Δε μπορούμε βέβαια να εμπιστευόμαστε και πολύ τα δημοσιεύματα του αστικού τύπου, αλλά πάντως οι σημερινοί Times του Λονδίνου αναφέρουν ότι το Ισραήλ συμφώνησε με τη Σαουδική Αραβία για για ένα χτύπημα εναντίον του Ιράν.
Για το Ισραήλ τα έχουμε πει πολλές φορές, αλλά η Σαουδική Αραβία έχει και αυτή λόγο να χτυπήσει το Ιράν, διότι απλούστατα δε θέλει ούτε αυτή να γίνει το Ιράν πυρηνική δύναμη.
Έως τώρα, το Ισραήλ είναι η μοναδική δύναμη στην περιοχή που έχει πυρηνικά όπλα, επιβάλλοντας τη θέληση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Η Σαουδική Αραβία είναι όμως η πιο σημαντική χώρα της περιοχής, έχοντας με διαφορά τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου.
Το Ιράν έως τώρα ήταν μια σημαντική δύναμη, με αρκετό πετρέλαιο, αξιόμαχο στρατό, και υποστήριξη από Ρωσία-Κίνα. Αν όμως αποκτήσει και αυτό πυρηνική βόμβα, τότε η Σαουδική Αραβία θα είναι ουσιαστικά η μοναδική δύναμη της περιοχής που δε θα έχει πυρηνικά, και άρα θα μείνει πίσω από τους υπόλοιπους και δε θα μπορεί πλέον να ελέγχει τα πράγματα όπως έκανε μέχρι τώρα (γι' αυτό άλλωστε και οι Σαουδάραβες αγόρασαν και αυτοί μια πυρηνική βόμβα από το Πακιστάν, όπως ανέφερε πρόσφατα το BBC).
Τέλος πάντων, το Ισραήλ ήθελε να χτυπήσει το Ιράν, αλλά όπως σωστά παρατήρησε χθες και ένας αναγνώστης στο blog, αφήνοντας αυτό εδώ το σχόλιο:
Το πρόβλημα που έχουν οι Ισραηλινοί για να μπουκάρουν είναι η απόσταση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ.Σας προτείνω να διαβάσετε τα links που άφησε στο Blog ο αναγνώστης, αλλά αν ισχύει η σημερινή αποκάλυψη των Times, τότε το Ισραήλ ήδη έλυσε το πρώτο σκέλος του προβλήματος του: Η Σαουδική Αραβία συμφώνησε να αφήσει τους Ισραηλινούς να χρησιμοποιήσουν το έδαφος της για τις επιχειρήσεις τους, αν τελικά οι κυρώσεις εναντίον του Ιράν δεν είναι αρκετές για να το εμποδίσουν να αποκτήσει πυρηνικά.
Το 1981 όταν χτύπησαν τον αντιδραστήρα Οσιράκ στην Βαγδάτη που κατασκεύαζαν οι Γάλλοι για τον Σαντάμ τα F-16 έφτασαν οριακά μέχρι την Βαγδάτη τελείως γυμνά από οπλισμό εκτός από τις βόμβες και με περισσότερο καύσιμο σε εξωτερικές δεξαμενές από ότι καθόριζαν οι προδιαγραφές των αεροσκαφών από την General Dynamics.
Για να χτυπήσουν το Ιράν θα χρειαστούν εναέριο ανεφοδιασμό ο οποίος θα πρέπει να πραγματοποιηθεί πάνω από την Σαουδική Αραβία, το Ιράκ ή την Τουρκία, πράγμα χλωμό.
Ακόμα δεν έχουν κάποιο όπλο που μπορεί να χτυπήσει υπόγειες και θωρακισμένες εγκαταστάσεις
όπως είναι σχεδόν όλες οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.
Αν μπορούσαν θα το είχαν ήδη κάνει όπως έκαναν και το 81' στο Ιράκ. Τα 2 cents μου στο θέμα.
Ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες αναλύσεις.
Σχετικές πληροφορίες:
http://www.wired.com/dangerroom/2012/09/iran-war-plan/all/
http://www.nytimes.com/2013/04/23/world/middleeast/israel-hagel-iran.html?_r=0
Εδώ το άρθρο των Times:
Two old foes unite against Tehran
Convinced that Iran is tricking the world over nuclear weapons, Israel and Saudi Arabia may work together to curb its ambitions.
ONCE they were sworn enemies. Now Israel’s Mossad intelligence agency is working with Saudi officials on contingency plans for a possible attack on Iran if its nuclear programme is not significantly curbed in a deal that could be signed in Geneva this week.
Both the Israeli and Saudi governments are convinced that the international talks to place limits on Tehran’s military nuclear development amount to appeasement and will do little to slow its development of a nuclear warhead.
As part of the growing co-operation, Riyadh is understood already to have given the go-ahead for Israeli planes to use its airspace in the event of an attack on Iran.
Both sides are now prepared to go much further. The Sunni kingdom is as alarmed as Israel by the nuclear ambitions of the Shi’ite-dominated Iran.
Να σημειωθεί επίσης και κάτι ακόμα: Μια επίθεση εναντίον του Ιράν, αν συμβεί, θα είναι εντελώς περιορισμένη, και θα αφορά κυρίως τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις (ειδικά οι Σαουδάραβες δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο). Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ δε νομίζω ότι έχουν τη δυνατότητα για κάτι παραπάνω, μιας και το Ιράν είναι αρκετά μάχιμος αντίπαλος, και έχει και την υποστήριξη της Ρωσίας και της Κίνας. Οι αποδυναμωμένες ΗΠΑ δε μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω.
Ένας άλλος αναγνώστης άφησε και αυτός ένα ενδιαφέρον σχόλιο χθες στο blog, λέγοντας ότι το Ισραήλ ίσως να θέλει να επιτεθεί στο Ιράν, ώστε έτσι να αναγκάσει τις ΗΠΑ να επέμβουν και αυτές. Η δική μου άποψη, που την έχω ξαναπεί, είναι ότι οι ΗΠΑ θέλουν να επιτεθούν, αλλά δε μπορούν, οπότε απλά θα αφήσουν το Ισραήλ να κάνει τη βρωμοδουλειά τους, να βομβαρδίσει τα πυρηνικά του, και μετά οι ΗΠΑ θα αναλάβουν τις "ειρηνευτικές συνομιλίες", όπως πχ η Ρωσία ανέλαβε τις αντίστοιχες συνομιλίες για την περίπτωση της Συρίας. Βέβαια, ώσπου να αρχίσουν οι συνομιλίες, το Ισραήλ θα έχει καταστρέψει τα πυρηνικά του Ιράν, και θα έχει υπενθυμίσει σε όλους "ποιος είναι το αφεντικό".
Τέλος πάντων, όλα αυτά είναι σενάρια και εικασίες που τα λέμε χωρίς εσωτερική πληροφόρηση, άρα μπορεί να πέφτουμε και έξω. Άλλωστε, κανείς δε μπορεί να προβλέψει κάτι τόσο πολύπλοκο όσο αυτό με 100% ποσοστό επιτυχίας. Αν όμως ισχύει η αποκάλυψη που έκαναν σήμερα οι Times, τότε προφανώς το σενάριο μιας επίθεσης του Ισραήλ εναντίον του Ιράν γίνεται πολύ πιο πιθανό και κοντινό...
ναι αλλά αυτό δεν θα έχει τεράστιο αντίκτυπο πάνω στο νέο μεγάλο σύμμαχο όπως επισήμανες εύστοχα πάρα πολλές φορές της Σαουδικής Αραβίας τώρα που οι ΗΠΑ παρακμάζουν διαρκώς και το δολάριο χάνει συνέχεια αξία, δηλαδή την Κίνα αλλά κυρίως την Ρωσία;
ReplyDeleteΔεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς. Αν αναφέρεσαι στη Σαουδική Αραβία, δεν έχει καμία αντίρρηση στο να χτυπηθούν τα πυρηνικά του Ιράν (το αντίθετο), διότι έτσι θα καταφέρει να διατηρηθεί ως η #1 δύναμη ανάμεσα στους πετρελαιάδες της Μέσης Ανατολής. Βέβαια, στο θέμα του δολαρίου, έχουν κοινά συμφέροντα με το Ιράν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα γούσταραν μια -περιορισμένη- επίθεση εναντίον των πυρηνικών του εγκαταστάσεων. Αν βέβαια η επίθεση γενικευτεί και αρχίζουν να χτυπάνε κι άλλους στόχους, τότε οι Σαουδάραβες δε νομίζω να συναινέσουν, αλλά τα πυρηνικά είναι "αιτία πολέμου" για αυτούς.
DeleteΑξίζει πάντως να σημειωθεί αυτό που έλεγα και στο άρθρο, ότι δηλαδή οι Times (και οι κάθε Times) δε μπορούν να θεωρηθούν και εντελώς αξιόπιστη πηγή. Ειδικά πάντως οι Times έχουν μια πάγια στάση υπέρ μιας επίθεσης στο Ισραήλ, και δεν αποκλείεται να θέλουν να "δημιουργήσουν κλίμα". Θα δούμε
DeleteΠολύ επιφυλακτικά βλέπω το δημοσίευμα. Έστω ότι μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός των εχθρικών σχέσεων Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας. Άλλωστε είναι ξεκάθαρο ότι το καπιταλιστικό συμφέρον δεν έχει να κάνει με πατρίδες ή θρησκεία. Πάντα θα βρίσκει μιά καλή "δικαιολογία" για να κάνει αυτό που υπαγορεύει το συμφέρον του.
ReplyDeleteΤο άρθρο όμως δεν λαμβάνει καθόλου υπ' όψιν το θέμα των στενών του Ορμούζ και τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει όποιαδήποτε έστω και απλή δυσκολία διέλευσης (πόσω μάλλον κλείσιμο) ως αντίποινα, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των αποθεμάτων και της παραγωγής της Σ. Αραβίας έιναι στο ΒΑ τμήμα της χώρας όπου και οι μεγαλύτερες εγκαταστάσεις φόρτωσης και διανομής.
Επίσης υπερτονίζει τη διαφορά Σουννιτών (Σ Αραβία) Σηιτών (Ιράν) που έιναι μια "εσωτερική" του Ισλαμ διαφορά και δεν λαμβάνει καθόλου υπ' όψιν τη διαταραχή που θα προκαλέσει στις σχέσεις με άλλες μουσουλμανικές χώρες και ή επίθεση αλλά και η "συμμαχία" με τον προαιώνιο εχθρό. Το βασίλειο των Saud καλλιεργεί δεκαετίες την εικόνα του "ισχυρού" (οικονομικά και πολιτικά) θεματοφύλακα του Ισλάμ (Βλ. Μέκκα κλπ) και την εξαργυρώνει στις διακρατικές του σχέσεις.
Εκτίμησή μου ότι προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα. Όχι βέβαια στη Σ. Αραβία αλλά στους "δυτικούς" αναγνώστες και αναλυτές περισσότερο.
Ευχαριστώ και εγώ με την ευκαιρία για τις πολύ καλές και δυσεύρετης οπτικής αναλύσεις τον ciaoant1.
AnonymousNovember 17, 2013 at 1:46 PM
ReplyDeleteΠιστεύω ότι υποβαθμίζεις πάρα πολύ τη διαφορά Σουνιτών-Σιιτών η οποία, σε αντίθεση με ότι υποστηρίζεις είναι στα μάτια και των 2 "μονομάχων" (Σ. Αραβία, Ιράν) ίσως μεγαλύτερη και από την έχθρα τους με άλλες θρησκείες. Οι Σουνίτες αντιμετωπίζουν τους Σιίτες ως αιρετικούς (και ανάποδα) και ο φανατισμός τους έναντι του άλλου είναι μεγαλύτερος (είχαμε και τα αντίστοιχα παραδείγματα στο χριστιανισμό). Ενώ η πολιτική και των 2 κρατών χρησιμοποιεί τη θρησκεία όχι μόνο ως μέσο αλλά και ως κριτήριο. Ένας φίλος μου από το Πακιστάν μου τονίζει το εξής: αν η πολιτική του Ιράν από την Ισλαμική Επανάσταση και μετά ήταν προσανατολισμένη στη χειραφέτηση των μουσουλμάνων γενικά και όχι μόνο των Σιιτών όπως συμβαίνει ως τώρα, το Ιράν θα ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Μ. Ανατολής. Καθότι έχει τόσο τα οικονομικά δεδομένα (ισχυρή οικονομία, μεγάλη αγορά, αρκετό πετρέλαιο και φυσικό αέριο), όσο και τα δημογραφικά, γεωπολιτικά, στρατιωτικά, και κυρίως πολιτιστικά και ιστορικά δεδομένα για να το καταφέρει. Και βλέπεις πώς, παρόλο που ο Ερντογάν το προσπαθεί, η Τουρκία δεν έχει την ίδια δυνατότητα (κυρίως λόγω έκεντρης θέσης και λόγω του οθωμανικού της παρελθόντος). Λόγω και της έλλειψης κάποιου είδους αντιπροσώπευσης (δημοκρατίας), αυτό που ονομάζουν public perception πάιζει μεγάλο ρόλο στη Μ. Ανατολή.
Όσο για το Ορμούζ: το προσωρινό κλείσιμο των στενών ενδέχεται να είναι επιθυμητό τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τους Σαουδάραβες. Θα ανεβάσει και σταθεροποιήσει την τιμή του πετρελαίου σε ανωτερα επίπεδα (όπως στη δεκαετία του 1970) ικανοποιώντας και τους δύο. θα γράψω κάτι σχετικό..
Nikolai
Nikolai
DeleteΣωστές οι παρατηρήσεις όσο αφορά το μέγεθος της αντιπαλότητας εντός του Ισλάμ.
Αυτό που επισήμανα στο σχόλιό μου έχει να κάνει με την ανάδειξη από τους Times αυτού του σημείου ΜΟΝΟ. Είναι κατά τη γνώμη μου ελλιπές σκόπιμα, αφου δεν είναι δυνατόν να εκτιμάς γεωπολιτικές ισσοροπίες που βασίζονται σε θρησκευτικές πεποιθήσεις αγνοώντας το μεγαλύτερο θέμα (που έχει να κάνει με τη θέση γενικά του Ισλάμ απέναντι στους αλλόπιστους) και τονίζοντας το μικρότερο. Δε λέω ότι δεν παίζει ρόλο απλά ότι πρέπει να λαμβάνεις υπ' όψιν ΚΑΙ το άλλο γιατί είναι σημαντικό (ίσως και περισσότερο).
Το ίδιο ισχύει και για το θέμα του Ορμούζ. Είναι πολύ σημαντικό για να μη το λαμβάνεις υπ' όψιν σε οποιαδήποτε αναλυση σχετική.
Δεν ανέφερα τα παραπάνω ως επιχειρήματα για το αντίθετο. Απλά πολύ σημαντικά γαι να μη τα λαμβάνεις ΚΑΙ αυτά υπ' όψιν.
Εχω την εντύπωση πως το Ισραήλ δεν μπορεί να καταφέρει ικανό χτύπημα στο Ιράν, τέτοιο που θα εξουδετέρωνε το πυρηνικό του πρόγραμμα, παρά μόνο μπορεί να το καθυστερήσει.
ReplyDeleteΕπίσης, είναι πολύ σημαντικό να δούμε τις οικονομικές επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα, επειδή το Ιράν αν δεχτεί την οποιαδήποτε επίθεση, το πιο πιθανό είναι να να αντιδράσει, πέρα από την πυραυλική απάντηση και με το να κλείσει τα στενά του Ορμούζ, το περάσμα στον Περσικό Κόλπο δηλαδή, για τα τάνκερς που μεταφέρουν το πετρέλαιο σε πολλές χώρες του πλανήτη. Αυτό θα εξανάγκαζε σε άμεση στρατιωτική επέμβαση την Αμερική και φυσικά θα προκαλούσε την εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου σε δυσθεώρητο ύψος. Εν καιρώ παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, είναι δύσκολο να προβλέψει κάποιος αισιόδοξο σενάριο μετά από κάτι τέτοιο.
Ciaoant1, είχα γράψει ένα σχόλιο κάποιες μέρες πριν αλλά δεν ήταν δυνατόν να το ανεβάσω. Ελπίζω να τα καταφέρω τώρα.
ReplyDelete1
Πιστεύω ότι έχεις δίκιο για την απόφαση των ΗΠΑ να πληθωρίσουν το δολάριο, θεωρώ όμως ότι υπάρχουν όρια όσον αφορά το χρονικό ορίζοντα και την έκταση της εκτύπωσης δολαρίων. Όπως λέει κ αυτό το άρθρο "We can't inflate our way out of the debt crisis". http://www.washingtonsblog.com/2010/03/we-cant-inflate-our-way-out-of-the-debt-crisis-so-what-can-we-do.html
Για τους εξής λόγους:
...
CNN Money sounded a similar theme yesterday:
Some have suggested that the country could just “inflate its way” out of its fiscal ditch.
The idea: Pursue policies that boost prices and wages and erode the value of the currency.
The United States would owe the same amount of actual dollars to its creditors — but the debt becomes easier to pay off because the dollar becomes less valuable.
That’s hardly a good plan, say a bevy of debt experts and economists.
“Many countries have tried this and they’ve all failed,” said Mark Zandi, chief economist at Moody’s Economy.com.
It’s true that inflation could reduce a small portion of U.S. debt. The International Monetary Fund (IMF) estimates that in advanced economies less than a quarter of the anticipated growth in the debt-to-GDP ratio would be reduced by inflation.
But the mother lode of the country’s looming debt burden would remain and the negative effects of inflation could create a whole new set of problems.
For starters, a lot of government spending is tied to inflation. So when inflation rises, so do government obligations, said Donald Marron, a former acting director of the Congressional Budget Office (CBO), in testimony before the Senate Budget Committee.
“[W]e have an enormous number of spending programs, Social Security being the most obvious, that are indexed. If inflation goes up, there’s a one-for-one increase in our spending. And that’s also true in many of the payment rates in Medicare and other programs,” he said.
Inflation would also make future U.S. debt more expensive, because inflation tends to push up interest rates. And the Treasury will have to refinance $5 trillion worth of short-term debt between now and 2015.
“[The debt's] value could go down for a couple of years because of surprise inflation. But then … the market’s going to charge you a premium interest rate and say ‘you fooled us once but this time we’re going to charge you a much higher rate on your three-year bonds,’” Marron said.
The Treasury is increasing the average term of its debt issuance so it can lock in rates for a longer time and reduce the risk of a sudden spike in borrowing costs. But moving that average higher won’t happen overnight. And, in any case, short-term debt will always be part of the mix.
Another potential concern: Treasury inflation-protected securities (TIPS), which have maturities of 5, 10 and 20 years. They make up less than 10% of U.S. debt outstanding currently, but the Government Accountability Office has recommended Treasury offer more TIPS as part of its strategy to lengthen the average maturity on U.S. debt.
The higher inflation goes, of course, the more the Treasury will owe on its TIPS.
Just last week, the CBO noted that interest paid on U.S. debt had risen 39% during the first five months of this fiscal year relative to the same period a year ago. “That increase is largely a result of adjustments for inflation to indexed securities, which were negative early last year,” according to the agency’s monthly budget review.
What’s more, the knock-on effects of inflation are not pretty. A recent report from the IMF outlined some of them: reduced economic growth, increased social and political stress and added strain on the poor — whose incomes aren’t likely to keep pace with the increase in food prices and other basics. That, in turn, could increase pressure on the government to provide aid — aid which would need to keep pace with inflation.
...
2
ReplyDeleteΒέβαια, δεν πιστεύω ότι οι ΗΠΑ θα μειώσουν τον προυπολογισμό του στρατού τόοοοσο πολύ (όσο πρέπει κ μπορούν). Διότι πολύ απλά, από τη μια πλευρά, το military-industrial complex είναι αυτό που κάνει κουμάντο στις ΗΠΑ, ενώ από την άλλη, τυχόν μείωση σημαίνει ότι οι ΗΠΑ αφήνουν ανοιχτό το πεδίο για να κυριαρχήσουν Ρωσία-Κίνα στην Ασία. Επίσης σημαίνει ότι οι χώρες που ως τώρα φοβούνται να εγκαταλείψουν το δολάριο θα το κάνουν (με τη Σ. Αραβία και τα εμιράτα να είναι ανάμεσα σ' αυτές).
'Αρα, θεωρώ ότι θα περικόψουν το (όποιο) κράτος πρόνοιας υπάρχει ως τώρα στις ΗΠΑ (σε αυτό άλλωστε δείχνει κ ο συγγραφέας, άσχετα αν δεν το παραδέχεται), περιμένοντας (ή μεγεθύνοντας τα υπάρχοντα) προβλήματα της Ευρώπης. Το πρώτο σημαίνει πολιτική αποσταθεροποίηση, δεδομένων των τεράστιων ανισσοτήτων και της φτώχειας στην Αμερική (σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι στην Ευρώπη). Πολιτική αποσταθεροποίηση σημαίνει επιβολή αυταρχικού-ολοκληρωτικού καπιταλιστικού κράτους ή επανάσταση. Πολλοί αριστεροί Αμερικάνοι ερευνητές το βλέπουν (σε αντίθεση με εμάς στην Ευρώπη που μυωπίζουμε), και δικαιολογημένα λένε "the question of socialism is about to open in these USA". Γενικά, οι συνθήκες για ανατροπή του σημερινού καθεστώτος, όσο κι αν φαντάζει απίθανο, είναι πιο ευνοικές στις ΗΠΑ παρά στην Ευρώπη, με τα τωρινά δεδομένα.
http://www.truth-out.org/news/item/15680-the-question-of-socialism-and-beyond-is-about-to-open-up-in-these-united-states
Για την Ευρώπη...Ένα σενάριο είναι ότι οι Αμερικάνοι θα επιχειρήσουν να την αποσταθεροποιήσουν πριν αναγκαστούν οι ίδιοι να επιβάλλουν την κινεζοποίηση των Αμερικανών εργατών. Με αυτό τον τρόπο θα έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια εκτύπωσης χρήματος (άρα λιγότερες μειώσεις μισθών-αν κ ο πληθωρισμός είναι έμμεση μείωση μισθών-, μικρότερη ανάγκη επιβολής αυταρχικού καθεστώτος κ λιγότερο ρίσκο επανάστασης). Στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα ενδέχεται να παίξει σημαντικό ρόλο στην αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης μέσω μιας ελληνικής χρεοκοπίας κ εξόδου από την ένωση. Μην ξεχνάμε: παραδοσιακά η Ελλάδα συμμαχεί με το κράτος που κυριαρχεί στη θάλασσα, η ελληνική εφοπλιστική τάξη (η κυρίαρχη μερίδα της ελληνικής ελίτ) έχει έδρα κ δεσμούς με τον αγγλωσαξωνικό κόσμο (Λονδίνο, Νέα Υορκη) και, ενδεικτικό και των προθέσεών της, η Ελλάδα (και η Κύπρος) είναι σύμμαχος του Ισραήλ. Κάποιος μπορεί να πει ότι αυτό θα ήταν καλύτερο να γίνει το 2010 όταν γαλλικές και γερμανικές τράπεζες είχαν άμεση εμπλοκή σε ελληνικά ομόλογα. Εκείνη την εποχή όμως η ελληνική έξοδος θα συμπαρέσερνε ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία (και τις ΗΠΑ), κι ενώ η Αμερική είχε ακόμα ελπίδες νίκης στον πόλεμο ευρώ-δολαρίου. Τώρα όμως που οι ελπίδες αυτές μειώνονται η επιλογή της grexit γίνεται πιο ελκυστική για τον Μπάρμπα-Σαμ. Γι' αυτό και η Γερμανία θέλει να διώξει το ΔΝΤ από τη χώρα κ την ευρωζώνη, για να ελαχιστοποιήσει την δυντότητα Αμερικανικής επιρροής. Η έξοδος της Ελλάδας θα συνοδευόταν από αντίστοιχη έξοδο της Κύπρου, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας. Όλες αυτές οι χώρες είναι παραδοσιακά υπό ισχυρή αγγλοσαξωνική επιρροή. Αυτό το κύμα χρεοκοπίας-εξόδου θα δημιουργούσε αυτομάτος πιέσεις σε Ισπανια (και λόγω υψηλών δανείων των ισπανικών τραπεζων στην Πορτογαλία) και Ιταλία για χρεοκοπία-έξοδο από το ευρώ, το λεγόμενο contagion effects. Χωρίς Ιταλία, Ισπανία (και Γαλλία, Βέλγιο μετά) δεν υπάρχει ευρωζώνη, μόνο μια μεγάλη Γερμανική Ένωση (Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία): μεγαλύτερη από τη Γερμανία, νάνος σε παγκόσμιο επίπεδο (και σε αποθέματα χρυσού).
3
ReplyDeleteΑλλά ακόμα κι αν καταφέρει να υπερισχύσει η Ευρώπη/Γερμανία/ευρώ έναντι των ΗΠΑ/δολαρίου αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι εργάτες θα ωφεληθούν, κάθε άλλο. Όταν γίνει το κυρίαρχο παγκόσμιο αποθεματικό (που σύμφωνα με την υπάρχουσα κατάσταση είναι κ το πιο πιθανό), το ευρώ θα ανατιμηθεί σημαντικά. Προκειμένου λοιπόν να διατηρήσουν (μέρος) από την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαικών επιχειρλησεων, εκτός από τις φτηνές εισαγωγές πετρελαίου σε ευρώ, όλες οι ευρωπαικές χώρες θα εφαρμόσουν πολιτικές σκληρής λιτότητας, αντίστοιχες ή και χειρότερες των σημερινών, σε πανευρωπαικό όμως επίπεδο. Τότε, ο δρόμος για την επιβολή κοινωβουλευτικού (ή άλλης μορφής) φασισμού ή κάποιου είδους σοσιαλισμού, πανευρωπαικά ή σε εθνικό επίπεδο, θα είναι ανοιχτός...
Συνεπώς, θεωρώ ότι τα επόμενα 2-3 χρόνια οι Αμερικάνοι θα προσπαθήσουν να ωθήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ. Παράλληλα, θα περικόψουν ένα μέρος των στρατιωτικών δαπανών (ήδη το κάνουν σε Ευρώπη, Λ. Αμερική, Αφρική κ ενδέχεται και στην Ν. Ασία, εφόσον καταφέρουν να δημιουργήσουν τη συμμαχία ΗΠΑ-Ινδία-Ιαπωνία-Αυστραλία+Βιετνάμ, δες το λινκ) αλλά ταυτόχρονα θα ενισχύσουν την παρουσία τους σε Αν. Ασία και Μέση Ανατολή, παρά την αποχώρησή τους από το Αφγανιστάν. Ο Καρζάι είναι φιλο-Ινδός (σπούδασε εκεί κτλ) και οι Παστούν του Αφγανιστάν (70% του συνόλου) αποκομένοι από τους Παστούν του Πακιστάν (βλέπε, Πακιστάν=Ισραήλ της Κίνας). Η αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν αφήνει πίσω ένα καθεστώς τουλάχιστον ουδέτερο προς αυτούς και τους δίνει την ευχέρεια πολεμικής αναμέτρησης με το Ιράν το οποίο, παρά το μέγεθός του ενδέχεται να είναι λιγότερο επικίνδυνο από το Αφγανιστάν! Μπορεί να είναι καλύτερα εξοπλισμένο από τους Ταλιμπάν αλλά α) η πολεμική εμπειρία κ οι ανορθόδοξες μεθόδοι των Αφγανών και των φονταμενταλιστών εκεί δεν συγκρίνονται (40 χρόνια πόλεμος), β) η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ έχει αποδείξει ότι λειτουργεί καλύτερα απέναντι σε στρατούς με οργανωμένες δομές, και αν και οι Ιρανοί παραστρατιωτικοί είναι κατα βάση οργανωμένοι σε μη συμβατικές δομές, εντούτοις έχουν έλλειψη πολεμικής εμπειρίας. Αυτό αποδείχθηκε και στο Ιρακ, με την εύκολη νίκη επί του Σαντάμ αλλά και τις δυσκολίες που οι ΗΠΑ συνάντησαν έπειτα. Το Ιράν όμως είναι εθνικά ανομοιογενές (50% μόνο οι Πέρσες) και μια επιτυχής εκστρατεία εναντίων των μουλάδων θα είχε ως αποτέλεσμα το διαμελισμό του, καθότι είναι too big to handle. Άρα, το ΒΔ Ιράν θα ενώνονταν με το Αζερμπαιτζαν (20% του πληθυσμού του Ιράν είναι Αζέροι), το Δυτικό με το Ιρακινό Κουρδιστάν, ΝΑ θα δημιουργούσαν το ανεξάρτητο Μπαλουχιστάν με τα πλούσια κοιτάσματα που θα μπορούν να ελέγχουν (παίρνοντας κ ένα κομμάτι του Πακιστάν, το 2ο και 3ο λινκ).
4
ReplyDeleteΤο μεγαλύτερο εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο είναι η στήριξη Ρωσίας-Κίνας στο Ιράν όμως: μια "αποκάλυψη" περι επιτυχούς εμπλουτισμού ουρανίου (ή κάτι αντίστοιχο) από το Ιράν θα οδηγήσει σε Ισραηλινούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς...Ιρανικά αντίποινα θα οδηγήσουν σε αμερικανική εμπλοκή και ο κίνδυνος πολέμου με τις ΗΠΑ (τώρα που είναι ανίσχυρη κατα πολύ στρατιωτικά) θα αναγκάσει την Κίνα να μην εμπλακεί και η Ρωσία δεν μπορεί να τα βγάλει μόνη της πέρα. Ένας κίνδυνος είναι να κλείσει το Ιράν τα στενά, αποκόπτωντας τη ροή του πετρελαίου με αποτέλεσμα την εκτόξευση του πετρελαίου στα 200-250 δολάρια...Λοιπόν, ενδέχεται αυτό να είναι και το πραγματιτικό τους συμφέρον: α) οι πετρελαιάδες και ειδικά οι Σαουδάραβες θα είναι χαρούμενοι τόσο λόγω της επίθεσης στο εχθρικό, ανταγωνιστικό τοπικά, σιιτικό Ιράν, όπως και λόγω της ανόδου της τιμής του πετρελαίου (σε αντάλλαγμα του πληθωρισμού του δολαρίου), β) οι τεράστιες αμερικανικές επενδύσεις σε shale gas θα είναι πλέον προσοδοφόρες, με αποτέλεσμα να σώσουν οι ΗΠΑ τρισεκατομμύρια δολάρια πεταμένα λεφτά (+αυξημένη ενεργειακή αυτάρκεια), γ) η ανταγωνιστική παραγωγή Ευρώπης-Κίνας θα υποφέρει (μόνο η Ρωσία θα κερδίσει πολλά), και δ) θα ελέγξουν όλη της Μ. Ανατολή κ θα μπορούν να παρέμβουν/απειλούν Κεντρική Ασία/Ρωσία/Κίνα, δεδομένου ότι, με μια ματιά στα χάρτη, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πώς το Ιράν είναι το κέντρο αυτής της περιοχής...
Σε κάθε περίπτωση, μπροστά μας είναι κοσμογονικές οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις...
http://www.worldpoliticsreview.com/articles/12132/u-s-india-inch-toward-naval-partnership
http://www.globalresearch.ca/plans-for-redrawing-the-middle-east-the-project-for-a-new-middle-east/3882
http://www.nytimes.com/2013/09/29/opinion/sunday/imagining-a-remapped-middle-east.html
Υ.Γ. Ciaoant1 ζητώ συγγνώμη για το μεγάλο μέγεθος του κειμένου. Σκεφτόμουν μήπως θα μπορούσες να αφιερώσεις ένα μέρος του μπλογκ για κείμενα αναγνωστών κάτι σαν reader’s choice (υπό περιορισμούς, πες 5 κείμενα τη βδομάδα) ώστε να ενισχύσεις τον πλουραλισμό του εγχειρήματός σου. Σε κάθε περίπτωση σε ευχαριστούμε, πρώτα απ’ όλα για τον κόπο και έπειτα για την άριστη ενημέρωση. Είναι πραγματικά αξιέπαινο (για σένα) και τραγικό (για αυτούς) ότι συνάδελφοί μου οικονομολόγοι με μαστερς και διδακτορικά έχουν μαύρα μεσάνυχτα όσον αφορά τον τρόπο που λειτουργεί η παγκόσμια (πολιτική) οικονομία.
Nikolai
Αν αυτά που έχεις να γράψεις αξίζουν, ασφαλώς και θα τα αναδημοσιεύσω. Πχ αυτά που έγραψες τώρα είναι καλά (αν και τα διάβασα εντελώς βιαστικά, δεν έχω χρόνο). Στείλε μου ένα mail για να τα πούμε πιο αναλυτικά (από αύριο όμως, γιατί σήμερα δεν έχω χρόνο)
Delete