Και να που ξαφνικά όλοι μιλάνε για έχθρα ΗΠΑ-Γερμανίας...

Μερικοί ακόμα νομίζουν ότι η Αμερική έχει τα πάντα και τους πάντες "υπό έλεγχο". Άλλωστε, "αυτό συνέβαινε εδώ και πολλά χρόνια, άρα αυτό θα εξακολουθήσει να συμβαίνει για πάντα", σωστά;

Λάθος.

Η Αμερική παρακμάζει, έχει χάσει την παραγωγική της βάση και δε μπορεί να δημιουργήσει αρκετό πλούτο για να συνεχίσει να είναι η #1 δύναμη του πλανήτη. Αυτό φαίνεται και στα τεράστια χρέη και ελλείμματα που έχει, αλλά και στο ότι τυπώνει συνεχώς δολάρια για να καλύψει όλες αυτές τις τρύπες στους ισολογισμούς της.

Η Γερμανία είναι ίσως η μοναδική δύναμη σε ολόκληρη τη Δύση που έχει καταφέρει να διατηρήσει σχετικά ανέπαφη την παραγωγική της βάση, κυρίως χάρη στην ποιότητα των προϊόντων της.

Βασιζόμενη λοιπόν σε αυτή την οικονομική ισχύ της, η Γερμανία έχει οικοδομήσει το ευρώ, ως ένα νόμισμα που δεν πληθωρίζεται πολύ, και έχει από πίσω του τα μεγαλύτερα χρυσού παγκοσμίως για να το στηρίζουν, όταν το δολάριο υπερπληθωριστεί (το ευρωσύστημα συνδυάζει όλα τα αποθέματα χρυσού όλων των χωρών-μελών της ευρωζώνης, και έτσι η ευρωζώνη είναι ο #1 κάτοχος χρυσού στον κόσμο).

Επίσης, η Γερμανία συμμαχεί με τους φυσικούς της συμμάχους σε αυτή την ιστορική συγκυρία, δηλαδή με τη Ρωσία (που της δίνει ενέργεια), και με την Κίνα (που απορροφά τις εξαγωγές της Γερμανίας, μιας και ο "δυτικός καταναλωτής" έχει φτωχύνει πλέον).

Όσο για την Αμερική, η Γερμανία βλέπει ότι δεν τη χρειάζεται πλέον: Οι γερμανικές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ έχουν μειωθεί (και θα εξακολουθούν να μειώνονται, μιας και ο αμερικανικός λαός φτωχοποιείται), ενώ και η στρατιωτική προστασία που κάποτε προσέφερε η Αμερική προς τις χώρες του ΝΑΤΟ είναι πλέον περιττή. Η "σοβιετική απειλή" δεν υπάρχει πλέον, και μάλιστα η Γερμανία βλέπει ότι το μέλλον της είναι προς τα Ανατολικά.

Ο καπιταλισμός δεν καταρρέει, απλά "μεταμορφώνεται":

Η καρδιά του δε χτυπά πλέον στα παράσιτα της Wall Street, ούτε στο χρεωκοπημένο Ντιτρόιτ, που κάποτε ήταν η πρωτεύουσα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά τώρα είναι "κρανίου τόπος".

Σίγουρα βέβαια η Αμερική θα παραμείνει μια σημαντική δύναμη (μόνο και μόνο τα πυρηνικά της το εγγυούνται). Αλλά η καρδιά του καπιταλισμού χτυπούσε πάντα, και θα εξακολουθεί να χτυπά στο εργοστάσιο, στην παραγωγή (έστω και αν τα κέρδη τα τσεπώνονται σήμερα οι χρηματιστές και οι σπεκουλαδόροι των αγορών).

Η παραγωγή λοιπόν είναι στην Ασία, στα εργοστάσια της Κίνας, άντε και στα πετρέλαια της Ρωσίας και της Μέσης Ανατολής (ο φυσικός πλούτος είναι και αυτός πλούτος, τι να κάνουμε τώρα).

Η Γερμανία βαδίζει λοιπόν μακρυά από την Αμερική, που σαπίζει και παρακμάζει, και συμμαχεί με Ρωσία-Κίνα-πετρελαιάδες.

Αυτή η διαδικασία είναι αργή αλλά σταθερή. Έχει βέβαια και μεγάλο κόστος (όπως όλοι βλέπουμε γύρω μας), αλλά η Γερμανία είναι ξεκάθαρο ότι έχει πάρει την απόφαση να "πάει μέχρι τέλους".

Εμείς όλα αυτά τα έχουμε περιγράψει εδώ και χρόνια, με πού μεγαλύτερη λεπτομέρεια και ανάλυση (ειδικά για το θέμα του ευρώ).

Σήμερα, ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά σε εφημερίδες και sites, παρατήρησα ως δεύτερο θέμα, μετά από το προβοκατόρικο χθεσινοβραδινό χτύπημα, την κόντρα ΗΠΑ-Γερμανίας. Πλέον δηλαδή ακόμα και τα mainstream ΜΜΕ αρχίζουν να παίρνουν χαμπάρι ότι "κάτι παίζεται" και ότι η Γερμανία δεν είναι τελικά και τόσο πιστή σύμμαχος των Αμερικάνων, αλλά αντίθετα θέλει να τους ανατρέψει.

Παραθέτω, χωρίς άλλο σχολιασμό (δεν έχω και χρόνο άλλωστε), δύο άρθρα: Το πρώτο είναι από το capital.gr, που έχει μεταφράσει άρθρο της Deutsche Welle, και το δεύτερο είναι από τον Ριζοσπάστη (για να δούμε ότι όλοι πλέον το βλέπουν ότι οι αυτές χώρες δεν είναι και τόσο κοντά όσο νόμιζαν):

"Καταστροφική ενδεχόμενη κατάθεση του Σνόουντεν"

Η πρόθεση του Έντουαρντ Σνόουντεν να έλθει στη Γερμανία και να καταθέσει για την υπόθεση των υποκλοπών της NSA προκαλεί ανησυχίες. Το ενδεχόμενο αυτό χαρακτηρίζεται από αμερικανούς ειδικούς «εφιαλτικό».

«Θα συνιστούσε καταστροφή για τις αμερικανογερμανικές σχέσεις, εάν ο Σνόουντεν μετέβαινε στη Γερμανία για να καταθέσει δημοσίως ενώπιον του γερμανικού κοινοβουλίου», εκτιμά ο Στέφεν Ζάμπο από το Ινστιτούτο German Marshall Fund. Όπως εξηγεί ο αμερικανός επιστήμονας, οι αμερικανογερμανικές σχέσεις δεν βρίσκονται σε καλό σημείο. «Το σπιράλ έχει καθοδική πορεία και κάποιος θα πρέπει να το σταματήσει».

«Οι σχέσεις είναι χειρότερες και από την εποχή του πολέμου στο Ιράκ»  

Εάν ο Σνόουντεν «έλθει με επίσημη ευλογία στη Γερμανία, αυτό θα οδηγούσε σε κλιμάκωση της κατάστασης», εξηγεί ο Στέφεν Ζάμπο και προσθέτει: «Πιστεύω ότι έχουμε φτάσει στο πιο χαμηλό σημείο. Οι σχέσεις είναι χειρότερες και από την εποχή του πολέμου στο Ιράκ. Έχουμε διαφορές σε θεμελιώδη ζητήματα όπως είναι η εμπιστοσύνη. Και έχουμε διαφορές και στο πεδίο του οικονομικού ανταγωνισμού».

Η συνάντηση του γερμανού βουλευτή των Πρασίνων με τον Έντουαρντ Σνοόουντεν στη Μόσχα, κατά την οποία ο πρώην συνεργάτης της NSA εξέφρασε την επιθυμία να καταθέσει ενώπιον των γερμανικών αρχών, απασχόλησε και τα αμερικανικά ΜΜΕ.

Η πρώτη τοποθέτηση της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία ουσιαστικά χαιρέτισε την πρόθεση του Σνόουντεν να καταθέσει, άφησε άφωνη την Ουάσιγκτον. Και αυτό μολονότι οι ειδικοί θεωρούν εντελώς απίθανο το ενδεχόμενο να έλθει στη Γερμανία ο πρώην πράκτορας.

«Δεν σας έχουμε εμπιστοσύνη»

Επισήμως, η αμερικανική κυβέρνηση αποφεύγει να σχολιάσει την πρωτοβουλία του γερμανού βουλευτή και την πρώτη θετική αντίδραση του Βερολίνου. Η εκπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας Κέιτλιν Χάιντεν προτίμησε να υπενθυμίζει ότι ο Έντουαρντ Σνόουντεν διώκεται ποινικά στις ΗΠΑ.

Η Χάιντεν απέφυγε να απαντήσει στο ερώτημα εάν η Ουάσιγκτον επιμείνει στο αίτημα έκδοσης του σε περίπτωση που ο 30χρονος έλθει στη Γερμανία. Όπως παρατηρεί ο διευθυντής του Αμερικανικού Ινστιτούτου Συγκριτικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο John Hopkins, Τζάκσον Τζέινς: «Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε πλήγμα στο πρόσωπο των Αμερικανών. Αναμφίβολα. Θα είναι όπως στην περίπτωση της Μόσχας, η οποία κράτησε στο έδαφός της τον Σνόουντεν. Και το μήνυμα θα ήταν: „Δεν σας έχουμε εμπιστοσύνη“».

ΗΠΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Κλιμακώνεται η αντιπαράθεση με αφορμή τις παρακολουθήσεις 

Όσο περνά ο καιρός γίνεται ολοένα και πιο έκδηλο πως ο αμερικανο-γερμανικός «καυγάς» με αφορμή τις παρακολουθήσεις από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες (NSA) -κάτι που γινόταν ευρέως από όλους και προς όλους - αφορά το πραγματικό «πάπλωμα», δηλαδή είναι έκφραση των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε ποικίλα πεδία όπως η οικονομία και διαχείριση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, νέες γεωπολιτικές και εμπορικές συμμαχίες με το μάτι σε μελλοντικές αγορές και πηγές ενέργειας κ.ά.

Ενδεικτική της αμερικανο-γερμανικής λυκοφιλίας είναι η τελευταία εξαμηνιαία έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Οικονομίας για τη Διεθνή Οικονομία και τις Συναλλαγματικές Πολιτικές που ήρθε ως απάντηση ουσιαστικά στη δυσφορία της γερμανικής αστικής τάξης για τις παρακολουθήσεις και η οποία επικρίνει σφόδρα τη Γερμανία για το τεράστιο εμπορικό της πλεόνασμα σημειώνοντας με νόημα πως η πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια το Βερολίνο επιβαρύνει το σύνολο της ΕΕ. Επισημαίνεται ακόμη ότι το 2012 το γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα ήταν μεγαλύτερο από εκείνο της Κίνας και ότι ο «αναιμικός ρυθμός ανάπτυξης της εσωτερικής ζήτησης στη Γερμανία και η εξάρτησή της από τις εξαγωγές δυσκολεύουν την αποκατάσταση των ισορροπιών σε μία συγκυρία κατά την οποία αρκετές χώρες της Ευρωζώνης βρίσκονται υπό έντονη πίεση να περιορίσουν τη ζήτηση και να συρρικνώσουν τις εισαγωγές».

Οσον αφορά στις αμερικανικές αιτιάσεις, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών έσπευσε την Πέμπτη να απορρίψει τις επικριτικές αναφορές της αμερικανικής έκθεσης, σημειώνοντας ότι η Γερμανία «δεν αξίζει αυτή την κριτική» γιατί «τα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αποτελούν ένδειξη της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας και της παγκόσμιας ζήτησης για τα ποιοτικά γερμανικά προϊόντα»...

Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr