Saturday, November 23, 2013

Η "αντιφασιστική αριστερά" είναι για γέλια και για κλάματα


"Δεν θα αγαπήσουμε οτι έχει τραγουδήσει, δεν θα ξεχάσουμε την λαϊκοπόπ αισθητική και κουλτούρα, αλλά όποιος στον αγώνα κατά του φασισμού ορθώνει το ανάστημα του, γίνεται ένας από μας."
- Εφημερίδα "Αυγή", για τη Δέσποινα Βανδή

Δεν είχα σκοπό να αφιερώσω παραπάνω χρόνο για το θέμα, αλλά νομίζω ότι η υπόθεση της Βανδή, που τα έβαλε (και καλά έκανε) με τον νεοναζί Νότη Σφακιανάκη, δείχνει το πόσο σάπια είναι η ροζ αριστερά:

Η αριστερά αυτή πράγματι δε θέλει το φασισμό, αλλά απ' ότι φαίνεται δεν έχει πρόβλημα με όσους προωθούν την "αποβλάκωση του λαού", ούτε έχει πρόβλημα με τους νεόπλουτους που εδώ και χρόνια ζούσαν με χρυσά κουτάλια, χωρίς βέβαια να ενδιαφέρονται για το πως ζουν οι εργάτες (δείτε πχ εδώ για περισσότερα, κυκλοφορούν πολλά τέτοια και νομίζω μπορείτε εύκολα να τα βρείτε στο ίντερνετ).

Το πρόβλημα με το να λες ότι "όποιος στον αγώνα κατά του φασισμού ορθώνει το ανάστημα του, γίνεται ένας από μας", είναι ότι ο εργάτης ξέρει ότι η Βανδή ΔΕΝ είναι μία από εμάς.

Θα πρέπει να της δώσουμε κάποια εύσημα βέβαια που πράγματι έσπασε τη συνεργασία της με το Σφακιανάκη (άσχετα αν και πιθανότατα το έκανε επειδή δεν είναι της μόδας να δηλώνεις φασίστας, αντίθετα είναι της μόδας να δηλώνεις "δημοκράτης", την ίδια ώρα που τραγουδάς χαζομάρες και ζεις μέσα στη χλιδή, προωθώντας το σάπιο πολιτισμό και την κουλτούρα της άρχουσας τάξης).

Ίσως η ροζ αριστερά, που προωθεί την αστική "δημοκρατία" απέναντι στο φασισμό, να θεωρεί τη Δέσποινα Βανδή ως "μία απ' αυτούς".

Εμείς όμως δεν πρόκειται ποτέ να θεωρήσουμε "μία από εμάς" έναν άνθρωπο που έβγαλε εκατομμύρια προωθώντας μια σαπισμένη κουλτούρα, ειδικά όταν ο άνθρωπος αυτός δεν έχει σκοπό να "αλλάξει ρεπερτόριο" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Η Βανδή θέλει να συνεχίσουν τα πράγματα όπως ήταν: Θέλει δηλαδή να μην έρθει ο φασισμός (σε αυτό συμφωνούμε και δεν έχουμε καμία αντίρρηση), αλλά θέλει να συνεχίσει να αποχαυνώνει τις μάζες και να κερδίζει λεφτά (και μάλιστα πολλά λεφτά) από αυτή την "δημοκρατική" δραστηριότητα της.

Αυτό είναι μη αποδεκτό - και μάλιστα όχι απλά δεν το δεχόμαστε, αλλά κατά την άποψη μου είναι και κάτι το "ύπουλο", όπως άλλωστε είναι "ύπουλη" όλη η στάση της "σοσιαλδημοκρατίας":

Η Χρυσή Αυγή είναι ναζί και το ξέρουμε. Οι ροζ αριστεροί όμως δηλώνουν "δημοκράτες", "αγωνιστές", κτλ. Και πολλοί τους πιστεύουν.

Αν όμως η απάντηση της ροζ αριστεράς στο φασισμό είναι...ο πολιτισμός της Βανδή, τότε ζήτω που καήκαμε. Για να μην έρθει ο φασισμός, δεν αρκεί να καταδικάζεις τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται και να προάγεις τη ανάλογη κουλτούρα (ειδικά αν μιλάμε για "καλλιτέχνες"), και βέβαια χρειάζεται να παλεύεις συνολικά εναντίον του καπιταλισμού, μιας και η ανάγκη του συστήματος για "κινεζοποίηση" των εργατών αναγκάζει την άρχουσα τάξη να στραφεί στο φασισμό για να καταπνίξει τυχόν διαμαρτυρίες, εξεγέρσεις, κτλ.

Πώς γίνεται να καταδικάζεις τον φασισμό, όταν δεν καταδικάζεις την αιτία που τον προκαλεί;

Πόσο σοβαρή είναι αυτή  η "καταδίκη του φασισμού";

Πόσο αποτέλεσμα θα έχει; (ειδικά όταν γίνεται από ανθρώπους που έχουν προωθήσει την αποχαύνωση, και έχουν αμειφθεί πάρα πολύ καλά για αυτό τους το κατόρθωμα).

Καλό θα ήταν για την αριστερά να μπορεί να διαχωριστεί με αυτά τα σάπια άτομα, γιατί προωθούν μια ύπουλη ψευδαίσθηση ότι τάχα μπορείς να καταδικάσεις το φασισμό (και να το παίξεις και "αγωνιστής"), την ίδια ώρα που υποστηρίζουν (!) τις αιτίες που τον γεννούν.

ΥΓ: Με την ευκαιρία, και επειδή πολλοί μου ζητούν να γράφω περισσότερο για την Ελλάδα, όπως έκανα παλιότερα, να πω ότι δεν έχω το χρόνο για να το κάνω αυτό. Επιπλέον, θεωρώ ότι τα όποια χρονικά περιθώρια υπήρχαν στην Ελλάδα έχουν εξαντληθεί, και η αριστερά αποδείχθηκε "λίγη' για να αναδείξει νέα πρόσωπα, κόμματα και -κυρίως- ιδέες και στρατηγική που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν έχει αναδειχθεί ΤΙΠΟΤΑ τέτοιο, και άρα δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για το άμεσο μέλλον. Ίσως αργότερα, αλλά μόνο μέσα από πολύ δουλειά και χρόνο, και αφού πρώτα υποστούμε -δυστυχώς- μια μεγάλη ιστορική ήττα. Προς το παρόν, αφού ζητάτε κάτι από Ελλάδα, θα σας πρότεινα πχ να δείτε αυτό το άρθρο μου περί αριστεράς και φασισμού, γραμμένο πριν περίπου 3 χρόνια. Νομίζω ότι αυτά που περιγράφω δεν χωρούν τις Δέσποινες Βανδή, και γι' αυτό εγώ είμαι εκτός και η Βανδή είναι εντός (τουλάχιστον σε ότι αφορά τη ροζ αριστερά που θεωρεί το "Δεσποινάκι" ως "μία από εμάς")

4 comments:

  1. Η άποψη ότι ο καπιταλισμός και μόνο φέρνει τον φασισμό κατά την γνώμη μου είναι μισή αλήθεια.
    Το εξουσιαστικό σπέρμα του φασισμού εμπεριέχεται στην δουλοκτησία, στην φεουδαρχία όπως και στον καπιταλισμό.
    Και σε οποιοδήποτε άλλο σύστημα, το οποίο υπήρξε ή θα υπάρξει, αν αυτό κατασκευάζει ιεραρχίες.
    Κανένας δεν γεννήθηκε για να διατάζεται ούτε και να διατάζει.
    Αυτά είναι ρόλοι που μοιράζονται είτε με κληρονομικά παλιότερα είτε με ταξικά και κληρονομικά προνόμια σήμερα.
    Το σύστημα το οποίο θα θεσπίζει όχι σχέσης εξουσίας, αλλά σχέσεις συνεργασίας αυτό θα ήταν μια πραγματική τομή στην ιστορία.
    Κατά την γνώμη μου όμως, αυτό το πολιτικό σύστημα δεν έχει υπάρξει ακόμη.

    Με εκτίμηση στο έργο σας και στην ανιδιοτελή προσφορά σας
    Φάνης


    ReplyDelete
  2. Δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι οποιοσδήποτε / οποιαδήποτε σταρ έχει την ελευθερία να κάνει μια αυθόρμητη δήλωση, που δεν την έχουν προετοιμάσει ατζέντηδες, δεν την έχουν επιμεληθεί image makers και δεν την έχουν εγκρίνει δέκα μάνατζερ. Επομένως, η αναγόρευση της Βανδή σε προσωπικότητα του "αντιφασιστικού κινήματος" είναι καταρχήν αστεία.

    Πέραν της φαιδρότητας, αποτελεί ένα ακόμα χαρακτηριστικό σύμπτωμα οξείας πασοκίασης της "αριστεράς".

    Το "Δεσποινάκι" υπήρξε ιέρεια του κιτς, η ενσάρκωση του μύθου της σταχτοπούτας στα χρόνια του Σιμήτη, η εκπλήρωση του πόθου "κάθε" κοριτσόπουλου για κοινωνική ανέλιξη, η σεξουαλική (στο βάθος ταξική) φαντασίωση "κάθε" λαϊκού αλλά in (=μικροαστού) πιτσιρικά, το προσφιλές θέμα της βιομηχανίας κουτσομπολιού και σαχλαμάρας (περιοδικά, πρωϊνάδικα, μεσημεριανάδικα). Συνοπτικά, το "Δεσποινάκι" έκανε καριέρα ως έμβλημα του νεοπλουτισμού της "Ισχυρής Ελλάδας".

    Είναι δικαίωμα του καθενός να ταυτίζεται με όποιον θέλει και να επικαλείται γι' αυτό όποιο λόγο θέλει. Δεν είναι υποχρέωση των άλλων να δέχονται τέτοιες "ταυτίσεις" τοις μετρητοίς, ούτε να γίνονται λωτοφάγοι.

    Τι έχουμε εδώ, λοιπόν; Η "αριστερά" ταυτίζεται με τη Βανδή λόγω κοινών αντιφασιστικών αισθημάτων; Ή μήπως επιδιώκει τον προσεταιρισμό εκείνων των στρωμάτων που γλένταγαν στη Βανδή πριν από μια δεκαετία; Οι αμήχανες προσπάθειες αποστασιοποίησης από τα πεπραγμένα της Βανδή, μάλλον τη δεύτερη εκδοχή ενισχύουν. Η "αριστερά" διαβεβαιώνει πως δε θα ξεχάσει τη λαϊκοπόπ αισθητική και κουλτούρα, αλλά έχει ξεχάσει ευχαρίστως την πολιτική και κοινωνική κατάσταση που τις έκανε κυρίαρχες, επειδή αυτή η κατάσταση έτρεφε επίσης αυτή την "αριστερά": Την "αριστερά" που νοσταλγεί την ευμάρειά της επί Σιμήτη, όπως ακριβώς νοσταλγεί το fan club της Βανδή τη χλιδή της εποχής εκείνης.

    gdmn1973

    ReplyDelete
  3. Παγωσε η σαμπανιερα
    κι απεξω απο την πυλη...
    δικο σας!

    ReplyDelete
  4. Η Βανδη θελει να συνεχισει να αποβλακωνει, ο κοσμος θελει να συνεχισει να αποβλακωνεται, η ροζ αριστερα θελει να συνεχισει στο ρολο της σοσιαλδημοκρατιας, η αριστερα θελει να συνεχισει να μιλαει γενικα και εκ του ασφαλους και γενικα ολοι θελουν να αλλαξουν ολα χωρις να αλλαξει τιποτα

    ReplyDelete