Οι (αναπόφευκτοι) πληστηριασμοί στα σπίτια θα είναι ένα μεγάλο crash test για το υπάρχον πολιτικό σύστημα

-"Ναι, μέχρι τώρα εμείς οι βουλευτές σας κάναμε ρουσφέτια, και εσείς μας ψηφίζατε και μας φιλούσατε και το χέρι, αλλά τώρα πρέπει να σας πάρουμε το σπίτι, να σας πάρουμε τις δουλειές, να σας πετσοκόψουμε το μισθό, κτλ. Δε φαντάζομαι να σταματήσετε να μας στηρίζετε και να μας φιλάτε το χέρι...!"

Έχουμε ξαναγράψει για τους πλειστηριασμούς, και έχουμε ξαναπεί ότι είναι αναπόφευκτοι (όπως ακριβώς και στο κλασσικό επιτραπέζιο παιχνίδι της "Μονόπολυς", έτσι και στο πραγματικό "παιχνίδι", αν δεν έχεις λεφτά, χάνεις τα τετραγωνάκια που σου ανήκουν, και τα παίρνουν οι λίγοι παίκτες που έχουν μαζέψει όλον τον πλούτο).

Στο παλιότερο άρθρο μας λέγαμε μεταξύ άλλων τα εξής:

Πολλοί αναρωτιούνται αν τελικά όντως θα γίνουν πλειστηριασμοί στα σπίτια ή όχι.

Οι πλειστηριασμοί λοιπόν θα γίνουν - είναι απλώς θέμα χρόνου. Όλη αυτή η κουβέντα και τα debate γίνονται διότι η ντόπια κυβέρνηση θέλει να το καθυστερήσει για μετά τις εκλογές.

Η τρόικα δε ζητά την ψήφο κανενός, οπότε θέλει να κάνει αυτό που συμφέρει την άρχουσα τάξη ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ: Θέλει δηλαδή να βγει μια απόφαση που θα λέει ότι "αν δεν έχεις λεφτά για να συντηρήσεις το σπίτι, ή να πληρώσεις το δάνειο που είχες πάρει για να το αποκτήσεις, τότε αυτό το σπίτι ΔΕΝ μπορεί να ανήκει σε εσένα, και θα πρέπει να πουληθεί σε πλειστηριασμό σε κάποιον που ΕΧΕΙ λεφτά, δηλαδή στους πλούσιους, που θα πέσουν σαν όρνεα να αρπάξουν μισοτιμής σπίτια, αυτοκίνητα και ότι άλλο μπορούν από αυτούς που φτωχαίνουν και ξεπουλάνε".

Οι Έλληνες πολιτικοί όμως έχουν πρόβλημα, διότι ναι μεν θέλουν να βοηθήσουν την ελίτ (ντόπια και ξένη), αλλά από την άλλη ξέρουν ότι θα έχουν μεγάλο "πολιτικό κόστος" αν υπογράψουν μια τέτοια απόφαση για μαζικούς πλειστηριασμούς. Μέχρι και κοινωνική έκρηξη φοβούνται, και όχι άδικα, και γι' αυτό προσπαθούν συνεχώς να το καθυστερήσουν και να παγώσουν το θέμα, με προφανή νομίζω σκοπό να φτάσουν μέχρι τις εκλογές: Αν τα καταφέρουν, τότε πρώτα θα πάρουν την ψήφο του κόσμου, και μετά θα έχουν ελεύθερο το πεδίο για να αρχίσουν κανονικά τους πλειστηριασμούς (και σε όσους διαμαρτυρηθούν θα πουν "ας μην μας ψηφίζατε").

Ας μην ξεχνάμε ότι ειδικά στην Ελλάδα, το κράτος βασίστηκε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ στην υπόσχεση ότι "αν μας στηρίξετε στον αγώνα εναντίον των κομμουνιστών, τότε θα έχετε ο καθένας από ένα σπίτι" - ας μην ξεχνάμε άλλωστε και το γνωστό σύνθημα "οι κομμουνιστές θα έρθουν να σας πάρουν τα σπίτια" επί εμφυλίου, που ουσιαστικά έλεγε στον κόσμο ότι "αν στηρίξετε εμάς τους καπιταλιστές, θα έχετε όλοι από ένα σπίτι και θα ζείτε το μικροαστικό όνειρο της μικρής ιδιοκτησίας, που μπορεί μια μέρα να τη μεγαλώσετε, κτλ".

Βέβαια, το όνειρο αυτό αποδεικνύεται -για ακόμα μια φορά στην ανθρώπινη ιστορία- εντελώς απατηλό: 

Στην πραγματικότητα, ο καπιταλισμός πάντα οδηγείται στη συγκέντρωση όλου του πλούτου σε λίγα χέρια, κάπως σαν τη μονόπολυ, όπου τελικά όλα τα τετράγωνα ανήκουν σε 1-2 παίχτες, και οι υπόλοιποι νομοτελειακά χρεωκοπούν. Είναι ένα "γλυκό" (και άρα πολύ ύπουλο) ψέμα ότι τάχα μπορούν όλοι να έχουν από μια μικρή ιδιοκτησία, διότι αργά ή γρήγορα "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό", και όσοι έχουν μικρή ιδιοκτησία κάποια στιγμή θα τη χάσουν από αυτούς που έχουν περισσότερα "τετραγωνάκια" (και τους έχει ανοίξει η όρεξη θέλοντας να αποκτήσουν ακόμα περισσότερα).

Αυτή η όλη κατάσταση δημιουργεί πολύ μεγάλες αντιφάσεις στην σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας, διότι οι πολιτικοί τους πρόγονοι είχαν υποσχεθεί ότι τάχα όλοι θα μπορούν να έχουν ένα σπίτι, και τώρα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και τα άλλα παιδιά είναι υποχρεωμένοι να σπάσουν αυτή την υπόσχεση, δημιουργώντας μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις.

Άσχετα πάντως με το πότε θα γίνουν οι πλειστηριασμοί (πριν τις εκλογές, όπως θέλει η τρόικα, ή μετά, όπως θέλουν οι ντόπιοι κυβερνώντες), το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: Πώς ακριβώς θα αντιδράσει ο εργάτης;

Για τους "πλούσιους" δεν το συζητάμε, θα πάρουν σε τιμής ευκαιρίας σπίτια, χωράφια, κτλ, οπότε γουστάρουν. Αλλά αυτοί που θα φτωχύνουν και θα μείνουν στο δρόμο τι ακριβώς θα κάνουν; Θα πέσουν σε κατάθλιψη και θα αυτοκτονήσουν; Θα εξεγερθούν τυφλά; Θα ξεκινήσουν από τώρα να οργανώνονται ζητώντας κατάργηση του συστήματος ατομικής ιδιοκτησίας; (ναι, ξέρω, αυτό το τελευταίο είναι "χλωμό" να συμβεί, αλλά είναι όμως και η μόνη διέξοδος που τους έχει απομείνει - αν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία, τότε ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα χωράφια και όλα αυτά θα καταλήξουν στα χέρια αυτών που έχουν τον πλούτο για να τα αποκτήσουν, και ΔΕΝ θα μείνουν στα χέρια αυτών που δεν έχουν χρήματα για να τα κρατήσουν).

Πέρα από όλα αυτά, αξίζει να κάνουμε μια συμπλήρωση: Οι πολιτικάντηδες βασίζονταν πάρα πολύ σε ρουσφέτια, επιδοτήσεις, κτλ, στο να δίνουν δηλαδή πράγματα σε ανθρώπους που δεν ήταν ανταγωνιστικοί με βάση τα κριτήρια της αγοράς και δε θα μπορούσαν ποτέ να αποκτήσουν τόσο πλούτο χωρίς να ξεπουλήσουν την ψήφο τους για ένα ρουσφέτι. Αυτοί δεν αξίζουν και τόσο την αλληλεγγύη μας, οι περισσότεροι είναι αμετανόητοι.

Μαζί με αυτούς βέβαια "βουλιάζουν" και πολλοί άλλοι, που αδυνατούν να αποπληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο, επειδή έμειναν άνεργοι, ή περικόπηκαν οι μισθοί τους, κτλ (και σε αυτό φταίει ΚΑΙ το "πελατειακό σύστημα", που πριμοδότησε ψηφοφόρους (αλλά και πολιτικάντηδες-ψηφοθήρες) που γενικά δεν είχαν το μυαλό τους στην παραγωγή πλούτου, αλλά...στην αρπαγή του πλούτου που παράγουν οι άλλοι).

Όπως και να έχει, πολύς κόσμος θα ξεσπιτωθεί, και αυτό πάντα σημαίνει ότι πολύς κόσμος θα αντιδράσει βίαια. Χωρίς πολιτική και ιδεολογική οργάνωση βέβαια, η βία αυτή θα είναι τυφλή, άναρχη, και δε θα έχει μεγάλη αποτελεσματικότητα.

Έστω κι έτσι όμως, οι πολιτικάντηδες θα έχουν μεγάλο πρόβλημα, γιατί θα γίνουν ο #1 στόχος των ξεσπιτωμένων. Ήδη πολλοί πολιτικάντηδες δε μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους χωρίς αστυνομική συνοδεία, φανταστείτε τι έχει να γίνει από εδώ και πέρα. Όσο για τις εκλογές, κάτι μου λέει ότι μάλλον θα δυσκολευτούν να ξαναεκλεγούν, διότι ξόδεψαν όλα τα λεφτά και όλα τα ρουσφέτια-θέσεις εργασίας που υπήρχαν, και τώρα που ο πλούτος που παράγουν οι υπόλοιποι δεν επαρκεί για να τον αρπάξουν κι αυτόν, δεν έχουν τίποτα να υποσχεθούν.

Το υπάρχον λοιπόν πολιτικό σύστημα της Ελλάδας θα έχει σοβαρό πρόβλημα, διότι οι περισσότεροι δεν ξέρουν να κάνουν τίποτα άλλο εκτός από ρουσφέτια, δημόσιες σχέσεις, κτλ. Τώρα όμως που τα οικονομικά δεδομένα έχουν αλλάξει σε παγκόσμια κλίμακα, τι θα κάνουν;

Οι κατασχέσεις είναι αναπόφευκτες, και αυτό είναι προφανές σε όσους καταλαβαίνουν το πως λειτουργεί το σύστημα της αγοράς το οποίο έχουμε σήμερα (δηλαδή όχι και σε τόσους πολλούς - οι περισσότεροι φαντασιώνονται ότι τάχα υπάρχει καπιταλισμός χωρίς χρεωκοπία και όσα αυτά επιφέρει. Και ένα μέρος της αριστεράς τροφοδοτεί αυτή την φαντασίωση, και έχει μεγάλη ευθύνη για αυτό το πράγμα).

Αφού οι κατασχέσεις είναι αναπόφευκτες, και το υπάρχον πολιτικό προσωπικό δε μπορεί να τις φέρει εις πέρας (διότι θα φοβούνται όχι απλά για την επανεκλογή τους, αλλά και για την ίδια τους τη ζωή), είναι προφανές ότι ο καπιταλισμός στην Ελλάδα χρειάζεται νέο πολιτικό προσωπικό, που θα πάρει τις απαραίτητες πολιτικές αποφάσεις, και θα τις επιβάλλει διά της βίας αν χρειαστεί, ώστε να καταπνίξει τις αντιδράσεις των ξεσπιτωμένων.

Οι μέρες όπου στην συγκυβέρνηση ήταν ακόμα και η αυτοαποκαλούμενη "Δημοκρατική Αριστερά" έχουν περάσει. ,Χρειάζονται άνθρωποι που θα μπορέσουν να επιβάλλουν μέτρα όπως οι πλειστηριασμοί, τα νέα χαράτσια, οι νέες μειώσεις σε μισθούς και κοινωνικές παροχές (υγεία, εκπαίδευση, κτλ), και -τελικά- η επερχόμενη χρεωκοπία της χώρας.

Με άλλα λόγια, ο καπιταλισμός χρειάζεται ανθρώπους, ιδέες και κόμματα που θα τσακίσουν το λαό χωρίς έλεος - χρειάζεται τους φασίστες.

Οι πλειστηριασμοί δε νομίζω ότι μπορούν να επιβληθούν χωρίς ωμή και άγρια καταστολή - και αυτό το πράγμα δε μπορούν να το κάνουν πολιτικάντηδες που τάζουν ρουσφέτια και μοιράζουν τον πλούτο που δημιουργούν άλλοι.

Οπότε δε ξέρω αν θα κάνουν εκλογές από μόνοι τους, όταν δουν ότι πολλοί βουλευτές δεν ψηφίζουν για τους πλειστηριασμούς, φοβούμενοι τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων, ή αν θα πέσουν κάπως πιο "ανώμαλα".

Αλλά στο τέλος περιμένω μεγαλύτερη συμμετοχή των φασιστών στα πολιτικά πράγματα της χώρας, έστω και ανεπίσημα αν χρειαστεί, ώστε να περάσουν οι πλειστηριασμοί και όλα τα υπόλοιπα "απαραίτητα" μέτρα.

Η απάντηση δε μπορεί να είναι το "πάγωμα" ων πλειστηριασμών, διότι αυτό είναι σα να ζητάς από έναν πεινασμένο βρικόλακα να μην μας πιει το αίμα. Το πολύ-πολύ να το καθυστερήσεις, ή να το περιορίσεις λιγάκι. Αλλά στο τέλος αυτό το πράγμα δε μπορεί να σταματηθεί, παρά μόνο αν θανατωθεί ο βρικόλακας. Αν η αριστερά έχει αυτό το στόχο, και έχει την ιδεολογική συγκρότηση και την πολιτική οργάνωση για να τον πετύχει, καλώς. Αλλά βλέπω ότι έχει περισσότερη διάθεση για καταγγελιολογία, ή για να ζητήσει "περιορισμό των πλειστηριασμών", κτλ.

Οπότε δε νομίζω ότι υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για να αλλάξει μυαλά, και παράλληλα να πείσει και το λαό να αλλάξει και αυτός μυαλά. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά δεν βλέπω καν προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, πόσο μάλλον αποτελέσματα. Ως εκ τούτου, το άμεσο μέλλον θα είναι πολύ ζόρικο για εμάς, και ας ελπίσουμε (και ας μοχθήσουμε) ώστε να μπουν κάποιες βάσεις για το πιο μακροπρόθεσμο μέλλον.


ΥΓ: Σήμερα επανήλθε στην επιφάνεια η πρόταση για υποχρεωτική ασφάλιση και των σπιτιών για ατυχήματα (πχ σεισμούς, κτλ), όπως ακριβώς ασφαλίζονται υποχρεωτικά και τα αυτοκίνητα. Αυτή η πρόταση, πέρα από το ένα επιπλέον χαράτσι που θα φέρει για την τσέπη του κόσμου, θα δώσει ένα σωσίβιο στις ασφαλιστικές εταιρίες που καταρρέουν, και παράλληλα θα απαλλάξει το κράτος από δάνεια, ενισχύσεις και παροχές σε σεισμόπληκτους, κτλ. Είναι πάντως προφανές ότι οι περισσότεροι δυσκολεύονται να πληρώσουν ακόμα τα υπάρχοντα χαράτσια, πόσο μάλλον αυτό, και θα δούμε πως και αν θα εφαρμοστεί, και τι αντιδράσεις θα επιφέρει [πιθανόν πολλοί να μην το πληρώνουν, γιγαντώνοντας έτσι το κίνημα "Δεν πληρώνω"]