Κι όμως, ο Τζήμενος ξέρει τι λέει

Μου έστειλαν ένα κείμενο του Τζήμενου, το οποίο αξίζει να το διαβάσετε 100%, διότι θέτει ωραία και "ωμά" τον εκβιασμό των κεφαλαιοκρατών προς τους εργάτες:

"Αν θέλετε ανάπτυξη στον καπιταλισμό, θα πρέπει να μας αφήσετε να σας ρουφήξουμε το αίμα, όπως πχ γίνεται στην Κίνα. Αλλιώς, απλά δε θα επενδύονται κεφάλαια, και η ανεργία θα σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο".

Ξεχάστε τις ψευδαισθήσεις και τα απατηλά όνειρα της "ροζ" αριστεράς". Ο καπιταλισμός μπορεί σήμερα να σταθεί μόνο μέσω της όσο το δυνατόν "κινεζοποίησης" των εργατών. Ο περιβόητος "καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο" τα έφαγε πλέον τα ψωμιά του, και δε μπορεί να δώσει μερικά ψίχουλα έστω, όπως έκανε παλιότερα, ώστε να κρατάει σχετικά χορτασμένους τους εργάτες.

Ο Τζήμενος (και ο κάθε Τζήμενος) το ξέρει αυτό, και τα λέει πολύ ξεκάθαρα στο άρθρο του. Δυστυχώς, οι εργάτες δεν είναι και τόσο συνειδητοποιημένοι όσο οι καπιταλιστές, και γι' αυτό καταπίνουν αμάσητα τα 'ροζ όνειρα' περί "δημοκρατίας", καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο", κτλ, κτλ, κτλ.

Δυστυχώς, η πλευρά των καπιταλιστών έχει πού μεγαλύτερη επαφή με την πραγματικότητα, και γι' αυτό και έχει πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για να επικρατήσει σε αυτή τη μάχη. Όταν η μία πλευρά πολεμάει μέχρις εσχάτων, και η άλλη ζητά "σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα", εννοείται ότι η πλευρά που πολεμάει μέχρις εσχάτων θα ισοπεδώσει την άλλη.

ΥΓ: Σε μία άλλη είδηση, που μπορεί να φαίνεται άσχετη, αλλά στην πραγματικότητα κινείται στο ίδιο μήκος κύματος, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την επανέναρξη κάποιων μεγάλων οδικών-κατασκευαστικών έργων. Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζονται όλα αυτά στον ελληνικό καπιταλισμό, διότι η παραγωγική βάση διαρκώς συρρικνώνεται, και άρα δεν υπάρχουν και τόσα εμπορεύματα για να διακινηθούν. Καλύτερα θα ήταν να δημιουργούσαν παραγωγικές μονάδες, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός τους (άσε που θέλουν να εξυπηρετήσουν τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες).

Τέλος πάντων όμως, δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό για εμάς. Αυτό που θα ήθελα να δείτε είναι το πόσο διαφορετικά παρουσιάζουν την είδηση για τα κατασκευαστικά έργα το (δεξιό) capital.gr και η (κεντροαριστερή) "Ελευθεροτυπία":

Το capital.gr πανηγυρίζει που γίνονται έργα και δημιουργούνται θέσεις εργασίας, ενώ η ροζ αριστερά ασχολείται με τα υψηλότατα διόδια που θα τσεπώσουν οι εργολάβοι και με τους χαμηλούς μισθούς των εργατών σε αυτά τα έργα (έχω φίλο που δουλεύει σε κάποιο από αυτά και όντως τα ωράρια και οι μισθοί είναι τρισάθλιοι).

Όλα αυτά που λέει η Ελευθεροτυπία είναι σωστά. Ωστόσο, δεν αποτελούν τη ρίζα του κακού. Η αριστερά συμπεριφέρεται λες και το κεφάλαιο θα κάνει επενδύσεις πληρώνοντας "υψηλούς" μισθούς στην Ελλάδα, όταν μπορεί να πάει αλλού και να πληρώσει ψίχουλα.

Το κεφάλαιο θα κάνει επενδύσεις μόνο εάν και εφόσον έχει τη δυνατότητα να βγάζει μεγάλα κέρδη, ρημάζοντας τον εργάτη. Ας σταματήσουμε να έχουμε τη φαντασίωση ότι τάχα θα έρθουν επενδύσεις με μεγάλους μισθούς, ανθρώπινα ωράρια, κτλ.

Ο Τζήμενος καλά τα λέει: Ο δρόμος για τις (λίγες έστω) επενδύσεις περνάει μέσα από την εξαθλίωση του εργάτη.

Άρα, αν θέλετε καπιταλισμό, ατομική ιδιοκτησία, κτλ, τότε πάρτε το απόφαση ότι αυτή είναι η διέξοδος που υπάρχει για εσάς. Μην υποκρινόμαστε/αυταπατόμαστε ότι τάχα οι Κινέζοι θα συνεχίσουν να δουλεύουν σα σκλάβοι, και εμείς για κάποιον "μαγικό" λόγο θα δουλεύουμε λιγότερο και θα παίρνουμε περισσότερα.

Αν θέλετε καπιταλισμό, θα πρέπει να αποδεχτείτε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη "κινεζοποίηση" της Δύσης. Το να ζητάτε σήμερα καπιταλισμό χωρίς κινεζοποίηση είναι σα να ζητάτε να πετάξετε στους ουρανούς σαν τον Πήτερ Παν: Είναι μια ωραία φαντασίωση, αλλά δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα.

Γενικότερες σκέψεις με αφορμή την κινητοποίηση των γιατρών του ΕΟΠΥΥ

Ένα από τα μεγάλα θέματα των ημερών είναι το θέμα της υγείας, με την κυβέρνηση και του γιατρούς να βρίσκονται στα χαρακώματα.

Το λεγόμενο "κοινωνικό κράτος" συρρικνώνεται μέχρι τέλους, μιας και δεν είναι ανταγωνιστικό να ξοδεύεις λεφτά για την υγεία των εργατών, όταν οι περισσότεροι απ' αυτούς "περισσεύουν" και είναι αναλώσιμοι. Μάλιστα, θα έλεγα ότι πολλοί απ' αυτούς "πρέπει" να υποφέρουν ή/και να ψοφήσουν, ώστε να μειωθεί η ανεργία λόγω θανάτων, αλλά και να αναγκαστούν όσοι επιβιώσουν να δεχτούν τα μεροκάματα πείνας, τα άγρια ωράρια, την ανασφάλεια, κτλ [όλα αυτά είναι "θετικά" διότι αυξάνουν την ανταγωνιστικότητα - πάρτε για παράδειγμα τους Κινέζους που χάρη σε αυτά έχουν κυριαρχήσει, προσελκύοντας εκεί όλα τα κεφάλαια. Το ότι οι εργάτες υποφέρουν είναι γενικά κάτι το θετικό για τον κεφαλαιοκράτη, αφού έτσι αυξάνει τα κέρδη του].

Τέλος πάντων όμως, αυτά τα ξέρουμε, μιας και τα έχουμε αναφέρει εδώ και χρόνια, πριν καν ξεσπάσει η κρίση που τα έφερε όλα αυτά στην επιφάνεια. Σε αυτή την ανάρτηση λοιπόν θα ασχοληθούμε με κάτι άλλο: Με την απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ.

Κατά βάση λοιπόν, πολλά από αυτά που λένε οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ εναντίον της κυβέρνησης είναι σωστά. Και δεν τους αδικώ που κινητοποιούνται (κάθε άλλο).

Το πρόβλημα είναι ότι κινητοποιούνται "κατόπιν εορτής", και μόνο όταν κάποιο από τα μέτρα της κυβέρνησης τους έτσουξε άμεσα. Για να μην τους αδικήσω βέβαια, θα πρέπει να πω ότι κάπως έτσι λειτουργεί το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο οι γιατροί. Και γι' αυτό και όλες οι κινητοποιήσεις αποτυγχάνουν.

(με αποκορύφωμα τους ανεκδιήγητους δημοσιογράφους της ΕΡΤ που όταν απολύθηκαν, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι οι κυβερνητικές πολιτικές είναι άθλιες (μέχρι τότε τις εκθείαζαν σαν καλά παπαγαλάκια που είναι), και άρχισαν να παίζουν "απεργιακά δελτία ειδήσεων", στα οποία παρουσίαζαν...μόνο το δικό τους πρόβλημα (ειδικά τις πρώτες μέρες, δεν βρήκαν τίποτα άλλο να πουν, παρότι εδώ και χρόνια η εργατική τάξη, αλλά και οι μικροαστοί στενάζουν. Και η πλειοψηφία της αριστεράς έκανε τα στραβά μάτια σε αυτή την αισχρή συντεχνιακή συμπεριφορά, και αποθέωνε τους "ηρωικούς" δημοσιογράφους της ΕΡΤ, που "κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά εδώ χρόνια, δηλαδή "καλή δημοσιογραφία"(!!!)" (εδώ)).

Κάποτε, υπήρχε πολύ μεγαλύτερη ενότητα και αλληλεγγύη, και υπήρχαν κοινοί στόχοι και οργάνωση για τους εργαζόμενους. Ίσως να μην ήταν 100% σωστός ο σχεδιασμός, ούτε η στόχευση, αλλά τουλάχιστον πρέπει να αναγνωρίσουμε τις καλές προθέσεις, με τους εργάτες να σκέφτονται και λίγο σαν εργάτες που αμφισβητούν την εξουσία του εκμεταλλευτή τους, και τους αντιστέκονται.

Γι' αυτό και κάποτε οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν αν θυμάστε να "σαλαμοποιήσουν" τους εργάτες, δηλαδή να τους χωρίσουν, στρέφοντας τον έναν εναντίον του άλλου ("διαίρει και βασίλευε").

Οι κυβερνήσεις βέβαια εξακολουθούν να εφαρμόζουν αυτή την τακτική, αλλά πλέον δε πολυχρειάζεται, διότι έχουν καταφέρει εκ των προτέρων να χωρίσουν τους εργάτες (πόσο μάλλον τους μικροαστούς, που ποτέ δε φημίζονταν για την ταξική τους συνείδηση).

Έτσι, παρατηρούμε μια σειρά από μεγάλους κοινωνικούς αγώνες στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην ΕΡΤ, και ξέρω και εγώ που αλλού, που είναι "σαλαμοποιημένοι" από την πρώτη κιόλας στιγμή:

Είδατε εσείς πχ τους γιατρούς να ασχολούνται καθόλου με το τι γίνεται στην εκπαίδευση; Εγώ όχι (καλά, να ασχοληθούν με καθαρά εργατικές απεργίες, όπως αυτές που γίνονται σε εργοστάσια, κτλ δεν το συζητάμε καν). Έτσι, ο κάθε κλάδος μένει μόνος του εναντίον του κράτους, και έτσι τελικά ισοπεδώνεται.

Επίσης, να σημειωθεί ότι οι αγώνες που δίνονται έχουν έντονο συντεχναικό χαρακτήρα, με τον κάθε κλάδο όχι μόνο να ασχολείται μόνο με τα δικά του προβλήματα, αλλά να μην κάνει και καμία αυτοκριτική:

Αποκορύφωμα ήταν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, αλλά και οι δάσκαλοι και οι γιατροί δεν μου δίνουν την εντύπωση (πχ) ότι θέλουν να χτυπηθεί το "φακελάκι", αλλά απλά θέλουν να συνεχίσουν να ζουν με βάση τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τώρα [ΔΕΝ είναι τυχαίο που για πρώτη φορά οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ ψήφισαν στις εκλογές τους τον ΣΥΡΙΖΑ, που γενικά τάζει ακριβώς αυτό το πράγμα στην ελληνική κοινωνία, ότι δηλαδή τάχα μπορούμε να επιστρέψουμε-παραμείνουμε στην κατάσταση που ίσχυε μέχρι τώρα].

Και δεν είναι μόνο οι γιατροί, ξαναλέω ότι είναι γενικότερο το φαινόμενο. Και όσο αυτό το φαινόμενο ισχύει, και δεν γίνεται καν μια στοιχειώδη προσπάθεια αλλαγής του, τόσο οι ήττες θα διαδέχονται η μία την άλλη. Δυστυχώς, η αριστερά απλά χαϊδεύει αυτιά. Και καλά ο ΣΥΡΙΖΑ, από αυτούς δεν περιμένω τίποτα, αλλά και η "ριζοσπαστική αριστερά" δε βλέπω να ασχολείται με αυτά που ο κάθε κλάδος κρύβει κάτω από το χαλάκι, κινούμενος με συντεχνιακή λογική.

Δε θέλω να τσουβαλιάσω ούτε τους εκπαιδευτικούς, ούτε τους γιατρούς, ούτε καν τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ. Δεν είναι όλοι το ίδιο. Τυχαίνει πχ να γνωρίζω μερικούς γιατρούς που είναι σε σχετικά νεαρή ηλικία, και έχουν μεταναστεύσει επειδή δεν τα έβγαζαν πέρα, ή σκέφτονται σύντομα να μεταναστεύσουν. Ξέρω γιατρούς που ο ΕΟΠΥΥ τους χρωστάει πολλά λεφτά και αν δεν τους έδιναν λεφτά οι γονείς τους, θα πείναγαν. Ειδικά δηλαδή στις νέες ηλικίες, που δεν πρόλαβαν τα "χρυσά χρόνια", η κατάσταση είναι ζόρικη. Επίσης, πολλοί γιατροί ΔΕΝ παίρνουν φακελάκι, δεν κοροιδεύουν τους ασθενείς, και γενικά είναι άψογοι στη δουλειά τους. Δεν είναι όμως όλοι έτσι, και γνωρίζω και μερικούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ μήπως τυχόν και μπορέσουν να συνεχίσουν να αρπάζουν λεφτά από χίλιες-δυο μεριές, και τώρα το παίζουν "επαναστάτες".

Είναι ΚΑΙ αυτό μια πραγματικότητα, και αντί να την κρύβουμε κάτω από το χαλάκι και να χαϊδεύουμε αυτιά, καλό θα ήταν να το αντιμετωπίσουμε το συντομότερο δυνατόν.

Αν το κάνουμε αυτό, τότε μπορεί στο μέλλον να γίνει αντιληπτό ότι ΚΑΝΕΝΑΣ κλάδος δε μπορεί να επιβιώσει χωριστά από τους άλλους. Όταν ο εργάτης ισοπεδώνεται, πώς θα βγουν λεφτά για τους γιατρούς που τον περιθάλπουν; (εντάξει, μερικοί περιθάλπουν τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας, και αυτοί θα τα πάνε καλά. Οι υπόλοιποι όμως;).

Τέλος πάντων, η υγεία, όπως και όλες οι "κοινωνικές παροχές", θα συρρικνωθεί δραματικά. Αν όντως θέλουμε καλύτερο μέλλον, καλό θα ήταν να το αναζητήσουμε σε μία γενικότερη ανατροπή, και όχι σε κινητοποιήσεις που απλά ζητούν να παραμείνει η προηγούμενη κατάσταση. Αυτές οι κινητοποιήσεις θα μπορούσαν να έχουν κάποια περιορισμένα (και προσωρινά) αποτελέσματα, μιας και η κυβέρνηση επιλέγει μια πολύ γραμμή άγριων περικοπών (και άφθονου τσαμπουκά, από τον Άδωνη Γεωργιάδη μάλιστα που αν γλιτώσει την γκιλοτίνα στη ζωή του, θα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό!).

Απέναντι σε αυτή την πού άγρια γραμμή περικοπών, ίσως να μπορέσουν οι γιατροί να περισώσουν κάτι. Όχι όμως να περισώσουν πολλά - αυτό είναι αδύνατον.

Ομοίως για εκπαιδευτικούς, ή -ακόμα περισσότερο- για δημοσιογράφους της πλάκας που δεν έχουν τη γνώση, ούτε τη θέληση να γράψουν για την εργατική τάξη.

Όλοι αυτοί κοιτάζουν ο καθένας πως θα σώσει τον εαυτό του (ή μάλλον όχι όλοι, αλλά πολλοί απ' αυτούς).

Κάποιοι λοιπόν όντως θα τα καταφέρουν και θα σώσουν τον εαυτό τους. Αλλά αυτή η σαλαμοποίηση είναι "βούτυρο στο ψωμί" του κράτους, που εύκολα μπορεί να αντιμετωπίσει τον κάθε κλάδο ξεχωριστά, ειδικά όταν ο κάθε κλάδος αρνείται να ενωθεί με εργατικούς αγώνες άλλων κλάδων, πόσο μάλλον να κάνει και μια αυτοκριτική στα δικά του "τρωτά σημεία" 

 (και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν "τρωτά σημεία" σε γιατρούς, εκπαιδευτικούς και -κυρίως- στους δημοσιογράφους της ΕΡΤ, γιατί τότε θα σας παρακαλέσω πολύ ευγενικά να πάτε σε κάποιο από τα πολλά sites και blogs της "αριστεράς" που αποθεώνουν όλες αυτές τις "μεγάλες" κινητοποιήσεις, χωρίς να βρίσκουν κανένα μειονέκτημα - εδώ ο Χατζηστεφάνου έφτασε να λέει ότι οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ κάνουν εδώ και χρόνια "σωστή δημοσιογραφία" προκειμένου να χαϊδέψει αυτιά, έλεος. Σόρρι κιόλας, αλλά έτσι δεν γίνεται ανατροπή. Έτσι διαπαιδαγωγείς μια γενιά κακομαθημένων εργατών και μικροαστών, που έχουν -λανθασμένα- ταυτίσει τους ταξικούς αγώνες με το να γεμίζουν βραχυπρόθεσμα τη δική τους τσέπη και μόνο, χωρίς να ενδιαφέρονται για το παραπέρα).

"Κι αν κλείσει το σούπερμάρκετ μπαμπά;" [Το νόμισμα ως δωροεπιταγή]

Σήμερα είχα πάει στο σούπερμαρκετ, και εκεί που περίμενα στο ταμείο για να πληρώσω, έτυχε ο μπροστινός από εμένα να έχει μια δωροεπιταγή για να πληρώσει.

Όταν λοιπόν έφτασε στο ταμείο, ο (εντελώς πιτσιρικάς) γιος του κοίταζε με περιέργεια την δωροεπιταγή, και ρωτούσε τον μπαμπά του τι ακριβώς ήταν αυτό το "καινούργιο ευρώ" που είχε το σήμα του σούπερμαρκετ γραμμένο πάνω του (η δωροεπιταγή έγραφε το όνομα του σούπερμαρκετ).

Ο μπαμπάς λοιπόν του εξήγησε τι ήταν η δωροεπιταγή, και πραγματικά ο πιτσιρικάς έδειχνε να το κατάλαβε. Πριν περάσουν όμως 2 δευτερόλεπτα, ο πιτσιρικάς είχε κι άλλη μια απορία: Ρώτησε τον πατέρα του τι θα γινόταν αν το σούπερμαρκετ έκλεινε. Ο πατέρας απάντησε ότι σε αυτή την περίπτωση η δωροεπιταγή θα ήταν άχρηστη (και ο μικρός γούρλωσε τα μάτια και είπε "ευτυχώς που ήρθαμε σήμερα και προλάβαμε", προκαλώντας αρκετά γέλια και χαμόγελα στον περίγυρο) .

Τέλος πάντων, δε θα σχολιάσω το ότι ακόμα και τα μικρά παιδάκια σκέφτονται πλέον τα λουκέτα των μαγαζιών (αν και νομίζω ότι και αυτό κάτι δείχνει).

Αυτό που θα δούμε σε αυτή την ανάρτηση, είναι ότι και το νόμισμα δε διαφέρει και τόοοσο πολύ από μια δωροεπιταγή ενός σούπερμαρκετ.

Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι μια δωροεπιταγή όντως θα χάσει την αξία της "αν το σούπερμαρκετ κλείσει", όπως σωστά ρώτησε ο γιος και απάντησε ο πατέρας. Δυστυχώς, οι περισσότεροι δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι το ίδιο ακριβώς πράγμα ισχύει και για το νόμισμα.

Εντάξει, υπάρχουν και πολλές διαφορές, ειδικά στην κλίμακα που χρησιμοποιούνται αυτά τα δύο πράγματα, αλλά και σε πιο τεχνικά θέματα, κτλ. Δε θέλω όμως να κάνω μια ανάλυση που θα είναι 100% σωστή, ούτε θέλω να μιλήσω για "τεχνικά" θέματα όπως ο χρυσός, ή το paper gold, κτλ. Αυτά άλλωστε τα έχουμε δει πολλές φορές.

Αυτό που με ενδιαφέρει σε αυτή την ανάρτηση είναι να δούμε την "γενική ιδέα", όχι τις λεπτομέρειες, οπότε δεν με πειράζει αν η ανάλυση είναι χοντροκομμένη, περιέχει λάθη-παραλείψεις, κτλ. Το σημαντικό είναι να γίνει κατανοητή η "κεντρική ιδέα" μέσω ενός απλού παραδείγματος. Άλλωστε, το blog αυτό δύσκολα θα συνεχιστεί, διότι δεν έχω χρόνο/χρήμα για να γράφω πλέον, και αν δεν είχα και κάποια στήριξη από μερικούς αναγνώστες και μερικούς ανθρώπους γύρω μου που με προτρέπουν να συνεχίσω, θα είχα ήδη σταματήσει. Πριν σταματήσω λοιπόν όποτε και αν συμβεί αυτό, θεωρώ σημαντικό να κατανοήσει ο αναγνώστης αυτό το πράγμα, που θα παίξει σημαντικό ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις, ειδικά από τη στιγμή που η αριστερά επιμένει να το αγνοεί.

Τέλος πάντων, επιστρέφοντας στο θέμα της ανάρτησης, ας ξεκινήσουμε με κάτι απλό:

Όλοι καταλαβαίνουν ότι η δωροεπιταγή δεν έχει καμία αξία "από μόνη της". Η δωροεπιταγή έχει αξία μόνο στο βαθμό που μπορεί να εξαργυρωθεί.

Αυτό σημαίνει ότι η δωροεπιταγή έχει τόση αξία όση έχουν τα εμπορεύματα και οι υπηρεσίες στις οποίες μπορεί να αντιστοιχιστεί. 

Για παράδειγμα, αν με μια δωροεπιταγή μπορώ να πάω στο σούπερμαρκετ και να αγοράσω προϊόντα που κοστίζουν 10 ευρώ, τότε αυτό το κομμάτι χαρτί που κρατάω στα χέρια μου ("δωροεπιταγή"), αξίζει όσο αυτά τα εμπορεύματα που αγόρασα με αυτή.

Αν το σούπερμαρκετ βάλει λουκέτο, όπως ωραία ρώτησε και ο πιτσιρικάς στο ταμείο, τότε η δωροεπιταγή αυτή δε μπορεί να αντιστοιχιστεί με κανένα εμπόρευμα/υπηρεσία, άρα η αξία της έχει μηδενιστεί (και ας γράφει πάνω στο χαρτί ότι τάχα αξίζει το Α ή το Β ποσό).

Κάπως έτσι είναι και με τα νομίσματα. Δε θέλω να σας μπλέξω πολύ με την έννοια της πίστωσης, του χρυσού (χρήματος) σε αντιπαραβολή με το νόμισμα, κτλ. Όλα αυτά είναι σημαντικά θέματα, αλλά τα έχουμε ξαναδεί, και -κυρίως- δεν αναιρούν την "κεντρική ιδέα", ότι δηλαδή τα νομίσματα είναι κομμάτια χαρτί, και η αξία τους καθορίζεται από το αν μπορούν να αντιστοιχιστούν με κάποια εμπορεύματα/υπηρεσίες (και αν ναι, με πόσα εμπορεύματα/υπηρεσίες μπορούν να αντιστοιχιστούν;)

Έστω τώρα ότι οι χώρες είναι σούπερμαρκετ (εντάξει, το ξέρω ότι η αναλογία είναι εντελώς χοντροκομμένη και γεμάτη σφάλματα, αλλά παρόλα αυτά επαρκεί για να καταλάβουμε).

Σήμερα, οι περισσότερες χώρες έχουν εκδώσει ένα σωρό δωροεπιταγές, με σχετικά μεγάλη ονομαστική αξία, αλλά τα ράφια είναι μισογεμάτα (η παραγωγική βάση της Δύσης δεν επαρκεί για να καλύψει όλες αυτές τις "δωροεπιταγές" που έχει εκδώσει]. Οπότε όταν έρχονται οι πελάτες για να ψωνίσουν, κρατώντας τις δωροεπιταγές τους στο χέρι, το σούπερμαρκετ δυσκολεύεται να αντιστοιχίσει αυτές τις δωροεπιταγές σε πραγματικά εμπορεύματα.

Προς το παρόν, το σουπερμάρκετ έχει βρει μια "έξυπνη" [αλλά προσωρινή] λύση:

Επειδή δυσκολεύεται να εξαργυρώσει τις δωροεπιταγές..τυπώνει ακόμα περισσότερες δωροεπιταγές, και με αυτές πηγαίνει στο γειτονικό σούπερμαρκετ, που έχει πολλά προϊόντα. Εκεί λοιπόν παίρνει όσα εμπορεύματα του λείπουν πληρώνοντας τον ανταγωνιστή του με δωροεπιταγές. Ο ανταγωνιστής αρχικά τις δέχεται, γιατί παλιότερα το [χρεωκοπημένο] αυτό σούπερμαρκετ ήταν φερέγγυο, και έχει καλό όνομα στην πιάτσα. Σιγά-σιγά όμως, αρχίζει να παίρνει χαμπάρι ότι αυτές οι δωροεπιταγές δε θα αποπληρωθούν ποτέ, και αρχίζει και αυτός να τις ξεφορτώνεται (πχ η Κίνα χρησιμοποιεί τα δολάρια της Αμεριής για να αγοράσει πετρελαιοπηγές, γη, χρυσό, και άλλες μορφές πραγματικού πλούτου, δίνοντας τις "δωροεπιταγές" των Αμερικάνων σε όσους ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι παίζεται και τις δέχονται).

Παράλληλα, το χρεωκοπημένο σούπερμαρκετ εφαρμόζει την ίδια περίπου τακτική και στους πελάτες του: Επειδή δυσκολεύεται να αντιστοιχίσει όλες αυτές τις δωροεπιταγές σε πραγματικά εμπορεύματα, δίνει στους πελάτες όσα εμπορεύματα μπορεί, και επειδή υπάρχει και υπόλοιπο...τυπώνει ακόμα περισσότερες δωροεπιταγές, πληρώνοντας έτσι τους πελάτες του.

Οι πελάτες δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι γίνεται (με ελάχιστες εξαιρέσεις), και είναι ευχαριστημένοι όταν λαμβάνουν τη μία δωροεπιταγή μετά την άλλη (εδώ και δεκαετίες είχαμε μια έκρηξη του δανεισμού ώστε να συνεχίσει να "κινείται η αγορά", παρότι στην πραγματικότητα είχε κλατάρει).

Το πρόβλημα με όλα αυτά είναι προφανώς ότι...δε μπορούν να συνεχιστούν για πάντα. Για την ακρίβεια, βρισκόμαστε πολύ κοντά στο τέλος, και σε λίγα χρόνια το πολύ τα γειτονικά σούπερμαρκετ (Κίνα, πετρελαιάδες, κτλ) θα σταματήσουν να δέχονται τις δωροεπιταγές ως αντάλλαγμα για τα εμπορεύματα τους.

Τότε, οι δωροεπιταγές δε θα μπορούν πλέον να αντιστοιχιστούν σε πραγματικά εμπορεύματα/υπηρεσίες (ή τέλος πάντων θα αντιστοιχιστούν σε πολύ λιγότερα εμπορεύματα/υπηρεσίες απ' όσα λέει η ονομαστική τους αξία).

Τότε, η αξία τους θα πέσει κατακόρυφα (και απότομα, εν μία νυκτί). Ή μάλλον τότε θα αποκαλυφθεί η πραγματική τους αξία, που είναι μηδαμινή...Και οι κάτοχοι αυτών των δωροεπιταγών θα φωνάζουν, θα γκρινιάζουν, θα βρίζουν, θα κλαίνε, θα ζητάνε να αποζημιωθούν, κτλ, αλλά όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, θα έχουμε πολλές φωνές, αλλά λίγη ουσία και αποτέλεσμα.

Ζήτω οι μελλοντικές επιδοτήσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στα ροζ ΜΜΕ!

Αυτές τις μέρες έχω μηδενικό χρόνο, και δε γράφω, αλλά μόλις βρήκα από έναν φίλο κάτι που μου τράβηξε την προσοχή, και το παρουσιάζω χωρίς σχόλια. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του. Εγώ ότι είχα να πω για το θέμα το είπα - μακάρι να είχα χρόνο για περαιτέρω ανάλυση και κουβέντα, αλλά δεν έχω. Το άρθρο που μου τράβηξε την προσοχή μπορεί να βρεθεί εδώ.

Περί δημοσιογραφίας

Με αφορμή το χθεσινό άρθρο μας περί "ροζ" δημοσιογραφίας, αντιγράφω εδώ μια συνομιλία που έτυχε να έχω χθες το βράδυ στο twitter με έναν αριστερό, που θα έλεγα ότι εξέφραζε λίγο-πολύ τις απόψεις του "μέσου αριστερού" του σήμερα (ο όρο "μέσος αριστερός" είναι λίγο αδόκιμος, αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνετε τι εννοώ).

Θεωρώ ότι η συνομιλία αυτή αξίζει τον κόπο να διαβαστεί, για να δούμε δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τη "δημοσιογραφία": Από τη μία, τον "χυλό" που λέει πότε το ένα και πότε το άλλο, και από την άλλη τη στρατευμένη δημοσιογραφία, που δε θέλει να χαϊδέψει αυτιά, ειδικά όταν τα αυτιά αυτά είναι τα αυτιά των αστών και των μικροαστών...

Ακολουθούν τα χθεσινά tweets, τα οποία δεν τα έχω αλλάξει καθόλου (δεν έχω διορθώσει καν κάποια μικρά ορθογραφικά λάθη που υπάρχουν). Με έντονη γραφή είναι τα tweets του αριστερού συνομιλητή μου, και με απλή γραφή είναι τα δικά μου:
---


Καληνύχτα αριστερά (το pressproject παίρνει συνέντευξη από...τον Κακλαμάνη του ΠΑΣΟΚ) http://ciaoant1.blogspot.gr/2013/11/pressproject.html …

είσαι άδικος εδώ

Αδικία είναι να σε κλέβουν κ να σου ρίχνουν ξύλο και χημικά οι ΠΑΣΟΚοι,κ να έχεις τη ροζ αριστερά να τους δίνει κ βήμα από πάνω! 

για δημοσιογραφικο μέσο μιλάμε. Οχι για "Ριζοσπάστη". Οι συνεντεύξεις δεν είναι λόγος να πεις ότι έγιναν πασόκοι

Μα δεν λέω ότι έγιναν "ΠΑΣΟΚοι".Λέω ότι είναι "ροζ αριστερά" (αν κ λέω επίσης ότι η ροζ αριστερά είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Διαφωνείς;) 

Τέλος πάντων, μερικοί γουστάρουν και λίγο ΠΑΣΟΚ, έτσι για εσάνς. Εγώ όχι, και γι' αυτό και δεν περιμένω τίποτα από τους "ροζ"

μα δεν είναι κομματικό μέσο ρε συ. Πως τους χρωμάτισες κιόλας ως ροζ;

Δεν είναι κομματικό μέσο,έχουν όμως ιδεολογική κατεύθυνση.Ούτε (πχ) το MEGA είναι κομματικό μέσο,αλλά εκφράζει την άρχουσα τάξη

>>έτσι και το press project δεν είναι κομματικό μέσο, αλλά εκφράζει τη ροζ αριστερά

Τέλος πάντων, όπως κ πολλοί άλλοι, βλέπω ότι καλυπτεσαι με τη ροζ αριστερά κ την υπερασπίζεσαι. Καληνύχτα αριστερά λοιπόν...

δεν υπάρχει ενιαία ιδεολογική κατεύθυνση. Και κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να υπάρχει. Γιατί δεν είναι στρατευμένο μέσο.

Μα κ ο χυλός ενιαίος είναι,ένα μπλογούρι που χωρά ακόμα κ ΠΑΣΟΚους.Κ δυστυχώς αυτόν το χυλο τον αποδέχονται κ "επαναστάτες"..

δεν βλέπω πως χωράνε πασόκοι επειδη πήραν μια συνέντευξη. Είναι άλμα λογικής

καλά, ΟΚ τότε, καληνύχτα αριστερά...

και επιμένω. Είναι δημοσιογραφικό μέσο. Μην ζητάς να είναι και καθαρόαιμο κομμουνιστικό. Δεν θελουν να γινουν Ριζοσπάστης

Το ξέρω ότι δεν είναι κομμουνιστικό.Είναι καθήκον τοων κομμουνιστών να ξεσκεπάζουν την υποκρισία των αστικών ΜΜΕ,ναι ή όχι;

Ή μήπως να χαριστούμε στη ροζ αριστερά, για να μας παίζει και εμάς λίγο, σαν καλοί οπορτουνιστές που είμαστε;

μάλλον δε θες να καταλάβεις τη διαφορά μεταξύ δημοσιογραφικού μέσου και πολιτικής οργάνωσης

Μάλλον δε θέλεις να πεις κακή κουβέντα για τα ΜΜΕ της ροιζ αριστεράς

σωστή δημοσιογραφία δεν είναι ανάγκη να είσαι στρατευμένος στον κομμουνισμό για να κάνεις

η συνέντευξ του Κακλαμάνη είναι σωστή δημοσιογραφία;

μα αφού δεν είναι της "ροζ αριστερράς", τι να παραδεχτώ;

εντάξει, τότε και το MEGA "δεν είναι" (?!) με το κράτος (στην πραγματικότητα βέβαια ΕΙΝΑΙ, κ ας ανήκει σε ιδιώτη)

η δημοσιογραφία περιλαμβάνει και συνεντεύξεις σε αστους πολιτικούς

Εσύ ως κομμουνιστής δεν κάνεις κριτική στην αστική αυτή δημοσιογραφία; Ή μήπως καλύπτεσαι ως οπορτούνας και δε βγάζεις άχνα;

και κριτικη κάνω, αλλα και κριτική σε μια άδικη κριτική κάνω.

χαχα, τι κριτική κάνεις; Εδώ δικαιολογείς την προβολή απόψεων του ΠΑΣΟΚ από ένα αριστερό ΜΜΕ. Αυτή η "αριστερά" δεν πάει πουθενά

Χαζοί οι Μπολσεβίκοι:αντί να βολεύονται με ροζ, έφτιαξαν ένα δικό τους, κόκκινο ΜΜΕ, χωρίς συνεντεύξεις αστών.Τι χαζοί που ήταν!

οχι χαζοί δεν ήταν. Αλλά ούτε ο Μαρξ που ήταν διευθυντής σε αστική εφημερίδα δεν ήταν χαζός.

"Η εφημερίδα,μακράν του να αντανακλά τον πλουραλισμό των απόψεων,πρέπει να μιλά με μία ενιαία φωνή" [Μαρξ]

η @vassiouti (συνεργάτης του press project) εχει γράψει ουκ ολίγα μαρξιστικά άρθρα

αδύνατον,διότι η @vassiouti δεν έχει τις γνώσεις για κάτι τέτοιο.Κάνει καλές αποκαλύψεις- έως εκεί.Μετά αρχίζει ο Κακλαμάνης

ωραια, είπαμε, δεν είναι τέλειο το TPP, αλλά και οργανο της ροζ αριστερας δεν το λες

Mπορώ να σου δείξω άρθρα μου από το 2006 για την επερχόμενη κρίση.Δείξε κάτι αντίστοιχο από τους "μαρξιστές" τύπου @vassiouti

κι όμως, έχει και μαρξιστικές γνώσεις 

Ναι, εντάξει. Καληνύχτα αριστερά λέμε...

Καληνύχτα αριστερά (το pressproject παίρνει συνέντευξη από...τον Κακλαμάνη του ΠΑΣΟΚ)

"Είμαι μάχιμος εγώ, και αξίζω να με προβάλλουν και οι αριστεροί στα media τους! Με τις δικές μου απόψεις θα πάει μπροστά το κίνημα! Μη προβάλλετε άλλο τους αριστερούς, νισάφι πια, προβάλλετε προοδευτικές ιδέες όπως τις δικές μου!"

Σε μία αψυχολόγητη (?) κίνηση, που πάντως τράβηξε την προσοχή μας, το site της ροζ αριστεράς "pressproject" πήρε συνέντευξη από τον Κακλαμάνη.

Δε θα σχολιάσουμε τίποτα για το περιεχόμενο της συνέντευξης, δε νομίζω καν ότι αξίζει το χρόνο μας (αν περιμένετε να ακούσετε κάτι από τους ΠΑΣΟΚους, τότε ζήτω που καήκαμε).

Αλλά πραγματικά είναι εντυπωσιακό το πως η ροζ αριστερά επιλέγει να προβάλει ανθρώπους και απόψεις του στιλ Κακλαμάνη. Τουλάχιστον αν πρόβαλλε τις απόψεις ενός ΣΥΡΙΖΑιου, θα το καταλάβαινα (άλλωστε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, τα media της ροζ αριστεράς θα τσιμπήσουν και κάτι παραπάνω, και ως αντάλλαγμα βέβαια θα σταματήσουν τα πολλά-πολλά (όχι ότι τώρα κάνουν και καμιά σοβαρή κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, κάθε άλλο, αλλά τουλάχιστον βγάζουν μερικά επί μέρους σκάνδαλα, περιγράφουν και με οδοιπορικά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κόσμος, κτλ)).

Κι όμως, η ροζ αριστερά δε λέει να το κόψει το "κακό συνήθειο" του να προβάλλει και λίγο ΠΑΣΟΚ (το κάνουν και η Ελευθεροτυπία, η Εφημερίδα των Συντακτών, κτλ - δείτε πχ εδώ και εδώ).

Μερικοί θα δικαιολογήσουν αυτή την τακτική, στα πλαίσια της "πολυφωνίας".

Εμείς θα πούμε ότι αν οι ΠΑΣΟΚοι θέλουν να προβληθούν, έχουν ένα σωρό δικά τους ΜΜΕ για να το κάνουν (και αυτό ισχύει για όλους τους καπιταλιστές, ανεξαρτήτως αν εντάσσονται σε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα ή όχι. Είναι νομίζω γνωστό ότι η άρχουσα τάξη ελέγχει σχεδόν όλα τα "μεγάλα" ΜΜΕ).

Άρα, αντί η αριστερά να τους δίνει βήμα να πουν τις απόψεις τους, δηλητηριάζοντας με ψέματα και υποκρισίες τους αναγνώστες αυτών των εφημερίδων, καλό θα ήταν τα "αριστερά" ΜΜΕ να προέβαλλαν απόψεις που μπορούν να βοηθήσουν το λαϊκό κίνημα, και να διαχωριστούν πλήρως από την άρχουσα τάξη και τους εκπροσώπους της. Δεν υπάρχει χώρος και περιθώριο για τους εκμεταλλευτές του λαού.

Αλλά θα μου πείτε, η ροζ αριστερά δε ήθελε ποτέ, και ούτε θα θελήσει ποτέ να το κάνει αυτό. Άλλωστε, και η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ως το νέο (χρεωκοπημένο) ΠΑΣΟΚ της (χρεωκοπημένης) εποχής μας αυτό ακριβώς δείχνει.

Κάποτε η αριστερά έλεγε "ούτε γη ούτε ύδωρ στους ιμπεριαλιστές". Σήμερα, η ροζ αριστερά...τους παίρνει συνεντεύξεις και προωθεί τις απόψεις τους στα δικά της media. Μέχρι και πολιτική στέγη τους δίνει άμα λάχει (δείτε πόσοι πολιτικοί και συνδικαλιστές ΠΑΣΟΚοι έχουν μετακομίσει στο ΣΥΡΙΖΑ και θα καταλάβετε).

Τέλος πάντων, όλα αυτά αφορούν τη "ροζ αριστερά", από την οποία δε μπορούμε να περιμένουμε και πολλά. Καλό θα ήταν να προετοιμάσουμε το έδαφος για την κόκκινη αριστερά, ώστε στο μέλλον να έχει κάτι αξιόλογο να πει και να σταθεί πραγματικά στο ύψος των περιστάσεων (γιατί σήμερα υπάρχει κόκκινη αριστερά, αλλά στο ύψος των περιστάσεων δεν είναι, με αποκορύφωμα την υπεροψία της ότι αυτά που λέει είναι αυτομάτως στο ύψος των περιστάσεων μόνο και μόνο επειδή έχουν κόκκινο χρώμα. Ευτυχώς που ακόμα μπορεί να διαβάσει κανείς τον Λένιν και τον Μαρξ, ώστε να πάρει μια γεύση από το πως είναι μια κόκκινη αριστερά που αυτά που λέει βρίσκονται όντως στο ύψος των περιστάσεων).

Telegraph: Η συμφωνία για το Ιράν αλλάζει τις συμμαχίες στην περιοχή

Η Telegraph έχει ένα αρκετά καλό άρθρο (ειδικά για δυτικό ΜΜΕ), που αναφέρει ότι η Σαουδική Αραβία δε βλέπει με καθόλου καλό μάτι τη συμφωνία για το Ιράν, διότι αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά, θα τις αμφισβητήσει τα πρωτεία στην περιοχή.

Βέβαια, η Telegraph δεν αναφέρει τίποτα για την πρόσφατη αποκάλυψη του BCC ότι οι Σουδάραβες (που έτσι κι αλλιώς είναι ένα από τα πιο κτηνώδη καθεστώτα του πλανήτη) αγόρασαν πυρηνική βόμβα από το Πακιστάν, ώστε να μη μείνουν πίσω σε σχέση με τον στρατιωτικό ανταγωνισμό, και να διατηρήσουν έτσι τα πρωτεία τους.

Παρόλα αυτά, το άρθρο αξίζει, διότι μιλάει ξεκάθαρα για το ενδεχόμενο η Σαουδική Αραβία να τα "τσουγκρίσει" με τους Αμερικάνους (η Telegraph βέβαια προσπαθεί να καθησυχάσει τους (δυτικούς) αναγνώστες της, λέγοντας ότι τάχα "η Σαουδική Αραβία δεν έχει με ποιον άλλο να πάει", αλλά εμείς ξέρουμε ότι ήδη έχει κάνει κάποια 'ανοίγματα" με τους έτερους πετρελαιάδες, δηλαδή τους Ρώσους)

Το άρθρο της Telegraph μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

ΥΓ: Αυτές τις μέρες γενικά δε θα γράψω σχεδόν καθόλου, μη μου στέλνετε άλλα email, ο χρόνος δεν επαρκεί ούτε για τα βασικά.

1 εικόνα = 1000 λέξεις

Μου το έστειλαν σε email, και παρά την κούραση μου (και τα πολλά email), αυτό ξεχώρισε, και με έκανε να χαμογελάσω (έστω και πικρά). Ευχαριστώ τον αναγνώστη που βρήκε το σκίτσο

ΗΠΑ: Κλαψ, κλάψ, κανένας δε θέλει να αγοράσει τα ομόλογα μας πλέον

Αυτές τις μέρες δε θα υπάρχουν πολλές αναρτήσεις, αλλά μέσα στα τόσα και τόσα που βλέπουμε σε Ελλάδα και διεθνώς, βρήκαμε αυτό το διάγραμμα, που απεικονίζει το ποιος αγόρασε τα ομόλογα των ΗΠΑ μέσα στο 2013.

Κάποτε, αυτά τα ομόλογα ήταν ανάρπαστα, και όλοι τα ήθελαν, παρά το χαμηλό τόκο (κέρδος) που απέδιδαν, διότι οι ΗΠΑ ήταν μια "εντελώς ασφαλή" επένδυση. Κοινώς, υπήρχε 100% εμπιστοσύνη στην ικανότητα των ΗΠΑ να αποπληρώσουν όλα αυτά τα ομόλογα που εξέδιδαν.

Πλέον όμως κάτι έχει αλλάξει: Η Αμερική δε θεωρείται πλέον μια φερέγγυα χώρα, δηλαδή ολοένα και περισσότεροι ΔΕΝ πιστεύουν πλέον ότι η Αμερική μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της (ειδικά από τη στιγμή που συνεχίζει να έχει μεγάλα ελλείμματα, αυξάνονταςτα ήδη τεράστια αυτά χρέη).

Αν λοιπόν δείτε το γράφημα, θα δείτε ότι ο #1 αγοραστής των ομολόγων της Αμερικής είναι πλέον...η FED (φαίνεται με μαύρο χρώμα στο γράφημα).

Με άλλα λόγια, η Αμερική δανείζει πλέον λεφτά στον εαυτό της, γιατί κανένας άλλος δεν είναι διατεθειμμένος να της τα δανείζει, λόγω έλλειψης φερεγγυότητας.

Βέβαια, στα γράφημα βλέπουμε ότι εκτός από τη fed, υπάρχει και η Ιαπωνία και η Κίνα, που επίσης αγόρασαν αρκετά ομόλογα (οι υπόλοιπες χώρες αγόρασαν (ή πούλησαν) σχετικά λίγα ομόλογα, και άρα μπορούμε να τις αγνοήσουμε).

Για την περίπτωση της Ιαπωνίας, η χώρα αυτή είναι σύμμαχος της Αμερικής, και την στηρίζει. Μόνο που την στηρίζει αγοράζοντας τα ομόλογα της...με λεφτά που ούτε αυτή διαθέτει (η Ιαπωνία τυπώνει και αυτή αμύθητα ποσά γιεν, έχοντας κι αυτή βυθιστεί σε χρέη και ελλείμματα).

Για την περίπτωση της Κίνας, η χώρα αυτή θέλει να χτυπήσει τις ΗΠΑ, αλλά είναι φανερό ότι έχει επιλέξει μια "υπομονετική" στρατηγική. Άλλωστε αν η Κίνα σταματήσει να αγοράζει ομόλογα των ΗΠΑ, τότε θα επικρατήσει πανικός στις πγόσμιες χρηματαγορές, διότι όλοι θα καταλάβουν ότι το δολάριο έχει φτάσει στο τέλος του. Έτσι, η Κίνα θα χάσει πολλά λεφτά, γιατί εδώ και χρόνια έχε συσσωρεύσει πάρα πολλά δολάρια, τα οποία θα χάσουν απότομα την αξία τους.

Άρα, η Κίνα αγοράζει την ελάχιστη δυνατή ποσότητα ομολόγων (δολαρίων), ώστε να καταφέρει σιγά-σιγά, και χωρίς να την πολυπάρουν χαμπάρι, να μαζέψει αρκετό χρυσό, ώστε όταν είναι έτοιμη, τότε να κάνει την επίθεση της.

Όταν η Κίνα έχει αρκετό χρυσό, τότε δε θα την πειράζει πολύ να χάσει την αξία του το δολάριο, γιατί όσες απώλειες θα έχει από τα δολάρια της, τόσο κέρδος θα έχει από το χρυσό (που τότε θα δείξει την πραγματική του -τεράστια- αξία, άσχετα αν μέχρι τότε δούμε την ισοτιμία του να πέφτει προσωρινά  ακόμα και κάτω από 1000$/ουγγιά, λόγω της καταστροφής του paper gold, που όλοι τον ξεπουλάνε, ρίχνοντας έτσι την ισοτιμία).

Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι παλιότερα, πριν την κρίση, η Κίνα αγόραζε τόσα πολλά ομόλογα των ΗΠΑ, που η FED δε χρειαζόταν να τα αγοράσει αυτή (τυπώνοντας δολάρια για να το κάνει).

Πλέον, βλέπουμε ότι η FED αγοράζει την πλειοψηφία των ομολόγων που εκδίδουν οι ΗΠΑ (με δολάρια που τυπώνονται πλέον με ρυθμό 1 τρισεκατομμύριο $/έτος). Αυτό δε μπορεί να κρατήσει για πολύ (εκτός και αν νομίζετε ότι τα λεφτά τυπώνονται, χωρίς να χρειάζεται να αντιστοιχούν σε πραγματικό πλούτο, οπότε σας αφήνω να ζείτε με τις φαντασιώσεις σας).

Να σημειωθεί επίσης ότι η Ρωσία και οι πετρελαιάδες φαίνεται από το γράφημα ότι όχι απλά δεν αγοράζουν άλλα ομόλογα των ΗΠΑ, αλλά αντιθέτως...ξεφορτώνονται και αυτά που έχουν! [θεωρώ ότι έχουμε ήδη εξηγήσει το γιατί γίνεται αυτό σε παλιότερες αναρτήσεις]

Μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει να δούμε από εδώ και πέρα τις εξελίξεις στο Ιράν: Τώρα που το εμπάργκο χαλάρωσε κάπως, θα δούμε αν το Ιράν θα κάνει συμφωνία για να πουλάει το πετρέλαιο του σε ευρώ, όπως έχει δηλώσει εδώ και χρόνια ότι θέλει να κάνει. Αν αυτό συμβεί, τότε το δολάριο θα δεχτεί ένα μεγάλο πλήγμα, διότι μέχρι τώρα ΟΛΟΙ χρειάζονταν το δολάριο, προκειμένου να αγοράσουν πετρέλαιο αποκλειστικά και μόνο σε δολάρια).

Αν όμως το Ιράν αφεθεί να προχωρήσει, και να πουλήσει πετρέλαιο σε ευρώ, τότε το δολάριο χάνει το μονοπώλιο του, γιατί αν κάποιος θέλει να αγοράσει πετρέλαιο, μπορεί να το κλανει και με ευρώ, όχι μόνο με δολάρια. Αυτό θα αναβαθμίσει σημαντικά το ευρώ, και θα υποβαθμίσει το δολάριο, έστω και αν οι συναλλαγές αυτές θα φορουν μόνο το Ιράν (πάντως, υπάρχουν ήδη πολλές χώρες που συναλλάσονται μεταξύ τους με τα δικά τους νομίσματα, παρακάμπτοντας το δολάριο, όπως έχυμε δει και παλιότερα)

Οι "μεγάλες δυνάμεις" τα βρήκαν για το Ιράν, μένει να δούμε αντιδράσεις από Ισραήλ

Όπως αναμενόταν, βρέθηκε τελικά η "χρυσή τομή" για το Ιράν. Άλλωστε, η εξέλιξη αυτή είχε προαναγγελθεί εδώ και μέρες από τον Λαβρώφ, τον υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας, ο οποίος στις 16/11 είχε πει δημόσια ότι έχουν καταλήξει σε συμφωνία, και το μόνο που απέμενε ήταν να οριστικοποιηθούν κάποιες λεπτομέρειες. Είχαμε παρουσιάσει την είδηση αυτή (εδώ), και είχαμε σχολιάσει τότε τα εξής:

1) Όλες οι μεγάλες δυνάμεις (τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι Ρωσοκινέζοι) θέλουν να βρουν μια "ειρηνική λύση", και όχι να εμπλακούν σε μια μεγάλη στρατιωτική εκστρατεία. Όπερ και εγένετο [Δείτε και το παλιότερο άρθρο μας για σχετικές δηλώσεις/αναλύσεις ακόμα και των Κινέζων, που ήθελαν και περίμεναν να βρεθεί μια "ειρηνική λύση"].

2) Οι ΗΠΑ θέλουν να βρουν μια "ειρηνική λύση" από ανάγκη. Δηλαδή οι ΗΠΑ θα ήθελαν να χτυπήσουν το Ιράν, και να του ανακόψουν τα σχέδια για απομάκρυνση από το δολάριο, όπως έκαναν πχ σε Ιράκ, Λιβύη, κτλ. Όμως, οι ισορροπίες έχουν πλέον αλλάξει, και η Αμερική -πλέον- δε μπορεί να χτυπάει στρατιωτικά όποιον γουστάρει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Θα ήταν δύσκολο για την Αμερική να χτυπήσει το Ιράν, διότι είναι αξιόμαχος αντίπαλος, και έχει από πίσω του του Ρωσοκινέζους. Επιπλέον, οι Αμερικάνοι έχουν και σοβαρά οικονομικά προβλήματα, άσε που δε βρίσκουν πλέον και πολλούς συμμάχους, καθώς κανένας πλέον δεν πιστεύει τα παραμύθια περί "εξάπλωσης της δημοκρατίας" και των "όπλων μαζικής καταστροφής".

Ως εκ τούτου, είχαμε καταλήξει στην άποψη ότι οι Αμερικάνοι θα το παίξουν "φιλειρηνικοί", και θα βρουν μια "συμβιβαστική λύση" για το Ιράν. Στο παρασκήνιο όμως, θα αφήσουν το Ισραήλ να κάνει τη βρωμοδουλειά τους, δίνοντας του το "πράσινο φως" για μια περιορισμένη επίθεση.

Δεν είναι σίγουρο βέβαια ότι θα τα καταφέρουν, άλλωστε οι Ιρανοί και οι Ρωσοκινέζοι θα έχουν υπόψη τους αυτό το σενάριο, και θα προσπαθήσουν και αυτοί να λάβουν τα μέτρα τους.

Πάντως, το Ισραήλ ήδη εξέφρασε την διαφωνία του με τη συμφωνία για το Ιράν, με τους αξιωματούχους της χώρας να βγαίνουν και να λένε ότι η συμφωνία βασίζεται σε ψευδαισθήσεις, ψέματα, και ότι η συμφωνία ΔΕΝ σταματά το Ιράν από το πυρηνικό του πρόγραμμα (η συμφωνία απλά περιορίζει αυτό το πρόγραμμα, δεν το καταργεί, και το Ιράν πανηγυρίζει διότι γλιτώνει και το οικονομικό εμπάργκο που όντως είχε προκαλέσει μεγάλη ζημιά στη χώρα).

Με λίγα λόγια, το Ισραήλ δηλώνει ότι δε δέχεται τη συμφωνία, και επίσης έχει ήδη βρει και "νομικό πάτημα" για να επιτεθεί (διότι θα μπορεί να πει ότι "εμείς επιτεθήκαμε για να σταματήσουμε την "πυρηνική απειλή" του Ιράν"). Μένει να δούμε αν θα καταφέρει να το κάνει ή όχι.

Να σημειωθεί επίσης ότι και η Σαουδική Αραβία δήλωσε επίσημα ότι "το Ιράν κοροϊδεύει τον Ομπάμα", επιβεβαιώνοντας ότι δε βλέπει με καθόλου καλό μάτι την άνοδο του Ιράν, ούτε έχει πλέον "καλές σχέσεις" με την Αμερικη (περισσότερα είχαμε δει πχ εδώ)

Για το τέλος, αναδημοσιεύουμε μερικά άρθρα επί του θέματος, με όλες αυτές τις τελευταίες εξελίξεις:

Israel minister: Iran deal based on 'deception'

Israel on Sunday harshly criticized the international community's nuclear deal with Iran, accusing the world of "self-delusion" and saying the first-stage agreement would not halt what it says is Tehran's pursuit of nuclear weapons capability.

Israel's Cabinet minister for intelligence issues, Yuval Steinitz, said the last-minute changes to the deal were "far from satisfactory" and did nothing to change Israel's position.

"This agreement is still bad and will make it more difficult than before to achieve an appropriate solution in the future," he said. Instead, he compared it to a failed 2007 international deal with North Korea and said it "is more likely to bring Iran closer to having a bomb."

"Israel cannot participate in the international celebration, which is based on Iranian deception and (international) self-delusion," said Steinitz, whose responsibilities include monitoring Iran's nuclear program.

 Israel Says Iran Deal Falls Short of Removing Arms Potential

The “bad deal” reached between world powers and Iran falls short of removing the Islamic Republic’s potential for producing nuclear weapons, an official in Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu’s office said by text message today.

“The agreement makes it possible for Iran to continue enriching uranium, permits Iran to keep centrifuges that would allow it to create fissile material for nuclear weapons,” the official said, declining to be identified because he wasn’t authorized to speak on the record. Economic pressure from sanctions could have led to a “better deal,” he said. 

“This deal will create a new arms race that includes the Middle East,” Foreign Minister Avigdor Liberman said. Finance Minister Yair Lapid said he was concerned that the deal means that “the world is no longer listening to Israel.”

Israeli officials have described Iran’s nuclear program as an existential threat, saying “all options are on the table” to stop it, including a military strike. Iran says its program is intended for peaceful purposes.

“If five years from now a nuclear suitcase explodes in Madrid and New York, it will be because of the agreement signed this morning,” Israeli Economy Minister Naftali Bennett said in an e-mail today. “It is important that the world know Israel is not committed to this agreement that threatens its existence.” 

Bennett said yesterday that any deal Israel perceived as bad would increase the chances the government would consider a military strike to prevent Iran from achieving nuclear weapons.

“A bad deal definitely increases the need for action,” Bennett said on Channel Two television. “If the deal gives Iran the ability to achieve a bomb within six weeks, we won’t be able to sit idly by.” 

Iran to Reap $7 Billion in Sanctions Relief Under Accord

Iran will get as much as $7 billion in relief from economic sanctions over six months under the first-step agreement reached today in Geneva, the Obama administration said.

In return for Iran limiting its nuclear program, the interim agreement provides for the release of $4.2 billion in frozen oil assets and will let Iran continue exporting oil at current levels, rather than forcing continued reductions by buyers, as would be required under current law, according to a White House statement.

The accord also will “suspend certain sanctions on gold and precious metals, Iran’s auto sector and Iran’s petrochemical exports, potentially providing Iran approximately $1.5 billion in revenue,” the administration said. 

Sanctions have cost Iran $120 billion in lost revenue since the U.S. and European Union started imposing strict penalties on energy, ports, insurance, shipping, banking and other Iran-related transactions in 2010, according to U.S. Treasury estimates. While almost all U.S. trade with Iran has been banned for decades, other than food and medical supplies, U.S. restrictions now apply to other countries that trade with the Islamic Republic.

“But the broader architecture of sanctions will remain in place, and we will continue to enforce them vigorously,” President Barack Obama said in a televised address from the White House last night, shortly after the agreement was announced in Geneva. “And if Iran does not fully meet its commitments during this six-month phase, we will turn off the relief, and ratchet up the pressure.”

Η ΝΔ κάνει ρουσφέτια, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε μπορεί να κατεβάσει καν κοινό ψηφοδέλτιο, η εκκλησία τσιμπάει φοροαπαλλαγές, και η Ελλάδα γεμίζει φαγάδικα και καφενεία

- Το κομματόσκυλο Ευδοξία Παπαγεωργίου διορίστηκε διευθύντρια του νοσοκομείο Καλαμάτας με μοναδική ουσιαστική προυπηρεσία-προσόντα...την σταδιοδρομία της στην ΟΝΝΕΔ (link)

- Απαγορεύεται δια Νόμου, ο οικονομικός έλεγχος στην Εκκλησία…(link )

- ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Θέλουμε να ανατρέψουμε τον παγκόσμιο καπιταλισμό...αλλά δεν μπορούμε καν να κατεβάσουμε κοινό ψηφοδέλτιο (Link)

- Η κρίση γέμισε τις πόλεις με επιχειρήσεις εστίασης (link). Νομίζω αυτό αξίζει λίγο παραπάνω σκέψη, μιας και δείχνει ότι γενικά δεν υπάρχει η διάθεση και οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί πλούτος, παρά να καταναλωθεί ο ήδη έτοιμος πλούτος. Δεν μπορώ βέβαια να κατηγορήσω έναν άνεργο που πχ ανοίγει ένα σουβλατζίδικο ή ένα καφενείο, και εργάζεται ίσως και σκληρά για να το στήσει και να το λειτουργήσει, ώστε να βγάλει το ψωμί του. Αλλά όταν βλέπεις ένα κύμα από φαγάδικα και καφενεία να ανοίγει, αλλά όχι επιχειρήσεις που παράγουν πλούτο, τότε καταλαβαίνεις ότι η "γενική εικόνα" της ελληνικής κοινωνίας είναι η εικόνα μιας κοινωνίας που "τρώει τις σάρκες της". 

Βέβαια, κάποιοι καλοπερνάνε (πχ εφοπλιστές, Μπόμπολες, κτλ), και επίσης υπάρχουν και κάποιοι που ζουν ακόμα "σχετικά καλά", διότι τυχαίνει να τρώνε τις σάρκες της ελληνικής κοινωνίας σε καλό σημείο, σε σημείο δηλαδή που υπάρχει πολύ "λίπος" (ως παράδειγμα δείτε τις συντάξεις που παίρνουν οι στρατιωτικοί στα 45, ή τα φακελάκια που τσεπώνουν πολλοί μεγαλογιατροί, κτλ, κτλ, κτλ).

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Το ζήτημα της ανεργίας δε μπορεί να λυθεί με το να υπάρχουν ένα σωρό φαγάδικα και καφενεία. Για να ξοδέψεις ακόμα και 2 ευρώ για καφέ, πρέπει από κάπου να τα βρεις. Η άρχουσα τάξη της χώρας είναι αφορολόγητη, ο παραγωγικός ιστός ήταν ήδη αποσαθρωμένος και τώρα ισοπεδώνεται, και όσο υπάρχουν ακόμα έτοιμα λεφτά οι καφετέριες θα "κρύβουν" λιγάκι την πραγματική κατάσταση. Τα "έτοιμα" όμως θα τελειώσουν και αυτά, και τότε τι;

Όπως τα παιδιά των γαλαζοαίματων κληρονομούσαν "αυτοδικαίως" τους τίτλους ευγενείας και τον πλούτο των γονιών τους, έτσι και οι σημερινοί Έλληνες φαντασιώνονται (όχι όλοι βέβαια) ότι έχουν κληρονομήσει " αυτοδικαίως" τον σπουδαίο πολιτισμό των "αρχαίων προγόνων". Η πραγματικότητα είναι ότι η σαπίλα σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, διότι ο πολιτισμός δεν είναι κάτι που κληρονομείται, τουλάχιστον όχι όπως πχ κληρονομείται ένα αυτοκίνητο ή ένα σπίτι...

Η "αντιφασιστική αριστερά" είναι για γέλια και για κλάματα

 

"Δεν θα αγαπήσουμε οτι έχει τραγουδήσει, δεν θα ξεχάσουμε την λαϊκοπόπ αισθητική και κουλτούρα, αλλά όποιος στον αγώνα κατά του φασισμού ορθώνει το ανάστημα του, γίνεται ένας από μας."

- Εφημερίδα "Αυγή", για τη Δέσποινα Βανδή

Δεν είχα σκοπό να αφιερώσω παραπάνω χρόνο για το θέμα, αλλά νομίζω ότι η υπόθεση της Βανδή, που τα έβαλε (και καλά έκανε) με τον νεοναζί Νότη Σφακιανάκη, δείχνει το πόσο σάπια είναι η ροζ αριστερά:

Η αριστερά αυτή πράγματι δε θέλει το φασισμό, αλλά απ' ότι φαίνεται δεν έχει πρόβλημα με όσους προωθούν την "αποβλάκωση του λαού", ούτε έχει πρόβλημα με τους νεόπλουτους που εδώ και χρόνια ζούσαν με χρυσά κουτάλια, χωρίς βέβαια να ενδιαφέρονται για το πως ζουν οι εργάτες (δείτε πχ εδώ για περισσότερα, κυκλοφορούν πολλά τέτοια και νομίζω μπορείτε εύκολα να τα βρείτε στο ίντερνετ).

Το πρόβλημα με το να λες ότι "όποιος στον αγώνα κατά του φασισμού ορθώνει το ανάστημα του, γίνεται ένας από μας", είναι ότι ο εργάτης ξέρει ότι η Βανδή ΔΕΝ είναι μία από εμάς.

Θα πρέπει να της δώσουμε κάποια εύσημα βέβαια που πράγματι έσπασε τη συνεργασία της με το Σφακιανάκη (άσχετα αν και πιθανότατα το έκανε επειδή δεν είναι της μόδας να δηλώνεις φασίστας, αντίθετα είναι της μόδας να δηλώνεις "δημοκράτης", την ίδια ώρα που τραγουδάς χαζομάρες και ζεις μέσα στη χλιδή, προωθώντας το σάπιο πολιτισμό και την κουλτούρα της άρχουσας τάξης).

Ίσως η ροζ αριστερά, που προωθεί την αστική "δημοκρατία" απέναντι στο φασισμό, να θεωρεί τη Δέσποινα Βανδή ως "μία απ' αυτούς".

Εμείς όμως δεν πρόκειται ποτέ να θεωρήσουμε "μία από εμάς" έναν άνθρωπο που έβγαλε εκατομμύρια προωθώντας μια σαπισμένη κουλτούρα, ειδικά όταν ο άνθρωπος αυτός δεν έχει σκοπό να "αλλάξει ρεπερτόριο" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Η Βανδή θέλει να συνεχίσουν τα πράγματα όπως ήταν: Θέλει δηλαδή να μην έρθει ο φασισμός (σε αυτό συμφωνούμε και δεν έχουμε καμία αντίρρηση), αλλά θέλει να συνεχίσει να αποχαυνώνει τις μάζες και να κερδίζει λεφτά (και μάλιστα πολλά λεφτά) από αυτή την "δημοκρατική" δραστηριότητα της.

Αυτό είναι μη αποδεκτό - και μάλιστα όχι απλά δεν το δεχόμαστε, αλλά κατά την άποψη μου είναι και κάτι το "ύπουλο", όπως άλλωστε είναι "ύπουλη" όλη η στάση της "σοσιαλδημοκρατίας":

Η Χρυσή Αυγή είναι ναζί και το ξέρουμε. Οι ροζ αριστεροί όμως δηλώνουν "δημοκράτες", "αγωνιστές", κτλ. Και πολλοί τους πιστεύουν.

Αν όμως η απάντηση της ροζ αριστεράς στο φασισμό είναι...ο πολιτισμός της Βανδή, τότε ζήτω που καήκαμε. Για να μην έρθει ο φασισμός, δεν αρκεί να καταδικάζεις τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται και να προάγεις τη ανάλογη κουλτούρα (ειδικά αν μιλάμε για "καλλιτέχνες"), και βέβαια χρειάζεται να παλεύεις συνολικά εναντίον του καπιταλισμού, μιας και η ανάγκη του συστήματος για "κινεζοποίηση" των εργατών αναγκάζει την άρχουσα τάξη να στραφεί στο φασισμό για να καταπνίξει τυχόν διαμαρτυρίες, εξεγέρσεις, κτλ.

Πώς γίνεται να καταδικάζεις τον φασισμό, όταν δεν καταδικάζεις την αιτία που τον προκαλεί;

Πόσο σοβαρή είναι αυτή  η "καταδίκη του φασισμού";

Πόσο αποτέλεσμα θα έχει; (ειδικά όταν γίνεται από ανθρώπους που έχουν προωθήσει την αποχαύνωση, και έχουν αμειφθεί πάρα πολύ καλά για αυτό τους το κατόρθωμα).

Καλό θα ήταν για την αριστερά να μπορεί να διαχωριστεί με αυτά τα σάπια άτομα, γιατί προωθούν μια ύπουλη ψευδαίσθηση ότι τάχα μπορείς να καταδικάσεις το φασισμό (και να το παίξεις και "αγωνιστής"), την ίδια ώρα που υποστηρίζουν (!) τις αιτίες που τον γεννούν.

ΥΓ: Με την ευκαιρία, και επειδή πολλοί μου ζητούν να γράφω περισσότερο για την Ελλάδα, όπως έκανα παλιότερα, να πω ότι δεν έχω το χρόνο για να το κάνω αυτό. Επιπλέον, θεωρώ ότι τα όποια χρονικά περιθώρια υπήρχαν στην Ελλάδα έχουν εξαντληθεί, και η αριστερά αποδείχθηκε "λίγη' για να αναδείξει νέα πρόσωπα, κόμματα και -κυρίως- ιδέες και στρατηγική που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν έχει αναδειχθεί ΤΙΠΟΤΑ τέτοιο, και άρα δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για το άμεσο μέλλον. Ίσως αργότερα, αλλά μόνο μέσα από πολύ δουλειά και χρόνο, και αφού πρώτα υποστούμε -δυστυχώς- μια μεγάλη ιστορική ήττα. Προς το παρόν, αφού ζητάτε κάτι από Ελλάδα, θα σας πρότεινα πχ να δείτε αυτό το άρθρο μου περί αριστεράς και φασισμού, γραμμένο πριν περίπου 3 χρόνια. Νομίζω ότι αυτά που περιγράφω δεν χωρούν τις Δέσποινες Βανδή, και γι' αυτό εγώ είμαι εκτός και η Βανδή είναι εντός (τουλάχιστον σε ότι αφορά τη ροζ αριστερά που θεωρεί το "Δεσποινάκι" ως "μία από εμάς")

Η Κίνα αγοράζει χρεωκοπημένα χρυσωρυχεία, χτίζει κανάλια, φτιάχνει stealth αεροσκάφη και υπογράφει συμφωνίες συνεργασίας με την Ευρώπη

Λόγω της γνωστής πλέον έλλειψης χρόνου, θα δούμε συνοπτικά μερικές ειδήσεις από την Κίνα:

- Καταρχήν, η Κίνα υπέγραψε νέες εμπορικές συμφωνίες με την Ευρώπη, επιβεβαιώνοντας αυτά που έχουμε δει εδώ και καιρό, ότι δηλαδή οι δύο αυτές δυνάμεις έρχονται κοντά η μία με την άλλη.

- Στην συνέχεια, η Κίνα καμαρώνει για το νέο κανάλι που πάει να φτιάξει στη...Νικαράγουα, και θα ανταγωνίζεται το αντίστοιχο κανάλι του Σουέζ (που το ελέγχουν οι ΗΠΑ).

Επίσης, η Κίνα ανακοίνωσε το πρώτο stealth drone της (πιθανότατα φτιαγμένο με κλεμμένη αμερικανική τεχνολογία βέβαια). Να σημειωθεί επίσης ότι η Ευρώπη αρχίζει και αυτή να πειραματίζεται με την κατασκευή στρατιωτικών drones (link), προκειμένου...να μην μείνει πίσω στον αγώνα των ιμπεριαλιστών ποιος θα εξοντώσει πρώτος τον άλλο.

- Τέλος, σε ένα θέμα που το είχαμε ξαναδεί και παλιότερα, η Κίνα συνεχίζει να αγοράζει τα (χρεωκοπημένα) χρυσωρυχεία ανά τον κόσμο. Τελευταίο απόκτημα της ήταν ένα ορυχείο στην Αυστραλία, όπως αναφέρει σε σχετικό της άρθρο η Wall Street Journal.

Όπως είχαμε εξηγήσει και παλιότερα, η Κίνα δεν ενοχλείται από τις προσωρινές διακυμάνσεις στην ισοτιμία του χρυσού που παρατηρούνται σήμερα. Ίσα-ίσα που όταν πέφτει η ισοτιμία του χρυσού, τότε η Κίνα...αγοράζει ακόμα περισσότερο χρυσό, επωφελούμενη από την ακόμα χαμηλότερη τιμή του. Άλλωστε, η Κίνα έχει πολύ χρήμα για ξόδεμα, και δεν την πειράζει να περιμένει μερικά χρόνια, ή να έχει μερικές -προσωρινές- χασούρες. Άλλωστε, η Κίνα ξέρει ότι το δολάριο οδεύει προς τον υπερπληθωρισμό, και τότε ο χρυσός θα αναδειχθεί και πάλι στον ιστορικό του ρόλο ως το πραγματικό χρήμα της ανθρωπότητας. Τότε, ο χρυσός θα αξίζει πάρα πολύ, και άρα η Κίνα θα βγει εντελώς κερδισμένη, παρά τις βραχυπρόθεσμες απώλειες που τώρα έχει.

Τέλος, να σημειώσουμε και κάτι ακόμα που το είχαμε ξαναπεί, ότι δηλαδή τα ορυχεία χρυσού έχουν σήμερα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα, γιατί είναι αναγκασμένα να πουλάνε το χρυσό σε τιμές paper gold (και αυτές οι τιμές πέφτουν, διότι όλοι ξεφορτώνονται τον Paper gold, αγοράζοντας πραγματικό χρυσό). Έτσι, τα ορυχεία χρυσού βάζουν λουκέτο, και μάλιστα μια πρόσφατη μελέτη της Citigroup υπολόγισε ότι πλέον το 98% των ορυχείων αδυνατεί να βγάλει κέρδος αν η ισοτιμία του χρυσού είναι κάτω από τα 1320$/ουγγιά. Η ισοτιμία είναι πράγματι κάτω από αυτό το νούμερο, οπότε σχεδόν όλα τα ορυχεία έχουν χασούρα, και προκειμένου να μην βάλουν λουκέτο, ξεπουλιούνται στην Κίνα και σε όποιον άλλο έχει λεφτά "για ένα κομμάτι ψωμί"...

Ελλειμματικοί προϋπολογισμοί και...στο Χάρβαρντ

Στο Χάρβαρντ είχε πάει και ο ΓΑΠ για να δώσει διαλέξεις σχετικά με το μέλλον της ευρωζώνης...Φοβερή μόρφωση...

Χάρβαρντ: Ένα από το πιο φημισμένα πανεπιστήμια του κόσμου, με δίδακτρα-φωτιά που απευθύνονται μόνο στην ελίτ, και που οι απόφοιτοι του προορίζονται να πάρουν τις κορυφαίες διοικητικές θέσεις σε κυβερνητικό και σε επιχειρηματικό επίπεδο. Με λίγα λόγια, είναι ένα από τα ιδρύματα που "βγάζουν τους μελλοντικούς ηγέτες" της άρχουσας τάξης.

Μόνο που...το Χάρβαρντ είναι και αυτό ελλειμματικό. Οι καθηγητές ζουν μέσα στα πλούτη, οι φοιτητές μαθαίνουν το πως να ρημάξουν τους λαούς για να προστατέψουν και να αυγατίσουν τις περιουσίες τους, και το σύστημα διαιωνίζεται.

Πέρα από την οικονομική διάσταση του θέματος, είναι νομίζω ενδεικτικό της σαπίλας ότι σήμερα ένα πανεπιστήμιο-σύμβολο για την άρχουσα τάξη είναι και αυτό...ελλειμματικό!

Harvard's deficit skyrockets to $34 million

Harvard University's deficit grew fourfold in the past year.

The number skyrocketed to $34 million in the 2013 fiscal year, compared to last year's $7.9 million shortfall, according to a report released by the university Friday night. The deficit comes as the top Ivy League institution's revenue grew 5%, but its expenses increased by 6%.

The report placed some blame on the "chilling" impacts of cuts in the federal budget on research grants. At the same time, salaries, wages and benefits, which represents half of the university's operating expense, also increased.

Another big cost for the university is servicing its $5.7 billion debt, which the report said it was working to reduce. 

The good news is that donations to the university continue to grow -- increasing 17% in the latest year to $339 million.

"Colleges and universities around the country continue to face substantial pressure, and Harvard is no exception," Harvard's chief financial officer Daniel Shore and treasurer James Rothenberg wrote in the report.

Harvard isn't the only top-tiered school with a money problem. Its top rival, Yale, also reported a $39 million deficit. 

Μην ανησυχείτε, δεν θα χρεωκοπήσει το Χάρβαρντ. Σιγά μην αφήσει η ελίτ ένα από τα πιο σημαντικά και πιο ιστορικά πανεπιστήμια της να βάλει λουκέτο (δείτε και τις δωρεές, που όπως λέει και το άρθρο του CNN έχουν αυξηθεί. Σε αντίθεση με τα πιο μικρά κολέγια, που ζορίζονται επειδή οι φοιτητές δε μπορούν να βρουν δουλειές για να αποπληρώσουν τα σπουδαστικά τους δάνεια, οι φοιτητές του Χάρβαρντ και οι οικογένειες τους έχουν λεφτά, και κάνουν μεγάλες δωρεές στο Χάρβαρντ). Το πολύ-πολύ λοιπόν το Χάρβαρντ να κάνει μερικές περικοπές για να "δώσει το καλό παράδειγμα της λιτότητας", ή να αυξήσει τα δίδακτρα, κτλ.

Αλλά σίγουρα η περίπτωση του Χαρβαρντ, του Γέηλ, κτλ, που είναι ιστορικά πανεπιστήμια για την άρχουσα τάξη και υποτίθεται βγάζουν τους αυριανούς ηγέτες του κόσμου, είναι ενδεικτική της χρεωκοπίας που υπάρχει - και όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο.

Είναι λίγο κλισέ, αλλά ας θυμηθούμε και μια κλασσική κινηματογραφική σκηνή, με τον Αλ Πατσίνο απέναντι σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο της ελίτ:

Ακόμα παγιδευμένοι στον Νότη και την Δέσποινα: Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό

Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».
Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.

Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.

Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν κορόιδευαν αυτούς που αγαπούσαν το διάβασμα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του «Αλχημιστή» του Πάολο Κοέλιο στη χώρα μας. Αφενός το βιβλίο ήταν μικρό και αφετέρου περιείχε μια φράση που οι Έλληνες αποστήθισαν μαζικά: «Όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Πώς; Μόνο με την επιθυμία; Χωρίς κόπο; Χωρίς πόνο; Χωρίς διάβασμα; Χωρίς γνώση; Ό,τι κι αν εννοούσε ο Κοέλιο, οι παθητικοί -και λόγω Ορθοδοξίας- Έλληνες καθησυχάστηκαν, αφέθηκαν στο σύμπαν και το περίμεναν να συνωμοτήσει υπέρ τους. Το σύμπαν δεν συνωμότησε.

Η αδιαφορία για την πολιτική και η απόλυτη αντιπνευματικότητα οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πρώτα στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και μετά στην οικονομική.

Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος πως η αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών για την πολιτική και η αποστροφή τους για την γνώση οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία, δεν θα διαφωνήσει στο ότι οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα πνευματικά εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, με τον Σφακιανάκη, τη Μενεγάκη, τα ζώδια, τους μάγειρες, τις συνταγές και ό,τι άλλο πρόβαλε η ιδιωτική τηλεόραση.

Κοίταξε τα cd που αγόρασες όλα αυτά τα χρόνια, τα βιβλία που διάβασες (αν διάβασες), θυμήσου τις ταινίες, τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες που παρακολούθησες (αν παρακολούθησες), γιατί είναι αυτά τα όπλα με τα οποία θα αντιμετωπίσεις την χρεοκοπία. Αυτός είσαι.
Βέβαια, ένα μεγάλος αριθμός Ελλήνων αντιμετωπίζει την χρεοκοπία με μόνο εφόδιο την αποβλάκωση που του πρόσφερε η ελληνική τηλεόραση. Και συνεχίζει να αποβλακώνεται.
Χρειάζονται εφόδια για να σκεφτείς. Και αυτά τα εφόδια δεν θα τα βρεις στην τηλεόραση.

Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, την γνώση και το πνεύμα. Είναι ένα μέσο που μπορεί κάποιες φορές –και υπό προϋποθέσεις- να είναι ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά στην Ελλάδα δεν συνέβη ούτε αυτό. Η ελληνική τηλεόραση απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι ένας σκουπιδοτενεκές, με ξεπουλημένα λαμόγια, χαζογκόμενες, βιζιτούδες και διάφορους άλλους φελλούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Ίσως, να δέχτηκαν να εμφανιστούν σε κάποια αξιοπρεπή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης αλλά μέχρι εκεί.

Το να μην εμφανίζεσαι στην τηλεόραση σημαίνει -μεταξύ άλλων- πως δεν πιστεύεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος. Γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με πολλά χρήματα.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης δεν ενδιαφέρονταν, βέβαια, για την πολιτική. Ήταν εθνικοί σταρ, οπότε ανήκαν σε όλους τους Έλληνες και δεν έπαιρναν ποτέ θέση για τίποτα. Επίσης, τα πρόσωπα της τηλεόρασης –τουλάχιστον αυτά που κυριάρχησαν- είναι βαριά αμόρφωτα.

Σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική και την γνώση -και η «εκπαίδευσή» τους ήταν τηλεοπτική-, δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή εκφράζει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και, παράλληλα, έχεις την εντύπωση πως ο Καζαντζάκης είναι ποδοσφαιριστής, είναι απόλυτα λογικό –όταν χρειαστεί- να εκφραστείς πολιτικά με το απόλυτο σκοτάδι, τον φασισμό, τους ψευτοτσαμπουκάδες, τις μαγκιές, τις κλωτσιές, τα ουρλιαχτά και όλη αυτήν την κτηνωδία που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το κτήνος το εκφράζουν τα κτήνη.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπάθεια των τηλεοπτικών προσώπων για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μαζί τους αισθάνονται πολύ άνετα, αφού πνευματικά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση: σε αυτή του χιμπαντζή.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε τώρα. Ο νεοναζισμός δεν ήρθε τώρα. Ο φασισμός δεν ήρθε τώρα. Θα έπρεπε να τον είχες διακρίνει στον ναρκισσισμό της Ελένης, στην εγωπάθεια του Σάκη, στη ρηχότητα της Ρούλας και του Γρηγόρη, στον αδίστακτο κυνισμό του Θέμου και στην κτηνώδη βλακεία που κουβαλάνε όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή που θεοποίησαν το εύκολο κέρδος, προώθησαν την ιδιωτεία και πούλησαν τη ψυχή τους στον διάολο.

Κι αν αυτοί έβγαλαν πολλά χρήματα, αυτοί που τους παρακολουθούσαν μαγεμένοι –και τους παρακολουθούν ακόμα αφού είναι πια ανάπηροι πνευματικά- παίρνουν για τρόπαιο τη Χρυσή Αυγή.

Οι πολίτες έχουν χρέος να ασχολούνται με τα κοινά και να ενδιαφέρονται για την πολιτική.
Οι πολίτες έχουν χρέος να φροντίζουν την ψυχή τους και το μυαλό τους, να επιζητούν την γνώση και να αποφεύγουν τα σκουπίδια.

«Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί» λένε οι πολίτες. Ναι, αλλά πολύ πριν, οι πολίτες είχαν προδώσει τους εαυτούς τους. Το πρώτο δεν θα είχε συμβεί, αν δεν είχε συμβεί το δεύτερο.

Ο φασισμός είναι εδώ. Μέσα μας.

(Στη φωτογραφία -με ελληνική φορεσιά- είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αν και τα βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ υπάρχουν πια παντού -και στο διαδίκτυο-, εκατομμύρια Έλληνες στη διάρκεια της ζωής τους δεν θα διαβάσουν ούτε μια φράση του επειδή το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει.)
 ---

Αναδημοσίευση από "πιτσιρίκο", ενός κειμένου που είχε γράψει πριν ένα χρόνο, αλλά αξίζει. Δε θα σταθούμε σε επιμέρους μικρές διαφωνίες, ούτε θα ασχοληθώ με το ότι άλλα κείμενά του δεν με εκφράζουν (πχ όταν λέει ότι έχει έρθει "το τέλος της εργασίας" μου φαίνεται χειρότερος και από αυτούς που λένε ότι έχει έρθει "το τέλος του κόσμου" και χαμογελάω πικρά). Αλλά λέει και μερικά σωστά πράγματα, και νομίζω ότι σε αυτό το κείμενο λέει πολλά σωστά -και επίκαιρα- πράγματα, μιας και στην Ελλάδα ακόμα και την αντίσταση στο φασισμό πρέπει να την κάνει...η Δέσποινα Βανδή.

Τουρκία προς Ρωσία: Βάλτε μας και εμάς στη συμμαχία σας

Σήμερα είχαμε μια συνάντηση του Ερντογάν με τον Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη, στην οποία ο Ερντογάν ζήτησε ούτε λίγο-ούτε πολύ από τη Ρωσία να τη δεχτεί στη SCO (Shanghai Cooperation Organization), δηλαδή στη συμμαχία που έχει φτιάξει η Ρωσία με την Κίνα εναντίον του ΝΑΤΟ.

Η Τουρκία βλέπει ότι δεν έχει μέλλον στην Ευρώπη, που εδώ και χρόνια αρνείται να τη δεχτεί ως μέλος. Επίσης, η Τουρκία έπαθε μεγάλη ζημιά με τη Συρία, διότι ο Ερντογάν είχε ταχθεί εντελώς εναντίον του Ασαντ, προβλέποντας ότι η Αμερική θα τον καθαρίσει, (έχει επιτρέψει στους Αμερικάνους να βάλουν εκεί μέρος της αντιπυραυλικής τους ασπίδας).

Όμως, η Αμερική δεν τα κατάφερε στη Συρία, και η Τουρκία βρέθηκε εκτεθειμένη.

Πρόσφατα λοιπόν η Τουρκία "άλλαξε τροπάριο", και αγόρασε πυραύλους από την Κίνα, εξαγριώνοντας τους Αμερικάνους. Την είχαμε δει αυτή την είδηση, όπως είχαμε δει και τα πανηγύρια των Κινέζων (εδώ).

Είχαμε τότε σχολιάσει ότι μάλλον η Τουρκία παίζει το παιχνίδι του "χαμαιλέοντα", που πάει με όλους, αν και τελικά όμως θέλει να μείνει με το ΝΑΤΟ, και απλά παίζει διπλό παιχνίδι ώστε να πιέσει τους Αμερικάνους (αλλά και την ΕΕ) να της δώσουν κάτι παραπάνω.

Αυτή εξακολουθεί να είναι η εκτίμηση μας, αν και η σημερινή συνάντηση με τον Πούτιν, και το αίτημα του Ερντογάν για να μπει στη συμμαχία των Ρωσοκινέζων είναι προφανώς σοβαρό θέμα. Στη συνέχεια, θα δούμε δύο άρθρα για τα όσα έγιναν στη σημερινή συνάντηση Ερντογάν-Πούτιν, και μετά θα δούμε και ένα σημερινό άρθρο-ανάλυση από τους (Κινεζικούς) Asia Times, που ουσιαστικά καλούν την Τουρκία να ταχθεί στο πλευρό του Ιράν, και κατ' επέκταση με τους ρωσοκινέζους:

Erdogan tells Putin 'save us from EU'

Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan asked the Russian president Vladimir Putin to accept Turkey into the Shanghai Cooperation Organization at a joint press conference in St. Petersburg on Friday.  

In the conference, Erdogan said that Turkey would be saved from being compelled by the EU should it gain membership to the Shanghai Cooperation Organization.

Erdogan, Putin discuss regional issues 

Erdogan said he was paying great attention to the negotiations, where he planned to touch on the current issues of bilateral relations. 

"I believe that we can take significant steps in the Syrian, Azerbaijani, and Armenian issues," said Erdogan. 

Indicating that Turkey aims to increase the bilateral trade volume to $100 billion, Erdogan said, "I believe that our entrepreneurs are ready. We continuously inspire them in this regard." 

“Meanwhile, relations between Russia and Turkey have been developing successfully even without our direct involvement,” Putin said, expressing hope that the current meeting would only favour the process. 

“We may have discrepancies on some issues, but this will not lead to the cooling of our relations,” Putin told. “On the contrary, we contact more closely and search for points of coincidence.” 

“Russian-Turkish relations intensively develop in all directions,” Putin said, adding that the two countries had also regular political dialogue. 

The two leaders continued the meeting behind closed doors. 

Apart from politics, there has been increasing cooperation between Turkey and Russia which is expected to boost in the near future. 

Trade volume between the sides has increased by 24 percent in the last decade, as it was $5 billion in 2002 while it is $34 billion now. 

Energy is another major dynamic of the relations between the two countries. Turkey and Russia signed "Akkuyu nuclear power plant" deal, which is a major energy agreement in the recent years as it is expected to produce about 35 billion kilowatt-hours per year while employing nearly 15,000 people in southern province of Mersin.

Turkey pushes crossroads politics

While everyone is concentrated on the possibility of a tectonic shift in US-Iran relations, and while a solution may be found for the Syrian tragedy in another upcoming set of negotiations in Geneva, Turkey is silently toiling in the background. Let's see what these sultans of swing are up to.  

We start on the internal front. Abdul Mejid I, the 31st Ottoman sultan (in power from 1839 to 1861) always dreamed of a submerged tunnel under the Bosphorus linking Europe to Asia.  

It took "Sultan" Erdogan, as in Prime Minister Recep Tayyip Erdogan, to make it happen, when last month he inaugurated - on the 90th anniversary of the founding of Ataturk's Republic - the US$3 billion, 76-kilometer Marmaray rail system which, in the hardly hyperbolic words of Mustafa Kara, mayor of Istanbul's Uskudar district (where the tunnel comes out), will "eventually link London to Beijing, creating unimagined global connections". 

It certainly helps that this technological marvel fits right into China's extremely ambitious New Silk Road(s) strategy which, just like the original Silk Road, starts in Xian, and aims to cross to Europe via, where else, Istanbul. 

That oily Kurdish factor In the wider world, Turkish foreign policy is now on overdrive. And inevitably, it's all related to energy. 

Foreign Minister Ahmet Davutoglu earlier this month hosted Iranian Foreign Minister Javad Zarif in Ankara. Then he went to Baghdad and met Iraqi Prime Minister Nouri al-Maliki.  

Davutoglu also visited Washington; he wrote an editorial published by Foreign Policy praising the US-Turkish "strategic partnership", now facing "an increasingly chaotic geopolitical environment"; and he made sure to support US-Iran negotiations.  

Earlier this week, Davutoglu teamed up with Erdogan for a high-level meeting with Russian President Vladimir Putin and Foreign Minister Sergei Lavrov in St Petersburg. Next week he'll be in Tehran.  

The question is what does Ankara want from Washington for so eagerly supporting a US-Iran normalization?  

The key is Iraqi Kurdistan. Ankara wants Washington's blessing for the now famously fractious 250,000 barrel-a-day oil pipeline from northern Iraq, bypassing Baghdad. This pipeline would add to the perennially troubled Kirkuk-Ceyhan, controlled (sort of) by Baghdad; currently operating at best at one-fifth of its official capacity of 1.6 million barrels a day, bombed virtually every week, and with zero maintenance.  

It's not as much about the oil (which Turkey badly needs) as a political/economic alliance that ideally translates into more Kurdish votes for the ruling AKP party in the 2014 Turkish elections.  

The (insurmountable) problem is the Obama administration has no intention - at the present negotiation junction - to provoke Tehran by allowing a Turkish project that most of all provokes Iran's ally Baghdad. That's just another instance that everything of consequence happening in Southwest Asia nowadays involves Iran. 

So it all depends on how far the US-Iran rapprochement will go - leaving Ankara unable to alienate Baghdad and Tehran at the same time. Ankara, though, is also aware of huge potential benefits down the line. That would mean much more oil and gas flowing from Iran than the current long-term annual contract for natural gas via the Tabriz-Ankara pipeline if - and when - Western investment start pumping again into Iran's energy industry.  

Turkey's number one foreign policy aim is to position itself as a critical energy crossroads for any oil and natural gas coming from Russia, the Caspian, Central Asia and even the Middle East to Europe.  

Yet Turkey has been squeezed by two conflicting Pipelineistan narratives. One is the never-ending soap opera Nabucco, which basically means delivering natural gas to Europe from just about anywhere (Azerbaijan, Turkmenistan, Iran, Iraq, even Egypt) except Russia. And the other is the South Stream pipeline, proposed by Russia and crossing the Black Sea.  

Insisting in its role as a neutral bridge between East and West, Ankara hedged its bets. But after the European financial crisis took over, Nabucco was, for all practical purposes, doomed. What's left now is the so-called Nabucco West - a shorter, 1,300 km pipeline from Turkey to Central Europe - and the much cheaper Trans-Adriatic Pipeline (TAP), just 500 km from Turkey across the Balkans to Italy.  

The consortium (including BP, Total and Azerbaijan's SOCAR) developing the huge Shah Deniz II field in Azerbaijan ended up choosing TAP. So Nabucco is now virtually six feet under.  

To say that's been a nifty deal for Moscow is a huge understatement. TAP does not threaten Gazprom's hold on the European market. And besides, Moscow got closer to Baku. Dick Cheney must adjust his pacemaker for another heart attack; after all his elaborate energy plans, Moscow and Baku are nothing less than discussing transporting Russian oil through the notorious Baku-Tbilisi-Ceyhan (BTC) pipeline, which Dr Zbig Brzezinski dreamed up to exactly bypass Russia. On top of it, they are also bound to reverse the Baku-Novorossiysk pipeline to pump Russian oil into Azerbaijan.  

Additionally, that's the end of Turkish (and European) pipe dreams of having wacky "gas republic" Turkmenistan supplying energy across the Caspian through the Caucasus and Turkey to Europe. For Moscow, this is non-negotiable; we control the transit of Central Asian energy to Europe. Moreover, Turkmenistan already has better sturgeon to fry - via its ultra-profitable gas pipeline to China.  

The bottom line: Russia getting even more ascendant in the Caucasus equals Turkey - which imports nearly all of its oil, coal and natural gas - becoming even more energy dependent on Russia. Russia supplies nearly 60% of Turkey's natural gas - and rising. Iran supplies 20%. Moscow is sure Turkey will soon overtake Germany as its biggest energy client.  

That's certainly what Erdogan was discussing in detail this past Wednesday in Moscow. And then there is Turkey's ambitious plan to build 23 nuclear power plants by 2023. Guess who's ahead? Moscow, of course. Not only as builder but also as primary supplier of nuclear fuel. No package of Western sanctions seems to be on the horizon.  

So Ankara seems to be (silently) hectic on all fronts. Erdogan is carefully cultivating his friend Obama - positioning himself as a privileged sort of messenger. Erdogan supports Iran's civilian nuclear program - which instantaneously placed him as highly suspicious in the eyes of the Wahhabi-Likudnik axis of fear and loathing. That's the key reason for the widening estrangement between Ankara and Riyadh.  

Ankara's desire to be a key actor in an eventual US-Iran rapprochement springs out of a simple calculation. Faced with tremendous political, economic and security barriers, Turkey may only fulfill its wish of becoming the privileged East-West energy transit corridor with Iran by its side. 

ΥΓ: Για το τέλος, δείτε και αυτό, με την Αμερική να δηλώνει απογοητευμένη που έχασε την Ουκρανία (αναφέραμε και εχθές ότι τελικά η Ουκρανία έσκυψε το κεφάλι και πήγε πίσω στη Ρωσία, καώς δε βρήκε τρόπο να απεξαρτηθεί απ΄την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Gazprom...

Σύνταξη στα 80

Στην Αμερική, προετοιμάζουν ήδη τους εργάτες για χαμηλές συντάξεις τις οποίες θα τις πάρουν...στα ογδόντα τους χρόνια (αν ζουν μέχρι τότε βέβαια).

Ας δούμε πρώτα το σχετικό άρθρο, και μετά κάνουμε και μερικά σχόλια για την Ελλάδα (όπου η κατάσταση είναι βέβαια ακόμα χειρότερη):

80 is the new 60 when it comes to retirement

American business has become a gray area. As in hair color.

Call it the new American nightmare: Running out of money in retirement is scaring the hell out of record numbers of older workers, forcing them to stay in the workforce.

Now 80 is the new 60 when it comes to retirement. Many older workers who finally clock out have sharply underestimated their financial needs in retirement, raising the specter of personal financial disaster.

“Most clients are about to turn 60 or right after it, preparing for retirement, and their concern [is]: Are they going to have enough money to live through retirement?” said Jeff Speight, a financial planner and manager at Tanglewood Wealth Management. 

Παρόμοια είναι η κατάσταση σε πολλές χώρες της Δύσης, ειδικά στην Ελλάδα, μιας και η παραγωγική βάση έχει σαρωθεί, και στα ασφαλιστικά ταμεία δεν εισρέει αρκετό χρήμα.

Επίσης, τα λεφτά των ταμείων έχουν επενδυθεί, προκειμένου να συνεχίσει να κινείται η αγορά εδώ και χρόνια μέσω δανείων, μόνο που στη γενική περίπτωση οι επενδύσεις αυτές δεν αποδίδουν, και οι εργάτες έχουν μεταβληθεί σε "αποτυχημένους επενδυτές που έχασαν τα λεφτά τους", παρότι οι περισσότεροι έχουν μαύρα μεσάνυχτα και δεν ξέρουν τίποτα για το τι παίζεται με τις εισφορές που καταβάλουν στο ταμείο τους (αν και με σκάνδαλα΄τύπου "δομημένα ομόλογα" έχουν πλέον καταλάβει μερικά πράγματα).

Τέλος, ανθεί η 'μαύρη εργασία" και η φοροδιαφυγή-φοροαπαλλαγή-επιδοτήσεις για τους καπιταλιστές, πράγμα που σημαίνει ότι δεν καταβάλλουν πολλά χρήματα στα κρατικά ταμεία, ούτε στα ασφαλιστικά ταμεία.

Ως εκ τούτου, οι συντάξεις θα συρρικνωθούν σε σημείο που πολλοί συνταξιούχοι δε θα μπορούν να ζήσουν (αυτό ήδη συμβαίνει βέβαια, αλλά θα γιγαντωθεί τα επόμενα χρόνια). Επίσης, πολλοί εργάτες δε θα πάρουν ποτέ σύνταξη και θα δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν, λόγω της μεγάλης αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης (και αν τυχόν μείνουν άνεργοι, τότε απλά θα ψοφήσουν, ειδικά αν βρίσκονται σε μεγάλη ηλικία και δεν είναι εύκολο να βρουν νέα δουλειά).

Στην Ελλάδα, πολλοί προσπαθούν να βγουν σε σύνταξη, πριν τους πιάσουν τα νέα μέτρα. Κάποιοι δεν τα καταφέρνουν, κάποιοι όμως τα καταφέρνουν και είναι ευχαριτημένοι.

Με τη σύνταξη αυτή ζουν οι ίδιοι, και συντηρούν παράλληλα και τα άνεργα/κακοπληρωμένα παιδιά και εγγόνια τους. Αυτή η κατάσταση δε θα διαρκέσει για πολύ ακόμα, διότι όσο δεν εισρέουν λεφτά στα ταμεία, πώς θα βρεθούν λεφτά για συντάξεις;

Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν διαθέτουν έναν μακροπρόθεσμο τρόπο σκέψης, ειδικά όταν πρόκειται για δυσάρεστες καταστάσεις, με αποτέλεσμα να πιάνονται εντελώς απροετοίμαστοι:

Είναι πραγματικά "για γέλια και για κλάματα" η σημερινή κατάσταση, αφού ένα τεράστιο μέρος των συνταξιούχων ψηφίζει πχ την κυβέρνηση, "προκειμένου να μη χάσουν τις συντάξεις τους". Είναι όμως τραγική ειρωνεία ότι αν συνεχίσουμε στην πορεία που έχουν χαράξει οι κυβερνώντες, τότε οι συντάξεις θα εξανεμιστούν. Ίσως αυτό να μην ενδιαφέρει πολύ τους εντελώς γέροντες, που δεν έχουν πολύ χρόνο ζωής, αλλά θα έπρεπε να ενδιαφέρει πολύ όλους τους υπόλοιπους.

Δεν μιλάμε για κάτι που θα συμβεί σε μερικές δεκαετίες, μιλάμε για κάτι που θα συμβεί μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια (το πολύ):

Η Ελλάδα είναι ένα χρεωκοπημένο κράτος, το οποίο κρατιέται τεχνητά στο χείλος της χρεωκοπίας, κυρίως να μη χρεωκοπήσουν οι τράπεζες και για να διατηρηθεί η "ομαλότητα" στην ευρωζώνη για όσο αυτό χρειάζεται. Αργά ή γρήγορα, η Ελλάδα "θα αφεθεί στη μοίρα της", θα χρεωκοπήσει, και το κράτος θα πετσοκόψει συντάξεις και μισθούς, και όλοι αυτοί που σήμερα είναι ευχαριστημένοι επειδή η κυβέρνηση τους δίνει σύνταξη, ή τους δίνει μια "σίγουρη" δουλειά στο Δημόσιο, θα κλαίνε με μαύρο δάκρυ (αλήθεια, πόσο "σίγουρη" είναι μια δουλειά όταν ο εργοδότης σου είναι χρεωκοπημένος; Εντάξει, το κράτος δεν είναι σαν έναν ιδιώτη επιχειρηματία, και ειδικά κάποιοι τομείς όπως πχ ο στρατός, η αστυνομία, κτλ δεν θα αφεθούν στην τύχη τους, γιατί χρειάζονται για να καταστείλουν τα πλήθη. Επίσης, υπάρχουν και άλλοι δημοσίοι υπάλληλοι που δουλεύουν σε κρίσιμα πόστα, και θα προστατευτούν, αλλά οι υπόλοιποι δεν είναι καθόλου σίγουροι, όπως και ΟΛΟΙ οι συνταξιούχοι, που εξαρτώνται από το κράτος για να τους δίνει τις συντάξεις τους. Πόσα λεφτά θα τους δώσει όμως ένα χρεωκοπημένο κράτος;)

Τέλος πάντων, η σημερινή γενιά εργατών αποκαλείται ήδη ως μια "χαμένη γενιά" από τους καπιταλιστές, που σκοπεύουν να την εξολοθρεύσουν σε μεγάλο βαθμό, και να εκμεταλλευτούν άγρια όσους επιβιώσουν. Οι συντάξεις, ΑΝ υπάρχουν, και ΑΝ προλάβει κάποιος να την πάρει πριν πεθάνει, θα είναι πενιχρές. Αυτό δεν αφορά μόνο τους σημερινούς τριαντάρηδες ή σαραντάρηδες, αλλά ακόμα και αυτούς που πχ βγήκαν τώρα στη σύνταξη:

Προς το παρόν, αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν "σχετικά καλές" συντάξεις (εντάξει, το ξέρω ότι δεν είναι και τόσο καλές, και το ξέρω ότι είναι κουτσουρεμένες, αλλά υπάρχουν ακόμα συνταξιούχοι που όχι μόνο επιβιώνουν, έστω και φτωχικά, αλλά δίνουν λεφτά και στα παιδιά τους. Άρα, οι συντάξεις είναι ακόμα "σχετικά καλές").

Το θέμα είναι το τι θα γίνει όταν οι συντάξεις κοπούν πολύ, και απότομα. Αυτό είναι κάτι που θα γίνει, με μαθηματική ακρίβεια, μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, και είναι προφανές ότι ελάχιστοι έχουν προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, πόσο μάλλον να έχουν οργανώσει κάποιου είδους απάντηση σε αυτή την κίνηση του κράτους.

Οι ΗΠΑ παίζουν τα ρέστα τους στη Μέση Ανατολή (και παραμένουν στο Αφγανιστάν για πολλά χρόνια ακόμα)

Γενικά, έχουμε εξηγήσει τη σύνδεση δολαρίου-πετρελαίου, και το πως οι πετρελαιάδες προσπαθούν ο ένας μετά τον άλλο να ξεφύγουν από το δολάριο (και η Αμερική τους βομβαρδίζει ώστε να τους κρατήσει υπό τον έλεγχο της, διατηρώντας έτσι το δολάριο ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα).

Το τελευταίο διάστημα έχουμε ασχοληθεί πολύ με το θέμα της Μέσης Ανατολής, λόγω του Ιράν, και έχουμε εξετάσει το σενάριο η Αμερική να το χτυπήσει, μέσω του Ισραήλ. Δε μπορώ να ξέρω βέβαια αν το σενάριο αυτό θα επαληθευτεί ή όχι, ούτε είμαι τόσο σίγουρος ότι τα δύο στρατόπεδα (ΝΑΤΟ/Ρωσοκινέζοι) θέλουν/μπορούν να τραβήξουν την κατάσταση στα άκρα και να πάνε σε μεγάλη πολεμική σύγκρουση (θυμηθείτε και την περίπτωση της Συρίας, όταν λέγαμε με σιγουριά ότι ΔΕΝ θα γίνει μεγάλη σύγκρουση, κόντρα στο κλίμα που είχαν σηκώσει οι Αμερικάνοι ότι τάχα έρχεται ο Τρίτος Παγκόσμιος).

Σήμερα θα δούμε αρκετά πράγματα από το μέτωπο του Ιράν, αλλά πριν δούμε τι γίνεται εκεί, θα δούμε τι γίνεται σε ένα άλλο μέτωπο, αυτό του Αφγανιστάν, όπου είχαμε σημαντικές εξελίξεις (οι οποίες, ως συνήθως, πέρασαν "στα ψιλά", μιας και το θέμα "δεν πουλάει πολύ", άσε που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι και ψιλοάσχετοι και δεν τα πολυπαρακολουθούν):

Συγκεκριμένα λοιπόν, η Αμερική επεξεργάζεται σχέδια για να παραμείνουν τα στρατεύματα της στο Αφγανιστάν και μετά το 2014 (υποτίθεται ότι τότε θα έφευγαν). Ας δούμε το σχετικό άρθρο από τον guardian και μετά σχολιάζουμε:

US and Afghanistan wrangle with deal to keep troops in place after 2014

The US and Afghanistan are close to reaching a draft security agreement that would allow American forces to stay in the country past 2014, Afghan officials have claimed. The deal is critical to Afghanistan's hopes of stability after western combat troops leave next year.
 
However any deal would need to include a public apology for past mistakes by American forces from the US government, the Afghan presidential spokesman Aimal Faizi said on Tuesday, prompting a flat denial from Barack Obama's top national security aide that any such concession was on the table. An apology would almost certainly be politically controversial in Washington.

Susan Rice, the US president's national security adviser, said: "No such letter has been drafted or delivered. There is not a need for the United States to apologise to Afghanistan."

The compromise would allow US forces to enter Afghan homes, but only in extraordinary circumstances, and the deal would be accompanied by the US government’s letter of apology. Karzai requested that Obama sign the letter, and Kerry said he would pass details of the proposed compromise to the White House.

The security agreement will give US forces one main base at Bagram, near Kabul, and the right to station troops on eight other Afghan military bases around the country.

Without the deal, there will be no US soldiers staying on to help train up the army, and other Nato nations will not leave their forces in Afghanistan to help. The $4bn a year required by the the country's security forces to keep fighting the Taliban, largely pledged to come from US funds, would also be in jeopardy.

Προσπερνάμε τα περί συγνώμης και διάφορους άλλους τέτοιους "πολιτικαντισμούς" που γίνονται για τα μάτια του κόσμου, και μπαίνουμε στο ζουμί της υπόθεσης, που δεν είναι άλλο από τον ορυκτό πλούτο του Αφγανιστάν, αλλά και οι ενεργειακοί αγωγοί που θέλουν να περάσουν από εκεί:

Επειδή πολλοί δε θα γνωρίζουν, ή δε θα θυμούνται, αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από άρθρο των New York Times, που είχε δημοσιευτεί πριν λίγα χρόνια, και ανέφερε ότι "ξαφνικά" οι Αμερικάνοι ανακάλυψαν ότι το Αφγανιστάν έχει τεράστιο ορυκτό πλούτο μόλις άρπαξαν τον έλεγχο της χώρας:

U.S. Identifies Vast Mineral Riches in Afghanistan

“The previously unknown deposits — including huge veins of iron, copper, cobalt, gold and critical industrial metals like lithium — are so big and include so many minerals that are essential to modern industry that Afghanistan could eventually be transformed into one of the most important mining centers in the world, the United States officials believe.

An internal Pentagon memo, for example, states that Afghanistan could become the “Saudi Arabia of lithium,” a key raw material in the manufacture of batteries for laptops and BlackBerrys.

The vast scale of Afghanistan’s mineral wealth was discovered by a small team of Pentagon officials and American geologists. The Afghan government and President Hamid Karzai were recently briefed, American officials said.

While it could take many years to develop a mining industry, the potential is so great that officials and executives in the industry believe it could attract heavy investment even before mines are profitable, providing the possibility of jobs that could distract from generations of war.

Όπως σωστά λένε και οι New York Times, χρειάζονται αρκετά χρόνια για να στηθεί σωστά η βιομηχανία εξόρυξης των κοιτασμάτων που διαθέτει το Αφγανιστάν (άσε που πρέπει να "καθαρίσει" η χώρα και από τους "ενοχλητικούς" Ταλιμπάν ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα στη λεηλασία..εεε, συγνώμη, στην εξόρυξη ήθελα να πω).

Αφού λοιπόν χρειάζονται πολλά χρόνια για να εξορυχθεί ο πλούτος από το έδαφος του Αφγανιστάν, οι Αμερικάνοι μένουν στην περιοχή (ή τουλάχιστον αυτό επιδιώκουν.  Η Ρωσία πχ ήδη "εκφράζει την ανησυχία της" για τις νέες στρατιωτικές βάσεις που θέλουν να στήσουν οι Αμερικάνοι στη χώρα, αν τελικά μείνουν εκεί).


Η υπόθεση του Αφγανιστάν όμως έχει και "ενεργειακή" χροιά, καθώς πρόσφατα υπογράφτηκε μια συμφωνία διάρκειας 30 χρόνων, για ένα αγωγό φυσικού αερίου που θα περνάει από τη χώρα, και θα ανταγωνίζεται τον αντίστοιχο αγωγό που έχει το Ιράν στην περιοχή. Οπότε, όπως εύκολα καταλαβαίνετε, οι Αμερικάνοι επιθυμούν διακαώς να ολοκληρωθεί αυτός ο αγωγός, που τον ελέγχουν οι ίδιοι, και αποτελεί και χτύπημα εναντίον του Ιράν και των συμμάχων του:

Afghanistan signs 30-year gas pipeline deal

The Afghan government said it signed a 30-year gas sales and purchase agreement for a multilateral pipeline planned from Turkmenistan.

Parties to the planned Turkmenistan-Afghanistan-Pakistan-India natural gas pipeline met last week in Ashgabat for a regular meeting of the pipeline's steering committee.

TAPI is seen as a rival to a similar project planned from Iran.

Αφού λοιπόν είδαμε μερικά πράγμαα για το Αφγανιστάν, πάμε τώρα και στο Ιράν, όπου πριν δυο μέρες είχαμε μια επίθεση στην Ιρανική πρεσβεία στο Λίβανο, στην οποία σκοτώθηκαν 23 άτομα και τραυματίστηκαν 146. Η επίθεση αυτή αποδώθηκε στην Άλ Κάιντα, αλλά το Ιράν διαμαρτύρεται ότι πίσω από αυτή την επίθεση κρύβεται το Ισραήλ.

Δε μπορούμε βέβαια να ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται - είναι όμως φανερό ότι υπάρχουν πολλοί παίκτες στην περιοχή που ΔΕΝ θέλουν να υπάρξει ειρηνική λύση στο θέμα του Ιράν. Κατά την άποψη μας, ούτε οι ΗΠΑ το θέλουν, και αν μπορέσουν, θα αφήσουν το Ισραήλ να κάνει τη βρωμοδουλειά τους και να χτυπήσει.

Το Ιράν πάντως επιμένει στο ότι, άσχετα με το τι θα βγει στις συνομιλίες που διαξάγονται, θα διατηρήσει το δικαίωμα του να έχει πυρηνικό πρόγραμμα, με το Ισραήλ προφανώς να καραδοκεί.

Προς το παρόν πάντως, όπως έχουμε ξαναπεί, οι κυρώσεις και το εμπάργκο των ΗΠΑ έχουν αποτέλεσμα, καθώς έχουν προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην οικονομική δραστηριότητα του Ιράν (γι' αυτό άλλωστε και στις τελευταίες εκλογές ο λαός ψήφισε υπέρ του υποψήφιου που υποσχόταν να ανοίξει διάλογο με τις ΗΠΑ, ώστε να σταματήσουν οι κυρώσεις που φτώχυαν τον κόσμο). Παρ' όλα αυτά το Ιράν ακόμα έχει συμμάχους, με την Κίνα και τη Ρωσία να ξεχωρίζουν, αλλά και την Ινδία να ακολουθεί, μιας και η χώρα αυτή προμηθεύεται το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου της από του Ιρανούς. Όταν είχαν πρωτοβγεί οι κυρώσεις των ΗΠΑ, η Ινδία είχε συμφωνήσει να πληρώνει το Ιράν σε χρυσό για το πετρέλαιο του (μιας και τα δολάρια πλέον δε μπορούσαν να μεταφερθούν στο Ιράν λόγω του εμπάργκο).

Τώρα, η Ινδία και το Ιράν συζητούν να συνδιαλέγονται σε ευρώ, όπως αποκάλυψε το Reuters. Πάντως, έστω και χωρίς να το θέλουν, οι Αμερικάνοι φέρνουν στο προσκήνιο τέτοιου είδους λύσεις, αν και το όλο νόημα την επίθεσης τους εναντίον του Ιράν είναι...το να το εμποδίσουν από το να πουλήσει το πετρέλαιο του σε άλλο νόμισμα εκτός από το δολάριο. Με λίγα λόγια, το εμπάργκο ναι μεν έχει χτυπήσει σοβαρά το Ιράν από οικονομικής άποψης, αλλά έχει αναγκάσει τους πελάτες του (πχ την Ινδία) να πληρώνουν σε χρυσό ή σε ευρώ!

Για το τέλος, θα αναδημοσιεύσω ένα απόσπασμα από ανάλυση ενός αναγνώστη για το θέμα του Ιράν, που νομίζω ότι αξίζει το χρόνο σας:

[...] Το μεγαλύτερο εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο είναι η στήριξη Ρωσίας-Κίνας στο Ιράν όμως: μια "αποκάλυψη" περι επιτυχούς εμπλουτισμού ουρανίου (ή κάτι αντίστοιχο) από το Ιράν θα οδηγήσει σε Ισραηλινούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς...

Ιρανικά αντίποινα θα οδηγήσουν σε αμερικανική εμπλοκή και ο κίνδυνος πολέμου με τις ΗΠΑ (τώρα που είναι ανίσχυρη κατα πολύ στρατιωτικά) θα αναγκάσει την Κίνα να μην εμπλακεί και η Ρωσία δεν μπορεί να τα βγάλει μόνη της πέρα.

Ένας κίνδυνος είναι να κλείσει το Ιράν τα στενά, αποκόπτωντας τη ροή του πετρελαίου με αποτέλεσμα την εκτόξευση του πετρελαίου στα 200-250 δολάρια...Λοιπόν, ενδέχεται αυτό να είναι και το πραγματιτικό τους συμφέρον: α) οι πετρελαιάδες και ειδικά οι Σαουδάραβες θα είναι χαρούμενοι τόσο λόγω της επίθεσης στο εχθρικό, ανταγωνιστικό τοπικά, σιιτικό Ιράν, όπως και λόγω της ανόδου της τιμής του πετρελαίου (σε αντάλλαγμα του πληθωρισμού του δολαρίου), β) οι τεράστιες αμερικανικές επενδύσεις σε shale gas θα είναι πλέον προσοδοφόρες, με αποτέλεσμα να σώσουν οι ΗΠΑ τρισεκατομμύρια δολάρια πεταμένα λεφτά (+αυξημένη ενεργειακή αυτάρκεια), γ) η ανταγωνιστική παραγωγή Ευρώπης-Κίνας θα υποφέρει (μόνο η Ρωσία θα κερδίσει πολλά), και δ) θα ελέγξουν όλη της Μ. Ανατολή κ θα μπορούν να παρέμβουν/απειλούν Κεντρική Ασία/Ρωσία/Κίνα, δεδομένου ότι, με μια ματιά στα χάρτη, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πώς το Ιράν είναι το κέντρο αυτής της περιοχής...