Η "αντιφασιστική αριστερά" είναι για γέλια και για κλάματα

 

"Δεν θα αγαπήσουμε οτι έχει τραγουδήσει, δεν θα ξεχάσουμε την λαϊκοπόπ αισθητική και κουλτούρα, αλλά όποιος στον αγώνα κατά του φασισμού ορθώνει το ανάστημα του, γίνεται ένας από μας."

- Εφημερίδα "Αυγή", για τη Δέσποινα Βανδή

Δεν είχα σκοπό να αφιερώσω παραπάνω χρόνο για το θέμα, αλλά νομίζω ότι η υπόθεση της Βανδή, που τα έβαλε (και καλά έκανε) με τον νεοναζί Νότη Σφακιανάκη, δείχνει το πόσο σάπια είναι η ροζ αριστερά:

Η αριστερά αυτή πράγματι δε θέλει το φασισμό, αλλά απ' ότι φαίνεται δεν έχει πρόβλημα με όσους προωθούν την "αποβλάκωση του λαού", ούτε έχει πρόβλημα με τους νεόπλουτους που εδώ και χρόνια ζούσαν με χρυσά κουτάλια, χωρίς βέβαια να ενδιαφέρονται για το πως ζουν οι εργάτες (δείτε πχ εδώ για περισσότερα, κυκλοφορούν πολλά τέτοια και νομίζω μπορείτε εύκολα να τα βρείτε στο ίντερνετ).

Το πρόβλημα με το να λες ότι "όποιος στον αγώνα κατά του φασισμού ορθώνει το ανάστημα του, γίνεται ένας από μας", είναι ότι ο εργάτης ξέρει ότι η Βανδή ΔΕΝ είναι μία από εμάς.

Θα πρέπει να της δώσουμε κάποια εύσημα βέβαια που πράγματι έσπασε τη συνεργασία της με το Σφακιανάκη (άσχετα αν και πιθανότατα το έκανε επειδή δεν είναι της μόδας να δηλώνεις φασίστας, αντίθετα είναι της μόδας να δηλώνεις "δημοκράτης", την ίδια ώρα που τραγουδάς χαζομάρες και ζεις μέσα στη χλιδή, προωθώντας το σάπιο πολιτισμό και την κουλτούρα της άρχουσας τάξης).

Ίσως η ροζ αριστερά, που προωθεί την αστική "δημοκρατία" απέναντι στο φασισμό, να θεωρεί τη Δέσποινα Βανδή ως "μία απ' αυτούς".

Εμείς όμως δεν πρόκειται ποτέ να θεωρήσουμε "μία από εμάς" έναν άνθρωπο που έβγαλε εκατομμύρια προωθώντας μια σαπισμένη κουλτούρα, ειδικά όταν ο άνθρωπος αυτός δεν έχει σκοπό να "αλλάξει ρεπερτόριο" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Η Βανδή θέλει να συνεχίσουν τα πράγματα όπως ήταν: Θέλει δηλαδή να μην έρθει ο φασισμός (σε αυτό συμφωνούμε και δεν έχουμε καμία αντίρρηση), αλλά θέλει να συνεχίσει να αποχαυνώνει τις μάζες και να κερδίζει λεφτά (και μάλιστα πολλά λεφτά) από αυτή την "δημοκρατική" δραστηριότητα της.

Αυτό είναι μη αποδεκτό - και μάλιστα όχι απλά δεν το δεχόμαστε, αλλά κατά την άποψη μου είναι και κάτι το "ύπουλο", όπως άλλωστε είναι "ύπουλη" όλη η στάση της "σοσιαλδημοκρατίας":

Η Χρυσή Αυγή είναι ναζί και το ξέρουμε. Οι ροζ αριστεροί όμως δηλώνουν "δημοκράτες", "αγωνιστές", κτλ. Και πολλοί τους πιστεύουν.

Αν όμως η απάντηση της ροζ αριστεράς στο φασισμό είναι...ο πολιτισμός της Βανδή, τότε ζήτω που καήκαμε. Για να μην έρθει ο φασισμός, δεν αρκεί να καταδικάζεις τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται και να προάγεις τη ανάλογη κουλτούρα (ειδικά αν μιλάμε για "καλλιτέχνες"), και βέβαια χρειάζεται να παλεύεις συνολικά εναντίον του καπιταλισμού, μιας και η ανάγκη του συστήματος για "κινεζοποίηση" των εργατών αναγκάζει την άρχουσα τάξη να στραφεί στο φασισμό για να καταπνίξει τυχόν διαμαρτυρίες, εξεγέρσεις, κτλ.

Πώς γίνεται να καταδικάζεις τον φασισμό, όταν δεν καταδικάζεις την αιτία που τον προκαλεί;

Πόσο σοβαρή είναι αυτή  η "καταδίκη του φασισμού";

Πόσο αποτέλεσμα θα έχει; (ειδικά όταν γίνεται από ανθρώπους που έχουν προωθήσει την αποχαύνωση, και έχουν αμειφθεί πάρα πολύ καλά για αυτό τους το κατόρθωμα).

Καλό θα ήταν για την αριστερά να μπορεί να διαχωριστεί με αυτά τα σάπια άτομα, γιατί προωθούν μια ύπουλη ψευδαίσθηση ότι τάχα μπορείς να καταδικάσεις το φασισμό (και να το παίξεις και "αγωνιστής"), την ίδια ώρα που υποστηρίζουν (!) τις αιτίες που τον γεννούν.

ΥΓ: Με την ευκαιρία, και επειδή πολλοί μου ζητούν να γράφω περισσότερο για την Ελλάδα, όπως έκανα παλιότερα, να πω ότι δεν έχω το χρόνο για να το κάνω αυτό. Επιπλέον, θεωρώ ότι τα όποια χρονικά περιθώρια υπήρχαν στην Ελλάδα έχουν εξαντληθεί, και η αριστερά αποδείχθηκε "λίγη' για να αναδείξει νέα πρόσωπα, κόμματα και -κυρίως- ιδέες και στρατηγική που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν έχει αναδειχθεί ΤΙΠΟΤΑ τέτοιο, και άρα δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για το άμεσο μέλλον. Ίσως αργότερα, αλλά μόνο μέσα από πολύ δουλειά και χρόνο, και αφού πρώτα υποστούμε -δυστυχώς- μια μεγάλη ιστορική ήττα. Προς το παρόν, αφού ζητάτε κάτι από Ελλάδα, θα σας πρότεινα πχ να δείτε αυτό το άρθρο μου περί αριστεράς και φασισμού, γραμμένο πριν περίπου 3 χρόνια. Νομίζω ότι αυτά που περιγράφω δεν χωρούν τις Δέσποινες Βανδή, και γι' αυτό εγώ είμαι εκτός και η Βανδή είναι εντός (τουλάχιστον σε ότι αφορά τη ροζ αριστερά που θεωρεί το "Δεσποινάκι" ως "μία από εμάς")