.

Προκειμένου οι υπόλοιπες χώρες να αγοράσουν αυτό το εμπόρευμα, πρέπει να το πληρώσουν με κάποιο τρόπο.

Σήμερα, πληρώνουν σε μεγάλο βαθμό με "χάρτινο πλούτο" (δολάρια).

Βέβαια αυτό το σύστημα πληρωμής ίσχυε εδώ και 4 δεκαετίες, αλλά πλέον οι Αμερικάνοι έχουν συσσωρεύσει τόσα πολλά χρέη και ελλείμματα, που αναγκαστικά τυπώνουν δολάρια με τη σέσουλα για να τα καλύψουν, και το δολάριο χάνει την αξία του. Η Ρωσία ήδη έχει υπογράψει πχ συμβόλαιο με την Κίνα να πληρώνεται σε γουάν/ρούβλια για τις μεταξύ τους συναλλαγές. Πολλοί πετρελαιάδες ζητούν να μην πληρώνονται σε δολάρια (και βομβαρδίζονται). Η Σαουδική Αραβία μαζεύει χρυσό, όπως και η Ρωσία (που αυτές τις μέρες ξεπέρασε το ψυχολογικό φράγμα των 1000 τόνων χρυσού με τις νέες αγορές χρυσού που έκανε).

Αυτό δηλαδή που βλέπουμε είναι ότι οι δύο αυτοί πετρελαιάδες, η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, μαζί με τη Γερμανία και την Κίνα (που επίσης έχουν πραγματικό πλούτο, χάρη στα ανταγωνιστικά εμπορεύματα/υπηρεσίες που παράγουν), έχουν κοινό συμφέρον να σταθούν εναντίον της Αμερικής και των συμμάχων της, και να ζητήσουν αλλαγή του στάτους κβο. Και αυτό ακριβώς κάνουν, για όσους παρατηρούν τις κινήσεις τους (παρεμπιπτόντως, αν θέλετε ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το άρθρο της Wall Street Journal, όπου με εμφανή προβληματισμό διαπιστώνει ότι η Αμερική βαδίζει εναντίον της Συρίας χωρίς να έχει την υποστήριξη καμίας δύναμης της Μέσης Ανατολής, "ούτε καν της Σαουδικής Αραβίας", όπως εμφατικά μας λέει η εφημερίδα-όργανο των Αμερικάνων).

Οι χώρες που έχουν πραγματικό πλούτο, δε θα δέχονται για πολύ ακόμα να δίνουν τον πλούτο τους λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα...χάρτινες υποσχέσεις που θα καταπατηθούν. Το βαθύτερο συμφέρον τους είναι να κινηθούν μαζί εναντίον του δολαριακού συστήματος, που αποτελεί πλέον κατάλοιπο μιας άλλης εποχής, μιας εποχής που οι Αμερικάνοι είχαν πλούτο και μεγάλη παραγωγική βάση, και μπορούσαν έτσι να κατέχουν και να συντηρούν τη μεγαλύτερη δύναμη παγκοσμίως.

Πλέον, οι Αμερικάνοι δε μπορούν να το κάνουν αυτό. Και όσοι περιμένουν ότι θα μπουκάρουν στη Συρία α λα Ιράκ ή Αφγανιστάν δεν έχουν καταλάβει σωστά τα πράγματα:

Η στρατιωτική τους μηχανή έχει βαλτώσει σε αυτές τις δύο χώρες που αναφέραμε, και δεν είναι τυχαίο ότι στην τελευταία σημαντική εκστρατεία του ΝΑΤΟ, στη Λιβύη, η Αμερική έβαλε στην πρώτη γραμμή τους συμμάχους της, κυρίως την Αγγλία. Γιατί το έκαναν αυτό οι Αμερικάνοι; Αν είναι τόσο ισχυροί, γιατί να μην μπουκάρουν μόνοι τους, όπως έκαναν μέχρι πριν από κάποια χρόνια;

Πριν λίγο καιρό, είχε κάνει το Ισραήλ κάποια "χειρουργικά" χτυπήματα εναντίον της Συρίας, και τότε πάλι η αριστερά έλεγε ότι πάμε για Γ' Παγκόσμιο. Εμείς τότε το είχαμε πει ότι δεν θα γίνει αυτό το πράγμα (πχ εδώ και εδώ), και το ίδιο λέμε και τώρα:

Η Αμερική είναι αποδυναμωμένη, και δε μπορεί να αντέξει μια τρίτη μεγάλη εκστρατεία παράλληλα με τα μέτωπα σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Πόσο μάλλον έναν Γ' Παγκόσμιο.

Γι' αυτό και πλέον βάζει τους συμμάχους της, με πρώτη και καλύτερη την Αγγλία, να κάνουν κάποια χειρουργικά χτυπήματα σε καίριους στόχους. Στη Συρία, θέλουν να διώξουν τον Ασαντ, αλλά έχω την εντύπωση ότι η Ρωσία (μαζί με την Κίνα ως σύμμαχο) αποτελούν πλέον έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο, και δε μπορούν καλά-καλά να κάνουν αυτό, τουλάχιστον όχι χωρίς να δώσουν και κάποια ανταλλάγματα.

Πριν κάμποσο καιρό, σε ανύποπτο χρόνο ο Πούτιν είχε δεχτεί να φύγει ο Ασαντ, αρκεί η επόμενη κυβέρνηση να εξασφαλίσει τα συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή - ας θυμηθούμε πχ ένα σχετικό άρθρο από τον guardian που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουνίου:

Vladimir Putin may allow Assad to go if power vacuum in Syria is avoided

The Russian president, Vladimir Putin, is willing to see the removal of the Syrian leader Bashar al-Assad, but only if it leads to a balanced government and not a dangerous power vacuum of the kind that followed Saddam Hussein's removal in Iraq, British officials believe after two days of intensive talks at the G8 summit.

Θεωρώ ότι κάπου εκεί είναι η "κόκκινη γραμμή" για τη Ρωσία: Θα δεχόταν να θυσιάσει τον Ασαντ, αλλά όχι τα συμφέροντα της στην περιοχή.

Οπότε, ναι μεν θα μπορούσαμε να έχουμε έναν -περιορισμένης έκτασης ΝΑΤΟικό βομβαρδισμό, όπως στη Λιβύη, αλλά όχι χωρίς ανταλλάγματα προς τη Ρωσία (και την Κίνα). Αυτά τα ανταλλάγματα δύσκολα θα τα μάθουμε, τουλάχιστον όχι αμέσως. Αλλά σίγουρα θα συζητηθούν, και δε θεωρώ τυχαίο το ότι αν δείτε τα σημερινά άρθρα των ΜΜΕ με τις τελευταίες εξελίξεις, θα δείτε την εξής αλλαγή:

Η Αγγλία, που έως τώρα "δεν κρατιόταν" να μπουκάρει, τώρα ξαφνικά ζητάει περισσότερο χρόνο, ενώ η Αμερική το λέει πλέον ξεκάθαρα ότι πάει για μια "περιορισμένη εκστρατεία", όχι για κάτι παραπάνω.

Να σημειωθεί ότι σε λίγες μέρες, στις 5-6 Σεπτεμβρίου, ο Ομπάμα θα βρεθεί στη Ρωσία, για την προγραμματισμένη σύσκεψη των G-20. Εκεί προφανώς θα συμφωνηθούν πολλά, πάνω και κάτω από το τραπέζι, και εμείς θα τα μάθουμε με καθυστέρηση (ή και ποτέ).

Πάντως, όπως και έχει, είναι σημαντικό να θυμόμαστε τα εξής:

1) Η Αμερική δε μπορεί να κάνει μια "μεγάλη" εκστρατεία στη Συρία, ούτε μπορεί να εγγυηθεί πλέον τη νίκη. Υπάρχει το αντίπαλο δέος της Ρωσίας-Κίνας, που σε συνδυασμό με τη δική της παρακμή, έχει αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης. Όσο νωρίτερα το αντιληφθούμε και εμείς αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσουν να κυκλοφορούν προκηρύξεις της αριστεράς που είναι copy-paste παλαιότερων προκηρύξεων, που κυκλοφορούσαν μέχρι πριν από μια δεκαετία, όταν η Αμερική ήταν όντως μονοκρατορία στον πλανήτη.

2) Η επίθεση θα γίνει εναντίον της Συρίας απ' ότι φαίνεται, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα. Αλλά θα γίνει έναντι ανταλλαγμάτων προς τη Ρωσία (δε μπορούμε βέβαια να ξέρουμε τι ακριβώς ανταλλάγματα θα είναι, αλλά πάντως σίγουρα θα υπάρξουν. Ίσως να μάθουμε περισσότερα στη σύσκεψη των G-20)

ΥΓ: Μερικά χρήσιμα links:

• Ένα σωρό χώρες, από τη Μέση Ανατολή ως την Ευρώπη, ΔΕΝ τάσσονται υπέρ της επίθεσης στη Συρία, παρότι είναι σύμμαχοι των Αμερικάνων: Πχ η Πολωνία, το Βέλγιο, η Ιορδανία, κτλ.
• Παράλληλα, και μέσα σε όλα τα άλλα, η νέα κυβέρνηση του Ιράν αποφάσισε να...μηνύσει την Αμερική (!), μιας και πριν λίγες μέρες η CIA παραδέχτηκε και επίσημα ότι αυτή ήταν υπεύθυνη για το πραξικόπημα της δεκαετίας του 1950 που είχε ανατρέψει την τότε κυβέρνηση του Ιράν. Δε ξέρω που θα οδηγήσει αυτή η μήνυση, και τι πιθανότητες επιτυχίας έχει, αλλά το έβαλα ως είδηση ως απάντηση σε όσους αφελείς νόμιζαν ότι τάχα "τώρα που έφυγε ο Αχμαντινετζάντ, λόγω κυρίως της φτώχειας που έφερε το αμερικανικό εμπάργκο στο Ιράν, η νέα κυβέρνηση θα είναι μαριονέτα των ΗΠΑ"...

Σκόρπιες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο

Αξίζει ένας ποδοσφαιριστής πάνω από 100.000.000 ευρώ, και μάλιστα στην Ισπανία, όπου ολοένα και περισσότεροι πεινάνε; Και βέβαια τα αξίζει (σύμφωνα με τη γνώμη της άρχουσας τάξης), αρκεί να είναι καλός στο να δίνει "άρτο και θεάματα" και να συνεισφέρει έτσι στον έλεγχο του πεινασμένου πλήθους...

Μεταγραφή - πρόκληση στην Ισπανία της κρίσης

Τα δύο πρόσωπα μίας χώρας σε κρίση. Εκατομμύρια για μία μεταγραφή, την ώρα που χιλιάδες Ισπανοί εξεγέρθηκαν κατά των πλειστηριασμών. Ομάδες πολιτών πραγματοποιούν καθημερινά συγκεντρώσεις έξω από τα σπίτια που κατάσχονται, αλλά και μπροστά από τράπεζες. Την ίδια στιγμή η Ρεάλ δαπανά 109 εκατ. ευρώ για την απόκτηση του Μπέιλ από την Τότεναμ.  (σ.σ. παρεμπιπτόντως, ομάδες όπως η Ρεάλ έχουν μεγάλα χρέη και ελλείμματα, και σύμφωνα με τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που προωθούνται, αυτά θα κοπούν. Τότε θα αλλάξει και ο ποδοσφαιρικός χάρτης της Ευρώπης, όπως άλλαξε και ο ποδοσφαιρικός χάρτης της Ελλάδας)

Αντιμέτωποι με τη λαίλαπα των πλειστηριασμών βρίσκονται εκατομμύρια Ισπανοί, από το 2008, οπότε κι άρχισε να σκάει η στεγαστική φούσκα στη χώρα, καθώς έχουν εκδοθεί 415.117 διαταγές έξωσης και έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους 253.000 ενοικιαστές και ιδιοκτήτες σπιτιών και γραφείων.

 Από τις αρχές του έτους κατά μέσο όρο περίπου 500 νοικοκυριά χάνουν σε ημερήσια βάση το σπίτι τους, ενώ το 8% ή 65.778 από τα τουλάχιστον 800.000 στεγαστικά δάνεια της φούσκας είναι επισφαλή και αντιμετωπίζουν προβλήματα καταβολής των δόσεων, ενώ τον Ιούνιο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ανέβηκαν στο 11,6%.

 Παράλληλα, υπάρχουν 3,4 εκατομμύρια άδεια σπίτια σ' όλη τη χώρα -σχεδόν το 14% των σπιτιών στην Ισπανία- η πλειοψηφία των οποίων ανήκει στις τράπεζες.

"Εμείς καλά περνάμε, και δε μας καίγεται καρφί για εσάς. Μάλιστα θα έλεγα ότι όσο μας ενοχλείτε, τόσο θα θέλουμε την καταστολή σας από τα φιλαράκια μας, τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής που ενισχύουμε εμείς οι αφορολόγητοι εφοπλιστές. Αφήστε μας τώρα να ευχαριστηθούμε τα ρωμαϊκά μας όργια και άντε γεια"

Δεν παίζονται οι άνθρωποι...

Τρίτη βράδυ, γνωστός συλλέκτης εφοπλιστής που παρεπιδημεί στη Σκιάθο, ναυλώνει ένα από τα πλοία που κάνουν τις τοπικές εκδρομές, φέρνει τουλάχιστον 20 ηχεία και ένα τέλειο ηχοσύστημα, δύο γιγάντιους προβολείς που κάνουν τη νύχτα μέρα, στολίζει όλο το πλοίο με λευκές γαρδένιες, φέρνει ποτά και διακόσμηση από την Αθήνα και κάνει... «hawaiian πάρτι» για τα γενέθλια του γιου του.

Στο πάρτι αυτό, 150 επίλεκτα μέλη της «χρυσής» αθηναϊκής νεολαίας διασκεδάζουν πάνω στο «χαβανέζικο» πλοίο μέχρι πρωίας, με το πλοίο αγκυροβολημένο στο νησάκι Τσουγκριάς, απέναντι από την κεντρική Σκιάθο, σηκώνοντας στο πόδι όλο το νησί με το φοβερό «ποδοβολητό» των ηχείων! Αποτέλεσμα: 30 μηνύσεις για διατάραξη κοινής ησυχίας και παρέμβαση εισαγγελέα για να σταματήσει το πάρτι.

Το φοβερό όμως είναι άλλο: Ο έκπληκτος εφοπλιστής – ο οποίος είχε φροντίσει να μαντρώσει μια ολόκληρη πλαγιά του βουνού με έναν δίμετρο τοίχο, για να κρύψει το «παλάτι» του από τα αδιάκριτα βλέμματα – αναρωτιόταν... τι συνέβη, αφού αυτός ήθελε απλά να οργανώσει ένα...  event για την προβολή του νησιού. Τι να του πεις τώρα;

Και μιας και πιάσαμε την Ελλάδα, αν και πλέον δεν πολυασχολούμε, ας μην ξεχνάμε και την Εκκλησία, που κακώς αποτελεί συνήθως δεύτερη και τρίτη προτεραιότητα για την αριστερά, μιας και η Εκκλησία στην Ελλάδα επηρεάζει πολύ κόσμο, και παράλληλα έχει και πολύ πλούτο (ώρα προσπαθεί να κρατήσει τον έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας)

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΑΕ:«ΠΩΛΟΥΜΕ ΕΛΚΥΣΤΙΚΑ ΤΕΜΑΧΙΑ» ΛΕΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Ελκυστικά τεμάχια γης θέλει να πωλήσει η εκκλησία για να διατηρήσει το ποσοστό της στην Ελληνική Τράπεζα. Ο προκαθήμενος της εκκλησίας αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος φαίνεται αποφασισμένος να κάνει το παν για να μην μειωθεί το ποσοστό του στην Τράπεζα.

Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στις ενέργειες που γίνονται για να πετύχει το στόχο αυτό. «Το εγχείρημα είναι δύσκολο», παραδέχεται, αλλά «με επιμονή και υπομονή θα επιτευχθεί και η εκκλησία δεν θα χάσει το ψηλό ποσοστό μετοχικού κεφαλαίου που διατηρεί στην Ελληνική Τράπεζα εδώ και δεκαετίες».

Η κρίση στον τραπεζικό τομέα, η συγχώνευση της Λαϊκής με την Τράπεζα Κύπρου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, προκαλούν, όπως τονίζει ο Αρχιεπίσκοπος, ετήσιες απώλειες κατά τα τελευταία τρία χρόνια, περίπου €3 εκ. που ήταν έσοδα από μερίσματα προερχόμενα από τις τρείς κυπριακές τράπεζες.

Η εκκλησία δεν διαθέτει σήμερα ρευστό για να συμμετέχει στην ανακεφαλαιοποίηση της Ελληνικής Τράπεζας, παραδέχεται, και εξηγεί ότι για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα προχωρήσει στην πώληση ελκυστικών τεμαχίων γης.

Την ίδια ώρα:

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΕΙΣΕΠΡΑΞΕ 270.000 ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΓΙΑ «ΜΑΪΜΟΥ» ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Νέο «λαβράκι» αυτή τη φορά με «θεϊκή» παρέμβαση ανακάλυψε το ΣΔΟΕ, καθώς μετά από ελέγχους που έκαναν οι «Ράμπο» του Σώματος στη μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, διαπιστώθηκε ότι το μοναστήρι είχε εισπράξει 270.000 ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια για εργασίες που δεν έγιναν ποτέ.  

Ο έλεγχος του ΣΔΟΕ ο οποίος αφορούσε την περίοδο του 2009 όπου το μοναστήρι είχε ενταχθεί σε Ευρωπαϊκό πρόγραμμα, εμφάνισε...σημεία και τέρατα, καθώς όπως αναφέρει το cretalive, όχι μόνο τα χρήματα έκαναν «φτερά», αλλά επιπρόσθετα οι υπεύθυνοι της Μονής βρήκαν έναν επιχειρηματία που τους προσέφερε τιμολόγια ύψους 270.000 ευρώ προκειμένου να ξεγελάσουν την Εφορία.

Την ίδια ώρα που η Εκκλησία και οι εφοπλιστές παραμένουν αφορολόγητοι, "κάποιος" θα πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα (δε νομίζω ότι χρειάζεται να σας πω ποιος θα είναι αυτός ο "κάποιος"):


Προειδοποιούν για κατακόρυφη αύξηση των δημοτικών τελών στην Πελοπόννησο

Αύξηση των δημοτικών τελών, ακόμη και έως 100% σε ορισμένες περιοχές της περιφέρειας Πελοποννήσου θα επιφέρει η διαχείριση των απορριμμάτων από την ανάδοχο εταιρεία, αν δεν συμβάλει το κεντρικό κράτος, προειδοποιούν στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης.

ΧΙΟΣ: ΑΥΞΗΣΕΙΣ - ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΕΛΗ

Τις αυξήσεις - φωτιά στους συντελεστές των δημοτικών "ανταποδοτικών τελών" για ρεύμα και σκουπίδια από το Δήμο Χίου καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η «Λαϊκή Συσπείρωση» Χίου. Η απόφαση της δημοτικής αρχής να επιβάλει ενιαία τέλη 1,6 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο  στους κατοίκους και 3,2 ευρώ ανά τετραγωνικό σε επαγγελματίες, οδηγεί σε μεγάλες αυξήσεις στα 8 από τα 10 δημοτικά Διαμερίσματα του νησιού, εξισώνοντας αστικές με ημιαστικές περιοχές και στοχοποιώντας τα μικρομάγαζα.

Ας δούμε τώρα και μερικές διεθνείς εξελίξεις (θα δούμε ακόμα περισσότερες αύριο, ή όποτε άλλοτε βρω χρόνο για να ξαναγράψω τέλοσπάντων):

• Για τις συνθήκες εργασίας στην Κίνα τα ξέρετε, δε χρειάζεται να τα ξαναγράψω, όπως πχ κάνει η Guardian εδώ.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι η "κινεζοποίηση" επεκτείνεται πλέον παντού στη Δύση, ειδικά σε ότι αφορά τις χειρωνακτικές-μη εξειδικευμένες εργασίες. Μάλλον βέβαια θα το έχετε παρατηρήσει και αυτό γύρω σας, αλλά ας δούμε τα εξής, όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά από όλον τον κόσμο:

Guardian: Και γιατί να μην αναβιώσουμε την παιδική εργασία;

Σε ένα καταφανώς ειρωνικό της άρθρο, η βρετανική εφημερίδα Guardian στηλιτεύει την εργασιακή πολιτική των συμβάσεων μηδενικών ωρών (zero-hours contracts) - ένα καθεστώς που έχει επικριθεί επειδή δεν προσφέρει ούτε κανονική εργασία, αλλά ούτε και σταθερό εισόδημα, ενώ είναι σαφώς προς όφελος κι εργοδότη κι όχι του εργαζομένου. Με τον τίτλο «Γιατί να σταματήσουμε τις συμβάσεις μηδενικών ωρών; Ας αναβιώσουμε και την παιδική εργασία», ο τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας Λάρι Έλιοτ σημειώνει πως «είναι κρίμα που ο Καρλ Μαρξ δεν ζει για να σχολιάσει το γεγονός πως το 90% των εργαζομένων της επιχείρησης Sports Direct δουλεύουν υπό καθεστώς εργασιακής σύμβασης μηδενικών ωρών».

Τη περασμένη εβδομάδα η εθνική στατιστική υπηρεσία της Βρετανίας με δημοσίευμα της ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των εργαζομένων με zero-hours contracts έχει αυξηθεί κατά 25%, φτάνοντας τα 250.000 άτομα. Οι εργοδότες που απασχολούν υπαλλήλους με τις ευέλικτες «συμβάσεις μηδενικών ωρών» ξεπερνούν πλέον τους 1.000, μεταξύ των οποίων καταστήματα και μεγάλες αλυσίδες λιανικής, ξενοδοχεία, αλλά και δεκάδες ακόμη επιχειρήσεις, κυρίως στο κλάδο της ψυχαγωγίας, της υγείας και της παιδείας. Στη λίστα βρίσκεται ακόμη και το Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ!

Αντίστοιχη έρευνα που έδωσε στη δημοσιότητα το βρετανικό Chartered Institute of Personnel and Development (Ινστιτούτο Προσωπικού κι Ανάπτυξης) έδειξε ότι ο πραγματικός αριθμός των εργαζομένων ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο, αριθμός που αναλογεί στο 4% του εργατικού δυναμικού της χώρας.

Στις συμβάσεις αυτές ο εργαζόμενος δεν έχει καμία απολύτως γνώση για το πόσες ώρες και ημέρες θα δουλέψει, δεν καλύπτεται από το νόμιμο κατώτερο μισθό και δεν έχει δικαίωμα επιδόματος ασθενείας ή, πολύ περισσότερο, αδείας. Πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάζεται, και το χειρότερο είναι ότι για το υπόλοιπο διάστημα της εβδομάδας είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται σε καθεστώς αναμονής για την περίπτωση που θα επικοινωνήσουν μαζί του (αν δεήσουν να επικοινωνήσουν, ακόμη και τη τελευταία στιγμή ), ζητώντας του να προσέλθει για εργασία.

Όμως, όσο βρίσκεται σε αναμονή δεν έχει δικαίωμα να αναζητήσει άλλη δουλειά, εκτός και αν πάρει το πράσινο φως και την σχετική άδεια από τον εργοδότη του.

«Ο συγγραφέας του Κομμουνιστικού Μανιφέστου θα ειχε επίσης πολλά να πει όσον αφορά στο ότι ένας στους τέσσερις ανθρώπους δουλεύουν υπό καθεστώς τυχαίας εργασίας [χωρίς να ξέρουν πόσο θα εργάζονται για πόσες ώρες την ημέρα]», επισημαίνει ο Ελιοτ, συμπληρώνοντας με περίσσια βιτριολική ειρωνεία πως «ο [υπουργός Επιχειρήσεων] Βινς Κέιμπλ θα μπορούσε να μηχανευτεί κι άλλους τρόπους ώστε να κάνει την εργασιακή αγορά ακόμη πιο «ευέλικτη»: για παράδειγμα, να επαναφέρει το Νόμο για τα Εργοστάσια του 1874, ο οποίος απαγόρευε σε παιδιά κάτω των δέκα ετών να εργάζονται σε αυτά ή τον προηγηθέντα Νόμο του Δεκαώρου του 1847, ο οποίος επέβαλε πως κανένα παιδί δεν θα εργάζεται για παραπάνω από δέκα ώρες την ημέρα. Ή να είναι ακόμη πιο τολμηρός και να ανακοινώσει πως το βρετανικό κοινοβούλιο έκανε λάθος όταν το 1841 ψήφισε να σταματήσει η εργασία σε υπόγειο χώρο για παιδιά κάτω των δέκα ετών».

Σοκ από τον θάνατο ασκουμένου στο Σίτι (γιατί σοκ ρε παιδιά; Αυτή είναι η μέθοδος για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, και αυτήν εφαρμόζουμε. Τώρα αν πεθάνουν και κάποιοι επειδή δεν αντέχουν, εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα, είναι σαν τους Κινέζους εργάτες, αναλώσιμοι...)

Σοβαρές ανησυχίες έχουν δημιουργηθεί για τις ατελείωτες ώρες που δουλεύουν οι εκπαιδευόμενοι στις επενδυτικές τράπεζες του Σίτι του Λονδίνου μετά τον θάνατο του νεαρού ασκουμένου στην Bank of America Merrill Lynch, του Μόριτζ Ερχαρντ.

Ο 21χρονος ετοιμαζόταν να ολοκληρώσει περίοδο άσκησης επτά εβδομάδων όταν κατέρρευσε στο σπίτι του στο Λονδίνο. Κάποιες πληροφορίες ανέφεραν ότι ο Μόριτζ Ερχαρντ, ο οποίος κατάγεται από το Φράιμπουργκ της Γερμανίας, ήταν επιληπτικός. Τις τελευταίες τρεις ημέρες φέρεται να έμενε 21 ώρες κάθε ημέρα στο γραφείο.

 

Ιταλική φάμπρικα "έβγαλε φτερά" το Δεκαπενταύγουστο

Ένα ολόκληρο εργοστάσιο "εξαφανίστηκε" όταν οι εργαζόμενοι έφυγαν για καλοκαιρινές διακοπές! Τα μηχανήματα, ή με την παλιά ορολογία τα "μέσα παραγωγής", και οι πρώτες ύλες χάθηκαν. Η δουλειά δεν υπάρχει πια. Μεταφέρθηκε στην Πολωνία. Περίπου 1.500 χιλιόμετρα από τη Μόντενα της Ιταλίας.

Θα μπορούσε να γραφτεί στο Γκίνες της επιχειρηματικής αθλιότητας και ασυδοσίας την εποχή των Μνημονίων. Οι εργαζόμενοι που επέστρεψαν από τις καλοκαιρινές διακοπές για να εργαστούν στην εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικών αντιστάσεων Firem βρήκαν μόνο ένα φορτηγό αυτοκίνητο να φορτώνει τα τελευταία μηχανήματα που είχαν απομείνει από το εργοστάσιο που εργάζονταν μέχρι να πάρουν την άδειά τους.

Οι πενήντα εργαζόμενοι έχουν αποκλείσει την έξοδο του εργοστασίου για να αποτρέψουν την φυγή και του τελευταίου φορτηγού με τον εξοπλισμό της εταιρείας, που νόμιζαν ότι θα παραμείνει "για πάντα" δίπλα από το σπίτι τους.

Την ίδια ώρα, στην Κίνα οι μισθοί των εργατών έχουν αυξηθεί λιγάκι, και αυτό είναι προφανώς πρόβλημα για κάθε καλό καπιταλιστή που κοιτάει το κέρδος του εργοστασίου του και μόνο. Μην ανησυχείτε όμως, διότι "το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι", και πλέον οι εργοστασιάρχες στην Κίνα φέρνουν παράνομα εργάτες από γειτονικές χώρες (!), που είναι ακόμα φτηνότεροι από τους ντόπιους:

China Factories Turn to Undocumented Labor as Local Wages Jump

China’s embrace of higher wages to help bolster consumer spending has sparked a jump in factories along the east-coast export corridor bringing in undocumented and lower-paid workers from Myanmar and Vietnam. 

China, the world’s most populous nation, faces elevated labor costs as the government drives up incomes and the working-age population starts to shrink. While official data show domestic migrant workers currently earn an average 2,477 yuan ($405) a month, some illegal employees made about 1,400 yuan a month in 2011, with 200 yuan of that going to snake-heads, a term for labor traffickers, China News said. 

“The problem will become more serious, as salary gaps between China and neighboring countries such as Vietnam are actually widening,” Qu Jian, a researcher with the China Development Institute, said in a telephone interview from Shenzhen.

"Ενεργειακή αυτάρκεια των ΗΠΑ": Όνειρο ήταν και πάει...

Ας δούμε ένα άρθρο από το oilprice.com σχετικά με το fracking, που αποδεικνύεται πλέον ότι ναι μεν μπορεί να δώσει κάποια ποσότητα πετρελαίου στην Αμερική, αλλά η ποσότητα αυτή δεν είναι και τόσο μεγάλη.

Οπότε όχι μόνο δεν υπάρχει περίπτωση η Αμερική να γίνει "ενεργειακά αυτάρκης" όπως διαφήμιζαν τα φερέφωνα της και όσοι τους αναπαράγουν, αλλά αντιθέτως πολλές εταιρίες που είχαν επενδύσει πολύ στο fracking, τώρα έχουν μεγάλο οικονομικό πρόβλημα.

Has the Shale Bubble Already Burst?

Just like the famous Gold Rushes of the 19th century, US shale gas development is turning out to be a limited and regional market opportunity. Across the Atlantic, the high financial and human costs to fracking also mean that Europe should forget any fantasies about repeating the US shale boom.

Many US shale companies that have been beating the drums of shale “revolution” are now facing oil and gas well depletion. In February 2013 the US Energy Information Administration (EIA) warned that “diminishing returns to scale and the depletion of high productivity sweet spots are expected to eventually slow the rate of growth in tight oil production”. It was a cautious but intriguing statement.

Arthur Berman, a prominent shale skeptic who runs Labyrinth Consulting firm in Sugarland, Texas, is not surprised. “The shale gas phenomenon has been funded mostly by debt and equity offerings. At this point, further debt and share dilution are less feasible for many companies” – he wrote in The Oil Drum blog several months ago.

The average depletion rate of wells in the Bakken Formation (the largest tight oil play in the US) is reported to be 69 percent in the first year and 94 percent over the first five years (37 percent and 50 percent in the Barnett Formation). Due to the lack of reliable data on shale industry many experts (for example, Deborah Rogers from Energy Policy Forum) await possible future write-downs in shale assets. Naturally smaller investors will not hear about the write-downs in the news. (σ.σ., για όσους δε γνωρίζουν, ο όρος "write-down" σημαίνει "απώλειες").

Rock-bottom gas prices on the American market make it extremely difficult to drill more wells and maintain current levels of production, unless technology radically changes.

“The cheap price bubble in the US will burst within two-to-four years,” believes David Hughes, a geoscientist and former team leader on unconventional gas for the Canadian Potential Gas Committee. “At a high enough price, the supply bubble will burst perhaps 10-to-15 years later, when drilling locations become sparse.”

It means that natural gas market is successfully absorbing shale output for now.

Will domestic gas prices be high enough to pay for the continuing exploration and development in the coming year? It is hardly probable. Natural gas futures for September and October 2013 slid to the lowest price in more than five months in New York after U.S. stockpiles increased more than forecast last week, Bloomberg reported. (σ.σ. τώρα που η ισοτιμία του πετρελαίου έχει αυξηθεί λόγω της Συρίας, το fracking παίρνει μια παράταση ζωής, διότι όσο πιο ψηλά είναι η τιμή του πετρελαίου, τόσο πιο συμφέρουσα είναι η εξόρυξη του. Αυτό σημαίνει ότι πολλά αποθέματα shale gas που δεν είναι και τόσο συμφέροντα, τώρα γίνονται συμφέροντα)

There are also sensational industry reports that reveal how investment bankers promoted shale bubble in order to profit from a short-lived energy boom. Subprime mortgage crisis has shown that the Wall Street is very good at creating financial bubbles.

A lot of the small investors now being solicited by respected investment publications may lose their money, forecasts Professor Robert U. Ayres in Forbes. The shale gas boom was profitable in 2009 but now small players are late for dinner.

Strong anti-fracking grassroots movement in Europe proves that people on the continent also understand the hidden dangers of shale gas development. Many countries in continental Europe have shelved unrealistic shale projects despite the fact that European energy prices are double those in the US. Germany set strong barriers against fracking. France's president Hollande blocked shale initiatives. The Paris-based International Energy Agency has strong doubts about shale gas in Europe pointing to the lack of drilling equipment, higher population density and environmental concerns. The only apologist of fracking in the European Union is Great Britain.

Σε άλλες ενεργειακές ειδήσεις:

• Στην Αγγλία, συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις εναντίον του fracking για περιβαλλοντολογικούς λόγους, με έναν βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος να φτάνει στο σημείο να δηλώνει ότι θα πάει μαζί με τους διαδηλωτές στα μπλόκα αν αποδειχθεί ότι το fracking μολύνει το νερό μιας περιοχής. Την ίδια ώρα, η συντηρητική Telegraph δημοσιεύει ένα άρθρο για την αιολική ενέργεια με τίτλο "The wind farms that generate enough power to make a few cups of tea", όπου τονίζει ότι οι ανεμογεννήτριες όχι απλά δε λύνουν το ενεργειακό ζήτημα, αλά αντίθετα το διογκώνουν...
• Η Κίνα όχι μόνο δεν έχει τέτοια προβλήματα, αλλά μάλιστα έχει βρει και ένα "παραθυράκι" για να εισάγει πετρέλαιο από το Ιράν, παρά το αμερικανικό εμπάργκο. Μια μικρότερη χώρα δε θα μπορούσε ίσως να εκμεταλλευτεί ένα τυπογραφικό κενό στη διατύπωση των κυρώσεων, διότι η Αμερική θα την τιμωρούσε, αλλά η Κίνα το κάνει και έτσι προχωρά ακάθεκτη. Επιπρόσθετα, η Κίνα αγόρασε από την αμερικανική Exxon Mobil ένα από τα πιο πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράκ κατά ποσοστό 50%.
• Πετρέλαιο από το Ιράκ, όπως και από το Ιράν, εισάγει και η Ινδία, και πριν λίγες μέρες υπέγραψε και αυτή ένα συμβόλαιο για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου της χώρας.
• Τέλος, δείτε και αυτό το άρθρο για τη Συρία, που περιγράφει με ακρίβεια και λεπτομέρειες τους αγωγούς που περνάνε από την χώρα και το ενεργειακό παιχνίδι των αγωγών που παίζεται εκεί.

Γερμανία-ΗΠΑ: Η διαφορά είναι φανερή [και] στο εκπαιδευτικό σύστημα

Έχουμε ξαναδεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια το θέμα των σπουδαστικών δανείων στην Αμερική (πχ εδώ για κάτι πρόσφατο).

Στην Αμερική, για να σπουδάσει κάποιος πρέπει να πληρώσει μεγάλα δίδακτρα, τα οποία μάλιστα έχουν αυξηθεί πάνω από 500% (!) από το 1985 ως σήμερα. Αυτό αποκλείει τα κατώτερα αλλά και τα μεσαία (πλέον) στρώματα της κοινωνίας από το να πάρουν μια καλή εκπαίδευση, ενώ παράλληλα η παρακμή της Αμερικής και η "απώλεια της ανταγωνιστικότητας" της έναντι πχ της Κίνας σημαίνει ότι δεν υπάρχουν δουλειές για τους πτυχιούχους (ή, αν υπάρχουν, έχουν πολύ χαμηλούς μισθούς).

Επίσης, παρότι τα δίδακτρα έχουν αυξηθεί, συχνά το επίπεδο και το περιεχόμενο των σπουδών έχει πέσει (εντάξει, όχι περιμένουμε πολλά από τα αστικά πανεπιστήμια για διάπλαση χαρακτήρα ή κάτι τέτοιο, αλλά πλέον τα πανεπιστήμια δεν προσφέρουν καν σοβαρή αστική εκπαίδευση σε δεξιότητες και γνώσεις που έχουν ζήτηση στην αγορά, και αντ' αυτού προσφέρουν διακοσμητικά πτυχία, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο).

Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι σημερινοί πτυχιούχοι δυσκολεύονται να βρουν δουλειά, ή αν βρίσκουν, τα λεφτά που παίρνουν δεν επαρκούν για να αποπληρώσουν τα σπουδαστικά δάνεια που έχουν πάρει για να σπουδάσουν.

Έτσι, δημιουργείται μια ολόκληρη γενιά που όχι απλά θα είναι "προσοντούχοι άνεργοι", αλλά ήδη χρωστάνε ένα σωρό λεφτά, παρότι μόλις τώρα ξεκινάνε ουσιαστικά τη ζωή τους. Οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι καταδικασμένοι.

Πάμε τώρα να δούμε την αντίστοιχη κατάσταση στη Γερμανία:

Όχι βέβαια ότι εκεί τα πράγματα είναι ειδυλλιακά - κάθε άλλο, με τους μισθούς να πέφτουν και εκεί, ειδικά για τους ανειδίκευτους εργάτες.

Παρόλα αυτά, ο πτυχιούχος στη Γερμανία έχει καλύτερες πιθανότητες να βρει δουλειά, και δε χρωστάει και λεφτά για σπουδαστικά δάνεια.

Η αλήθεια είναι ότι [και] η Γερμανία είχε επιβάλλει κάποια δίδακτρα εδώ και λίγα χρόνια στα πανεπιστήμια της. Αυτό ήταν στα πλαίσια της συνθήκης της Μπολώνιας και άλλων τέτοιων ευρωπαϊκών συνθηκών που εφαρμόζονται και στην Ελλάδα, και που θα οδηγήσουν σε εισαγωγή διδάκτρων και στη χώρα μας (με ότι συνέπειες θα έχει αυτό - δες και την περίπτωση της Αμερικής για μια εικόνα από το μέλλον μας).

Στη Γερμανία όμως, ΔΕΝ ενδιαφέρονται να τσακίσουν τη νέα γενιά, ούτε τη θεωρούν ως 'χαμένη γενιά". Αντίθετα, θέλουν να εκμεταλλευτούν τους νέους πτυχιούχους, για να συνεχίσουν να αναπτύσσονται ως χώρα (στα πλαίσια πάντα του καπιταλισμού βέβαια, δεν το συζητάμε αυτό).

Η Γερμανία δηλαδή θεωρεί ότι η νέα γενιά εργατών είναι αρκετά ανταγωνιστική, και περιμένει να βγουν από τα πανεπιστήμια με αρκετές γνώσεις και δεξιότητες ώστε να συνεχίσει η χώρα να παράγει ανταγωνιστικά εμπορεύματα και υπηρεσίες.

Αντίθετα, η Αμερική (και γενικά η υπόλοιπη Δύση) το έχει πάρει απόφαση ότι οι εργάτες της ΔΕΝ είναι αρκετά ανταγωνιστική, και τους τσακίζει, ώστε να πεινάσουν και έτσι να δεχτούν πολύ χαμηλότερους μισθούς και πολύ λιγότερα δικαιώματα.

Αυτό βέβαια θα "βουλγαροποιήσει" τις χώρες της Δύσης, δηλαδή θα οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου όλες σχεδόν οι δυτικές χώρες θα έχουν ένα σωρό φτηνούς, αλλά ανειδίκευτους εργάτες (διότι λίγοι θα έχουν αρκετά χρήματα για να σπουδάσουν). Αυτό βέβαια θα δημιουργήσει ένα "φαύλο κύκλο", αντί να φέρει την "ανάκαμψη", διότι όταν θα υπάρχουν πολλοί φτηνοί εργάτες σε ένα σωρό χώρες, τότε και πάλι κάποιοι θα περισσεύουν, άρα παρά τη μείωση των μισθών, η ανεργία θα εξακολουθεί να είναι υψηλή.

Αντίθετα, η Γερμανία επενδύει στην εκπαίδευση, και έχει την υποδομή (επιχειρήσεις) για να αξιοποιήσει τη νέα γενιά των εξειδικευμένων εργατών της (έστω στα πλαίσια του καπιταλισμού, δε συζητάμε για επανάσταση). Μάλιστα, στη Γερμανία δε φτάνουν οι ντόπιοι εξειδικευμένοι εργάτες, και απορροφά και εργάτες με προσόντα από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.

Προκειμένου να αυξήσει την παραγωγή εξειδικευμένου προσωπικού από τα πανεπιστήμια της μάλιστα, η Γερμανία τώρα...καταργεί τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια της!

Γι' αυτό και λέμε ότι υπάρχει σαφέστατη διαφοροποίηση στην στρατηγική της Γερμανίας για το μέλλον, σε σχέση με την υπόλοιπη Δύση: Η Γερμανία είναι ανταγωνιστική, και συνεχίζει να αναπτύσσεται (με τον γνωστό καπιταλιστικό τρόπο, δηλαδή πατώντας επί πτωμάτων), ενώ η υπόλοιπη Δύση αντιμετωπίζει τη νέα γενιά ως μια "χαμένη γενιά", την οποία θα την αφήσει να πεινάσει ώστε να "κινεζοποιηθεί" όσο το δυνατόν περισσότερο.

Εδώ και η σχετική είδηση για την κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια της Γερμανίας (καμία σχέση με τη Αμερική, αλλά ούτε και με την υπόλοιπη Δύση, που την έχει αντιγράψει [και] στο θέμα των διδάκτρων, ή ετοιμάζεται να την αντιγράψει, όπως πχ συμβαίνει στην Ελλάδα, με την προωθούμενη εισαγωγή διδάκτρων στην εκπαίδευση και εδώ):

Germany Backtracks on Tuition

While fees are an increasingly heavy burden on students in places like England, Ireland, the United States and parts of Canada — and fee-paying campuses are proliferating around the world in emerging education markets — Germany is going the other way.

Introduced to inject additional financing into an overstretched public education system, tuition never caught on in a country where open education is seen as a key to social and economic progress.

“Politicians know they can’t talk about tuition fees without losing votes,” said Felix Grigat, , editor of a Forschung & Lehre, the monthly trade magazine of the German Association of University Professors and Lecturers. “We simply don’t have the tradition” of paying privately to attend a public school.

Under the German Constitution, the 16 state governments control and finance higher education. After a federal court decision in 2005 opened the way, eight states — all in the former West Germany — took advantage of the opportunity to introduce modest tuition charges, with universities promising to use the money to improve teaching, expand services and modernize infrastructure.

Still, the concept of paying for education remained deeply unpopular with students and the general public, and most states that introduced fees threw them out again in short order, starting with Hesse, in 2008.

Most recently, Baden-Württemberg and the city-state of Hamburg abandoned tuition charges last autumn. Among the remaining holdouts, Bavaria, normally a bastion of fiscally conservative politics, will do away with them this year. A poll commissioned by the public broadcaster Bayerischer Rundfunk found that 72 percent of Bavarians backed abolition.

Lower Saxony, home to Leibniz University Hanover, will be the last to fall into line when it drops its fees at the start of the 2014-15 academic year.

 Though the fees are low by North American or British standards, opponents say they have acted as an economic barrier to some students. Mr. Tessenow, for one, said the extra €1,000 a year charged by Hanover was one hurdle too many: “There are enough barriers besides the fees,” he said.

According to Malte Hübner, an economist with the German Council of Economic Experts, the introduction of tuition in Germany might have caused an estimated 20,000 potential students, representing 6.8 percent of all university entrants, to forgo enrollment in 2007.

“Initially there was this deterrent effect, but it would probably have subsided after a while,” Mr. Hübner said.

Still, while the introduction of fees might have turned off some students, it appears to have had little impact on the growth of Germany’s student population as a whole, which has risen by roughly half a million since 2006.

In returning to free university access for its citizens, Germany will be rejoining some of Europe’s most economically and socially advanced countries, including Denmark, Norway and Sweden. Still, there is a difference: Germany, with its approximately 2.5 million active students, has by far the largest higher education budget to finance. By comparison, Britain, which has roughly an equal number of students, raised annual tuition caps last year to £9,000, or $14,000.

In France, where some 2.3 million students attend post-secondary institutions, most public universities charge a few hundred euros per year. Tuition fees at the elite grandes écoles, however, tend to be a good deal higher.

Though the German debate around tuition seems to have abated for now, academics and administrators predict that rising demands on the university system will eventually bring the fees back.

“Once austerity measures hit, people will realize that state funding is insufficient,” said Horst Hippler, president of the German Rectors’ Conference, an association of state and state-recognized universities. “The states are simply not rich enough,” to shoulder the full cost burden, he said.

Η Αμερική μπορεί να τυπώνει δολάρια χωρίς όριο - η ροζ αριστερά ακόμα νομίζει ότι θα...χρεωκοπήσει (LOL)

Εδώ το άρθρο του left.gr, και εδώ κάτι που είχαμε γράψει εμείς για το θέμα από το καλοκαίρι του 2011 (ναι, αυτές τις προπαγανδιστικές ανοησίες τις διακινούν από τότε, και η αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο) ακόμα τις αναπαράγει. Ήμαρτον).

ΥΓ: Yπενθυμίζουμε ένα βίντεο με τον Άλαν Γκρίνσπαν, τον πρώην πρόεδρο της FED, που λέει την αλήθεια:

ΥΓ2: Σε περιόδους πολεμικών συγκρούσεων, ένα κράτος μπορεί πιο εύκολα να δικαιολογήσει την εκτύπωση νομίσματος, "ώστε να χρηματοδοτήσει την εθνική πολεμική προσπάθεια που κάνουμε όλοι μαζί εναντίον των εχθρών μας".

Επίσης, αν/όταν το πετρέλαιο ανεβαίνει, τότε σήμερα η Αμερική είναι σχετικά πιο κερδισμένη από τους υπόλοιπους ανταγωνιστές της, διότι οι υπόλοιποι πρέπει να παράγουν πλούτο και μετά να τον μετατρέψουν σε δολάρια, ώστε να πληρώσουν για το πετρέλαιο, ενώ αντίθετα η Αμερική σήμερα μπορεί να τυπώσει δολάρια "από το πουθενά", χωρίς να παράγει τίποτα, και να πληρώσει έτσι για το πετρέλαιο της. Αυτό το καθεστώς βέβαια δε μπορεί να διατηρηθεί για πολύ ακόμα, αλλά προς το παρόν η Αμερική το εκμεταλλεύεται, και με κάθε άνοδο της τιμής τους πετρελαίου, δυσκολεύει τους ανταγωνιστές της περισσότερο απ' ότι δυσκολεύει τον εαυτό της. Άλλα, είναι -συγκριτικά- κερδισμένη.

Τελικά μια -περιορισμένη έστω- πολεμική επέμβαση έχει αρκετές "θετικές συνέπειες"...

Η Telegraph ανακαλύπτει -με καθυστέρηση- ότι η Σαουδική Αραβία κοιτάζει προς τη Ρωσία

Σημερινό άρθρο της Telegraph:

Saudis offer Russia secret oil deal if it drops Syria 
Saudi Arabia has secretly offered Russia a sweeping deal to control the global oil market and safeguard Russia’s gas contracts, if the Kremlin backs away from the Assad regime in Syria. 

The revelations come amid high tension in the Middle East, with US, British, and French warship poised for missile strikes in Syria. Iran has threatened to retaliate.

The strategic jitters pushed Brent crude prices to a five-month high of $112 a barrel. “We are only one incident away from a serious oil spike. The market is a lot tighter than people think,” said Chris Skrebowski, editor of Petroleum Review.

Leaked transcripts of a closed-door meeting between Russia’s Vladimir Putin and Saudi Prince Bandar bin Sultan shed an extraordinary light on the hard-nosed Realpolitik of the two sides.

Prince Bandar, head of Saudi intelligence, allegedly confronted the Kremlin with a mix of inducements and threats in a bid to break the deadlock over Syria. “Let us examine how to put together a unified Russian-Saudi strategy on the subject of oil. The aim is to agree on the price of oil and production quantities that keep the price stable in global oil markets,” he said at the four-hour meeting with Mr Putin. They met at Mr Putin’s dacha outside Moscow three weeks ago. 

“We understand Russia’s great interest in the oil and gas in the Mediterranean from Israel to Cyprus. And we understand the importance of the Russian gas pipeline to Europe. We are not interested in competing with that. We can cooperate in this area,” he said, purporting to speak with the full backing of the US.

The talks appear to offer an alliance between the OPEC cartel and Russia, which together produce over 40m barrels a day of oil, 45pc of global output. Such a move would alter the strategic landscape. (με άλλα λόγια, ας ελέγξουμε μονοπωλιακά την τιμή του πετρελαίου)

The details of the talks were first leaked to the Russian press. A more detailed version has since appeared in the Lebanese newspaper As-Safir, which has Hezbollah links and is hostile to the Saudis.

As-Safir said Prince Bandar pledged to safeguard Russia’s naval base in Syria if the Assad regime is toppled, but he also hinted at Chechen terrorist attacks on Russia’s Winter Olympics in Sochi if there is no accord. “I can give you a guarantee to protect the Winter Olympics next year. The Chechen groups that threaten the security of the games are controlled by us,” he allegedly said.

Prince Bandar went on to say that Chechens operating in Syria were a pressure tool that could be switched on an off. “These groups do not scare us. We use them in the face of the Syrian regime but they will have no role in Syria’s political future.”

President Putin has long been pushing for a global gas cartel, issuing the `Moscow Declaration’ last to month “defend suppliers and resist unfair pressure”. This would entail beefing up the Gas Exporting Countries Forum (GECF), a talking shop.

Mr Skrebowski said it is unclear what the Saudis can really offer the Russians on gas, beyond using leverage over Qatar and others to cut output of liquefied natural gas (LGN). “The Qataris are not going to obey Saudi orders,” he said.

Saudi Arabia could help boost oil prices by restricting its own supply. This would be a shot in the arm for Russia, which is near recession and relies on an oil price near $100 to fund the budget.

But it would be a dangerous strategy for the Saudis if it pushed prices to levels that endangered the world’s fragile economic recovery. Crude oil stocks in the US have already fallen sharply this year. Goldman Sachs said the “surplus cushion” in global stocks built up since 2008 has been completely eliminated.

Mr Skrebowski said trouble is brewing in a string of key supply states. “Libya is reverting to war lordism. Nigerian is drifting into a bandit state with steady loss of output. And Iraq is going back to the sort of Sunni-Shia civil war we saw in 2006-2007,” he said.

The Putin-Bandar meeting was stormy, replete with warnings of a “dramatic turn” in Syria. Mr Putin was unmoved by the Saudi offer, though western pressure has escalated since then. “Our stance on Assad will never change. We believe that the Syrian regime is the best speaker on behalf of the Syrian people, and not those liver eaters,” he said, referring to footage showing a Jihadist rebel eating the heart and liver of a Syrian soldier.

Prince Bandar in turn warned that there can be “no escape from the military option” if Russia declines the olive branch. Events are unfolding exactly as he foretold.

Ας δούμε και ένα παλιότερο άρθρο επί του θέματος, που είχε γραφτεί πριν λίγες εβδομάδες, όταν πρωτοτοέγινε η συνάντηση:

Moscow rejects Saudi offer to drop Assad for arms deal

Moscow has rejected a Saudi proposal to abandon Syria's president in return for a huge arms deal and a pledge to boost Russian influence in the Arab world, diplomats told AFP.

On July 31, President Vladimir Putin, a strong backer of Syrian leader Bashar al-Assad, met Saudi Arabia's influential intelligence chief Prince Bandar bin Sultan, after which both Moscow and Riyadh kept a lid on the substance of the talks.

"Every two years, Bandar bin Sultan meets his Russian counterparts, but this time, he wanted to meet the head of state," said a European diplomat who shuttles between Beirut and Damascus.

"During the meeting at the Kremlin, the Saudi official explained to his interlocutor that Riyadh is ready to help Moscow play a bigger role in the Middle East at a time when the United States is disengaging from the region."

Bandar proposed that Saudi Arabia buy $15 billion (11 billion euros) of weapons from Russia and invest "considerably in the country," the source said.

The Saudi prince also reassured Putin that "whatever regime comes after" Assad, it will be "completely" in the Saudis' hands and will not sign any agreement allowing any Gulf country to transport its gas across Syria to Europe and compete with Russian gas exports, the diplomat said.

In 2009, Assad refused to sign an agreement with Qatar for an overland pipeline running from the Gulf to Europe via Syria to protect the interests of its Russian ally, which is Europe's top supplied of natural gas.

An Arab diplomat with contacts in Moscow said: "President Putin listened politely to his interlocutor and let him know that his country would not change its strategy."

"Bandar bin Sultan then let the Russians know that the only option left in Syria was military and that they should forget about Geneva because the opposition would not attend."

Επίσης, δείτε ένα σημερινό άρθρο των Financial Times (Λόγω έλλειψης χρόνου, δε μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω ως σχόλιο):

Ραγίζουν οι συμμαχίες των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή

Παραδοσιακά, η αμερικανική πολιτική στην περιοχή επαφίεται στους ισχυρούς δεσμούς με πέντε κρίσιμους παίκτες: Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτο, Τουρκία και αραβικές χώρες. Όποιες κι αν είναι οι επιφανειακές διαφορές τους, όλα αυτά τα κράτη υπήρξαν δυνάμεις του status quo.

Όμως, το παλιό status quo στη Μέση Ανατολή δεν υπάρχει πια και οι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Αμερικής τραβούν τώρα προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι η κυβέρνηση Obama θα δυσκολευτεί πάρα πολύ να επιβάλει μια ενιαία προσέγγιση στην αναταραχή. Η κατάσταση στην Αίγυπτο, περισσότερο απ' όσο στη Συρία, έχει δημιουργήσει αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ.

Αν η Ουάσιγκτον υποστήριζε την αιγυπτιακή αντεπανάσταση, θα ευχαριστούσε κάποιους από τους παραδοσιακούς φίλους της στην περιοχή και θα κλόνιζε άλλους.

Η Σ. Αραβία είναι ο παλαιότερος σύμμαχος της Αμερικής στη Μ. Ανατολή και είναι επίσης βασικός θιασώτης και υποστηρικτής του αιγυπτιακού πραξικοπήματος. Το Ισραήλ είναι επίσης σαφέστατα αρκετά ικανοποιημένο με τις εξελίξεις στο Κάιρο.

Η τουρκική κυβέρνηση, όμως, είναι έξαλλη με τα γεγονότα στην Αίγυπτο. Ο πρωθυπουργός Recep Tayyip Erdogan είναι ένας ηγέτης που ο Β. Obama έχει «φροντίσει» πολύ προσεκτικά. Σύμφωνα με πρόσφατο βιβλίο του Vali Nasr, πρώην αξιωματούχου της κυβέρνησης Obama, ο Αμερικανός πρόεδρος «τηλεφωνεί στον κ. Erdogan συχνά και πιθανότατα τον συμβουλεύεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον παγκόσμιο ηγέτη».

Ωστόσο ο Τ. Erdogan φέρεται όλο και πιο επιθετικά. Μοιάζει να φοβάται ότι οι διαδηλώσεις στους δρόμους της Τουρκίας εναντίον της κυβέρνησής του έχουν στόχο να δημιουργήσουν στρατιωτικό πραξικόπημα, κατά το αιγυπτιακό μοντέλο. Δεχόμενος μεγάλες πιέσεις, έχει προσφύγει σε όλο και πιο παράξενες θεωρίες συνωμοσίας, δηλώνοντας την περασμένη εβδομάδα ότι το Ισραήλ ήταν αυτό που οργάνωσε το αιγυπτιακό πραξικόπημα. Ο Β. Obama νόμιζε ότι είχε φέρει το τέλος στον φραστικό πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, αλλά η εύθραυστη ανακωχή καταρρέει και παλι.

Το Κατάρ, που έχει αποκτήσει μεγάλη επιρροή στην περιοχή χάρη στη συνετή χρήση τεράστιων ποσοτήτων χρημάτων, φιλοξενεί επίσης την κύρια αμερικανική βάση για αεροπορικές επιχειρήσεις. Το Κατάρ βλέπει με συμπάθεια τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, άρα βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από το Ισραήλ και τη Σ. Αραβία για την Αίγυπτο.

Επιφανειακά μεγαλύτερη ομοφωνία στην περιοχή εκφράζεται για τη Συρία. Όλοι οι εκεί παραδοσιακοί φίλοι της Αμερικής θέλουν να φύγει το καθεστώς Assad. Οι Σαουδάραβες και οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι θα καταφέρει τεράστιο πλήγμα στο Ιράν, τον αντίπαλο που φοβούνται περισσότερο απ' όλους στην περιοχή. Το Κατάρ υποστηρίζει έντονα τους αντάρτες στη Συρία, όπως και η Τουρκία. Η θέση του νέου αιγυπτιακού καθεστώτος για τη Συρία δεν είναι ξεκάθαρο, αν και το ότι ο Assad ενθουσιάστηκε με το πραξικόπημα στο Κάιρο λέει πολλά.