Έλαβα ένα ενδιαφέρον email από κάποιον αναγνώστη, με 2 σημεία που αποφάσισα να τα απαντήσω σε δύο ξεχωριστές αναρτήσεις. Σε αυτήν την ανάρτηση, θα δούμε λιγάκι το πώς γίνονται οι συναλλαγές στη Wall Street, με αφορμή ένα πρόσφατο κρασάρισμα του δείκτη Dow Jones (δείτε και την παραπάνω φωτογραφία που απεικονίζει αυτή την απότομη πτώση). Στην επόμενη ανάρτηση, ο αναγνώστης με ρωτάει το "γιατί" πιστεύω ότι θα επανέλθουμε στον κανόνα του χρυσού (και εγώ θα του απαντήσω ότι...ΔΕΝ πιστεύω κάτι τέτοιο, δεν νομίζω δηλαδή ότι θα πάμε στον κλασσικό κανόνα του χρυσού, τουλάχιστον όχι άμεσα. Αλλά τέλος πάντων, αυτά θα τα δούμε μετά).
Προς το παρόν, αντιγράφω ένα άρθρο από ένα ελληνικό blog που μου έστειλε ο αναγνώστης σχετικά με το θέμα της πτώσης του χρηματιστηρίου, και μετά θα δούμε την πραγματική εικόνα, που είναι αρκετά διαφορετική (και χειρότερη) απ' ότι λέει το άρθρο αυτό:
Η δύναμη της πληροφορίας
Ποια είναι τα όρια της δύναμης μιας πληροφορίας; Μπορεί να μιλήσει κάποιος γι’ αυτήν με όρους μετρήσιμους; Ίσως και να μπορεί. Γιατί η αξία κάθε πληροφορίας αντικατοπτρίζεται στις αντιδράσεις που προκαλεί.
Στις 23 Απριλίου χάκερ πήραν τον έλεγχο του λογαριασμού τουίτερ του Associated Press κι έγραψαν ένα τουίτ 53 γραμμάτων: “Breaking: Two Explosions in the White House and Obama is injured”.
Η είδηση ήταν ψεύτικη. Όχι όμως και οι αντιδράσεις που προκάλεσε. Στα λίγα λεπτά που έμεινε στον “αέρα” του διαδικτύου, το τουίτ αυτό έφτασε να έχει χιλιάδες retweets, ενώ την ίδια έκταση πήρε και στο Facebook από τους χρήστες που το αναμετέδωσαν.
Εκεί, όμως, που προκλήθηκε ο απόλυτος πανικός ήταν η Γουόλ Στριτ. Μόλις έφτασε η πληροφορία αυτή στα αυτιά των χρηματιστών, την ώρα της συνεδρίασης, επικράτησε πανικός. Όλοι άρχισαν να πουλάνε.
Ο δείκτης του χρηματιστηρίου έπεσε σχεδόν 170 μονάδες μονομιάς, ενώ το ποσό που εξαφανίστηκε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα έφτασε περίπου τα 138 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η απάτη αποκαλύφτηκε γρήγορα. Το ίδιο όμως έγινε και με τις αντιδράσεις της.
Γιατί η αξία της πληροφορίας βρίσκεται στο αποτέλεσμα που την ακολουθεί. Μία ψεύτικη είδηση σαν αυτή του AP απέδειξε πως μπορεί να διαλύσει μία οικονομία. Κι όχι μια οποιαδήποτε οικονομία, αλλά τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη του κόσμου.
[...]
Μία από τις πιο θρυλικές ιστορίες γύρω απ’ την -σχεδόν- μυθική οικογένεια Ρότσιλντ, βρήκε τον Νέιθαν Ρότσιλντ, βασικό χρηματοδότη του Δούκα Ουέλινγκτον και αποκλειστικό μεταφορέα ράβδων χρυσού και ασημιού στα στρατεύματα του κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων, πραγματικό νικητή της μάχης του Βατερλώ.
Ο Νέιθαν Ρότσιλντ φέρεται να είχε αναπτύξει ένα τεράστιο δίκτυο πληροφοριοδοτών σε ολόκληρη την Ευρώπη των αρχών του 19ου αιώνα. Κάτι που του εξασφάλισε το πλεονέκτημα για μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές κινήσεις στην ιστορία του χρηματοπιστωτικού κόσμου. Τη γνώση της έκβασης της ιστορικής μάχης μία ολόκληρη μέρα πριν την κυβέρνηση της Βρετανίας.
Μία νίκη των Βρετανών και των συμμάχων τους κατά του Ναπολέοντα θα εξασφάλιζε την ειρήνη στη χώρα και την απότομη άνοδο των κρατικών της ομολόγων. Τη στιγμή, λοιπόν, που η πολυπόθητη πληροφορία έφτασε στα χέρια του Νέιθαν Ρότσιλντ, εκείνος αγόρασε έναν τεράστιο αριθμό βρετανικών ομολόγων. Κάτι που δύο χρόνια μετά τη μάχη του Βατερλώ (1815) του εξασφάλισε ένα υπερκέρδος της τάξης του 40%.
Η δύναμη της πληροφορίας σε όλο της το μεγαλείο. Αυτή είναι η πραγματική πηγή πλούτου πάνω από όλα τα υπόλοιπα. Μία πληροφορία μπορεί να σταματήσει ή να ξεκινήσει έναν πόλεμο. Να σκοτώσει ή να σώσει μία ζωή. Να ανυψώσει ή να συνθλίψει μία οικονομία. Να αρχίσει ή να καταπνίξει μία επανάσταση.
Εδώ μπαίνει στη μέση ο μεγαλύτερος παράγοντας όλων. Ο έλεγχός της. Ποιος θα είναι εκείνος που θα έχει τη δύναμη της διακίνησής της. Της πρόσβασης σε αυτήν ή την απόκρυψη της. Ποιος θα είναι αυτός που θα αποφασίζει ποια πληροφορία θα είναι “καλή” ή “κακή” για εκείνον και τα συμφέροντα του.
Οι πληροφορίες -συνήθως- ακολουθούν ένα γεγονός ή καθορίζουν προηγουμένως την έκβασή του. Η αξία τους και η είσπραξή της, έρχονται τελευταίες. Μία αξία που βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με αυτόν που ρυθμίζει τη ροή και την εγκυρότητα τους. Εκείνον, δηλαδή, που έχει στα χέρια του τα μέσα διανομής τους.
Η σημερινή τεχνολογική πρόοδος έχει δώσει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να διαχειρίζεται μία τεράστια συλλογή μέσων με σκοπό την ανταλλαγή πληροφοριών.
Τα ηλεκτρονικά, αυτά, μέσα άνοιξαν, μετά την εμφάνιση και μετεξέλιξή τους, μία ερμητικά κλειστή πόρτα ελέγχου των πληροφοριών, δημιουργώντας ένα τεράστιο και -ακόμη- άλυτο πρόβλημα. Τον πλήρη έλεγχό τους.
Τηλεόραση και ραδιόφωνο έπεσαν στα χέρια όσων αποζητούν την υπεραξία της πληροφορίας, κάτι που το ίντερνετ “αρνείται” να παραδώσει.
[...]
Το παν, λοιπόν, είναι η πληροφορία και ο έλεγχός της. Όλα τα άλλα έπονται.
(Η δύναμη της πληροφορίας στα σύγχρονα μέσα δεν έχει να κάνει, πλέον, με απόλυτους αριθμούς. Ακόμη κι ένας να γίνει δέκτης μίας πληροφορίας βγαλμένης από σένα, γίνεται αυτομάτως φορέας και πιθανός αναμεταδότης της.)
Το άρθρο προσπαθεί να μελετήσει την "αξία της πληροφορίας", και δεν έχει άδικο, η αξία αυτή είναι όντως τεράστια. Μόνο που σημαντικό είναι να μπορείς και να επεξεργάζεσαι τις πληροφορίες που έχεις, γι' αυτό πχ διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά στην ίδια πληροφορία (διότι έχουν άλλους τρόπους σκέψης-επεξεργασίας της πληροφορίας).
Όπως και να έχει όμως, πέρα από τα -πολλά- σωστά που αναφέρει ο συντάκτης του άρθρου, έχει δυστυχώς πέσει και αυτός θύμα της...έλλειψης πληροφορίας! (δεν το λέω με κακία, άλλωστε ούτε εγώ τα ξέρω όλα, ούτε είμαι αλάνθαστος, ούτε τίποτα τέτοιο, απλά μάλλον ξέρω κάτι παραπάνω για το θέμα από τον συγκεκριμένο αρθρογράφο).
Αυτός είναι ο λόγος που με ώθησε να γράψω αυτό το άρθρο, διότι μας δίνεται η δυνατότητα να δούμε πως γίνονται οι συναλλαγές στη Wall Street: Το θέμα ίσως να φαντάζει αδιάφορο, αλλά δεν είναι και τόσο όσο νομίζετε:
Ο Charlie Sheen ως χρηματιστής στη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία "Wall Street", που έχει μια κευνσιανή προσέγγιση, αλλά πάντως είναι αριστούργημα, διότι παρουσιάζει άριστα τον "νεοφιλελεύθερο" τρόπο σκέψης, δηλαδή τον τρόπο σκέψης της "αγοράς", μέσα στη Wall Street
Οι περισσότεροι φαντάζονται ότι οι συναλλαγές γίνονται από κάποιον χρηματιστή μπροστά από έναν υπολογιστή, με το τηλέφωνο να κλείνει συμφωνίες. Ή ίσως να έχουν δει σκηνές με ένα σωρό χρηματιστές σε κατάσταση "πανικού" να μαζεύονται σε μπουλούκια και να αγοράζουν και να πουλάνε τις μετοχές τους σε μεγάλες χρηματιστηριακές αίθουσες.
Και πράγματι, όλα αυτά γίνονται. Μόνο που στη σημερινή εποχή, η τεχνολογία μας έχει δώσει τη δυνατότητα να κάνουμε πολύ γρήγορα τις συναλλαγές μας, και η κυριαρχία "των αγορών" έχει κάνει τα ποσά που διακινούνται στα χρηματιστήρια να είναι τεράστια.
Έτσι, ο όγκος των συναλλαγών είναι τεράστιος, και πλέον κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τις αναλάβει όλες και να τις εκτελέσει μέσα σε ελάχιστον χρόνο (και, ως γνωστόν, "ο χρόνος είναι χρήμα", αν δηλαδή αργήσεις να αγοράσεις μια μετοχή, μετά μπορεί να χάσεις την καλή τιμή και να μη μπορέσεις να βγάλεις κέρδος, κτλ).
Στην πραγματικότητα λοιπόν, η πλειοψηφία των συναλλαγών σήμερα γίνεται πλέον από...αυτοματοποιημένα προγράμματα υπολογιστών! (Όχι από ανθρώπους). Αυτός είναι και ο λόγος που το ψεύτικο tweet περί τρομοκρατικής επίθεσης προκάλεσε τόσο χαμό, διότι οι μηχανές το έλαβαν υπόψη τους κατευθείαν, ενώ ένας άνθρωπος προφανώς θα είχε -ίσως- κάτσει λίγο παραπάνω να το ψάξει και να δει αν αληθεύει ή όχι, πριν αρχίσει να ξεπουλάει μετοχές, κτλ.
Εδώ ένα άρθρο της "Καθημερινής":
Οταν μία ψευδής είδηση «διέλυσε» τη Γουόλ Στριτ
Για ελάχιστα σουρεαλιστικά λεπτά, 12 μόλις λέξεις στο Twitter κλόνισαν το ισχυρότερο χρηματιστήριο του κόσμου. Αμέσως μόλις εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο ψευδής είδηση ότι σημειώθηκαν εκρήξεις στον Λευκό Οίκο, οι επενδυτές άρχισαν να «ξεφορτώνονται» μετοχές – μέσα σε λίγα λεπτά πουλήθηκαν μετοχές αξίας 134 δισ. δολαρίων. Φαίνεται ότι κάποιοι επενδυτές δεν είναι απλώς απίστευτα εύπιστοι, είναι και ταχύτατοι. Μόνο που οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήταν άνθρωποι. Ηταν κομπιούτερ, που πουλούσαν μετοχές στον «αυτόματο πιλότο», χωρίς ανθρώπινο έλεγχο, σαν σκηνή από ταινία τρόμου επιστημονικής φαντασίας.
«Ολα τελείωσαν πριν καν προλάβουμε να βγάλουμε κιχ», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Τζο Σαλούτσι, συνιδρυτής της εταιρείας Themis Trading και σφοδρός επικριτής των υψηλής ταχύτητας συναλλαγών μέσω υπολογιστών. «Αν επρόκειτο για ανθρώπους, δεν θα βλέπαμε τέτοιες αντιδράσεις».
«Τα χρηματιστήρια λατρεύουν την ταχύτητα», είπε η Μπαρτ Κλίντον, στέλεχος της ρυθμιστικής αρχής CFTC. «Αλλά δεν είμαι βέβαιη ότι το ταχύτερο είναι πάντα το καλύτερο».
Σατυρικό σκίτσο που κυκλοφόρησε με αφορμή το συμβάν
Finding work on Wall Street is getting tougher as algorithms replace traders.
The CHART OF THE DAY shows the number of people employed in New York City in “securities and commodities contracts intermediation and brokerage,” which includes investment banking and securities dealing, fell to about 101,200 in March, a decline of more than 30 percent from the peak in December 2000 and the fewest in Bureau of Labor records dating to 1990.
“The desire is to drive the cost of executing a trade to its lowest point -- this means automating the system and getting rid of the traders,” Richard Bove, a bank analyst with Rafferty Capital Markets LLC, said in a telephone interview. “All they do today is hit buttons on computer screens. Twenty-five years ago they would be calling their buddies at different firms. It was a highly labor intensive effort.”
Σε παλιότερες εποχές, οι μαθητές με κλίση στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, κτλ, ασχολούνταν συνήθως με υπολογιστές, μηχανολογία, ρομποτική, ή θεωρητική δουλειά σε κάποιον τέτοιο κλάδο, κτλ.
Πλέον όμως, όσο απίστευτο και αν σας φαίνεται, πολλοί τέτοιοι μαθητές-φοιτητές με ταλέντο πηγαίνουν να δουλέψουν στη Wall Street (!!!), καθώς οι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι τους πληρώνουν περισσότερα λεφτά από οπουδήποτε αλλού, προκειμένου να φτιάξουν τα καλύτερα και τα γρηγορότερα προγράμματα εκτέλεσης συναλλαγών. Αυτό το κάνουν διότι ο κάθε επενδυτικός οίκος θέλει να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών του, και αν έχει το γρηγορότερο πρόγραμμα θα βγει νικητής στη "μάχη των αλγορίθμων".
Όσο για τη βιομηχανία, ας βρει άλλους, λιγότερο ταλαντούχους επιστήμονες - οι καλύτεροι ας ασχοληθούν με...αυτόματες συναλλαγές μετοχών στα χρηματιστήρια και άλλες τέτοιες "παραγωγικές" δραστηριότητες!!!
Μάλιστα, η όλη κατάσταση έχει προκαλέσει την αντίδραση των μικρότερων "παικτών" στα χρηματιστήρια, που προφανώς δεν έχουν στη διάθεση τους τόσο γρήγορα προγράμματα, και αδυνατούν πλέον να ανταγωνιστούν τους "μεγάλους παίκτες" της αγοράς, που καταφέρνουν έτσι να τη μονοπωλήσουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.
Εδώ και ένα σχετικό άρθρο ως παράδειγμα, με μια εταιρία να διοργανώνει διαγωνισμό για φοιτητές, ώστε να βρει ταλαντούχους προγραμματιστές για να της φτιάξουν γρήγορα και αποτελεσματικά προγράμματα συναλλαγών:
Interactive Brokers holds it second-annual trading contest to recruit tech-savvy college students who can create automated trading programs
Interactive Brokers (IB) held its second annual IB Olympiad Trading Program to attract qualified college graduates to the trading profession. This year's contest, which began Jan. 15 and ended March 9, attracted 260 participants, up from 125 in 2006, according to the global broker and market-maker, which publicized the contest through college admissions offices as well as with e-mails to candidates and signage displayed at college placement offices.
IB runs the contest as a way to recruit technology-savvy computer science and engineering students into its business. Each contestant starts with $100,000 in phantom money and develops a workstation application program…
No comments:
Post a Comment