Θα γίνει ο Γ' Παγκόσμιος στη Συρία; ΌΧΙ

Ο κλοιός γύρω από τη Συρία σφίγγει, αλλά όσοι περιμένουν...τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο να ξεσπάσει "από στιγμή σε στιγμή", μάλλον θα απογοητευτούν.

Έλαβα κάμποσα emails για το θέμα, με πολλούς να με ρωτάνε αν βλέπω έναν μεγάλο πόλεμο να ξεσπάει - και όχι μόνο αυτό, αλλά παρατήρησα και στο facebook πολλούς φίλους αριστερούς να ποστάρουν άρθρα σε αυτό το μήκος κύματος, δηλαδή άρθρα που αναμένουν τον τρίτο παγκόσμιο.

Κάποιος φίλος μου έστειλε μάλιστα και ένα άρθρο σύμφωνα με το οποίο η Ρωσία ετοιμάζεται να βομβαρδίσει...τη Σαουδική Αραβία (!) αν η Δύση επιτεθεί στην Συρία.

Αυτό το άρθρο αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, οπότε αποφάσισα να γράψω -στα γρήγορα- αυτό το άρθρο, ώστε να δούμε το γιατί η Σαουδική Αραβία δε θα βομβαρδιστεί από κανέναν, αλλά και γιατί δε θα ξεσπάσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ας ξεκινήσουμε από τη Σαουδική Αραβία, όπου τα πράγματα είναι απλά, και μετά πάμε και στη Συρία:

Σε ότι αφορά λοιπόν τη Σ. Αραβία, η χώρα αυτή είναι μη-βομβαρδίσιμη, διότι είναι αναντικατάστατη. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να τη βομβαρδίσει, εκτός και αν θέλει όχι απλά να ξεκινήσει τον Γ' Παγκόσμιο, αλλά και να διασφαλίσει ότι ο κόσμος ολόκληρος δε θα μπορέσει ποτέ να ανακάμψει από αυτόν τον πόλεμο (μιλάμε για τάσεις αυτοκτονίας).

Ο λόγος για τον οποίο η Σ. Αραβία δε μπορεί να βομβαρδιστεί από κανέναν, είναι διότι ελέγχει τεράστια αποθέματα πετρελαίου, τα οποία μάλιστα είναι σχετικά φτηνά να εξορυχθούν, και είναι και υψηλής ποιότητας (δεν έχουν όλες οι πετρελαιοπηγές την ίδια ποιότητα πετρελαίου). Αν η Σ. Αραβία βομβαρδιστεί από κάποιον, ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι θα τρέξουν να την προστατέψουν, διότι έτσι θα την κερδίσουν ως σύμμαχο. Και όποιος έχει σύμμαχο τη Σ. Αραβία, έχει εξασφαλισμένο πετρέλαιο. Αντίθετα, όποιος της πάει κόντρα, θα δυσκολευτεί να βρει πετρέλαιο.

Η Ρωσία βέβαια έχει και αυτή πετρέλαιο, αλλά και πάλι δε μπορεί να εισβάλλει, εκτός και αν θέλει να προκαλέσει τον Γ' Παγκόσμιο. Αλλά ακόμα και αυτό να ισχύει, και ακόμα και αν πετύχει το στόχο της και βομβαρδίσει τη Σ. Αραβία, και μετά νικήσει και στον Γ' Παγκόσμιο, τι θα έχει απομείνει;

Οι Σαουδάραβες μονάρχες το έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα και στους Αμερικάνους εδώ και χρόνια, όταν οι Αμερικάνοι μεσουρανούσαν, ότι αν τους επιτεθούν, θα ανατινάξουν τις πετρελαιοπηγές τους, και μετά ο κόσμος θα ξεμείνει από πετρέλαιο (εντάξει, θα υπάρχει κάμποσο πετρέλαιο, αλλά θα είναι λιγότερο και πολύ πιο ακριβό απ' ότι είναι τώρα, οπότε κανένας δε θα μπορεί να αγοράσει αρκετό πετρέλαιο για να αναπτυχθεί, και ΟΛΕΣ ουσιαστικά οι χώρες θα υποφέρουν).

Ας μην ασχολούμαστε λοιπόν με τις θεωρίες συνωμοσίας ότι τάχα "η Ρωσία θα βομβαρδίσει τη Σαουδική Αραβία". Εξάλλου, κατά βάθος, οι δύο αυτές χώρες έχουν κάτι που να τις ενώνει:

Δεν ξέρω πολλά για Σιίτες και Σουνίτες, ούτε ξέρω και τόσα πολλά για τα εσωτερικά της Μέσης Ανατολής. Ξέρω όμως ότι όλα αυτά μπορούν -και πρέπει- να παραμεριστούν μπροστά στο θέμα του πετρελαίου:

Οι δύο αυτές χώρες έχουν στην κατοχή τους "πραγματικό πλούτο" (ενέργεια).

Έχουν δηλαδή ένα εμπόρευμα που ολόκληρος ο υπόλοιπος πλανήτης το θέλει, ή μάλλον το χρειάζεται για να αναπτυχθεί.

Προκειμένου οι υπόλοιπες χώρες να αγοράσουν αυτό το εμπόρευμα, πρέπει να το πληρώσουν με κάποιο τρόπο.

Σήμερα, πληρώνουν σε μεγάλο βαθμό με "χάρτινο πλούτο" (δολάρια).

Βέβαια αυτό το σύστημα πληρωμής ίσχυε εδώ και 4 δεκαετίες, αλλά πλέον οι Αμερικάνοι έχουν συσσωρεύσει τόσα πολλά χρέη και ελλείμματα, που αναγκαστικά τυπώνουν δολάρια με τη σέσουλα για να τα καλύψουν, και το δολάριο χάνει την αξία του. Η Ρωσία ήδη έχει υπογράψει πχ συμβόλαιο με την Κίνα να πληρώνεται σε γουάν/ρούβλια για τις μεταξύ τους συναλλαγές. Πολλοί πετρελαιάδες ζητούν να μην πληρώνονται σε δολάρια (και βομβαρδίζονται). Η Σαουδική Αραβία μαζεύει χρυσό, όπως και η Ρωσία (που αυτές τις μέρες ξεπέρασε το ψυχολογικό φράγμα των 1000 τόνων χρυσού με τις νέες αγορές χρυσού που έκανε).

Αυτό δηλαδή που βλέπουμε είναι ότι οι δύο αυτοί πετρελαιάδες, η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, μαζί με τη Γερμανία και την Κίνα (που επίσης έχουν πραγματικό πλούτο, χάρη στα ανταγωνιστικά εμπορεύματα/υπηρεσίες που παράγουν), έχουν κοινό συμφέρον να σταθούν εναντίον της Αμερικής και των συμμάχων της, και να ζητήσουν αλλαγή του στάτους κβο. Και αυτό ακριβώς κάνουν, για όσους παρατηρούν τις κινήσεις τους (παρεμπιπτόντως, αν θέλετε ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το άρθρο της Wall Street Journal, όπου με εμφανή προβληματισμό διαπιστώνει ότι η Αμερική βαδίζει εναντίον της Συρίας χωρίς να έχει την υποστήριξη καμίας δύναμης της Μέσης Ανατολής, "ούτε καν της Σαουδικής Αραβίας", όπως εμφατικά μας λέει η εφημερίδα-όργανο των Αμερικάνων).

Οι χώρες που έχουν πραγματικό πλούτο, δε θα δέχονται για πολύ ακόμα να δίνουν τον πλούτο τους λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα...χάρτινες υποσχέσεις που θα καταπατηθούν. Το βαθύτερο συμφέρον τους είναι να κινηθούν μαζί εναντίον του δολαριακού συστήματος, που αποτελεί πλέον κατάλοιπο μιας άλλης εποχής, μιας εποχής που οι Αμερικάνοι είχαν πλούτο και μεγάλη παραγωγική βάση, και μπορούσαν έτσι να κατέχουν και να συντηρούν τη μεγαλύτερη δύναμη παγκοσμίως.

Πλέον, οι Αμερικάνοι δε μπορούν να το κάνουν αυτό. Και όσοι περιμένουν ότι θα μπουκάρουν στη Συρία α λα Ιράκ ή Αφγανιστάν δεν έχουν καταλάβει σωστά τα πράγματα:

Η στρατιωτική τους μηχανή έχει βαλτώσει σε αυτές τις δύο χώρες που αναφέραμε, και δεν είναι τυχαίο ότι στην τελευταία σημαντική εκστρατεία του ΝΑΤΟ, στη Λιβύη, η Αμερική έβαλε στην πρώτη γραμμή τους συμμάχους της, κυρίως την Αγγλία. Γιατί το έκαναν αυτό οι Αμερικάνοι; Αν είναι τόσο ισχυροί, γιατί να μην μπουκάρουν μόνοι τους, όπως έκαναν μέχρι πριν από κάποια χρόνια;

Πριν λίγο καιρό, είχε κάνει το Ισραήλ κάποια "χειρουργικά" χτυπήματα εναντίον της Συρίας, και τότε πάλι η αριστερά έλεγε ότι πάμε για Γ' Παγκόσμιο. Εμείς τότε το είχαμε πει ότι δεν θα γίνει αυτό το πράγμα (πχ εδώ και εδώ), και το ίδιο λέμε και τώρα:

Η Αμερική είναι αποδυναμωμένη, και δε μπορεί να αντέξει μια τρίτη μεγάλη εκστρατεία παράλληλα με τα μέτωπα σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Πόσο μάλλον έναν Γ' Παγκόσμιο.

Γι' αυτό και πλέον βάζει τους συμμάχους της, με πρώτη και καλύτερη την Αγγλία, να κάνουν κάποια χειρουργικά χτυπήματα σε καίριους στόχους. Στη Συρία, θέλουν να διώξουν τον Ασαντ, αλλά έχω την εντύπωση ότι η Ρωσία (μαζί με την Κίνα ως σύμμαχο) αποτελούν πλέον έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο, και δε μπορούν καλά-καλά να κάνουν αυτό, τουλάχιστον όχι χωρίς να δώσουν και κάποια ανταλλάγματα.

Πριν κάμποσο καιρό, σε ανύποπτο χρόνο ο Πούτιν είχε δεχτεί να φύγει ο Ασαντ, αρκεί η επόμενη κυβέρνηση να εξασφαλίσει τα συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή - ας θυμηθούμε πχ ένα σχετικό άρθρο από τον guardian που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουνίου:

Vladimir Putin may allow Assad to go if power vacuum in Syria is avoided

The Russian president, Vladimir Putin, is willing to see the removal of the Syrian leader Bashar al-Assad, but only if it leads to a balanced government and not a dangerous power vacuum of the kind that followed Saddam Hussein's removal in Iraq, British officials believe after two days of intensive talks at the G8 summit.

Θεωρώ ότι κάπου εκεί είναι η "κόκκινη γραμμή" για τη Ρωσία: Θα δεχόταν να θυσιάσει τον Ασαντ, αλλά όχι τα συμφέροντα της στην περιοχή.

Οπότε, ναι μεν θα μπορούσαμε να έχουμε έναν -περιορισμένης έκτασης ΝΑΤΟικό βομβαρδισμό, όπως στη Λιβύη, αλλά όχι χωρίς ανταλλάγματα προς τη Ρωσία (και την Κίνα). Αυτά τα ανταλλάγματα δύσκολα θα τα μάθουμε, τουλάχιστον όχι αμέσως. Αλλά σίγουρα θα συζητηθούν, και δε θεωρώ τυχαίο το ότι αν δείτε τα σημερινά άρθρα των ΜΜΕ με τις τελευταίες εξελίξεις, θα δείτε την εξής αλλαγή:

Η Αγγλία, που έως τώρα "δεν κρατιόταν" να μπουκάρει, τώρα ξαφνικά ζητάει περισσότερο χρόνο, ενώ η Αμερική το λέει πλέον ξεκάθαρα ότι πάει για μια "περιορισμένη εκστρατεία", όχι για κάτι παραπάνω.

Να σημειωθεί ότι σε λίγες μέρες, στις 5-6 Σεπτεμβρίου, ο Ομπάμα θα βρεθεί στη Ρωσία, για την προγραμματισμένη σύσκεψη των G-20. Εκεί προφανώς θα συμφωνηθούν πολλά, πάνω και κάτω από το τραπέζι, και εμείς θα τα μάθουμε με καθυστέρηση (ή και ποτέ).

Πάντως, όπως και έχει, είναι σημαντικό να θυμόμαστε τα εξής:

1) Η Αμερική δε μπορεί να κάνει μια "μεγάλη" εκστρατεία στη Συρία, ούτε μπορεί να εγγυηθεί πλέον τη νίκη. Υπάρχει το αντίπαλο δέος της Ρωσίας-Κίνας, που σε συνδυασμό με τη δική της παρακμή, έχει αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης. Όσο νωρίτερα το αντιληφθούμε και εμείς αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσουν να κυκλοφορούν προκηρύξεις της αριστεράς που είναι copy-paste παλαιότερων προκηρύξεων, που κυκλοφορούσαν μέχρι πριν από μια δεκαετία, όταν η Αμερική ήταν όντως μονοκρατορία στον πλανήτη.

2) Η επίθεση θα γίνει εναντίον της Συρίας απ' ότι φαίνεται, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα. Αλλά θα γίνει έναντι ανταλλαγμάτων προς τη Ρωσία (δε μπορούμε βέβαια να ξέρουμε τι ακριβώς ανταλλάγματα θα είναι, αλλά πάντως σίγουρα θα υπάρξουν. Ίσως να μάθουμε περισσότερα στη σύσκεψη των G-20)

ΥΓ: Μερικά χρήσιμα links:

• Ένα σωρό χώρες, από τη Μέση Ανατολή ως την Ευρώπη, ΔΕΝ τάσσονται υπέρ της επίθεσης στη Συρία, παρότι είναι σύμμαχοι των Αμερικάνων: Πχ η Πολωνία, το Βέλγιο, η Ιορδανία, κτλ.
• Παράλληλα, και μέσα σε όλα τα άλλα, η νέα κυβέρνηση του Ιράν αποφάσισε να...μηνύσει την Αμερική (!), μιας και πριν λίγες μέρες η CIA παραδέχτηκε και επίσημα ότι αυτή ήταν υπεύθυνη για το πραξικόπημα της δεκαετίας του 1950 που είχε ανατρέψει την τότε κυβέρνηση του Ιράν. Δε ξέρω που θα οδηγήσει αυτή η μήνυση, και τι πιθανότητες επιτυχίας έχει, αλλά το έβαλα ως είδηση ως απάντηση σε όσους αφελείς νόμιζαν ότι τάχα "τώρα που έφυγε ο Αχμαντινετζάντ, λόγω κυρίως της φτώχειας που έφερε το αμερικανικό εμπάργκο στο Ιράν, η νέα κυβέρνηση θα είναι μαριονέτα των ΗΠΑ"...