Ως πότε ρε αριστερά θα συνεχίζεις έτσι; (part 3)

Τις τελευταίες μέρες είχα κάποια επαγγελματικά προβλήματα + κάποιες επαγγελματικές υποχρεώσεις και δεν έγραψα κάτι, βασικά δεν μπήκα καλά-καλά στο ίντερνετ. Για το επόμενο τρίμηνο (περίπου) θα έχω υπερβολικά πολλές επαγγελματικές υποχρεώσεις, οπότε δε νομίζω να γράψω κάτι. Ξέρω ότι υπήρξαν άνθρωποι που στήριξαν την όλη προσπάθεια, αλλά αφού δεν υπάρχει επαρκής στήριξη, δε μπορώ και να αφιερώνω το χρόνο μου σε αυτό το πράγμα.

Παρ' όλα αυτά, νομίζω κάτι "χρωστάω" από την προηγούμενη ανάρτηση, ως απάντηση στα προηγούμενα. Πριν όμως πω κάτι πιο συγκεκριμένο, θα κάνω άλλη μία "γενικότερη" παρατήρηση για τη σαπίλα της σημερινής αριστεράς:

Αν δει λοιπόν κανείς το τι κάνει σήμερα η αριστερά, σε όλες της τις εκφάνσεις, θα διαπιστώσει ότι η αριστερά κάνει ένα σωρό εκδηλώσεις, ομιλίες, συζητήσεις, κτλ, όπου πάντα δίνουν το παρόν -με μεγάλο..."φιλότιμο"- τα μέλη της οργάνωσης που πραγματοποιεί την εκάστοτε εκδήλωση (εννοείται βέβαια ότι αν πχ εγώ ανήκω στην οργάνωση Α, και μια εκδήλωση διοργανώνεται από την οργάνωση Β, τότε μάλλον δε θα πάω, διότι εγώ πηγαίνω μόνο στη δική μου οργάνωση, ακόμα και αν μέσα μου ξέρω ότι η άλλη εκδήλωση έχει και αυτή ενδιαφέρον, και ίσως να είναι και καλύτεροι οι ομιλητές από τους ομιλητές της δικής μου οργάνωσης. Σιγά μην πάω στον άλλο, και σιγά μην επιβραβεύσω-στηρίξω αυτόν που έχει κάτι καλύτερο να προτείνει. Θα στηρίξω τους δικούς μου και μόνο αυτούς, οι υπόλοιποι είναι εκ των προτέρων καταδικασμένοι κατ' εμέ. Αυτό βέβαια είναι δείγμα σαπισμένου μυαλού, αλλά σιγά μην ενοχληθεί η αριστερά, που συνεχίζει κανονικά να έχει κατά κόρον αυτή τη νοοτροπία).

Τέλος πάντων, πέρα από το ότι ο καθένας επιβραβεύει μόνο τις "δικές του" εκδηλώσεις, και αγνοεί επιδεικτικά τις υπόλοιπες (ασχέτως περιεχομένου), υπάρχει ένα ακόμα πρόβλημα, που νομίζω μας ενδιαφέρει και σχετίζεται πολύ με αυτά που λέγαμε:

Παρότι λοιπόν ο "μέσος αριστερός" δίνει το παρόν σε ένα σωρό ομιλίες, εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, διασκέψεις, κτλ, συνήθως δεν έχει σαφή άποψη για τα "μεγάλα" θέματα. Αυτό νομίζω φαίνεται πχ και το θέμα για το "μεταναστευτικό", και επίσης φαίνεται και για οτιδήποτε άλλο: Πχ η αριστερά έχει κάνει ένα σωρό ομιλίες, κτλ για την οικονομική πλευρά της κρίσης, αλλά οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα, και έχω πετύχει  πολλούς να μου λένε ότι "εγώ από οικονομικά δεν πολυκαταλάβαινα, και ευτυχώς που σε διάβασα, και έβγαλα μια άκρη". Όχι ότι εγώ τα είπα όλα τέλεια, αλλά πάντως προσπάθησα -και προσπαθώ- να βγάλω μια άκρη, και να δώσω μια "ξεκάθαρη εικόνα" για αυτό που λέω.

Αντίθετα, η "επίσημη αριστερά" έχει καταφέρει να περάσει τα τελευταία 5 χρόνια της κρίσης κάνοντας ένα σωρό εκδηλώσεις με ένα σωρό "υψηλούς προσκεκλημένους" και "ηγετικά στελέχη", και παρόλα αυτά αν ρωτήσεις το "μέσο αριστερό" να σου πει μια συγκροτημένη άποψη, συνήθως δε μπορεί.

Αυτό γίνεται πχ και στη διεθνή οικονομία, αυτό γίνεται και για το λούμπεν προλεταριάτο, αυτό γίνεται παντού σχεδόν. Η αριστερά έχει γεμίσει με λογάδες που λένε ένα σωρό πράγματα για ένα σωρό επί μέρους θέματα, αλλά -τι περίεργο- οι ακροατές τους δεν μπορούν μετά να βγουν στην κοινωνία και να πείσουν τον κόσμο. Αυτό θα περίμενε κανείς ότι θα προβλημάτιζε κάπως την αριστερά, αλλά σιγά μην την προβληματίσει. Συνεχίζει κανονικά, ατάραχη, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ή σα να έχει άπειρο χρόνο στη διάθεση της για να βελτιωθεί. Και δώστου οι ίδιοι άνθρωποι να σου λένε τα ίδια πράγματα, να μην πείθουν τον κόσμο, αλλά παρόλα αυτά να συνεχίζουν.

Γι' αυτό και εγώ έχω κόψει πλέον την παρακολούθηση αυτών των εκδηλώσεων, διότι το κέρδος είναι ελάχιστο (ΑΝ υπάρχει): Τι ακριβώς έχουν μάθει για την παγκόσμια οικονομία μέσα σε 5 χρόνια όσοι παρακολούθησαν όλες αυτές τις εκδηλώσεις, και τι ακριβώς έχουν μάθει όσοι πχ διάβαζαν αυτό το blog?

Την ίδια φιλοσοφία έχω προσωπικά και σε όλα τα θέματα: Πχ τώρα μπαίνει το θέμα του λούμπεν προλεταριάτου. Οι περισσότεροι αριστεροί δε γνωρίζουν καν τι είναι το λούμπεν προλεταριάτο, ούτε βέβαια ξέρουν ότι ο Μαρξ το είχε ορίσει ως ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ τάξη από το προλεταριάτο. Αλλά όχι απλά δεν το ξέρουν, αλλά δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να το μάθουν - και ούτε βέβαια θα το ακούσουν αυτό σε κάποια από τις τόσες και τόσες εκδηλώσεις που κάνουν για το "μεταναστευτικό", το ρατσισμό, κτλ. Μερικοί θα το ψάξουν μόνοι τους, διαβάζοντας πχ τα έργα του Μαρξ - οι περισσότεροι όμως σήμερα δεν ασχολούνται με το "άθλημα" αυτό, και απλά "πηγαίνουν στις εκδηλώσεις της οργάνωσης τους". Εκεί όμως το θέμα δεν αναφέρεται ποτέ, οπότε...."καληνύχτα".

Εδώ λοιπόν θέλω να βγαίνει και κάποιο ουσιαστικό συμπέρασμα-αποτέλεσμα από αυτά που γράφονται. Δε θέλω σε καμία περίπτωση να βγάζω τον έναν λόγο μετά τον άλλο, και στο τέλος ο ακροατής να μην έχει μάθει τίποτα το αξιόλογο (όπως συμβαίνει κατά κόρον σε εκδηλώσεις της σημερινής αριστεράς).

Μπορεί να μην έχω συγκροτημένη άποψη για το "τι να κάνουμε" με τους λούμπεν, πάντως λέω σε κάθε ευακιρία ότι η μαρξιστική αριστερά τους θεωρεί διαφορετική τάξη από τους προλετάριους, με διαφορετικά συμφέροντα. Έχω μάλιστα γράψει και το εξής, προκειμένου να δείξω πως αντιλαμβάνομαι τη διαφορά:

Οι Μαρξ και Λένιν αναγνωρίζουν μάλιστα ότι γενικά αυτή η τάξη ΔΕΝ ευθύνεται η ίδια για την κατάσταση της, διότι ο καπιταλισμός τη δημιουργεί (πχ αν δε βρίσκεις δουλειά άνεργος για κάμποσα χρόνια, μετά καταντάς ζητιάνος (αν και σε αυτή την περίπτωση διατηρείς σε μεγάλη βαθμό την ιδεολογική σκέψη που είχες από πριν), ή/και καταφεύγεις σε μικροκλοπές, κτλ.  Παρόλα αυτά, προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν ότι το λούμπεν προλεταριάτο είναι μια ξεχωριστή τάξη, και δεν μπορούμε από αυτή να περιμένουμε τα ίδια πράγματα που περιμένουμε από το προλεταριάτο (εργατική τάξη): 

Αυτό ισχύει διότι το λούμπεν προλεταριάτο δεν έχει αναπτύξει ταξική συνείδηση, είναι εξαθλιωμένο και βασίζεται περισσότερο στο μικροέγκλημα και στη φιλανθρωπία για να ζήσει, και όχι στο να πουλά την εργατική του δύναμη στον εργοδότη όπως κάνουν οι προλετάριοι. Επειδή ακριβώς βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη φιλανθρωπία και στο έγκλημα για να ζήσουν, δεν έχουν το ίδιο συμφέρον να ανατρέψουν τις υπάρχουσες κοινωικοπολιτικές δομές με τους προλετάριους.

Ο εργάτης πέφτει θύμα εκμετάλλευσης του μόχθου του από τον εργοδότη (όπως πχ οι εργάτες στη Μανωλάδα). Άρα, έχει άμεσο συμφέρον και κίνητρο να ανατρέψει το σημερινό σύστημα παραγωγής, διότι το σύστημα αυτό ευνοεί τους κεφαλαιοκράτςες που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, έναντι των εργατών. Επίσης, έχοντας βιώσει στο πετσί της που οδηγεί η "εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο", το προλεταριάτο είναι η μόνη τάξη που μπορεί να παλέψει και να σχεδιάσει το πέρασμα σε έναν άλλο τρόπο παραγωγής, που θα πάψει την ατομική ιδιοκτησία και τα όσα αυτή προκαλεί.

Αντίθετα, το λούμπεν προλεταριάτο δεν εργάζεται, πχ οι ζητιάνοι -είτε είναι Έλληνες είτε είναι αλλοδαποί- βασίζονται στο μόχθο των άλλων. Δηλαδή δε βρίσκουν το φαΐ τους μέσα από την εργασία που δημιουργεί νέο πλούτο, αλλά...από τη "φιλανθρωπία", δηλαδή τη μεταφορά του ήδη υπάρχοντος πλούτου από τη μία τσέπη στην άλλη.

Ασφαλώς και θα πρέπει να είμαστε 100% αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργατών στη Μανωλάδα, απέναντι στη χειρότερη μορφή εργοδοτικής εκμετάλλευσης και επίθεσης των εκεί τσιφλικάδων και όσων των καλύπτουν. Και όντως οι μετανάστες αυτοί είναι αδέρφια μας όπως λέει και η αριστερά, διότι είναι εργάτες που μοχθούν και παράγουν για να ζήσουν, πέφτοντας μάλιστα θύματα τεράστιας εκμετάλλευσης, ρατσισμού, κτλ.

Όμως, καλώς ή κακώς, ΔΕΝ είναι αδέρφια μας οι "λούμπεν προλετάριοι", οι ζητιάνοι, μικροκακοποιοι, κτλ. Αυτοί ΔΕΝ είναι εργάτες,και δε θα πρέπει να τους τσουβαλιάζουμε. Εγώ δεν κοιτάζω την εθνικότητα τους - κοιτάζω την ταξική τους θέση: Άλλη είναι η θέση του εργάτη, και άλλη αυτή του ζητιάνου (άρα είναι άλλα και τα ταξικά τους συμφέροντα). Και όλα αυτά -επαναλαμβάνω- ανεξαρτήτως εθνικότητας (δηλαδή δεν περιμένω και πολλά πχ από τους Πακιστανούς ζητιάνους ή μικροκακοποιούς, αλλά επίσης δεν περιμένω και πολλά από τους Έλληνες ζητιάνους και μικροκακοποιούς. Μια εξαίρεση μπορεί να γίνει για τους λεγόμενους" νεόπτωχους", δηλαδή για αυτούς που είχαν μια εργατική θέση, αλλά τώρα έχουν γίνει ζητιάνοι λόγω ανεργίας. Αυτοί ναι μεν είναι ζητιάνοι, αλλά στο μυαλό τους ακόμα σκέφτονται σε μεγάλο βαθμό ως εργάτες (ανάλογα και με το τι μυαλό είχε ο καθένας από πριν βέβαια), άρα είναι ικανοί για ταξικοί πάλη, και άρα μπορούμε να συμμαχήσουμε κάπως πιο εύκολα με τέτοιες περιπτώσεις λούμπεν προλετάριων).

Η αριστερά σήμερα δε θέλει, ή και δεν μπορεί να αναγνωρίσει καν την ύπαρξη μιας άλλη "υπο-τάξης" κάτω από το προλεταριάτο. Δε μιλάει καν για "λούμπεν προλεταριάτο", και αρκείται στα γνωστά "οι μετανάστες είναι αδέρφια μας", ενώ πολλοί μετανάστες (όπως και κάποιοιΈλληνες βέβαια) είναι λούμπεν προλετάριοι, ανήκουν δηλαδή σε διαφορετική τάξη και έχουν διαφορετικά συμφέροντα. Και γι' αυτό και αδυνατεί να αντιπαρατεθεί νικηφόρα απέναντι στο ιδεολογικό "δηλητήριο" της άρχουσας τάξης (ρατσισμός, φασισμός, κτλ).

Απέναντι σε όλα αυτά, ας δούμε μερικές ακόμα απαντήσεις που έλαβα:

Επι της ουσίας, αν στο τσιτάτο που παρέθεσες, απαλείψεις την λέξη "λούμπεν", πάλι μέσα θα είσαι ως προς την περιγραφή της συμπεριφοράς της σημερινής εργατικής τάξης, οπότε το τσιτάτο σου είναι "δώρο-άδωρο"...

Επίσης:

Αλλά περίμενα κάτι να πεις για τους εργάτες της Ελλ. Χρ., για παράδειγμα, και όχι να μου κατεβάσεις τον Μαρξ, που όπως λέει ο ΕΝΚΙ "αν βγάλεις τη λέξη λούμπεν..." κοκ.

Τι μας λένε εδώ οι "σύντροφοι" αυτοί από το indymedia;

Μας λένε ότι υπάρχουν και εργάτες που είναι εντελώς αντιδραστικοί, άρα δεν έχει νόημα να κουραζόμαστε με διαχωρισμούς προλετάριων και λούμπεν προλετάριων.

ΟΜΩΣ, πάντα υπήρχαν εργάτες που ήταν αντιδραστικοί. Ακόμα και στην επανάσταση στη Ρωσία το 1917, ΔΕΝ ήταν όλοι οι εργάτες με τους Μπολσεβίκους. Μερικοί κάθησαν στα αυγά τους, μερικοί πολέμησαν στο πλευρό του Τσάρου. Το ίδιο γίνεται παντού και πάντα (ακόμα και στον εμφύλιο εδώ στην Ελλάδα, υπήρξαν εργάτες που πολέμησαν με τους ταγματασφαλήτες). Ή επίσης πολλοί εργάτες ψήφισαν το Χίτλερ στη Γερμανία, πολέμησαν με τους; ναζί στον πόλεμο, κτλ.

Όπως λοιπόν έχει συμβεί τόσες και τόσες φορές στην ιστορία, έτσι και σήμερα ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να πειστούν ΟΛΟΙ οι εργάτες για την επανάσταση. Μερικοί θα δουλέψουν και για την εταιρεία "Ελληνικός Χρυσός", όπως παρατηρεί και ο παραπάνω, μερικοί θα πολεμήσουν και υπέρ του φασισμού θα έλεγα εγώ.

ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ, υπάρχει μία πάρα πολύ μεγάλη διαφορά: Ο εργάτης, όπως εξήγησα και στο απόσπασμα του άρθρου που έβαλα παραπάνω, βιώνει από πρώτο χέρι την εκμετάλλευση, διότι παράγει πλούτο με την εργασία του και ο εργοδότης του τον κλέβει, αποσπώντας υπεραξία. ΆΡΑ, ο εργάτης έχει κίνητρο και συμφέρον να ανατρέψει το υπάρχων σύστημα, και άρα σε αυτόν πρέπει πρώτα και κύρια να απευθυνθούμε. Αντίθετα, ο λούμπεν προλετάριος, έστω και αν όντως δε φταίει αυτός για την κατάσταση του, δεν παράγει πλούτο για να ζήσει, ζει από τον πλούτο που παράγουν άλλοι και του δίνουν και αυτού μερικά αποφάγια.

Όσο σάπια και αν είναι λοιπόν η σημερινή εργατική τάξη, η ταξική της θέση είναι αυτή που ήταν πάντα, και της δίνει ΚΙΝΗΤΡΟ για να επαναστατήσει. Αντίθετα, οι ζητιάνοι, οι μικροκακοποιοί, και όλοι οι υπόλοιποι λούμπεν, ΔΕΝ έχουν το ίδιο κίνητρο. Δηλαδή ΔΕΝ είναι σωστό το επιχείρημα ότι "η σημερινή εργατική τάξη είναι και αυτή σάπια", διότι...το ξέρουμε ότι είναι σάπια. Ξέρουμε όμως και κάτι άλλο: Ξέρουμε ότι ο προλετάριος είχε, έχει και θα έχει πάντα κίνητρο και συμφέρον να κάνει την ανατροπή. Χρέος μας είναι να του δείξουμε το γιατί και το πως. Η σαπίλα του εργάτη μπορεί να αναστραφεί, όπως έχει αναστρεφεί πολλές φορές στην ιστορία. Η σαπίλα των λούμπεν ΔΕΝ μπορεί να αναστραφεί, είναι αποτέλεσμα της ταξικής τους θέσης, που τους εξωθεί να αποζητούν τη φιλανθρωπία αντί για την επανάσταση, ή τους εξωθεί ακόμα και στο να υπηρετούν και την άρχουσα τάξη αν τους εξογαράσει, κτλ.

Η εργατική τάξη είναι τάξη επαναστατική, διότι παράγει πλούτο, μέσα σε ένα σύστημα που την κατακλέβει (άρα έχει κίνητρο να το αντικαταστήσει με ένα άλλο όπου δε θα υπάρχει πλέον αυτή η κλεψιά). Σήμερα αυτό δε φαίνεται, λόγω της σαπίλας. Η δυνατότητα όμως ακόμα υπάρχει, και θα πρότεινα σε όσους δε βλεπουν καμία τέτοια δυνατότητα για το μέλλον να μας αδειάσουν τη γωνιά, διότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη χάσει τη μάχη, και δεν έχει νόημα ούτε για αυτούς ούτε για κανέναν να ασχολούνται με το θέμα.

Αντίθετα τώρα, το λούμπεν προλεταριάτο ΔΕΝ είναι επαναστατική τάξη, και όποιος περιμένει επανάσταση από ανθρώπους που δεν παράγουν πλούτο, μάλλον θα περιμένει πολύ.

Μία άλλη παρατήρηση που διάβασα και έχει ενδιαφέρον:

Σε διαβάζω πολύ τακτικά, κι απορώ πώς μετά τις τόσο εύστοχες αναλύσεις σου για το διεθνοποιημένο κεφάλαιο, συνεχίζεις να αναφέρεσαι στην ανάγκη για επαναστατική ανατροπή στην σύγχρονη ελλάδα, αναφερόμενος αποκλειστικά στην ανάγκη οργάνωσης του προλεταριάτου της, όταν αναλύοντας τον διεθνή καταμερισμό εργασίας στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, έχεις ήδη αντιληφθεί οτι :

1. Το προλεταριάτο στην Ελλάδα με βάση την μαρξιστική κι όχι την σοσιαλδημοκρατική κουκουέδικη "περιγραφή" (τσουβάλιασμα : εργάτες, αγρότες ιδιοκτήτες γής και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες), δεν είναι περισσότερο απο το 15-18% του συνολικού πληθυσμού, με τον υπόλοιπο πληθυσμό να κατανέμεται σε μικροιδιοκτήτες, αυτοπαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίους επιχειρηματίες, αγρότες ιδιοκτήτες γής κι όχι εργάτες γής, κρατικούς υπαλλήλους (μπάτσοι, δικαστικοί, καραβανάδες, υπάλληλοι υπουργείων κλπ) και λοιπά μεσοστρώματα. Και ας μην αναφερθεί ξανά σαν "επιχείρημα" το υψηλό ποσοστό ανεργίας, γιατί στην Ελλάδα άνεργος δεν σημαίνει αναγκαστικά και άπορος, όπως επι της ουσίας σημαίνει στην κεντρική ευρώπη με το ελάχιστο ποσοστό της εκεί μικροιδιοκτησίας...

2. Η "πυκνή πληθυσμιακή συγκέντρωση" του σύγχρονου προλεταριάτου έχει απο δεκαετίες γίνει εκεί που έχει συγκεντρωθεί και συνεχίζει να συγκεντρώνεται η παραγωγική "μηχανή" του διεθνοποιημένου κεφαλαίου, στην Κίνα, το Πακιστάν, την Ινδία, το Μπαγκλαντές, την Βραζιλία, την Κορέα, το Βιετνάμ κλπ κλπ

Αν συνεχίζεις να πιστεύεις οτι η όποια αριστερά, συνειδητοποιώντας και κινητοποιώντας το 100% του ελληνικού προλεταριάτου, θα καταφέρεις να καταρεύσει ο καπιταλισμός, τότε  συμπάθα με αλλα δεν φταίει η ρόζ κι η περισσιώτικη αριστερά γι αυτό, αλλα μάλλον έχεις κάνει την απελπισία σου ελπίδα, για λόγους που άπτονται ψυχαναλυτικής και όχι διαλεκτικής ερμηνείας... ΑΝ το καθεστώς της αστικής κυριαρχίας τα καταφέρει και μας κινεζοποιήσει-προλεταριοποιήσει μαζικά (ως κοινωνεία), τότε μετά απο αυτή την φάση μπορούμε να συζητάμε με πραγματικούς και όχι φαντασιακούς όρους, για την όποια πολιτική ευθύνη αντιστοιχεί στον όποιο πολιτικό σχηματισμό της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς.

Με τα περισσότερα από αυτά που λέγονται εδώ πέρα εγώ συμφωνώ. Μάλιστα, όσοι με διαβάζουν (όπως υποτίθεται ότι κάνει ο συγκεκριμένος) θα το ξέρουν ότι συχνά-πυκνά το αναφέρω ότι ΔΕΝ περιμένω κάποια "άμεση" επανάσταση ή κάτι τέτοιο, και απλά επικεντρώνομαι στο να "προετοιμάσω το έδαφος" για το μέλλον. Δηλαδή όντως δέχομαι ότι δε μπορούν πλέον να γίνουν και τόσα πολλά, αυτός ο γύρος ανήκει στην άρχουσα τάξη. Αλλά ακόμα και σε μια ήττα, πρέπει να αποδεχόμαστε την κατάσταση και να δουλέψουμε ώστε στο μέλλον να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Τι ακριβώς προτείνει δηλαδή ο συντάκτης σε εμένα αλλά και σε όλους τους άλλους; Να τα βάψουμε μαύρα και να μην ασχολούμαστε καθόλου γιατί "δεν γίνεται τίποτα"; (καλά, το να δίνω ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις στον κόσμο δεν το συζητάμε καν).

Η αριστερά, τόσο στην Ελλα΄δα, όσο και παγκοσμίως, είναι εντελώς πίσω από τη συγκυρία. Αυτό για κάποιους θα είναι λόγος (αφορμή) για να βγάλουν την ουρά τους απέξω και να τα παρατήσουν. Για κάποιους άλλους, θα είναι λόγος για να μοχθήσουν ώστε η αριστερά να μπορέσει στο μέλλον να σταθεί ξανά στα πόδια της. Δεν περιμένω επανάσταση στην Ελλα΄δα, ούτε τίποτα τέτοιο στο ΑΜΕΣΟ μέλλον. Περιμένω όμως ότι, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, κάποιοι άνθρωποι να μοχλήσουν για να προετοιμάσουν το έδαφος για την επόμενη μέρα.

Εδώ τώρα μία άλλη τάση που παρατήρησα, με μερικούς να εμμένουν για τη Δημουλά (δευτερεύων θέμα), μη βγάζοντας άχνα για το λούμπεν προλεταριάτο (πρωτευων θέμα):

σκοπεύεις να απαντήσεις σε αυτά που σου λένε οι σύντροφοι σε σχέση με τη Δημουλά, σεβόμενος το μέσο και εμάς τους υπόλοιπους χρήστες;
Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό. Έκανες δημοσίευση και πήρες θέση με βάση μια φήμη που διέδωσε η φυλλάδα "εφημερίδα των συντακτών".

Η Δημουλά, όπως είχα αναφέρει και εγώ στο άρθρο μου, έκανε δηλώσεις μετά το σάλο που προκλήθηκε, και είπε μάλιστα ότι "θα ήθελε να πυροβολήσει τη Χρυσή Αυγή", για να δείξει πόσο "μάχιμη" είναι.

Μόνο που η Δημουλά ήταν απλά ένα από τα πολλά παραδείγματα της σαπίλας που υπάρχει σήμερα [και] στον "πνευματικό κόσμο" της αστικής κοινωνίας. Η Δημουλά, μαζί με κάτι Σαββόπουλους, κτλ υπέγραψε κείμενο πριν κάτι χρόνια ζητώντας να δημιουργηθεί μια συγκυβέρνηση, η οποία μαζί με τους "ευρωπαίους εταίρους μας" θα "έβρισκε μια λύση".

Αυτό και μόνο αρκεί για να δούμε ότι είναι σάπια, διότι στηρίζει τον καπιταλισμό, και απλά νοσταλγεί τις "παλιές καλές εποχές", που (ανάμεσα στα άλλα) δεν υπήρχαν λούμπεν προλετάριοι. Ο καπιταλισμός όμως προχώρησε, και έχει λουμπενοποιήσει ένα σωρό λαούς.

Τώρα, ο καπιταλισμός δε ξέρει τι να τους κάνει, αυτοί οι άνθρωποι "περισσεύουν", και γι' αυτό και ο καπιταλισμός έχει και τις εφεδρείες του, ώστε να τους εξοντώσει μέσω των φασιστών.

Η Δημουλά, όπως και πολλοί άλλοι υποκριτές που στηρίζουν τον καπιταλισμό, μας λέει ότι "μισεί τους φασίστες", αλλά ΔΕΝ καταλαβαίνει ότι ΔΕΝ μπορείς να "μισείς τους φασίστες" αλλά να υποστηρίζεις τον καπιταλισμό, ειδικά στη σημερινή συγκυρία. Είναι σα να λέω εγώ ότι "μου αρέσει να πηδάω από ψηλά κτίρια χωρίς αλεξίπτωτο, αλλά δε θέλω να χάσω τη ζωή μου". Όμως, όλοι γνωρίζουν ότι πέσω από ένα ψηλό κτίριο, θα πεθάνω.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με τον καπιταλισμό: Δε μπορείς να υπογράφεις κείμενα στα οποία ζητάς συνέχιση του καπιταλισμού, και μετά να λες "δε θέλω το φασισμό", διότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός δημιουργεί τους λούμπεν, ο φασισμός θα τους εξοντώθει πλήρως. Ο καπιταλισμός δημιουργεί τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτώχεια του εργάτη, κτλ, ο φαισμός θα χτυπήσει εκείνους που αντιστέκονται σε αυτή την κατάσταση/διαμαρτύρονται, κτλ.

Το να λες "εγώ θέλω καπιταλισμό, αλλά μισω΄το φασισμό", όπως κάνει η Δημουλά, είναι σήμερα σα να λες "θέλω να μπω μέσα σε ένα πυρηνικό αντιδραστήρα χωρίς καμία στολή, αλλά δε θέλω μετά να έχω προβλήματα υγείας από τη ραδιενέργεια". Αυτά είναι γελοιότητες, και άσχετα με το αν η Δημουλά είπε ότι είπε για τους φασίστες για να καλυφθεί ή όχι, εγώ τη θεωρώ σάπια, όπως θεωρώ σάπιο και υποκριτή και όποιον θέλει "καπιταλισμό χωρίς φασισμό". Αυτά ξεχάστε τα, και αυτό το λέω προς όλους, όχι απλά προς μια σαπισμένη ποιήτρια (παρεμπιπτόντως, τα λέω και προς δημοσιογράφους όπως αυτούς στην ελευθεροτυπία, που όταν ακούν κάτι για ρατσισμό βγάζουν σπυριά, αλλά δε θέλουν να πουν τίποτα για τη διάκριση ανάμεσα στον εργάτη και στον λούμπεν. Η αριστερά καλύπτεται πίσω από το "εθνικό" (ρατσισμός), για να μη βγάλει άχνα για το ταξικό (άλλη τάξη ο προλετάριος - άλλη τάξη ο λούμπεν προλετάριος). Όσο η αριστερά αρνείται κάθε συζήτηση για να βρει μια λύση και κολλάει σε Δημουλές, κτλ, προκειμένου να θάψει το θέμα αυτό, τόσο θα χάνει έδαφος).

Κάτι ακόμα που το θεωρώ "κορυφαίο" από τα σχόλια:

Το άρθρο του "τσαούση"... συγγνώμη "ciaoant1"  είναι σίγουρα αψυχολόγητο και μου φαίνεται ότι έψαχνε αφορμή να γράψει κάτι για το λούμπεν προλεταριάτο και τη βρήκε με τις μαλακίες της Δημουλά.

δεν βλέπετε ότι και η ντόπια κοινωνία θα περάσει γρήγορα στην προλεταριοποίηση και πολλοί από εμας απευθείας στους λούμπεν .

Το ποιος είναι αψυχολόγητος και ποιος όχι φαίνεται από τα "τσαούσης", κτλ. Στα τόσα χρόνια που γράφω, έχω ακούσει πολλά, ειδικά όταν προειδοποιούσα την αριστερά για την επρχόμενη κρίση και αυτή έκανε συνέδρια για να διεκδικήσει...περισσότερο πράσινο στην Αθήνα και κάτι τέτοια (δεν κάνω πλάκα). Έχω λοιπόν καταλάβει εδώ και καιρό, και από πρώτο χέρι, ότι χρειάζεται να έχεις γερό στομάχι, αλλιώς θα προσπαθήσεις να πεις ότι ο άλλος είναι αψυχολόγητος, χρησιμοποιώντας όμως εκφράσεις τύπου "τσαούσης", που μάλλον δείχνουν ότι άλος είναι ο αψυχολόγητος, και όχι εγώ.

Πάντως, ο αψυχολόγητος αυτός έχει ένα δίκιο (σχεδόν) - όντως η Δημουλά είναι για εμένα ένα εντελώς δευτερεύω θέμα, διότι αυτούς τους σάπιους "πνευματικούς ανθρώπους" της αστικής κοινωνάις τους ξέρουμε. όσο για τις απόψεις της Δημουλά, τα ίδια (και χειρ΄τοερα) ακούω και από ένα σωρό άλλους ανθρώπους, σιγά την είδηση. Όμως, για μία ακόμα φορά, επιμένω ότι η αριστερά θα πρέπει να παραμερίσει όλα αυτά τα δευτερεύοντα ζητήματα και την εύκολη κριτική, και να μιλήσει για τα ΜΕΓΑΛΑ ζητήματα (πχ ο Μα ρξ και ο Λένιν έκαναν σαφή διάρκσιη ανάμεσα σε προλεταριάτο και σε λούμπεν προλεταριάτο. Εμείς τι λέμε για αυτό; Ή μήπως τελικά εμείς δε λέμε ΤΙΠΟΤΑ για αυτό, και απλά σκορπάμε το χρόνο μας σε "εύκολα" θέμα τύπου "καταδικάζω/δεν καταδικάζω τη Δημουλά";)

Επίσης, συμφωνώ και στο ότι "η ντόπια κοινωνία θα περάσει γρήγορα στην προλεταριοποίηση και πολλοί από εμας απευθείας στους λούμπεν". Πράγματι, πολλοί θα γίνουν προλετάριοι, και πολλοί λούμπεν. Αυτό είναι αναντίρρητο και η αριστερά δε βλέπω να είναι έτοιμη/ικανή να το αναστρέψει αυτό το πράγμα στο άμεσο μέλλον. Γι' αυτό λοιπόν και καλύτερα να βάλουμε τις βάσεις για το μέλλον, να μιλήσουμε στους προλετάριους για το πως αλλιώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα.

Όσο για τους λούμπεν προλετάριους που τώρα δημιουργόύνται, έχω ξαναγράψει ότι "Μια εξαίρεση μπορεί να γίνει για τους λεγόμενους" νεόπτωχους", δηλαδή για αυτούς που είχαν μια εργατική θέση, αλλά τώρα έχουν γίνει ζητιάνοι λόγω ανεργίας. Αυτοί ναι μεν είναι ζητιάνοι, αλλά στο μυαλό τους ακόμα σκέφτονται σε μεγάλο βαθμό ως εργάτες (ανάλογα και με το τι μυαλό είχε ο καθένας από πριν βέβαια), άρα είναι ικανοί για ταξικοί πάλη, και άρα μπορούμε να συμμαχήσουμε κάπως πιο εύκολα με τέτοιες περιπτώσεις λούμπεν προλετάριων)."

Εγώ δεν είμαι η  Μαριάννα Βαρδινογιάννη, ούτε το φιλανθρωπικό ίδρυμα του Μπιλ Γέητς, ούτε η Εκκλησία της Ελλάδας. Δεν έχω τόσα λεφτά για να κάνω φιλανθρωπίες όπως αυτοί. Αν η αριστερά θέλει να απλά να κάνει φιλανθρωπίες, θα χάσει, διότι η άρχουσα τάξη έχει περισσότερα λεφτά, και άρα θα κάνει περισσότερες φιλανθυρωπίες, εξαγοράζοντας έτσι την "αγάπη" του λούμπεν κομματιού της κοινωνίας. Η αριστερά λοιπόν, πέρα από τις φιλανθρωπίες, θα πρέπει να κάνει και κάτι άλλο: Θα πρέπει να οργανώσει τον προλετάριο για μάχη στο μέλλον, ώστε μετά να τραβήξει με το μέρος της και διάφορους άλλους (πχ μικροαστούς, μούμπεν, κτλ) που δέχονται και αυτοί τα "πυρά" του συστήματος και μπορούν να ακολουθήσουν το προλεταριάτο σε μια επανάσταση, ΑΝ βέβαια το προλεταριάτο έχει κάτι σοβαρό να προτείνει (όχι όπως σήμερα...).

Πάμε τώρα και σε μερικά σχόλια από το blog, πέρα από τα σχόλια στο Indymedia:

Θα σου δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα. Ο πατέρας μου, χρόνια πολλά μάγειρας-ψήστης, έμεινε χωρίς δουλειά και έψαχνε για μήνες να βρει κάτι να κάνει. Δεν έβρισκε πουθενά μα πουθενά. Τελικά μετά από μήνες βρήκε κάπου να μαγειρεύει τα πρωινά. Για χαρτζιλίκι μαύρο να περνάει η ώρα... 2-3 ώρες το πρωί και καμιά ώρα στο δρόμο, για 15 ευρώ. 5 φορές την εβδομάδα. Ξεπούλαγε κάθε πρωί και φυσικά έφερνε πολύ περισσότερα από αυτά στον επιχειρηματία... Μετά από μήνες, ο επιχειρηματίας θα άνοιγε και άλλο μαγαζί και ήθελε από τον πατέρα μου να δουλεύει περισσότερες ώρες. Να πηγαίνει 6 το πρωί και να φεύγει 5 το απόγευμα, για 22-25 ευρώ ανασφάλιστα, και να μαγειρεύει, να κάνει καφέδες, να ψήνει σφολιατοειδή, να εξυπηρετεί, τα πάντα όλα. Έτυχε από σύμπτωση ο πατέρας μου να βρει και απογευματινή δουλειά ακριβώς εκείνες τις μέρες, και θα έπιανε 5 το απόγευμα εκεί. Του ζήτησε λοιπόν να μη φεύγει 5, αλλά 3, για να προλαβαίνει να πηγαίνει και στην άλλη, μιας και χρειαζόμασταν τα λεφτά γιατί έχουμε χρέη. Και ο επιχειρηματίας έφερε ένα Πακιστανό στη θέση του... Τα συμπεράσματα δικά σας...

Δε γίνεται να είσαι άνθρωπος του μόχθου, του μεροκάματου, και να μη τα βλέπεις αυτά τα πράγματα τριγύρω. Οι πρώτοι που χτυπηθήκανε ΒΑΝΑΥΣΑ από τη λαθρομετανάστευση ήταν οι εργάτες.

Εννοείται ότι διαφωνώ με το συμπέρασμα - ωστόσο τα βάζω διότι είναι νομίζω ένα πολύ συνηθισμένο "συμπέρασμα" που κυκλοφορεί ευρέως σήμερα.

Λέει λοιπόν ο συντάκτης ότιτο μεγάλο θύμα της μενατάστευσης είναι οι εργάτες. Τα μεροκάμματα βέβαια έπεσαν, αυτό είναι αλήθεια.

Όμως, θα το πω και αλλιώς: Πολλοί Έλληνες εργάτες πάνε και βρίσκουν δουλειά, με μειωμένο μισθό, σε άλλες χώρες (πχ Γερμανία, Αγγλία, Αυστραλία, κτλ). Φταίνε; Δε νομίζω.

Δε μπορούμε σε καμία περίπτωση να δεχτούμε ότι φταίει ένας εργάτης που αναγκάζεται (λόγω ανεργίας, λόγω πολέμου,κτλ) να πάει σε μια άλλη χώρα για να βρει δουλειά. Για να δούμε τι έλεγε κάποτε -επί Λένιν- η αριστερά για το θέμα:

"Ο καπιταλισμός δημιούργησε μια ιδιαίτερη κατηγορία μετανάστευσης των λαών. Οι γρήγορα αναπτυσσόμενες χώρες στο βιομηχανικό τομέα, χρησιμοποιώντας περισσότερες μηχανές, εκτοπίζοντας τις καθυστερημένες χώρες από την παγκόσμια αγορά, ανεβάζουν το μισθό εργασίας πάνω από το μέσο επίπεδο και προσελκύουν μισθωτούς εργάτες από τις καθυστερημένες χώρες. Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες φεύγουν έτσι και πηγαίνουν εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ο αναπτυγμένος καπιταλισμός τους παρασύρει βίαια στη δίνη του, τους αποσπά από τις απόμερες γωνιές, τους υποχρεώνει να συμμετέχουν σε ένα κοσμοϊστορικό κίνημα, τους φέρνει αντιμέτωπους με την ισχυρή, ενωμένη, διεθνή τάξη των βιομηχάνων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μόνο η εξαιρετική φτώχεια αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, και ότι οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται με τη μεγαλύτερη ασυνειδησία τους εργάτες-μετανάστες. Αλλά μόνο αντιδραστικοί μπορούν να κλείνουν τα μάτια στην προοδευτική σημασία της σύγχρονης αυτής μετανάστευσης των λαών. Λυτρωμός από το ζυγό του κεφαλαίου δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς την παραπέρα ανάπτυξη του καπιταλισμού, χωρίς την ταξική πάλη στη βάση του. Και σε αυτήν ακριβώς την πάλη τραβάει ο καπιταλισμός τις εργαζόμενες μάζες όλου του κόσμου, αναταράζοντας τη μουχλιασμένη και απονεκρωμένη τοπική ζωή, εξαλείφοντας τους εθνικούς φραγμούς και προλήψεις, συνενώνοντας τους εργάτες όλων των χωρών σε τεράστιες φάμπρικες και μεταλλεία της Αμερικής, της Γερμανίας κτλ. (…) Η αστική τάξη διεγείρει τους εργάτες του ενός έθνους ενάντια στους εργάτες του άλλου έθνους, προσπαθώντας να τους διαιρέσει. Οι ταξικά συνειδητοί εργάτες, κατανοώντας ότι είναι αναπόφευκτο και προοδευτικό το σπάσιμο όλων των εθνικών φραγμών που βάζει ο καπιταλισμός, προσπαθούν να βοηθήσουν στη διαφώτιση και την οργάνωση των συντρόφων τους από τις καθυστερημένες χώρες»

Να λοιπόν πιο είναι το καθήκον μας: Να οργανώσουμε και να διαφωτίσουμε (αν μπορούμε βέβαια) ΟΛΟΥΣ τους εργάτες, ντόπιους και ξένους. Λύση δε μπορεί να βρεθεί παρά μόνο αν φύγει από τη μέση ο καπιταλιστής. Δείτε πχ αυτό το απόσπασμα από άλλο σχόλιο στο Blog:

Αν δεν είσαι άνθρωπος του μόχθου, και είσαι κανάς καταστηματάρχης ή τσιφλικάς που θες φθηνά μεροκάματα, ή κανάς Δημόσιος κηφήνας που θες φθηνή καθαρίστρια, τότε φυσικά και είναι "φίλοι σου" οι λαθρομετανάστες γιατί σου κάνουν τη δουλειά φθηνότερα. Αν είσαι εργάτης όμως, είναι εχθροί σου γιατί σου παίρνουν τη μπουκιά από το στόμα. Γιατί σε εξωθούν να ζητάς όλο και λιγότερα για να έχεις δουλειά. Γιατί επειδή αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να μη κάνουν ποτέ οικογένεια, και να μένουν 20-20 σε ένα δυάρι, πρέπει και συ σε λίγο ως εργάτης να δέχεσαι το ίδιο για να επιβιώσεις...

Αυτό είναι ένα πολύ αποκαλυπτικό σχόλιο για το πόσο πίσω είναι τα πράγματα:

Ο συντάκτης αντιλαμβάνεται ότι ο καπιταλιστής (πχ ο καταστηματάρχης, ο τσιφλικάς, κτλ) ΕΧΕΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ να δίνει μικρό μισθό, και προτιμά τους εργάτες που δέχονται την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκμετάλλευση τους. Γι' αυτό άλλωστε και σε παγκόσμιο επίπεδο πάνε όλοι στην Κίνα, με τη Δύση να σαπίζει.

Αυτό που ο συντάκτης ΔΕΝ αντιλαμβάνεται είναι ότι μία μόνο λύση υπάρχει σε αυτό το πρόβλημα: Να εξοντωθεί ο καπιταλιστής, και το σύστημα που τον δημιουργεί, διότι αλλιώς απλά θα πρέπει να εξοντώνουμε το ένα μετά το άλλο τα καραβάνια των εξαθλιωμένων που ο καπιταλισμός δημιουργεί (προσεχώς πολλά εξα υτών θα είναι και με Έλληνες εργάτες ε;).

Με άλλα λόγια, όσο υπάρχει συμφέρον για τον καπιταλιστή να μειώνει το "εργατικό κόστος", τόσο θα προσπαθεί να το κάνει. Και όσο ο καπιταλισμός εξαθλιώνει ένα σωρό ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, πάντα θα υπάρχουν φτηνά εργατικά χέρια για τον καπιταλιστή.

Η επιλογή λοιπόν είναι απλή:

Ή θα τον αφήσουμε απείραχτο τον καπιταλιστή, και θα συνεχίσουμε να παράγουμε με βάση το υπάρχων σύστημα, όπου η παραγωγή ελέγχεται από μια ολιγαρχία (τους καπιταλιστές εργοδότες), όπως ουσιαστικά προτείνει ο παραπάνω συντάκτης, ή θα πρέπει να τα βάλουμε με αυτούς τους ανθρώπους και το σύστημα τους.

Στον καπιταλισμό, ο καπιταλιστής κάνει κουμάντο, και ο καπιταλιστής θέλει "χαμηλό εργατικό κόστος". Και θα το βρει, διότι πάντα θα υπάρχουν φτηνά εργατικά χέρια (φροντίζουν γι' αυτό οι ιμπεριαλιστές μια χαρά). Όσους ξένους εργάτες και να σκοτώσετε, αν αφήσετε απείραχτο το σύστημα, η φτώχεια δεν αλλάζει, διότι αν ο καπιταλιστής μείνει απείραχτος, θα συνεχίζει να την προωθεί, διότι ΤΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ.

Όπως αυτόν τον συμφέρει να μειώνει τους μισθούς, έτσι και εμάς μας συμφέρει να τον εξολοθρεύσουμε, και να πάμε σε ένα σύστημα όπου οι εργάτες κρατούν οι ίδιοι τον πλούτο που παράγουν, αντί να δίνουν ένα μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου στον εργοδότη.

Αλλιώς, μόνο ο κοινωνικός κανιβαλισμός θα υπάρξει, προκειμένου οι εργάτες να πλακωθούν μεταξύ τους για τις λίγες θέσεις εργασίας και τα λίγα αποφάγια που έχουν αφήσει γι' αυτούς οι καπιταλιστές.

Ένα ακόμα τελευταίο σχόλιο (δε μπορώ να απαντήσω σε άλλα, δεν έχω και χρόνο):

Οπού και να βρίσκονται ,ΟΛΟΙ οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ σε αυτό τον πλανήτη έχουν βασικά δικαιώματα … τα παιδιά ακόμη περισσότερα.

Αυτό είναι κατά την άποψη μου παγίδα, και δεν το ασπάζομαι ως άποψη. Δεν υπάρχουν δικαιώματα στον καπιταλισμό, μόνο κατακτήσεις. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που ζουν στον τρίτο Κόσμο δεν έχουν καν το δικαίωμα να φάνε, πολλά μωρά πεθαίνουν στη γέννα και δε μπορούν καν να πάρουν την πρώτη τους αναπνοή σε αυτό τον κόσμο. Ο καπιταλισμός δεν τους αναγνωρίζει ούτε καν αυτό το δικαίωμα, ή μάλλον δεν αναγνωρίζει στους γονείς τους το δικαίωμα να ζήσουν ή να κάνουν παιδιά, κτλ. Δεν το έχουν κατακτήσει, και είναι τόσο εξαθλιωμένοι, που δύσκολα θα το κατακτήσουν στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον.

Είναι αυτό το πράγμα δίκαιο; ΌΧΙ.

Ωστόσο, θέλω να δείξω ότι το σύστημα είναι βάρβαρο, και αν ο καπιταλισμός δε σε χρειάζεται, δε μπορεί να σε εκμεταλλευτεί και να βγάλει από εσένα ένα επαρκές κέρδος, τότε σε τσακίζει εντελώς και σε πετάει στα σκουπίδια. Δεν υπάρχουν δικαίωματα, μην τους πιστεύετε. Κάποια δικαιώματα τα δίνει ο καπιταλισμός σε όσους μπορεί να εκμεταλλευτεί επαρκώς (πχ αν είσαι ένα εργάτης, σου δίνει ένα μισθό και άρα αποκτάς το κιδαίωμα να επιβιώσεις, αν είσαι ειδεικευμένος εργάτης σου δίνει μεγαλύτερο μισθό, κτλ). Και μάλιστα, ακόμα και αυτά τα δικαιώματα ο καπιταλισμός τα δίνει μετά από μεγάλες μάχες, εργατικά κινήματα, εξεγέρσεις, κτλ. Για την ακρίβεια, δεν τα δίνει καν, τα κατακτούν σε γενικές γραμμές οι εργάτες με τους αγώνες τους.

Δεν είναι σωστό να έχουμε τη νοοτροπία ότι για κάποιον Α ή Β λόγο "εχουμε δικαιώματα", διότι ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να τα σεβαστεί (ακόμα και αν δεχτούμε ότι τα δικαιώματα αυτά όντως υπάρχουν). Ότι έουμε στη ζωή, πρέπει να το κατακτήσουμε, και όχι να το θεωρούμε ως "δεδομένο", διότι αν θεωρήσεις κάτι ως δεδομένο, μετά σταματάς να παλεύεις (διότι "γιατι να παλέψω μωρέ; Αφού έχω το τάδε δικαίωμα και αυτό το δικαίωμα είναι μάλιστα κάτι το "δεδομένο. Άρα, που να τρέχω τώρα να κουράζομαι και να παλεύω, άσε καλύτερα να κάτσω στον καναπέ να αράξω...Εγώ κοιμάμαι και η τύχη μου δουλεύει").