Κάντε ότι θέλετε,η Κίνα αγοράζει χρυσό,ανεξαρτήτως τιμής και σκαμπανεβασμάτων

Κάντε ότι θέλετε, η Κίνα αγοράζει χρυσό, ανεξαρτήτως τιμής και καμπανεβασμάτων.

Μα καλά, δε ξέρουν ότι είναι φούσκα, και ότι η Αμερική προσφέρει κάτι φοβερά ομόλογα με πολύ ωραία επιτόκια;; Υπάρχουν ένα σωρό τέτοιοι αναλυτές στη Δύση που τα εξηγούν όλα αυτά τα πράγματα, γιατί η Κίνα δεν τους ακούει;

 China’s Gold Purchases From Hong Kong Expand to Record

Gold imports by China from Hong Kong more than doubled to an all-time high in March as buyers in the biggest consumer after India boosted purchases, underscoring increased bullion demand in the world’s second-largest economy.

Mainland buyers purchased 223,519 kilograms (223.52 metric tons), including scrap, compared with 97,106 kilograms in February, according to Hong Kong government data yesterday.

Η Ινδία τα ίδια - εκεί μέχρι και περιορισμούς προσπαθούν να βάλουν οι κυβερνώντες, προκειμένου να αποθαρρύνουν τους Ινδούς από το να αγοράζουν χρυσό για αποταμίευση, και να ξοδέψουν-επενδύσουν περισσότερο:

Gold Imports by India Seen Topping 100 Tons for a Second Month

Gold imports by India, the world’s largest consumer, are set to exceed 100 metric tons for a second month in May as jewelers rush to beat central bank curbs on overseas bullion purchases by banks, a refiner said.

The Reserve Bank of India, or RBI, will issue guidelines by the end of this month to restrict banks from importing gold on a consignment basis as it seeks to reduce domestic demand and curb a record current-account deficit, the central bank said on May 3. Banks will be allowed to buy on a consignment basis to meet only genuine needs of exporters of jewelry.

Εδώ και το σχετικό διάγραμμα από τις νέες αγορές χρυσού της Κίνας - όσοι καταλαβαίνουν την αξία του χρυσού, όχι απλά δεν "απογοητεύονται" από τα "σκαμπανεβάσματα" της ισοτιμίας του, αλλά ίσα-ίσα που ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ όταν η ισοτιμία πέφτει, διότι αυτό σημαίνει ότι μπορούν να αγοράσουν περισσοτερο χρυσό με τα ίδια "χρήματα" (=νομίσματα):

Δείτε τώρα και ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον διάγραμμα, που δείχνει με μπλε χρώμα τις αγορές πραγματικού χρυσού, και με κόκκινο χρώμα τις αγορές paper gold - όπως θα δείτε, η ζήτηση για πραγματικό χρυσό είναι τεράστια, αλλά...τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά για τον Paper gold, τον οποίον τον πουλάνε μανιωδώς πλέον, μιας και σιγά-σιγά οι επεδνυτές αντιλαμβάνονται ότι ΔΕΝ μπορούν να εξυπηρετηθούν όλοι όσοι έχουν αγοράσει paper gold:

Όλα αυτά βέβαια εμείς τα έχουμε ξανασυζητήσει, οπότε, λόγω και έλλειψης χρόνου, δε θα τα ξανααναλύσουμε τώρα. Οι αναγνώστες του βλογ δε νομίζω ότι θα πρέπει να έχουν ιδιαίτερες αμφιβολίες, ή να νοιώθουν έκπληξη και απορία όταν βλέπουν την ισοτιμία να ανεβοκατεβαίνει. Ίσα-ίσα που μια κατακόρυφη πτώση της ισοτιμίας του χρυσού, σε επίπεδα πολύ πιο κάτω από τα σημερινά είναι κάτι που θα επιβεβαιώσει τα όσα συζητάμε εδώ και χρόνια:

Η αγορά του Paper gold πάει για φούντο, και όταν επικρατήσει εκεί πανικός από τους "ταλαίπωρους επενδυτές" που θα μείνουν με τα χαρτιά τους στο χέρι, ανήμποροι να τα εξαργυρώσουν σε πραγματικό χρυσό (διότι δεν υπάρχει αρκετός χρυσός για όλους), η ισοτιμία του χρυσού θα πέσει κατακόρυφα, διότι το paper gold θα έχει αχρηστευτεί και θα θεωρείται ένα "άχρηστο κομμάτι χαρτί" (ή έστω ως ένα χαρτί "πολύ μικρής αξίας"). Όμως, το paper gold αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς χρυσού, και ΔΕΝ διαχωρίζεται καν από τον πραγμαιτκό χρυσό. Οπότε είναι λογικό και αναμενόμενο η ισοτιμία του χρυσού να καταποντιστεί εντελώς κάποια στιγμή, όταν το paper gold κρασάρει. Στη συνέχεια βέβαια, και μετά από ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, οι κεντρικές τράπεζες και τα κράτη θα "δώσουν μια λύση", και η αγορά χρυσού θα επανεκιννήσει απαλλαγμένη από το paper gold, και με μια νέα (πολύ μεγαλύτερη) ισοτιμία.

Ας δούμε όμως και μία ακόμα είδηση που μας ενδιαφέρει, με την Αμερική να στέλνει χρυσό αξίας 1 δις δολαρίων στη Νότια Αφρική.

Η Αμερική έχουμε εξηγήσει ότι είναι μια χώρα που κρατιέται τεχνητά στο χείλος της χρεωκοπίας, μέσω της εκτύπωσης δολαρίων χωρίς αντίκρυσμα (πίστωση). Αυτό βέβαια βοηθά την "αριστοκρατία του χρήματος" (μεγάλες τραπεζες, κτλ), που τσεπώνει αμύθητα ποσά μέσω των πακέτων σωτηρίας ώστε να γλιτώσουν τη χρεωκοπία, καλύπτει τα εμπορικά ελλείμματα της Αμερικής, και μακροπρόθεσμα μειώνει την αξία του δολαρίου, και άρα μειώνει την αξία του μισθού του εργάτη που πληρώνεται σε δολάρια.

Προκειμένου να "αντισταθμίσει" κάπως την πτώση του δολαρίου, η Αμερική έχει κάθε συμφέρον να "τυπώσει χρυσό" (με το σύστημα του paper gold, που έχουμε εξηγήσει πως λειτουργεί), ώστε παράλληλα με το δολάριο ναπληθωρίζεται και ο χρυσός.

Πλέον όμως, όλοι αυτοί οι Κινέζοι, Ρώσοι, Σαουδάραβες, κτλ θέλουν πραγματικό χρυσό, και όχι μόνο αγοράζουν ότι μπορούν να βρουν στην αγορά, όχι μόνο κρατάνε για πάρτι τους όλη την παραγωγή τους, αλλά αγοράζουν και τον πραγματικό χρυσό από τα αποθέματα του Paper gold (δείτε και το παραπάνω διάγραμμα με το κόκκινο χρώμα που αναπαριστά ακριβώς αυτό το φαινόμενο, με τους επενδυτές να εξαργυρούν τον paper gold τους).

Αυτό οδηγεί σε ελλείψεις χρυσού στην αγορά, και επίσης οδηγεί σε πτώση της ισοτιμίας του (όταν πουλάει κάποιος τον paper gold του με σκοπό να πάρει τον πραγματικό χρυσό, αυτό "μεταφράζεται" από το σύστημα ως "πώληση χρυσού", και άρα σπρώχνει την ισοτιμία προς το κάτω, αφού "οι επενδυτέςε ξεπουλάνε το χρυσό τους", αν και στην πραγματικότητα ξεπουλάνε τον paper gold για να αγοράσουν πραγματικό χρυσό!).

Όταν όμως πέφτει η ισοτιμία του χρυσού, υπάρχει πρόβλημα στα ορυχεία, που έχουν προσυμφωνήσει να πουλήσουν το χρυσό που βγάζουν σε μια Χ τιμή, και τώρα που πέφτει δε μπορούν να βγάλουν αρκετό κέρδος για να καλύψουν τα έξοδα τους, οπότε βάζουν λουκέτο (έχουμε ήδη δει κάποιες πρώτες περιπτώσεις).

Πολλά ορυχεία βρίσκονται στη Νότια Αφρική (ίσως να τα έχετε ακουστά, λόγω των συχνών απεργιών που γίνονται εκεί, μιας και εννοείται ότι μπροστά στο να βγάλουν χρυσό, οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τους εργάτες των ορυχείων μέχρι αηδίας).

Γιατί λοιπόν η Αμερική έστειλε χρυσό προς τη Νότια Αφρική;

Είναι νομίζω απλό - προφανώς κάποιο μεγάλο ορυχείο έχει πρόβλημα, και θα έβαζε λουκέτο αν δεν έπαιρνε ένα χρυσό "πακέτο σωτηρίας". Οπότε η Αμερική αναγκάστηκε να στείλει χρυσό για να μπορέσει μετά το ορυχείο να καλύψει τις υποχρεώσεις του, και να συνεχιστεί έτσι και το σύστημα του Paper gold.

Αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε να δείτε ένα άρθρο που είχαμε δημοσιεύσει πριν 1-1,5 μήνα, βασισμένοι σε άρθρο των Financial Times, που εξηγούσε μια παρόμοια κίνηση που είχε κάνει πριν κάμποσσα χρόνια ο Γκόρντον Μπράουν, πουλώντας το 50% των αποθεμάτων χρυσού της Αγγλίας για να μην καταρεύσει ένα μεγάλο ορυχείο και συμπαρασύρει μαζί του ολόκληρη την αγορά του paper gold. Τότε η Αγγλία είχε σώσει την κατάσταση, έστω και αν χρειάστηκε να θυσιάσει τα μισά της αποθέματα χρυσού. Τώρα η Αμερική στέλνει πλέον και αυτή χρυσό...

Την ίδια ώρα, υπενθυμίζουμε, η ευρωζώνη δε στηρίζει τον Paper gold, αφήνοντας το σύστημα αυτό να καταρρεύσει, ώστε μετά να καταρρεύσει και το δολάριο και να ανοίξει ο δρόμος για το ευρώ να το αντικαταστήσει ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Ας δούμε και μερικά ενδιαφέροντα άρθρα για το θέμα αυτό (υπερπληθωρισμός - χρυσός):

Billionaire Paul Singer: The U.S. Has A Big Debt Problem And The Fed Is Making It Worse

With legacy countries in a state of long-term insolvency, and major banks highly leveraged and with opaque balance sheets sitting on trillions in liabilities, policymakers have resorted to one of the most dangerous solutions in the aftermath of the financial crisis: money printing.  “The primary, and up to now only, methodology to support recovery and growth has been on the monetary side,” the hedge fund manager said, “none of the country blocks I mentioned has adopted a solid set of structural pro growth policies in the tax, regulatory, labor, trade, and education, to unlock growth.”

This has created a global system that is deeply distorted, where those holding financial assets like stocks and bonds have been rewarded, but where the average American, for example, lives in a world of labor uncertainty and recession-level unemployment rates.

In the absence of political will to rethink growth and recovery, it’s all been on the central banks.  They have reveled in the role, they are proud of their role, and because we have not seen sustained increasing consumer price inflation, they think that what they have done with quantitative easing [the “effective equivalent of money printing,” Singer said] is for free.  They think rising bond prices rising asset prices [are for free]. They don’t see the costs.  

Eventually, “confidence in the management of these countries and in [fiat] money [will] disappear,” Singer said.  Bonds in legacy countries, from Japan to the U.S., are completely overpriced.

Εδώ και κάτι για την Ιαπωνία, αν και όταν μπορέσω θα γράψω και κάτι παραπάνω για το θέμα αυτό (και όχι μόνο):

Japan Bear Warns on Unfolding Debt Crisis

Japan will be consumed by a debt crisis surpassing the U.S. subprime crash, a leading U.S.-based hedge fund manager has warned, telling investors that "the beginning of the end has begun" for Japan's finances.
Over-indebted governments, and especially the precarious state of Japan's finances, set the tone for the high-profile Ira Sohn investment conference in New York on Wednesday.

Kyle Bass of Hayman Capital, a $1.8 billion Texas-based hedge fund and a noted Japan bear, said signs of the crisis had started to emerge, as banks and dealers become less willing to take the other side of negative bets from funds such as his.

Mr. Bass said that the Japanese government was "insolvent" and described recent accounting moves that included issuing a new form of debt called Japanese compensation bonds as "adding a Ponzi scheme to a Ponzi scheme". 

Mr. Bass, who was one of the hedge fund managers to famously bet against the value of subprime mortgage-backed securities in 2007, said that the quantitative argument was now complete, and that it was simply a qualitative argument about when crisis hit Japan.

Εδώ και ένα άρθρο του BBC από την Αγγλία, με τον -άπαιχτο- τίτλο "Why bother saving when your country wants you to spend?". Έχει πλάκα, διότι...είναι αλήθεια! 

Η άρχουσα τάξη θέλει οπωσδήποτε να εξωθήσει τον κόσμο να επενδύσει τα λεφτά του, ή να κάνει αγορές και να καταναλώσει, ώστε να "κινηθεί η αγορά". Το να κάνεις αποταμίευση για το μέλλον "τιμωρείται" με μηδαμινούς τόκους, και με τον πληθωρισμό του νομίσματος (που σημαίνει ότι αν επιλέξεις να αποταμιεύσεις όχι σε χρυσό, αλλά σε νόμισμα, πχ στη στερλίνα Αγγλίας, θα χάσεις λεφτά διότι η αξία του νομίσματος θα πέσει)

Why bother saving when your country wants you to spend?

For 50 months in a row, the Bank of England has held interest rates at a record low of 0.5%.
Returns on savings accounts are currently as low as 0.1% after tax. At the same time inflation, as measured by the consumer price index (CPI), is running at 2.8%.

In other words, why are you bothering to save when the longer you do so, the more you lose? Theoretically you would be far better off spending, rather than saving.
Indeed the government and the Bank of England would like you to buy a new car, treat yourself to a comfy sofa, or head off to the sun.

"We're getting crucified in two different ways," he says. "The fact that interest rates are so low, means that ultimately our savings don't grow at all."

By using so-called "teaser rates", or introductory offers on savings accounts, he has found it possible to achieve returns of 0.5% at best. And then there's the problem with inflation.
"It's a kind of double whammy - inflation on the one side, and artificially suppressed interest rates on the other," he says.

"The government always wants you to go out and spend, to stimulate the economy," says Tom McPhail, of Hargreaves Lansdown. "So there was always going to be that tension there."

Αντιγράφω κάτι από παλιότερο άρθρο μου, που το είχα γράψει το 2010:

Η παρακάνω εικόνα είναι οικεία σε όλους, είναι μια εικόνα από το διακόπτη κρύου/ζεστού στο καλοριφέρ του αυτοκινήτου:

Ας πούμε ότι η μία άκρη (πχ το κρύο) αντιπροσωπεύει την κατάσταση όπου το κεφάλαιο είναι στάσιμο, δεν επενδύεται δηλαδή. Σε αυτό το άκρο του διακόπτη, περισσότερο ταιριάζει ο χρυσός, που είναι το κλασσικότερο μέσο αποθήκευσης πλούτου, που δεν επενδύεται, αλλά μένει στάσιμος (σταθερός).

Στην άλλη άκρη του διακόπτη, το ζεστό, είναι το κεφάλαιο που επενδύεται. Εδώ ταιριάζει περισσότερο το πετρέλαιο, διότι το πετρέλαιο είναι η βασική πηγή ενέργειας - χωρίς αυτό δε λειτουργούν ούτε τα εργοστάσια, ούτε τα μέσα μεταφοράς/μετακίνησης, ούτε οι λάμπες που μας δίνουν φως στο σπίτι μας. Χωρίς πετρέλαιο, δεν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη.

Το νόμισμα παλιότερα ήταν συνδεδεμένο με το χρυσό ("κανόνας του χρυσού") - και αυτό έδινε στα νομίσματα έναν χαρακτήρα "αποθήκης του πλούτου", όπως δηλαδή ο χρυσός.

Όμως, το κεφάλαιο λαχταρά να επενδύεται - είναι ένα από τα προτερήματα του ίσως- δε θέλει να μένει στάσιμο. Ο λόγος βέβαια που γίνεται η επένδυση από τον κάθε κεφαλαιοκράτη είναι για το δικό του πλουτισμό, και για κανέναν άλλο (και αν χρειάζεται να ρημάξει και μερικούς εργάτες, "τι να κάνουμε, αναγκαίο κακό").

Καθώς λοιπόν το κεφαλαιοκρατικό σύστημα αναπτύσσεται (και αναπτύχθηκε σχεδόν αδιάκοπα από το Β' Παγκόσμιο και πέρα), ο "κανόνας του χρυσού" "έπνιγε" τον καπιταλιστή, που τελικά τον κατάργησε και πλέον το δολάριο, το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, είναι σε έναν (άτυπο έστω) "κανόνα του πετρελαίου" όπως έχουμε ξαναδεί. Για να πάρεις πετρέλαιο, πρέπει πρώτα το νόμισμα σου να μετατραπεί σε δολάριο, μιας και το πετρέλαιο πουλιέται μόνο σε δολάρια.

Εξ ου και πλέον το νόμισμα δε το βλέπουν πλέον ως "αποθήκη πλούτου", αλλά ως "money to burn". Όπως το πετρέλαιο δηλαδή.

Tο νόμισμα είναι "καύσιμη ύλη" που πρέπει να καεί για να δουλέψει η "ατμομηχανή" της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Θυμηθείτε και την πρόσφατη δήλωση Άγγλου μεγαλοτραπεζίτη (δείτε και το σχετικό άρθρο μας), ο οποίος καλούσε το λαό της Αγγλίας να "φάει" τις αποταμιεύσεις του, να τις "κάψει" και αυτές ως "καύσιμη ύλη" που είναι: Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι θα ήθελε οι Άγγλοι "να ξοδεύουν περισσότερο, αντί να αποταμιεύουν".

Τι γίνεται όμως όταν ο κεφαλαιοκράτης δεν πείθεται ότι αν επενδύσει θα βγάλει κέρδος;

Τότε δεν επενδύει, όσο και αν τον γλυκαίνουν με μηδαμινά επιτόκια οι κυβερνώντες. Και αναζητά έναν τρόπο να αποθηκεύσει το κεφάλαιο του, για όταν έρθουν "καλύτερες μέρες" (πχ αν ρημαχθούν οι εργάτες, αν βρεθούν νέες αγορές, κτλ) για αυτόν, ώστε να έχει μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους.

Εξ ου και η στροφή στο χρυσό, γιατί τα νομίσματα είναι πλέον για να τα "τρως", όχι για να τα "φυλάς" (αποταμιεύεις). Μόνο ο χρυσός έχει σήμερα την ιδιότητα που ψάχνουν, όλα τα άλλα είναι συνδεδεμένα με την επένδυση και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτά όμως προς το παρόν ΔΕΝ πείθουν τους κεφαλαιοκράτες, ολοένα και περισσότεροι κρατάνε τα κεφάλαια τους για "αργότερα"...

Για το τέλος αυτής της ανάρτησης, που προφανώς έγινε "στα γρήγορα", μερικά διαγράμματα (από εδώ), που νομίζω θα ρίξουν λίγο παραπάνω φως στο αν η Αμερική μπορεί να παράγει αρκετό πλούτο στο μέλλον για να καλύψει όλη αυτή την πίστωση που έχει πάρει επί δεκαετίες, τυπώνοντας αμύθητες ποσότητες δολαρίων χωρίς αντίκρυσμα, ή όχι:

Wages And Salaries As A Percentage Of GDP

Average Annual Hours Worked Per Employed Person In The United States

Manufacturing Employment

Employment-Population Ratio

Labor Force Participation Rate

Duration Of Unemployment

Delinquency Rate On Residential Mortgages

New Homes Sold

Consumer Credit

Self-Employment At A Record Low

Πώς τους βλέπετε τους Αμερικάνους; Θα μπορέσουν να καλύψουν όλη αυτή την πίστωση-μαμούθ που έχουν πάρει, ή μήπως κάτι παραπάνω ξέρουν η Κίνα, η Ρωσία, η Γερμανία "και τ' άλλα παιδιά" που προτιμούν χρυσό και ευρώ, γυρίζοντας σιγά-σιγά την πλάτη τους στο δολάριο;

ΥΓ: Ξέρω ότι το #1 θέμα στην Ελλα΄δα αυτή τη στιγμή είναι τα γεγονότα με την απεργία των εκπαιδευτικών. Δεν έχω το χρόνο να γράψω κάτι αναλυτικά για το θέμα, αλλά θα πω ότι υπάρχει -ενδεχομένως- και κάτι το θετικό από όλη αυτή την ιστορία:

Το θετικό λοιπόν είναι ότι η όλη αυτή κατάσταση αποτελεί εκτός των άλλων και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να πάψει η υπεροψία της αριστεράς ότι τάχα αυτή είναι εντάξει, και απλά φταίει ο χαζός κόσμος, φταίει η Μέρκελ, ο Σαμαράς, τα media, κτλ. ΟΚ, φταίνε και αυτοί, αλλά φταίει και ένα κομμάτι της ίδιας της αριστεράς. ΑΝ λοιπόν η αριστερά θέλει, και ΑΝ η αριστερά μπορεί, πλέον είναι φανερό ότι για να προκόψει, θα πρέπει να κάνει και εκκαθαρισεις στο εσωτερικό της (και σε επίπεδο πολιτικής γραμής, και οργανωτικά με διαγραφές), εκτός από το να της φταίνε πάντα οι άλλοι. 

Δυστυχώς, ΜΕΓΑΛΟ κομμάτι της σημερινής "αριστεράς" είναι ΣΑΠΙΟ (και άρα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αναλόγως). Κομμένη η πίστωση και εκεί σε πολλούς που αποδεικνύονται ανάξιοι. Και αν θέλουμε προκοπή, χρειάζονται στέρες βάσεις και σε συνδικαλιστικό, και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, όχι αυτά που υπάρχουν τώρα, και λίγα από αυτά θα απομείνουν. Ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς του σήμερα απλά δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει - για την ακρίβεια, λειτουργεί ανασχετικά...Όλα αυτά ισχύουν σε κάποιο βαθμό και για τον "απλό κόσμο", που δε θα πρέπει απλά να γκρινιάξει, αλλά να σταματήσει να αδιαφορεί, ή να στηρίζει "ροζ" αριστερές, κτλ, και να δει και αυτός ποιος αξίζει και ποιος όχι, ώστε να χτιστεί έτσι μια "άλλη αριστερά". ΑΝ βέβαια θέλουμε όντως μια άλλη κοινωνία.